ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

 

“งั้นพิชไปก่อนนะฟาง เสาร์นี้เจอกัน” พิชชี่เพื่อนต่างคณะของฟาง ที่รู้จักกับฟางตอนปี 1 เพราะมาตามขายขนมจีบฟางอยู่พักใหญ่ แต่ก็ได้แห้วกระป๋องไปกิน เพราะช่วงนั้นสภาพจิตใจของฟางกับเรื่องความรักบอบช้ำจนไม่อยากเปิดใจให้ใคร

 

 

 

“นั่นใคร” ป๊อปปี้นั่งลงข้างฟางหน้าตึงทันที

 

 

 

“พิชชี่ อะ ป๊อป เคยมาจีบพี่ฟางด้วย” เฟย์รีบพูดให้ป๊อปปี้ฟัง ป๊อปปี้ยิ่งหน้าตึงหนักกว่าเดิม

 

 

 

 

“เนอะ เฟย์ตอนจีบนี่เที่ยวตามรับตามส่งตลอด” แก้วผสมโรง

 

 

 

 

“พอเลยทั้งคู่ แต่ก็จีบฟางไม่ติดซะหน่อย เป็นแค่เพื่อนกัน” ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ที่หน้าตึง ตั้งแต่เมื่อคืนที่เธอมีอะไรกับป๊อปปี้ก็มีตอนนี้แหละที่ได้คุยกัน เพราะฟางมีเรียนตอนเช้าเลยรีบออกมาจากบ้านป๊อปปี้ก่อน ถึงจะเจ็บช่วงล่างของตัวเองแต่ก็กัดฟันมาเรียนตามปกติ

 

 

 

“มันมาทำไม” ป๊อปปี้หันมามองฟาง ฟางคิดถึงเธอกับป๊อปปี้เมื่อคืนก็หน้าแดงรีบหลบสายตา

 

 

 

 

“มาขอให้ฟาง แก้ว เฟย์ ช่วยไปเป็นนางเอกหนะ”  ฟางพูด ป๊อปปี้ขมวดคิ้ว

 

 

 

 

“นางเอก” ป๊อปปี้ทวน

 

 

 

 

“ใช่ๆ ป๊อป พวกเราจะได้ไปเป็นนางเอก หนังอะไรซักอย่าง พิชชี่มันจะทำหนังเลยมาขอให้พวกเราไปเล่นให้เพราะเห็นว่ากำลังฮอต ให้ไปถ่ายที่ค่ายทหาร คอนเซป ทหารเรือที่รัก” เฟย์ว่า

 

 

 

 

“ทหารเรือที่รักแต่ไปค่ายทหาร เพื่อ” แก้วบ่นอุบ เพราะมันต้องร้อนแน่ๆ

 

 

 

 

“เอาหน่า ถือว่าช่วยพิชชี่ มาขอร้องถึงที่” ฟางพูด แต่ป๊อปปี้ก็ยังหน้าตึง

 

 

 

 

“เธออย่างอนเราสิ หมีไม่ยิ้มไม่น่ารักเลย” ฟางจับแก้มป๊อปปี้เล่น พูดเสียงอ้อนๆป๊อปปี้ยิ้มออกมากับท่าทางขี้อ้อนของฟาง

 

 

 

“มดกันแล้ว มดกันแล้ว งี้ก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้วใช่ปะ?” เฟย์พูดยิ้มๆมองพี่สาวหวานกับป๊อปปี้

 

 

 

 

“ก็นะ” ฟางพูดเขินๆ

 

 

 

 

“ฮิ้ววว ป๊อปปี้นายต้องดูแลพี่ฟางดีๆนะ ห้ามทำให้เสียใจเด็ดขาดไม่งั้นโดนเจื๋อนแน่” เฟย์พูดทำท่าปาดคอ

 

 

 

 

“โหยย ฟางมีแฟนไปละ งี้สามโสดก็เหลือแค่สองแล้วดิ” แก้วพูดแล้วกอดคอเฟย์

 

 

 

 

“เดี๋ยวเฟย์ก็คงจะตามเร็วๆนี่แหละ” ป๊อปปี้พูดมองเฟย์ แล้วนึกถึงเพื่อนรักสุดเลิฟที่เริ่มจะคิดได้บ้าง

 

 

 

 

“อย่ามามั่วเลยป๊อป นี่หายไปไหนก็ไม่รู้ ชิ น่าจะปล่อยให้หนาวตาย” เฟย์นึกถึงเขื่อนที่นอนหลับเป็นตายไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอนอนอยู่ข้างๆเขาจนเช้า

 

 

 

 

“งั้นแก้วไปก่อนนะ มีธุระนิดหน่อย” แก้วพูดแล้วเก็บของใส่กระเป๋าตัวเอง

 

 

 

 

“เฟย์ไปด้วยแก้ว พี่ฟางวันนี้เฟย์กลับดึกหน่อยนะ จะพาธามไปเลือกซื้อของขวัญให้แฟนป๊อปฝากส่งพี่ฟางกลับบ้านด้วย” เฟย์พูดแล้วเก็บของเดินออกไปพร้อมกับแก้ว

 

 

 

 

“เอ่อ ฟาง คือ ฟางได้ กิน ยาหรือยัง” ป๊อปปี้พูดอึกอัก

 

 

 

 

“ยา?  อ๋ออ  ยาคุมอะนะ ฟางกินแล้ว” ฟางพูดเพราะเธอกินก่อนจะเข้าเรียนโดยที่เฟย์กับแก้วไม่เห็น ถึงเธอจะเป็นแฟนกับป๊อปปี้แล้วแต่พวกเธอก็ยังเรียนอยู่ เธอไม่อยากทำให้ที่บ้านผิดหวังกับเธอ

 

 

 

 

“เรียนจบเมื่อไหร่ จะให้แม่ไปขอเลย สัญญา” ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟาง

 

 

 

 

“จะรอน้า พ่อหมี” ฟางพูดยิ้มๆแล้วบีบจมูกป๊อปปี้เล่น เฮ้ออ เธอก็อยากให้ถึงวันนั้นเหมือนกัน ตอนนี้เธอก็ปีสามแล้ว ปีหน้าเธอก็ต้องฝึกงาน ป๊อปปี้จะมาคอยเทคแคร์เธอแบบนี้มั้ยน้า

 

 

 

 

 

โทโมะกำลังเดินกับจินนี่ ในห้าง  เพราะไอ้เพื่อนในคณะของเขา บอกกับจินนี่ว่า โทโมะชอบจินนี่ มันเลยจัดการนัดแนะให้โทโมะกับจินนี่มากินข้าวด้วยกัน ทั้งๆที่เขาก็บอกไปแล้วว่าจินนี่มีแฟนอยู่แล้ว แต่จินนี่เองก็บอกมากินตามประสาพี่น้องไม่เห็นจะเป็นอะไร และวันนี้แฟนเธอก็ไม่ว่าง เมื่อก่อนเขาก็เล็งๆจินนี่ไว้ แต่ตอนนี้เขาพูดได้เต็มปากว่าเขาชอบแก้ว จริงแท้แน่นอน

 

 

 

 

“พี่โมะ ชอบกินอะไรคะ” จินนี่ถาม แต่มือยังคล้องแขนเขาอยู่

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ชอบกินอาหารญี่ปุ่นหนะ” โทโมะยิ้มเจือนๆให้ตายสิ เขาอยากกลับบ้าน ไม่มีอารมณ์ทำอะไรทั้งนั้น

 

 

 

 

“นั่น พี่แก้วนี่คะ มากับใคร” จินนี่ชี้ไปทางแก้วที่เดินอยู่กับผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งด้านหลังคุ้นๆ พอมองดีๆเห็นเสี้ยวหน้าข้างๆของชายคนที่แก้วเดินอยู่ด้วย นั่นคือ พี่ป้องแฟนเก่าแก้วนั่นเอง

 

 

 

 

“พี่ป้อง” จินนี่มองพี่ป้อปงแฟนหนุ่มตัวเองที่เดินกับแก้วญาติสาวคนสนิท (?)

 

 

 

 

 

“คนเคยเป็นแฟนกันตัดกันไม่ขาดสินะ” จินนี่มองแก้วกับแฟนหนุ่มของเธอด้วยสายตาชิงชังโทโมะรีบดึงจินนี่เข้าไปหาสองคนนั้นทันที

 

 

 

 

“แก้วว่าจินนี่ต้องชอบแน่ๆค่ะ” แก้วพูดกับพี่ป้อง ที่พี่ป้องโทรมาหาเธอให้ช่วยมาเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้จินนี่เพราะแก้วเป็นญาติกับจินนี่น่าจะรู้ว่าจินนี่ชอบอะไร แก้วเองที่ไม่ได้ติดใจอะไรกับพี่ป้องแล้วก็รับปากมาช่วยเฉยๆ

 

 

 

 

“พี่ป้อง” เสียงจินนี่เรียงพี่ป้องเสียงดังจนคนแถวนั้นหันมามอง แก้วกับพี่ป้องหันไปตามเสียงก็ตกใจที่เห็นจินนี่กับโทโมะยืนอยู่

 

 

 

 

“ที่มารับจินนี่ไม่ได้ เพราแบบนี้เองสินะ” จินนี่พูดแล้วเดินไปแทรกกลางระหว่างแก้วกับป้อง

 

 

 

 

“ฟังพี่ก่อนสิจินนี่” ป้องจะอธิบาย

“ทำไมคะ พี่แก้ว เลิกกันแล้วก็อย่ามายุ่งกันสิ  หรืออยากจะเป็นมือที่สามอยากได้แฟนเก่าคืน” จินนี่พูดกับแก้ว

 

 

 

 

“จินนี่ทำไมเธอพูดแบบนี้ละ เธอเป็นแฟนกับเขานะ พี่จะไปแย่งทำไม” แก้วพูด

 

 

 

 

“ใครจะไปรู้ละคะ ก็เห็นว่ารักกันมากรักหนา ทำตัวเป็นพี่สาวที่แสนดี อย่าคิดนะว่าไม่รู้ว่าอยากได้คืน แต่เสียใจเถอะค่ะ พี่ป้องเขาไม่กลับไปเอาของเก่าเก็บหรอก” จินนี่พูดเยาะ

 

 

 

“จินนี่ไม่น่ารักเลยนะ ทำไมพูดกับแก้วแบบนี้” ป้องที่ทนฟังไม่ไหวพูดแทรกแล้วดึงแขนจินนี่

 

 

 

 

“ทำไมคะ หรือยังรักมันอยู่ละ อย่าคิดว่าไม่รู้นะ ว่าพี่ป้องยังมีของของมันอยู่ในห้อง นังหน้าด้านอยากแยกแฟนฉันหรอไง” จินนี่ตะคอกใส่แก้ว

 

 

 

“เพี้ยะ” แก้วตบหน้าจินนี่ยิ่งทำให้คนมองขึ้นไปอีก

 

 

 

 

“อย่ามาพูดแบบนี้นะ พี่กับพี่ป้องเราเลิกกันแล้ว แล้วที่มาเนี่ยมาซื้อของให้นังงูพิษอย่างเธอไง เลี้ยงไม่เชิ่อง” แก้วพูดแล้วรีบเดินออกไปปล่อยให้ ป้องกับจินนี่เคลียกัน โทโมะที่ดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ก็รีบตามออกมา

 

 

 

 

“ทำไมจะหนีหรอ ร้อนตัวหรือยังไง” โทโมะที่ตามแก้วทันก็แขวะขึ้นมา

 

 

 

 

“จะอะไรกับฉันอีก ไม่พอใจอะไรของนาย ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเลิกกันแล้ว ที่มาเพราะพี่เขาขอให้มาช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้จินนี่” แก้วพูดเสียงสั่น

 

 

 

 

“เลือกซื้อของทำไมต้องมากันสองคน ชวนเฟย์กับฟางมาด้วยสิ” โทโมะแย้ง

 

 

 

 

“ก็ชวนมาแล้ว แต่แยกกันไง เฟย์ไปซื้อของกับธาม ฟางก็อยู่กับป๊อปปี้ นายต้องการอะไรกันแน่โทโมะ” แก้วหันมาพูดกับโทโมะที่ยังเดินตามไม่เลิกตอนนี้ใบหน้าของแก้วเปื้อนไปด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้น

 

 

 

 

 

“เออๆ อย่าร้องไห้สิวะ” โทโมะที่เห็นร้องไห้ก็ตกใจ ทำตัวไม่ถูก

 

 

 

 

“ฮือๆๆๆ นายมันห่วย ไอ้หน้าญี่ปุ่น ไอ้บ้า” จู่ๆแก้วก็ทุบโทโมะ โทโมะรีบรวบมือของแก้วไว้ เพราะถ้าทุบอีกตัวเขาคงช้ำแน่ คนอะไรแรงเยอะมาก

 

 

 

 

“ฉันห่วยตรงไหน จูบเก่งจะตาย” โทโมะยักไหล่  แก้วที่ร้องไห้อยู่ก็เงียบทันที ให้ตายเถอะ เล่นให้มันได้เวลาหน่อย

 

 

 

 

“ไอ้บ้า นี่มันใช่เวลาเล่นมั้ย ห้ะ” แก้วสะบัดตัวออกแล้วเดินหนี

 

 

 

 

“จะไปไหน” โทโมะรีบเดินตามออกไปหน้าห้อง

 

 

 

 

“จะกลับคอนโดแล้ว เหนื่อย อยากนอน” แก้วที่ยื่นมองหาแท็กซี่กำลังจะโบกมือแต่โทโมะก็จับมือไว้เสียก่อน

 

 

 

 

“เดี๋ยวไปส่ง” พูดจบก็ลากแก้วไปที่ลานจอดรถทันที แล้วพาแก้วกลับคอนโดระหว่างทาง ทั้งแก้วและโทโมะต่างไม่พูดอะไร โทโมะจอดที่หน้าคอนโดของแก้ว แต่ก่อนที่แก้วจะลงจากรถ เขารั้งมือร่างบางไว้เสียก่อน

 

 

 

 

“แก้ว เรา มา คบ กัน มั้ย” โทโมะพูดมองหน้าแก้ว ให้ตายเถอะเขาพูดมันออกไปแล้ว แก้วเองก็ดูจะตกใจไม่น้อยเหมือนกันกับคำสารภาพของโทโมะ

 

 

 

__________________________________________________________