ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 
 
 
“หาวว พี่ฟางอรุณสวัสดิ์” เฟย์ที่เดินลงมาจากบนบ้านทักฟางที่กำลังเทโจ๊กใส่ชาม หกชามอยู่
 
 
“ป๊อปปี้ไปไหนแล้วละพี่ฟาง” เฟย์ถามฟางแล้วช่วยยกชามโจ๊กมาวางที่โต๊ะ
 
 
“ก็ไปบ้านเขาสิเฟย์ถามแปลก” ฟางตอบแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ
 
 
“อรุณสวัสดิ์ครับสาวๆ” เขื่อนกับโทโมะแล้วก็ป๊อปปี้เดินยิ้มเข้าในบ้าน
 
 
“โอ้ยย เขื่อนหิวแต่เช้าเลยอ่า” เขื่อนทำเสียงอ้อนๆแล้วไปนั่งข้างเฟย์
 
 
“แก้วมากินข้าวกัน” เฟย์เรียกแก้วให้มาโจ๊กที่ฟางกับป๊อปปี้ไปซื้อมาที่ตลาดแก้วไม่ตอบอะไรแล้วมานั่งที่โต๊ะเงียบๆ เหมือนกับโทโมะที่ไม่พูดอะไรเหมือนกัน
 
 
“ว่าแต่กลับไปตอนไหนอ่าเขื่อน” เฟย์ที่กินโจ๊กอยู่ถาม
 
 
“เมื่อเช้าอะ เขื่อนกับโมะลงมาข้างล่างเห็นฟางกับไอ้ป๊อปมันกำลังจะไปซื้อโจ๊กเลยกลับไปอาบน้ำแล้วมากินโจ๊กกับเฟย์ไง” เขื่อนตอบ
 
 
ฟางที่นั่งกินโจ๊กอยู่กับป๊อปปี้แล้วนึกเหตุการณ์เมื่อคืนระหว่างเธอกับเขาป๊อปปี้จูบลงนี่เนินอกอิ่มของเธอแล้วทำรอยไว้ ฟางเผลอไผลไปกับสัมผัสที่เขาทำให้
 
 
“ ติ้งงงงง ” เสียงไลน์ที่โทรศัพท์ฝากดังขึ้นต่อเนื่องทำให้ฟางได้สติรีบผลักป๊อปปี้ออกแล้วหยิบโทรศัพท์ มาดู โฟร์ส่งรูปที่ถ่ายแบบมาให้ดู ฟางเก็บโทรศัพท์แล้วมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
“เอ่อ คือ” ฟางอึกอักแล้วรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
 
 
“ฉัน ชอบ เธอ” ป๊อปปี้พูดออกมา  ฟางที่ได้ยินคำนั้นก็หน้าแดง ทำไมเธอรู้สึกดีใจที่ป๊อปปี้ชอบเธอ แต่เธอไม่สามารถตอบได้ว่ารู้สึกยังไงกับเขากันแน่ เธอกำลังสับสน และกลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม
 
 
 
“ คือ ฉัน”  ฟางก้มหน้านิ่งป๊อปปี้เองได้ยินแบบนั้นก็คิดว่าฟางจะปฎิเสธเขาก็ลุกพรวดไปที่ประตู ฟางเงยหน้าขึ้นมาเห็นแบบนั้นก็เข้าไปกอดป๊อปปี้จากด้านหลัง
 
 
 
“อย่าพึ่งไป ฟังฉันกอด คือ ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง แต่ฉันอยู่กับนายแล้วมันรู้สึกดีมาก แต่ฉันกลัว” ฟางพูดทั้งที่ยังกอดป๊อปปี้อยู่แล้วร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ได้ยินเสียงสะอื้นของฟางก็หันกลับมาแล้วเช็ดน้ำตาให้
 
 
 
“ฉันกลัวว่านายจะทิ้งฉัน” ป๊อปปี้จ้องมองฟางแล้วยิ้ม
 
 
 
“ฉันจะพิสูจน์ตัวเองว่าฉันไม่ทิ้งเธอนะฟาง” ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงบนริมฝีปากอิ่มแต่คราวนี้เป็นจูบที่อ่อนโยน เพื่อแสดงถึงความจริงใจที่เขามีให้เธอ
 
 
 
“อื้มมม” ป๊อปปี้ผละออกอย่างเสียดายแล้วกอดฟางแน่น
 
 
 
“นายรอฉันก่อนนะ ป๊อปปี้” ฟางซบหน้าลงกับอกของป๊อปปี้ ตอนนี้เธอกลัวที่จะเปิดใจ เธอกลัวว่าจะเป็นเหมือนตอนนั้นอีก
 
 
 
“ขี้แยจังยัยเตี้ย” ป๊อปปี้พูดแล้วลูบหัวฟาง
 
 
 
“เอ้ะ เตี้ยแล้วยังไง” ฟางหน้ามุ่ยแล้วผลักป๊อปปี้ออกเดินไปนั่งที่โซฟา ป๊อปปี้เดินตามมาแล้วเอนตัวนอนตักฟาง
 
 
“ง่วงแล้วนอนดีกว่า” ป๊อปปี้นอนหลับตา ฟางไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มในความขี้อ้อนแล้วลูบหัวป๊อปปี้
 
 
แก้วที่เดินลงมาจากข้างบนเห็นว่าฟางกับป๊อปปี้กำลังสวีทกันก็เปลี่ยนใจเดินกลับขึ้นข้างบนเจอโทโมะที่เปิดประตูออกมาจากห้องฟาง ก็รีบดึงไม่ให้โทโมะลงไปข้างล่างแล้วดันโทโมะไปชิดกำแพง
 
 
 
“เงียบๆนะ” แก้วพูดเสียงเบา แล้วจู่ๆ โทโมะก็ล็อคท้ายทอยแก้วไว้
 
 
 
“เธอสวยจังแก้ว” โทโมะยิ้มกริ่มแล้วประทับจูบลงบนปากแก้ว แก้วตาโตรีบดิ้นหนี แต่โทโมะก็ขืนตัวแก้วไว้แล้วบดจูบรุนแรง แก้วเริ่มโอนอ่อนไปตามสัมผัสของโทโมะ ก็เปลี่ยนมาโอบรอบคอของโทโมะและบดจูบตอบไป ทั้งคู่จูบกันอยู่นาน ก่อนจะผละออกจากกัน โทโมะที่ได้สติมองแก้วที่หน้าแดง
 
 
“เอ่อ ฉันขอโทษ”
 
 
“ช่างเถอะ” แก้วรีบพูดแล้วเดินหนีเข้าห้องเฟย์
 
 
 
“แก้ว แก้ว” เฟย์ทเรียกแก้วที่กำลังเหม่อ
 
 
 
“หะ ห้ะ” แก้วที่เห็นเฟย์เดินมาโบกมืออยู่ตรงหน้าก็หลุดจากภวังค์
 
 
“เป็นอะไรหรือป่าวแก้ว”  เฟย์ถามเพราะตั้งแต่กินโจ๊กเสร็จแก้วก็ดูเหม่อๆ
 
 
 
“สงสัย ยัยไม้กระดานเมาค้าง” โทโมะยักไหล่กวนๆ
 
 
 
“เอ้ะ ไอ้บ้านี่” แก้วปาหมอนใส่โทโมะ ฮึ่ยยย เมื่อคืนก็แค่เมา ไม่มีอะไรทั้งนั้น แก้วใจ นั่นเพื่อนเธอนะ แก้วพูดกับตัวเองในใจแล้วลุกไปฟาดงวงฟาดงากับโทโมะ เหมือนเดิม โทโมะเองก็เช่นกันตอนแรกเขาก็ทำตัวไม่ถูก แต่แก้วคือเพื่อนเขา เขาก็ต้องทำตัวให้เหมือนเดิม
 
 
 
“ฮัลโหลค่ะ มาแล้วหรอคะ พี่โฟร์ โอเคค่ะ” ฟางรับโทรศัพท์จากโฟร์ซักพักก็เดินไปหาป๊อปปี้ที่กำลังดูทีวีอยู่
 
 
 
“ป๊อป พี่โฟร์กับทีมมาแล้ว ไปเปิดบ้านหน่อยสิ”  ฟางพูดกับป๊อปปี้แล้วเดินไปบ้านป๊อปปี้ด้วยกัน
 
 
 
“เขื่อนคิดเหมือนเฟย์มั้ย” เฟย์เดินไปกระแซะแขนเขื่อนแล้วพูดกับเขื่อนเมื่อเห็นท่าทีของป๊อปปกับฟาง
 
 
 
“เขื่อนว่ามันใช่นะเฟย์” เขื่อนยิ้มแล้วแท็กมือกับเฟย์ ที่ฟางดูเหมือนจะเริ่มเปิดใจกับป๊อปแล้ว เขื่อนกับเฟย์ รีบเดินไปลากโทโมะกับแก้วที่วิ่งไล่ตีกัน ไปบ้านป๊อปปี้ เพื่อถ่ายแบบให้เสร็จ
 
 
 
“พี่ขอแบบธรรมชาติสบายๆนะวันนี้” โฟร์พูด แล้วหันไปสั่งทีมงานและตากล้อง บรรยากาศวันนี้ดูจะราบรื่นกว่าเมื่อวาน เพราะป๊อปกับฟางที่เริ่มจะสวีทกันที่ละเล็ก ช่วยกันปลูกต้นไม้ หน้าฟางมีดินเลอะ ป๊อปปี้ก็ช่วยเช็ดให้ โมะกับแก้วก็มาเล่นตีแบทกัน แต่ก็ไม่วายมีจิกกัดกันเล็กน้อย เขื่อนกับเฟย์ก็นั่งต่อเลโก้อยู่ในห้องนั่งเล่นของป๊อปปี้
 
 
 
“โอ้ยย วันนี้ทำไมมันดูหวานๆน้า” โฟร์พูดแล้วมองไปที่สามคู่ชูชื่น
 
 
 
“นี่นายเบาๆดิ” เสียงแก้วว่าโทโมะ ที่ทำแผลให้ตัวเอง เพราะเมื่อกี้ตอนตีแบต แก้วจริงจังเกินไปทำให้ สะดุดจาตัวเองล้มเข่าเป็นแผล
 
 
 
“ยัยไม้กระดาน เธอก็อยู่เฉยๆสิ” โทโมะเอ็ดแก้ว ที่ยังดิ้นอยู่ แก้วได้แต่นั่งกอดอกทำแก้มป่อง ช่างภาพรีบถ่ายรูปเก็บภาพไว้ทันที แล้วก็มาต่อกันด้วยที่ ป๊อปปี้ช่วยฟางทำอาหาร ก่อนจะมาจบลงด้วยทั้งหกคนอยู่ในห้องนั่งเล่นของป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้เล่นกีต้าร์ ฟางร้องเพลง เฟย์กับแก้วกินขนม เขื่อนก็ทำเนียนนอนตักเฟย์ ส่วนโทโมะก็แย้งแก้วกินขนม
 
 
“คัทท ดีมาก วันนี้แหมม ทำไมมันหวานแบบนี้เมื่อคืนมีอะไรกันหรือป่าว” โฟร์พูดขึ้น ทีมงานก็ต่างเก็บของ
 
 
 
“ป่าวนี่คะพี่โฟร์ ไม่เห็นจะมีไรเลย” ฟางพูด
 
 
 
“เออ พี่ว่าทำภาพพวกเราเป็น โฟโต้บุ๊คนะ สนใจมั้ย” โฟร์พูดขึ้น เพราะเมื่อวานเธอลองเอารูป ไปลงในเพจ เพียงสามรูปก็มีรุ่นร้องในมหาลัยสนใจกันอย่างมาก
 
 
“ขนาดนั้นเลยหรอพี่” แก้วพูด
 
 
“ขนาดนี้สิ รู้มั้ยว่าพวกเธอนี่ฮอตมากเลยนะรุ่นน้องนี่กดไลค์รัวเลย” โฟร์พูดแล้วส่งไอแพดให้แก้วดู
 
 
“จะดีหรอคะมันงานพี่” ฟางพูดแล้วมองรูปในไอแพดเดียวกับแก้ว
 
 
“ดีสิ ถือซะว่า ตอบแทนแฟนเพจที่น่ารัก ซัก 300 เล่มดีมั้ย” โฟร์ยิ้มๆแล้วเริ่มคิดไอเดียการทำโฟโต้บุ๊ค
 
 
“แล้วแต่พี่เลยครับผมยังไงก็ได้” ป๊อปปี้พูดแล้วดีดกีต้าร์เบาๆ
 
 
“งั้นตามนี้นะ เดี๋ยวพี่ส่งแบบพิเศษมาให้พวกเรา หกคนด้วย” โฟร์พูดแล้วสรุปงานเสร็จสรรพ ก่อนจะขอตัวกลับไปทำงานต่อให้เสร็จ
 
 
 ฟางมองภาพเขื่อนกับเฟย์  โทโมะกับแก้วแล้วมองป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วยิ้ม ถ้าเวลาแห่งความสุขมันอยู่นานๆก็ดีนะสิ เธอกลัวว่าจะมีอะไรทำให้มันหายไป…