ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 

 

 

 

“เฟย์ อิ่มหรือยัง” ฟางที่กินน้ำหันไปถามเฟย์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารกับเขื่อนสองคน ส่วนที่เหลืออิ่มกันหมดแล้ว

 

 

 

“ใกล้แล้ว เดี๋ยวเฟย์ล้างจานเอง”  เฟย์พูดทั้งที่ยังเคี้ยวข้าวอยู่

 

 

 

“จร้าๆ แม่คนกินเยอะ” ฟางยิ้ม แล้วเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อหาโทรศัพท์ เพราะกลัวว่าแม่หรือลุงๆป้าๆจะโทรมาแล้วติดต่อไม่ได้ ฟางเดินเข้ามาในห้องแล้วกำลังจะหยิบโทรศัพท์ที่หัวเตียงก็มีมือมาปิดปากฟาง

 

 

 

“อื้ออ” ฟางดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากคนที่กอดเธออยู่

 

 

 

“อย่าดิ้นสิ ตัวแค่เนี้ยไม่คิดว่าจะแรงเยอะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างหูฟาง ฟางจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงใคร เลยใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องของป๊อปปี้

 

 

 

“โอ้ย เจ็บนะยัยเตี้ย” ป๊อปปี้กุมท้องตัวเอง

 

 

 

“แล้วนายเข้ามาห้องฉันทำไม แถมยังมาเล่นอะไรบ้าๆอีก” ฟางพูดแล้วยืนกอดอกมองป๊อปปี้

 

 

 

“ก็มาดูเฉยๆเอง นี่เธออายุเท่าไหร่แล้ว ดูห้องสิอย่างกับเด็ก” ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปรอบๆห้องฟาง

 

 

 

“ห้องฉัน แล้วนายจะยุ่งทำไม ออกไปเลย” ฟางชี้ไปที่ประตูป๊อปปี้มองฟางยิ้มกวนๆแล้วเขยิบเข้าใกล้ฟางรวบตัวฟางเข้าไปกอด

 

 

 

“ปล่อยนะ ไอ้บ้านายจะทำอะไร” ฟางดิ้น แต่ยิ่งดิ้นป๊อปปี้ก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ทำให้ฟางต้องหยุดดิ้นเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออก

 

 

 

“ก็มาต่อจากห้องสมุดนั่นไง” ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มแล้วบดริมฝีปากจูบลงบนริมฝีปากอิ่มของฟาง ฟางตกใจทุบอกป๊อปปี้พยายามดิ้น แต่ป๊อปปี้ก็ใช้มือจับท้ายทอยฟางไม่ให้ฟางดิ้นหนี แล้วรุกหนัก จนฟางเริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัสป๊อปปี้จูบตอบ ป๊อปปี้ได้ใจเริ่มสอดลิ้นเข้าในปากอิ่มของร่างเล็กชิมความหวาน

 

 

 

“อื้อออ” ฟางครางออกมาอย่างพอใจ ป๊อปปี้ผละออกจากฟางแล้วมองใบหน้าแดงๆของคนตัวเล็ก เธอนี่มันน่ารักจริงๆ แล้วก็ขโมยหอมแก้มฟาง

 

 

 

“อะ ไอ้บ้า ออกไปนะ” ฟางที่จับหน้าตัวเองรีบไล่ป๊อปปี้ออกไปจากห้องทันที ป๊อปปี้ยิ้มกับท่าทีเขินอายของฟางก็ยอมออกจากห้องแต่โดยที

 

 

 

โอ้ยย นี่เราเป็นอะไรของเราเนี่ย ทำไมต้องเขิน ต้องใจเต้นด้วย นี่ไม่ใช่จูบแรกซะหน่อย ไม่ใช่ว่าฟางไม่เคยมีแฟนหรือจูบกับใคร แต่พออยู่ใกล้ป๊อปปี้ หรือป๊อปปี้สัมผัสตัวเธอ เธอก็อดที่จะใจสั่นไม่ได้

 

 

 

“พี่ฟาง ไปไหนมา” เฟย์ทักฟางที่เดินลงมาจากข้างบนห้อง

 

 

“ไปหยิบโทรศัพท์มาหนะ แล้วนั่นอะไร” ฟางตอบเฟย์แล้วมองไปเห็น ขวดวอสก้า สามขวดตั้งอยู่

 

 

“ก็มันเบื่อๆหนะฟาง พวกนี้ก็ไม่ยอมกลับด้วย เลยหาอะไรเล่น” แก้วเดินมายืนข้างฟาง ฟางที่เห็นป๊อปปี้ยิ้มมองมาทางฟางก็รีบหลบตาทันที

 

 

 

“มาๆพี่ฟาง แก้ว มานั่ง นั่งไขว้ชายหญิงเนอะ” เฟย์จัดแจงที่นั่งให้ทุกคนเสร็จสับ แก้วนั่งข้างโทโมะ แล้วตามด้วยฟาง ป๊อปปี้ เฟย์แล้วก็เขื่อน

 

 

 

“เราจะเล่นอะไรกัน” ฟางถาม

 

 

 

“เกมส์ความจริงไง ถ้าขวดหมุนไปหยุดที่ใคร ต้องตอบคำถามมา แล้วคำตอบต้องเป็นความจริงห้ามโกหก เราจะรู้ได้ด้วยเครื่องอันนี้” เขื่อนชูเครื่องจับเท็จขึ้นมา “ถ้าโกหกจะขึ้นไฟสีแดง เราก็จะเค้นให้ตอบให้ได้ ถ้าไม่ตอบก็ต้องดื่มรวดเดียว” เขื่อนรินวอสก้าลงแก้วช็อต สี่ห้าแก้ว  “แล้วถ้าตอบความจริง คนถามก็ต้องกินแทน” เขื่อนอธิบาย

 

 

 

“งี้ ใครจะกล้าถามละ ถ้าเกิดดันถามแล้วตอบความจริงมา” เฟย์พูดเสียงอ่อย

 

 

 

“เอาหน่าเฟย์ อย่างน้อยก็มีพวกเขื่อนที่กล้า” เขื่อนยิ้ม เพราะพวกเขาหนะคอทองแดงอยู่แล้ว

 

 

 

“งั้นเริ่มเลยดีกว่า ตื่นเต้น” แก้วพูดแล้วเป็นคนหมุนขวดเหล้ากลางโต๊ะ ทุกคนมองที่ขวดเหล้าแล้วมันก็มาหยุดที่ แก้วเองทุกคนได้แต่ขำ เพราะแก้วหมุนเองโดนเอง

 

 

 

“มาๆๆ ใครจะถาม” แก้วตีไปที่โทโมะที่หัวเราะดังสุดเพราะนั่งข้างๆแก้วแล้วพูดขึ้น

 

 

 

“ยัยบ้านี่ทำร้ายร่างกายตลอด มาๆฉันถามเอง” โทโมะลูบแขนตัวเอง แล้วจ้องหน้าแก้ว

 

 

 

“ฉันหล่อมั้ย” โทโมะยิ้มกวนๆ

 

 

 

“อี๋ ไม่หล่อย่ะ” แก้วตอบ แต่เครื่องจับเท็จที่ใส่ก่อนโดนถามกับขึ้นสีแดง นั่นแสดงว่าแก้วโกหก

 

 

 

“หึ ไม่เนียนเลยนะ” โทโมะพูดแล้วยื่นแก้วช็อตไปทางแก้ว แก้วมองโทโมะแค้นๆแล้วหยิบแก้วช็อตมาดื่มรวดเดียวแล้วรีบถอดไอ้เครื่องจับเท็จนั่นออก

 

 

 

“เบาๆหน่อยสิจ้ะ แหมม เดี๋ยวพังหมด” เขื่อนพูดแล้วรีบดูเครื่องของตัวเอง

 

 

“มาๆต่อ” พูดที่เริ่มเครื่องร้อน หมุนขวดเหล้าไปอีก คราวนี้ไปหยุดที่ฟาง

 

 

“ฉันขอถาม” ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วเอาเครื่องจับเท็จใส่ที่มือฟาง

 

 

“เธอ ชอบ จูบ เมื่อ กี้หรือป่าว” ป๊อปปี้ กระซิบข้างหูฟางเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน

 

 

“เห้ยๆอะไรวะป๊อปปี้ งี้เราก็ไม่ได้ยินอะดิ” เขื่อนโวยวาย

 

 

“แล้วไงวะ” ป๊อปปี้ยักไหล่ แล้วจ้องเอาคำตอบจากฟาง

 

 

“ก็ ก็ ไม่รู้” ฟางตอบอึกอัก แต่เครื่องจับเท็จก็ยังขึ้นสีแดง นั่นแสดงว่าฟางโกหก โอ้ยยไอ้เครื่องบ้าปาทิ้งดีมั้ย

 

 

“หึ ยัยเตี้ย”

 

 

“ชิส์” ฟางถอดเครื่องจับเท็จออกแล้ว ดื่มช็อตวอสก้า ช็อตใหม่รวดเดียว ฟางรู้สึกเหมือนของร้อนๆไหลลงคอผ่านลงมาอยู่ที่ท้องของเธอ

 

 

“เราก็อยากรู้เหมือนกันนะ” เฟย์ทำหน้าท่างอนๆ

 

 

“ไม่ต้องเลย ยัยเฟย์ เล่นต่อ” ฟางหมุนขวดเหล้า แล้วมันไปหยุดที่เฟย์

 

 

“ อะแฮ่มๆๆ  ตอนนี้เฟย์มีใครในใจหรือยัง ใช่เขื่อนหรือป่าว” เขื่อนรีบชิงถาม คำถามของเขื่อนทำให้บรรดาคนบนโต๊ะโห่แซวทันที

 

 

 

“บ้า เขื่อนอยู่ๆมาถาม ก็มีแล้ว แต่ใช่เขื่อนมั้ย ไม่รู้เหมือนกัน” เฟย์ตอบ เครื่องจับเท็จไม่มีไฟสีแดงขึ้น แสดงว่าเฟย์ไม่ได้โกหก  ใช่เฟย์ไม่ได้โกหก ซึ่งเธอยอมรักว่าเธอรู้สึกดีกับเขื่อน แต่เธอก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขื่อนเพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเขาก็มีสาวๆมารุมล้อมมากมาย

 

 

“วรั้ยย ไอ้เขื่อน แดกไปซะมึง” โทโมะ ยิ้มล้อ เขื่อนหน้าตึงแล้วยกช็อตวอสก้า ดื่มรวดเดียว

 

 

“มาๆๆ เครื่องร้อนละ ต้องเค้นให้ได้” เขื่อนรีบหมุนขวดทันทีมันไปหยุดที่โทโมะ

 

 

“ฉัน ฉันอยากถาม  ฉัน สวย มั้ย” แก้วที่เห็นขวดหยุดที่โทโมะ ก็รีบยกมือขึ้นแล้วถามทันที

 

 

“ก็ ก็สวย”  โทโมะตอบตามความจริงแล้วรีบหลบหน้าแก้ว ตั้งแต่พวกป๊อปปี้มาข้องแวะกับฟางทำให้เขาก็มาข้องแวะกับแก้วด้วย พอมองแก้วใกล้ๆแล้วแก้วสวยจริงๆแหละ ปากชมพูน่าจูบนั่น

 

 

“โหยย ทำไมยอมรับกันง่ายวะ” แก้วมองที่โทโมะ  แล้วยกวอสก้าดื่มทุกคนเริ่มผลัดกันถามกันตอบมาเรื่อยๆ จนตอนนี้เริ่มเห็นแล้วว่าใครไม่ไหว นั่นก็คือเฟย์ กับเขื่อน ที่โดน ป๊อปปี้ ฟาง โทโมะ แก้ว รุมกันแฉกันถามพฤติกรรมตอนเด็กที่อายๆ

 

 

“เฟย์ เฟย์อยากถามพี่ฟาง” ขวดหันไปหยุดที่ฟาง

 

 

“พี่ฟาง ลืม ไอ้บ้านั่นหรือยัง” เฟย์ที่เริ่มเมาแล้วพูดขึ้น ไอ้บ้านั่นที่เฟย์หมายถึงคือแฟนเก่าของฟาง  แก้วที่หันมามองหน้าเฟย์อยากตกใจป๊อปปี้ที่พอเดาสถานการณ์ออก ก็มองหน้าฟางรอฟังคำตอบ

 

 

 

“ลืมแล้ว” ฟางตอบเครื่องจับเท็จไม่มีไฟขึ้น  จริงๆเธอคิดว่าเธอลืมแล้ว ตั้งแต่ป๊อปปี้เข้ามาเธอก็ไม่มีเวลาคิดถึงหรือนึกถึงคนนั้นเลย

 

 

 

“ป๊อปปี้ นายมีสิทธิ์แล้วน้า” เฟย์ยิ้มกับคำตอบของฟางแล้วหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้ที่ ยิ้มออกมาเหมือนกันโทโมะ หมุนขวดต่อแล้วไปหยุดที่ป๊อปปี้

 

 

 

“เห้ยๆๆ กู กูเอง”  เขื่อนพูดขึ้น

 

 

 

 

“ไอ้ป๊อป มึงชอบฟางหรือป่าว”  พอเขื่อนถามปุ้ปก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะทันที เฟย์เองก็เช่นกันเพราะเริ่มเมามากแล้ว

 

 

 

“อ้าวไอ้นี่ พอถามเสร็จก็หลับ ไม่ไหวๆ ฟาง ขอยืมห้องได้มั้ยจะให้มันนอน” โทโมะเองที่เริ่มหน้าแดงก็ช่วยพยุงพาเขื่อนไปหันไปถาม ฟางที่รอฟังคำตอบของป๊อปปี้ก็สะดุ้งเล็กน้อย

 

 

 

 “อ่อ เออ ได้สิ ห้องฟางเดินขึ้นไปแล้วเลี้ยวซ้ายจะมีป้ายเขียนอยู่อย่าให้อ้วกนะ”  ฟางพูด โทโมะจึงเขื่อนขึ้นไป แก้วเองก็พยุงเฟย์ขึ้นไปนอนด้วย

 

 

 

“อยากฟังหรือป่าว” ป๊อปปี้พูดขึ้นมาเมื่ออยู่กันสองคน

 

 

 

 

“ห้ะ ฟังอะไรของนาย” ฟางบ่ายเบี่ยงแล้วรีบลุกมานั่งที่โซฟากลางบ้าน ป๊อปปี้ลุกตามมานั่งข้างๆ

 

 

 

 

“ก็ที่เขื่อนถาม” ป๊อปปี้จับหน้าฟางให้หันมา ทั้งคู่สบตากันแล้วเริ่มเคลื่อนเข้าหากัน จนริมฝีปากของทั้งคู่แตะกัน ป๊อปปี้เริ่มบดจูบลงบนริมฝีปากฟางอย่างอ่อนหวานแล้วเริ่มร้อนแรงขึ้นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลที่กินเข้าไปฟางที่สติตอนนี้เริ่มกระเจิดกระเจิงก็จูบตอบป๊อปปี้เหมือนกัน

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ผละปากออกมาซุกไซร้ตามซอกคอของฟางมือหนาเริ่มปลดกระดุมเพื่อที่จะถอดชุดของฟางออก ป๊อปปี้ขบเม้มไปทั่วลำคอขาวสร้างรอยแดงไว้ทั่ว