ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 
 
“ขอโทษนะครับ” เสียงชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักหญิงสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย
 
 
“คะ” หญิงสาวที่ถูกทักเงยหน้าจากออกหนังสือ มองชายหนุ่มที่เข้ามาทัก เจ้าของใบหน้าหล่อคม นัยน์ตาที่แฝงไปด้วยความลึกลับ จ้องมองหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะคลี่ยิ้ม ออกมา
 
“ใช่..ฟาง ที่อยู่คณะบริหาร หรือป่าวครับ”
 
“ก็ถ้า คณะบริหาร มีคนชื่อฟางคนเดียว ก็คงใช่” เสียงเล็กแต่แฝงไปด้วยความเหวี่ยงนิดๆ เดินออกมาจากชั้นหนังสือ แล้วยืนกอดอกจ้องมองชายหนุ่มที่มาทักพี่สาวของตัวเอง
 
“มีอะไรกับพี่ของฉันไม่ทราบ”
 
“เฟย์ ไม่เอาหน่า….เอ่อ คุณ มีอะไรกับฉันหรือป่าวคะ” ฟางหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่ทักเธอเมื่อกี้
 
“ขอเบอร์เธอหน่อยสิฉันอยากได้” ชายหนุ่มยิ้มหวานก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกวนๆแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋ากางเกงมาเตรียมกดเบอร์
 
“ห้ะ…จะบ้าหรอ” เสียงของสองสาวร้องออกมาปนเหวอ จะบ้าหรอ สมัยนี้ใครเค้าเดินเข้ามาขอเบอร์ มีแต่ขอ เฟสบุ๊ค แอดไลน์ คุยกันมากกว่า
 
“ไม่ได้บ้า แค่อยากได้ อย่าลีลาสิเอามา” ชายหนุ่มมองหน้าฟาง แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ฟางเพื่อให้ฟางกดเบอร์ให้
 
“ไม่!!”ฟางตอบก่อนจะเก็บหนังสือแล้วจูงมือเฟย์ให้ออกจากห้องสมุดทันที  บ้าหรือป่าว เดินมาทักแล้วมาขอเบอร์ ชื่ออะไรก็ไม่รู้จัก หน้าตาก็ดี ไม่คิดว่าจะเพี้ยนน เอ้ะ !! แล้วเราจะไปชมเขาทำไม ฟางสะบัดไล่ความคิดของตัวเอง
 
 
“พี่ฟาง เฟย์ว่าหมอนั้นหน้าคุ้นๆนะ” เฟย์เดินตามฟางพยายามนึกถึงหน้าคนที่มาขอเบอร์พี่สาวตัวเองเมื่อกี้ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
 
 
“คุ้นหรอเฟย์ คนบ้ามากกว่า พี่หิวแล้วไปหาอะไรกินกัน แก้วก็จะเลิกเรียนแล้วด้วย” ฟางพูดก่อนจะรีบเดินไปที่โรงอาหารของคณะวิศวะ เพราะโรงอาหารของคณะเป็นโรงอาหารที่ใหญ่ที่สุดในมหาลัยแล้วมีของกินให้เลือกเพียบ
 
 
“เป็นไงบ้างวะ เพื่อนได้มาหรือป่าว” เสียงผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามากอดคอผู้ชายที่เดินเข้าไปขอเบอร์ฟาง
 
 
“ได้…โดนเขาด่าอะดิวะ ไอ้เขื่อน สมัยนี้เค้ายังมีคนเดินมาขอเบอร์อีกหรอวะ” ชายหนุ่มหันไปมองหน้าเพื่อนของเขาที่คิดอะไรแผลงๆให้เขา เดินเข้ามาขอเบอร์ฟาง เด็กเรียน ของคณะบริหาร เธอเป็นสาวที่ผู้ชายในคณะสถาปัตย์ พูดถึงกันบ่อย ในความน่ารัก ตัวเล็กกะทัดรัด ของเธอ แต่เพราะเธอเป็น คนขยันเรียน ทำให้ถูกมองว่าเป็นเด็กเรียน
 
 
“แหมๆๆ เพื่อนป๊อปครับ ผมก็เห็นว่าช่วงนี้คุณเอาแต่หมกตัวอยู่บ้าน ปลูกต้นไม้ ผมก็นึกว่าคุณชอบอะไรที่สบายๆซะอีก” เขื่อนยิ้มก่อนจะพูดแซะเพื่อนตัวเอง เพราะเมื่อก่อน พวกเขาเที่ยวกันบ่อยมาก แต่ช่วงนี้ป๊อปปี้ดูจะ ชอบอยู่บ้าน ปลูกต้นไม้แทนที่จะออกไปเที่ยวกับพวกเขา
 
“ก็อยากลองเปลี่ยนอะไรใหม่ๆทำดูบ้าง…ใครจะเหมือนคุณมึงละครับเที่ยวได้เที่ยวดี” ป๊อปปี้หันไปว่าเขื่อน ก่อนจะเดินมานั่งโต๊ะที่ประจำของพวกเค้า ข้างตึกวิศวะ ที่เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเรียนอยู่
 
“โอ้ยย เบื่อๆๆๆๆๆ กูเบื่อโว้ยย” เสียงบ่นของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วนั่งกระแทกลงที่โต๊ะอย่างแรง
 
 
“เบาๆดิวะ ไอ้โมะ เดี๋ยวตูดมึงเจ็บหมด” เขื่อนพูดยิ้มๆก่อนจะเอามือจับก้นของโทโมะ
 
“ทะลึ่งละมึง…กูไม่นิยมสายเหลือง” โทโมะเอาหนังสือฟาดใส่หลังของเขื่อน
 
“มึงเป็นอะไรของมึง มาถึงก็เบื่อ” ป๊อปปี้ถามโทโมะ
 
“ก็…ยัยนั่นอะดิ ยัยนั่นอะ ยัยโอ้ยย ยัยไม้กระดานนั่น …ไปจีบจินนี่เด็กบริหารปี 1 ที่เพิ่งเข้ามา” โทโมะพูดอย่างหัวเสีย เพราะเขาเล็งน้องจินนี่ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
 
 
“แก้วอะนะ…ฉันว่าไม่นะ ถึงเมื่อก่อนจะชอบไว้ผมสั้นเหมือนทอม แต่ตอนนี้ก็ไว้ผมยาวแถมสวยด้วยนะเว้ย” เขื่อนว่าพลางนึกถึงแก้ว เพื่อนร่วมคณะของโทโมะ ที่เมื่อก่อนทำตัวห้าวๆเหมือนทอม แถมยังตัดผมสั้นอีก แต่ช่วงหลังๆ แก้วก็เริ่มไว้ผมยาวแต่งหน้าแต่งตัว ได้ข่าวว่าคบกับรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว คบกันได้ซักพักก็เลิก
 
 
“ไม่รู้เว้ย รู้แต่ว่า..ฉันไม่ชอบยัยนั่น คนอะไรปากเสียชะมัด” โทโมะพูดพลางฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ
 
“ฮัดเช้ยย!!”
 
“แก้วเป็นอะไร” เสียงฮัดเช้ย ของแก้วทำให้ ฟางกับเฟย์ที่เดินไปซื้ออาหารกลับมานั่งโต๊ะถามขึ้น
 
“ไม่รู้อะ ฟางอยู่ๆมันก็ฮัดเช้ยมาเอง” แก้วว่าพลางนึกกินก๋วยเตี๋ยว ที่เมื่อกี้เดินไปซื้อกับน้องจินนี่ เด็กปี 1 ของคณะบริหาร ที่พ่อแม่ของน้องจินนี่ ฝากให้ดูแลด้วย เพราะบ้านของแก้วกับจินนี่ สนิทกันมาตั้งแต่รุ่นคุณยายแล้ว
 
“เออ แก้ว เนี่ย เมื่อกี้นะ มีผู้ชายมาขอเบอร์พี่ฟางด้วย”เฟย์รีบเม้าท์กับแก้วทันที่ เมื่อยู่กับครบสามคน
 
 
“ใคร ใครที่ไหนกล้ามาของเบอร์ฟางของแก้ว” แก้ววางตะเกียบกับช้อน แล้วเขยิบไปเบียดฟางแล้วโอบไหล่ฟาง
 
“บ้าหรอเฟย์ คนเพี้ยน อะแก้วอย่าสนใจเลย”ฟางว่า ก็จะตักข้าวกิน
 
 
“อ๋ออ ที่แท้ก็ชอบดนตรีไทย” เสียงป๊อปปี้พูดขึ้นอยู่มุมหนึ่งในโรงอาหาร ที่พวกเขาเพิ่งเดินเข้ามาหาโต๊ะว่างแต่ดันไปสะดุดตากับคู่รัก(?)ดนตรีไทยพอดี