นางฟ้าหลอกตา

               พ่อได้โปรดอย่าไป แม่ แม่ แม่ค่ะ ได้โปรดเถอะนะ                   
 
พ่อ:ลาก่อนคามีร่าคฤหาสถ์นี้เปนของลูก ต่อไปนี้พ่อไม่ใช่พ่อของลูกแล้ว ครอบครัวใหม่ของลูกคือ
ป้าของลูก                        
 
แม่:ลาก่อนนะ                         
                          ..........................................................
               คามีร่าตื่นขึ้นมาในชุดนอนสีเทาประกายทอง พอคามีร่าลืมตาขึ้นมาพบกับพี่โยเกียว
ในห้องนอนของเธอ คามีร่าตกใจมาก
 
คามีร่า:อ้าวพี่โยเกียวมาทำอะไรในห้องของหนูหรอค่ะ
 
โยเกีนว:ก้อมาเฝ้าไข้น้องไง
 
คามีร่า:ห้ะ
 
โยเกียว:ตอนแรกพี่แค่จะเอาที่ชาร์จแบตมาคืน แต่พอเห็นน้องล้มลงไปอยู่กับพื้นก้อเลย เปลี่ยน
ชุดให้ เช็ดตัวแล้วก้อนั่งเฝ้าเธออยู่นี่ไง
 
คามีร่า:เอ่อขอโทษนะค่ะ
 
โยเกียว:ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่มีร่าเป็นไรหรอ เห็นเรียกพ่อ แม่
 
คามีร่า:หนูฝันถึงคุณอากับคุณน้าของพี่นะค่ะ ท่านทั้งสองคือพ่อแม่ที่แท้จริงของหนู
 
โยเกียว:น้องพูดอะไรหนะ
 
คามีร่า: หนูไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของพ่อแม่ของพี่ แต่คุณอากับคุณน้าของพี่ คือพ่อแม่ที่แท้จริงของ
หนู
 
โยเกียว:แล้วทำไมแม่ของพี่เรียกเธอว่าลูกละ
 
คามีร่า:ในวันที่พ่อกับแม่ของหนูหย่ากัน คุณแม่ของพี่มาพาหนูไปเป็นลูกบุญธรรมค่ะ หนูขอโทษ
 
คามีร่าเริ่มร้องไห้
 
โยเกียว:ไม่เปนไรนะเด็กน้อย
 
คามีร่า:ฮือ..ฮือ
                   
                     โยเกียวนั่งปลอบคามีร่าอยู่นานกว่าจะหยุดร้องไห้ แต่วันนั้นคามีร่ากลับขอให้
โยเกียวนอนกับคามีร่า
 
คามีร่า:คืนนี้พี่โยเกียวนอนกับหนูนะ
 
โยเกียว:ทำไมหรอ
 
คามีร่า:หนูกลัวว่าจะต้องฝันแบบนั้นอีก หนูเป็นแบบนี้มา2ปีแล้ว
 
โยเกียว:ได้ซิ
 
คามีร่า:กอดหนูหน่อยนะค่ะ หนูจะนอนแล้ว
               
                    พี่โยเกียวกอดคามีร่า มันเป็นความอบอุ่นที่คามีร่าไม่ได้รับมานานแล้ว เธอดีใจ
มาก ที่มีคนมาเติมเต็มชีวิตให้ เธอไม่รุ้เลยว่าพี่โยเกียวรักเธอยังไง