นางฟ้าหลอกตา

               พ่อได้โปรดอย่าไป แม่ แม่ แม่ค่ะ ได้โปรดเถอะนะ                   

พ่อ:ลาก่อนคามีร่าคฤหาสถ์นี้เปนของลูก ต่อไปนี้พ่อไม่ใช่พ่อของลูกแล้ว ครอบครัวใหม่ของลูกคือ

ป้าของลูก                        

แม่:ลาก่อนนะ                         

                          ..........................................................

               คามีร่าตื่นขึ้นมาในชุดนอนสีเทาประกายทอง พอคามีร่าลืมตาขึ้นมาพบกับพี่โยเกียว

ในห้องนอนของเธอ คามีร่าตกใจมาก

คามีร่า:อ้าวพี่โยเกียวมาทำอะไรในห้องของหนูหรอค่ะ

โยเกีนว:ก้อมาเฝ้าไข้น้องไง

คามีร่า:ห้ะ

โยเกียว:ตอนแรกพี่แค่จะเอาที่ชาร์จแบตมาคืน แต่พอเห็นน้องล้มลงไปอยู่กับพื้นก้อเลย เปลี่ยน

ชุดให้ เช็ดตัวแล้วก้อนั่งเฝ้าเธออยู่นี่ไง

คามีร่า:เอ่อขอโทษนะค่ะ

โยเกียว:ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แต่มีร่าเป็นไรหรอ เห็นเรียกพ่อ แม่

คามีร่า:หนูฝันถึงคุณอากับคุณน้าของพี่นะค่ะ ท่านทั้งสองคือพ่อแม่ที่แท้จริงของหนู

โยเกียว:น้องพูดอะไรหนะ

คามีร่า: หนูไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของพ่อแม่ของพี่ แต่คุณอากับคุณน้าของพี่ คือพ่อแม่ที่แท้จริงของ

หนู

โยเกียว:แล้วทำไมแม่ของพี่เรียกเธอว่าลูกละ

คามีร่า:ในวันที่พ่อกับแม่ของหนูหย่ากัน คุณแม่ของพี่มาพาหนูไปเป็นลูกบุญธรรมค่ะ หนูขอโทษ

คามีร่าเริ่มร้องไห้

โยเกียว:ไม่เปนไรนะเด็กน้อย

คามีร่า:ฮือ..ฮือ

                     โยเกียวนั่งปลอบคามีร่าอยู่นานกว่าจะหยุดร้องไห้ แต่วันนั้นคามีร่ากลับขอให้

โยเกียวนอนกับคามีร่า

คามีร่า:คืนนี้พี่โยเกียวนอนกับหนูนะ

โยเกียว:ทำไมหรอ

คามีร่า:หนูกลัวว่าจะต้องฝันแบบนั้นอีก หนูเป็นแบบนี้มา2ปีแล้ว

โยเกียว:ได้ซิ

คามีร่า:กอดหนูหน่อยนะค่ะ หนูจะนอนแล้ว

                    พี่โยเกียวกอดคามีร่า มันเป็นความอบอุ่นที่คามีร่าไม่ได้รับมานานแล้ว เธอดีใจ

มาก ที่มีคนมาเติมเต็มชีวิตให้ เธอไม่รุ้เลยว่าพี่โยเกียวรักเธอยังไง