เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

9.5

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.

36 chapter

848 วิจารณ์

57.62K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

34) 34: เหมือนจะดีขึ้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่34

" ฉันไม่ได้รักคุณ " แก้วพูดแล้วไม่สบตาโทโมะ

" ให้โอกาศฉันได้ไหมละ " โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วช้าๆ หญิงสาวเบือนหน้าหนีชายหนุ่ม

" ฉะ ฉัน "

" ว่าไง " โทโมะพูดเบาๆ ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าไปใกล้หญิงสาวจนจมูกของทั้ง2ชนกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ แก้วสบตากับโทโมะ

พลั่ก!

" นี่! " โทโมะล้มลงไปกับพื้นเมื่อโดนแก้วพลักอย่างแรงก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าอย่างเอาเรื่อง แก้วมองโทโมะนิ่งๆ ก่อนจะเดินเชิดหน้าไป

" ยัยเพี้ยน กว่าจะบอกรักได้นี่ฉันจะฆ่าตัวเองตายอยู่แล้วนะ " โทโมะมองตามแก้วแล้วอมยิ้มก่อนจะลุกขึ้นไปแล้วเดินตามแก้วไปที่ห้องพัก

ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดตา ระเบียงที่ติดกับทะเลอันกว้างใหญ่ แสงแดดอ่อนๆส่องผ่านเข้มากระทบกับร่างบางที่นอนคดคู้ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ป๊อปปี้กอดหญิงสาวด้วยความรักและจะไม่มีวันปล่อยเธอไป

" คุณแม่ครับ ผมและฟางพร้อมที่จะแต่งงานกันแล้วนะครับ " ป๊อปปี้หยิบโทรศัพท์เครื่องกดโทรหามารดา

" ขอบคุณนะครับแม่ "

" พี่รักฟางนะ " ป๊อปปี้วางสายจากมารดาก่อนจะก้มกระซิบบอกรักที่เขาไม่คิดที่จะเบื่อที่จะบอก หรือเหนื่อยที่จะบอก ถ้าคนที่เขาบอกรักคือผู้หญิงคนนี้

" อือ " หญิงสาวเมื่อมีอะไรรบกวนการนอนก็เริ่มจะตะหงิดก่อนจะค่อยๆลืมตามองสิ่งที่กวนใจเธอ

" พะ พี่ป๊อป " ฟางตาโตด้วยความตกใจ เพราะใบหน้าของชายหนุ่มห่างกับเธอเพียงไม่กี่คืบ ป๊อปปี้อมยิ้มก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวมากกว่าเดมิ

" ยะ อย่าคะ " ฟางดันอกกว้างของชายหนุ่มเอาไว้เมื่อชายหนุ่มก้มลงมาหวังจะจูบเธอ

" ทำไมละฟาง "

" พี่กลับไปหาพิมเถอะคะ " ฟางดันตัวป๊อปปี้ออกห่างจากเธอ

" พี่จะไปหาคนอื่นทำไมละ ในเมื่อเมียพี่อยู่นี่ทั้งคน " ฟางนิ่ง ยอมให้ป๊อปปี้กอด

" ...... "

" แต่งงานกันนะ " ฟางหันมาสบตาชายหนุ่มอัตโนมัติ

" พี่พุดเล่น " ฟางตกใจและไม่เชื่อ

" พี่ไม่เคยพูดเล่นกับเรา ไม่ว่าจะคำพูดหรือการกระทำแม้แต่หัวใจของพี่ ก็ไม่เคยที่คิดจะเล่นกับเราเลยนะ คนดี " ป๊อปปี้ลูบแก้มเนียนของหญิงสาวอย่างเบามือ

" ฮึกฮืออ " ฟางโปเข้ากกอดป๊อปปี้แน่น

" เลิกคิดว่าตัวเองไม่ดีได้แล้วนะ พี่รักฟางที่เป้นฟางอีกอย่างฟางเป็นของพี่ ของพี่คนเดียวจำเอาไว้นะเด็กน้อย " ป๊อปปี้กอดตอบหญิงสาวแล้วลูบผมฟางอย่างเบามือ ฟางปล่อยโฮก่อนที่ป๊อปปี้จะเลื่อนหน้าเข้าไปหาหญิงสาว

" อื้อออ " จุมพิตแสนหวาน หัวใจที่ลอยไปด้วยกัน มันทำให้ทะเลที่ว่าเค็มกลับกายเป็นทะเลแสนหวานได้อย่างง่ายดาย ต่อไปนี้คงไม่มีอะไรมาขวางความรักของเขาและเธอ

' ขอให้เราได้อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต '

ผ่านไป3 เดือน...

" วันนี้สวยที่สุดเลยนะฟาง " ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามารับเจ้าสาวของเขาในห้องพัก ก็เอ่ยปากชม

" ขอบคุณนะคะ " ฟางสบตากับป๊อปปี้และสื่อวามหมายอย่างชัดเจน

" ถ้ายังมองพี่แบบนี้ไ่ม่เลิก เดี๋ยวเราก็ได้เขาหอก่อนแต่งอีกรอบหรอกหืมม " ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเหล่แล้วเดินเข้ามากอดเอวว่าที่ภรรยาสาว

" ไปได้แล้วคะ " ฟางเขินก่อนจะทำท่าทีไม่สนใจป๊อปปี้และเดินไปที่ประตู ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินตามไปจับมือฟางแล้วยิ้มให้กันก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมกัน

" ช่วงเวลานี้ ก็เป็นช่วงที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาวจะขึ้นมากล่าวขอบคุณแขกทั้งหลายนะคะ "

" ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่มางานของฟางกับพี่ป๊อป ขอบคุณจริง " ฟางเอ่ยจบพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณแล้วแจกยิ้มที่อ่อนหวานให้กับทุกคน

" ผมคงไม่พูดอะไรมาก เพราะภรรยาของผมพูดไปแล้ว แต่ผมขอสัญญาว่าต่อจากนี้ไป ผมจะดูแลผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่เป็นดวงใจ หรือขวัญใจของใครหลายๆคนอย่างดีที่สุด จะรักเธอคนเดียว และไม่มีใครพรากเราออกจากกกันได้อีก " ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มหวานให้กับฟาง ก่อนเสยงโฮ่แซวของเพื่อนๆจะดังขึ้นกระหน่ำ

" แหมๆ หวานเชียวเว้ย! " เขื่อนเดินเข้ามาแซวเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่ลงมาจากเวที

" .... " ป๊อปปี้ยิ้มแล้วยักคิ้วให้เพื่อนรัก ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปคุยกับเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันมานานส่วนฟางก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ