เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) 21:วันที่ไม่มีเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่21
หลังจากที่พิมกระโดดออกมาจากรถ ก็ทำให้เกิดแผลถลอกไม่มากเพราะโพรงหญ้า พิมมองภาพที่รถหรูพลิกคว่ำชนกับต้นไม้ใหญ่ ไฟลุกท่วมทั้งคันแล้วยิ้มสะใจ ก่อนที่แคทจะมาพาเธอออกไปจากตรงนั้น แคทเองก็ตกใจไม่น้อยไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับสาวหวานอย่างฟาง
“ เธอเป็นคนทำใช่ไหมพิม “ หลังจากที่แคทพาพิมกลับมาที่บ้านเรือนไทย ก็พูดกับพิม พิมไม่พุดเพียงหัวเราะเบาๆก่อนจะกระเพกตัวเองขึ้นไปบนบ้าน
“ ฟางหายไป “ เติ้ลที่พึงจะตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อไม่พบกับสาวหวานที่เขาเพิ่งจะเสพสุขร่างกายของเธอไปไม่นาน
“ มันตายไปแล้วละ “ พิมพูดอย่างไม่ใส่ใจผิดกับเติ้ลที่มองหน้าพิมอย่างเอาเรื่อง
โอ๊ย!
“ แกทำบ้าอะไรห้ะ ปล่อยฉันนะ “ เติ้ลเข้ามากระชากพิมอย่างแรงจนพิมร้องโวยวาย
“ เธอทำอะไรฟาง ห้ะพิม! “
“ ก็ทำให้มันไม่มีโอกาสได้ไปร่านอีกไง “ พิมตอบอย่างไม่แยแส ก่อนจะลุกเดินหนีออกไปแคทมองตามพิมอย่างไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่มีการศึกษาอย่างพิมจะทำแบบนี้ได้
“ เพื่อนเธอไม่ใช่คน แคท “ เติ้ลทรุดลงอย่างหมดแรง อยู่ดีๆน้ำตาของเขากลับไหลออกมาอย่างหนัก แคทเองก็รู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน
“ มะไม่จริง!!!! “ คุณหญิงธัญญาได้รับแจ้งว่าลูกสาวของเธอเกิดอุบัติเหตุก็รีบมาที่เกิดเหตุอย่างไม่เชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อเมื่อได้เห็นสร้อยรูปกระต่ายที่เธอเป็นคนเลือกซื้อมาให้ลูกสาวของเธอใส่เองตกอยู่พร้อมกับป๊อปปี้และโทโมะที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย
“ ฮึกฮือออ ไม่จริงฟางกลับมาแม่สิลูก “ คุณหญิงแทบบ้า ไม่มีใครอยากเสียลูกของตัวเองไป ยิ่งฟางเป็นลูกสาวคนเดียวของเธอ ฟางคือหัวใจของเธอ ตอนนี้หัวใจของเธอได้ตายไปแล้วจริงๆหรอ
“ ฟาง... “ เติ้ลมาดูที่เกิดเหตุพร้อมกับแคท ทันทีที่ป๊อปปี้เห็นเติ้ลก็รีบตรงเข้าไปต่อย
ผลั๊วะ
“ ไอ้ชั่ว! มึงมันไม่ใช่คนไอ้เติ้ล มึงย้ำยีฟาง มึงฆ่าฟาง “ ป๊อปปี้ต่อยชายหนุ่ไม่ยั้งส่วนเติ้ลเองก็ไม่ได้ต่อสู้กลับ
“ ฮึกๆ มึงทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง “ ป๊อปปี้ทรุดลงร้องไห้อย่างอ่อนแรง เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือความจริง เขาเสียเธอไปแล้วจริงๆ
“ กูขอโทษ... “
หลังจากวันนั้นป๊อปปี้ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ชายหนุ่มไม่ยอมทานข้าว เอาแต่เก็บตัวไม่ค่อยพูดจากลับใคร เขามักจะเย็นชากับทุกคนที่เข้ามาพูดคุยด้วย แม้กระทั่งผู้หญิงที่ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของเขาก็ตาม .... โทโมะเองก็เช่นกันแต่ชายหนุ่มกลับเป็นคนเย็นชามากยิ่งขึ้น หลังจากที่ฟางตายไป แม่ของเขาก็หาผู้หญิงคนใหม่มาให้เขา แต่เขากลับเย็นชาจนพวกเธอไม่สามารถทนอยู่กับเขาได้ จนคนเป็นแม่เหนื่อยที่จะหามาให้ลูกของเธอ
“ เพื่อนคนนี้ของพี่ป๊อปคงจะสำคัญมากใช่ไหมคะ “ แก้วถามป๊อปปี้ที่กำลังนั่งอยู่หน้าโลงศพของใครบางคน
“ สำคัญสิ สำคัญมาก “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมาบางๆ
“ เธอสวยจังนะคะ แก้วคุ้นๆหน้าจัง “ แก้วพูดแล้วมองไปยังรูปของหน้าศพ ใบหน้ารูปไข่รอยยิ้มที่แสนจะสดใส ดวงตาหวานหยดย้อยทำไมมันคุ้นยังนี้นะ
“ ...... “ ป๊อปปี้ไม่ตอบอะไร ก่อนที่แก้วจะขอตัวไปเอาของว่ามาช่วยเสริฟให้กับแขกคนอื่นๆ บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยความเสร้าโศรกเสียใจ แม่ของฟางตั้งแต่เสียฟางไปท่านก็ป่วยอาการทรุดลงเพราะความเสียใจ
“ ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ “
“..... “
“ ทำไมต้องทิ้งพี่ไปแบบนี้ด้วย ฟาง.... “
“....... “
“ กลับมาหาพี่ได้ไหม ...”
“ ........”
“ เวลาของเรามันสั้นเกินไปนะ กลับมาหาพี่เถอะนะคนดี “
“ ...........”
“ ฮึก พี่รักฟางนะ ...”น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างบังคับไม่ได้ เขาไม่เหลือหัวใจไปรักใครได้อีกแล้ว เขาเสียเธอไปแล้ว เขาเสียเธอไปอย่างไม่มีวันกลับแล้วจริงๆ
“ พี่โมะ “ แก้วเดินออกมาช่วยเสริฟของว่าง ก่อนทีสายตาจะหันไปเห็นเพื่อนสนิทของคู่หมั้นของเธอนั่งเหม่อลอยอยู่ที่ด้านหลังศาลา
“ ...... “ โทโมะหันมามองแก้วก่อนจะหันกลับไปอย่างเดิม
“ พี่โมะหิวไหมคะ แก้วเอาอะไรให้ทานนะ “ แก้วพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง เธอเองก็บอกไม่ถุกว่าทำไมเธอถึงต้องเป็นห่วงเขาด้วยอาจจะเพราะเขาคือเพื่อนรักของคนที่เธอรัก หลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมาป๊อปปี้ก็พาเธอมารูจักกับคนอื่นๆ รวมไปถึงโทโมะด้วย
“ ไม่ต้องหรอก “ โทโมะรั้งแขนแก้วเอาไว้
“ พะ พี่โมะ “ แก้วมองโทโมะอีกครั้งก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้ำตาของชายหนุ่ม ก่อนที่โทโมะจะดึงแก้วมากอด โดยที่แก้วเองก็ไม่ได้ดันโทโมะออก
“ ไม่เป็นไรนะคะ “ แก้วลูบผมของชายหนุ่มพร้อมกับเสียงหวานเอ่ยเบาๆโทโมะยิ่งกอดแก้วแน่นขึ้น
“ ทำไมฟางต้องจากไปแบบนี้ ทำไมคนดีๆอย่างฟางต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วย “ โทโมะทนไม่ไหวจริงๆ เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่แสนดีและอ่อนหวานอย่างฟางจะกลายเป็นแบบนี้
“ พี่คงจะรักฟางมากใช่ไหมคะ “ แก้วรู้สึกหนึบๆที่หัวใจเมื่อพูดออกมา
“ ......... “ โทโมะนิ่ง
“ ไม่เป็นไรนะคะ เธอไปสบายแล้ว ถ้าพี่เป็นแบบนี้เธอจะไม่สบายใจเอานะคะ “ แก้วพูดปลอบโยนร่างสูง
“ แก้วรักป๊อปปี้มากใช่ไหม “ โทโมะกอดแก้วอยุ่สักพักก่อนจะค่อยๆปล่อยแก้ว
“ ทำไมพี่โมะถามแก้วแบบนี้ละคะ “ แก้วเลิกคิ้ว
“ ....... “ชายหนุ่มหลบสายตา จะให้เขาบอกได้ยังไงว่าคนที่เขารักคือเธอ
“ แก้วรักพี่ป๊อปคะ แก้วไม่รู้ว่าระยะเวลาที่ความจำของแก้วหายไปเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับพี่ป๊อป กับแก้วกับพี่โมะ หรือแม้กระทั่งกับฟาง.. แต่แก้วก็ยังยืนยันว่าคนที่แก้วรักก็คือพี่ป๊อปคะ “ แก้วตอบอย่างมีความสุข โทโมะมองใบหน้ายิ้มๆของหญิงสาวแล้วรู้สึกเจ็บมันตื้อไปหมด มันชา มันชาจนเขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
“ พี่ขอให้แก้วมีความสุขนะ “ โทโมะพูดแล้วยิ้มบางๆให้กับแก้วแล้วเดินออกไป แก้วมองตามแผ่นหลังของร่างสูงก็ค่อยๆคลี่ยิ้มตาม
“ แก้วก็ขอให้พี่พบรักใหม่เร็วๆนะคะ “ แก้วพูดออกมาจากใจจริงก่อนจะเดินตามโทโมะไป
............................................................................................
สงสารป๊อปเหมือนไรท์ไหม 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
