เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
20) 20: เสียเธอไปไม่มีวันกลับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่20
“ อ๊ะๆๆ อ๊ะ อ๊าสส์ “ เสียงครางอย่างอย่างพอใจของชายหนุ่มที่อยู่บนร่างของสาวหวาน ฟางมองชายหนุ่มที่พลิกตัวมานอนข้างๆเธอแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ไม่ใช่เธอไม่เหนื่อยไม่ใช่เธอไม่เจ็บ แต่ตอนนี้เธอต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้
“ อุ้ย “ฟางค่อยๆขยับตัวลงจากตัว แต่ก็ต้องร้องเบาๆเมื่อเจ็บที่ตรงนั้นของเธอ แต่หญิงสาวก็กัดฟันแล้วเดินออกไปจากห้องหลังจากแต่งตัวของตัวเองเสร้จ
“ นังฟาง!!! “ พิมที่ตื่นขึ้นมาเพื่อจะมาดื่มน้ำในกลางดึก ก่อนจะเห็นฟางที่กำลังจะลงบันได เพื่อจะออกไปจากบ้าน ก็เรียก
“ นี่หยุดนะ นังฟาง “ พิมรีบวิ่งตามฟางไปติดๆ ฟางอดกลั้นความเจ็บแล้วพยายามวิ่งหนีพิมให้เร็วที่สุด
“ นั่นมันฟางนิว้ะ “ โทโมะพูดเมื่อเห็นสาวหวานลางๆ วิ่งหนีผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เห็นไม่ชัด
“ เชี่ยย... “ โทโมะสบถออกมาเมื่อประตูเปิดอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรถสปอรต์คันหรูที่เคลื่อนตัวออกไป
“ ตามไปดิว้ะ “ ป๊อปปี้พูดพร้อมกับวิ่งไปขับรถแทนโทโมะ
“ นี่ปล่อยนะ “ ฟางร้องเมื่อ พิมพยายามจับพวงมาลัย
“ ไม่ แกก็หยุดสิยัยบ้า! “
ปริ้นๆๆๆๆๆ!!
“ กรี๊ด พิมฉันบอกให้ปล่อย “ ฟางกรี๊ดเสียงดังเมื่อช่วงที่พิมยื้อพวงมาลัย ล้อรถก็เบี่ยงทำให้รถเลื่อนตัวไปอีกเลนที่สวนทางมาดีที่เธอหักหลบทัน
“ เหอะ... แกต้องตายนังฟาง “
“ กรี๊ดด!! ถ้าฉันตายเธอก็ตายด้วยนะพิม “ ฟางพยายามพูดโน้นน้าวพิม
“ แล้วใครบอกว่าฉันจะตายพร้อมแกละ นังโง่!!! “ พิมพุดแล้วกระตุกยิ้มก่อนจะคว้ามีดที่เธอแอบเอามาด้วยเมื่อกี้ แทงฟางอย่างแรง
" ยะ หย่านะพิม ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ ฮึกฮือทำไมต้องทำร้ายกันด้วย "
" ถ้าไม่มีแกสักคน คุณป๊อปปี้เขาก็ต้องเป็นของฉันง่ายขึ้นไหนจะคุณโทโมะอีกละ หึ... "
" แต่ฉันกับพี่ป๊อปไม่ได้เป็นอะไรกัน ฮึกฮืออ ฉันกำลังจะแต่งงานกับพี่โมะนะ เธออยากได้พี่ป๊อปเธอต้องไปพูดกับแก้วสิ "
" แต่แกคือคนที่เขารัก ได้ยินไหมห้ะ!!! "
" ฮึกฮืออ ไม่ " ฟางส่ายหน้าทั้งน้ำตา
" อย่าอยู่เลยแก!! "
ฉึก..
“ พะ พิม “ ฟางเหมือนสติเริ่มคาดหาย แรงเริ่มหมดไป ก่อนที่หญิงสาวจะมองคนที่แทงเธอเมื่อกี้ที่กำลังยิ้มอย่างสะใจ ก่อนที่พิมประภาจะเปิดประตูแล้วกระโดดลงจากรถไป ปล่อยให้ฟางอยู่ภายในรถเพียงคนเดียว
“ ฮึก “ ฟางน้ำตาไหลด้วยความกลัว ตอนนี้เธอแทบจะไม่มีแรง ความเจ็บแล่นมาอย่างหนักก่อนที่ฟางจะพยายามควบคุมสติแล้วเหยียบเบรกเพื่อจะจอดข้างทางแต่กลับไม่ใช่เธอกดเบรกแต่รถกลับไม่เบรกให้เธอ ฟางส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ ไม่ ฮึกฮืออ ต้องไม่เป็นแบบนี้ ได้โปรด ฮืออ...“ หญิงสาวกระทืบคันเบรกอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับร้องไห้อย่างเสียใจ ทั้งความเจ็บ ทั้งความกลัว ทำร้ายเธอจนแทบไม่มีแรง
“ กรี๊ดดดดด!! “
โครมมมม
ตู้มม!!!
“ ฟางงงงงง “ ป๊อปปี้อึ้งกับภาพตรงหน้า ชายหนุ่มรีบลงจากรถพร้อมกับถลาจะเข้าไปในกองไฟที่ท่วมรถของหญิงสาวที่เขารัก แต่โทโมะมาดึงเอาไว้ทัน
“ ปล่อยกู!! ปล่อยกูดิว้ะ ฮึก ฟาง! ฟาง !!! “ ป๊อปปี้พยายามสะบัดตัวให้หลุดจากโทโมะ
“ มึงเข้าไปก็ไม่ทันอยู่ดีไอ้ป๊อป “ โทโมพูดกับเพื่อนรักเสียงสั่น เขาเองก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับคู่หมั้นของตัวเอง
“ ฮึกฮืออ ไม่... ไม่จริงฟางไม่มีวันทิ้งกู ! “ ป๊อปปี้ทรุดกับพื้นอย่างหมดแรง เขาร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ร้องตะโกนอย่างสุดเสียงจนเหมือนคนบ้าที่ต้องการจะหลอกอะไรกับตัวเอง
“ ฟางงงง!!! “ ป๊อปปี้ร้องไห้ออกมาพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อฟางอย่างสุดเสียง ไม่จริงมันคือความฝัน มันไม่ใช่ความจริง ฟางไม่มีวันทิ้งเขาไป ไม่มีทาง
โทโมะมองเพื่อนชายคนสนิทของเขา ที่เอาแต่ร้องไห้พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อคู่หมั้นของเขาเอง ซึ่งเธอเป็นคนรักของเพื่อนรักเขาอย่างบ้าคลั่ง แน่นอน ป๊อปปี้คงเสียใจมาก เพราะถ้าเป็นเขาคนรักของตัวเองต้องมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้เขาเองก็คงต้องบ้าแน่ๆ แต่ถึงยังไง เขาเองก็อึ้งและช็อคไม่หาย ภาพรถหรูที่ขับด้วยความเร็วพุ่งแหกโค้งชนกับต้นไม้ต้นใหญ่ที่อยู่ข้างทางอย่างแรง ทำให้ไฟที่ระเบิดท่วมรถทั้งคัน ภาพเพลิงไฟที่ภายในรถมันคงมีร่างของสาวหวานที่เป็นคู่หมั้นของเขาอยู่ในนั้นมันช่างแสนจะทรมาน เขาเองก็เสียใจไม่น้อยที่ต้องเสียเธอไปไม่มีวันกลับแบบนี้....
....................................
ขอบคุณมากนะคะ เม้นหายแล้วอ่าาฮือออ55
เม้นด้วยเน้อ ชอบอ่านเม้น55
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
