เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) 18: เรื่องผิดพลาด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่18
วันนี้เป็นวันที่ทั้งฟางและแก้วต้องไปแสดงนาฏศิลป์ในงานของมหาวิทยาลัยในช่วงมืด โดยตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้ง2คนมาซ้อมกันตามปกติแต่จะไม่ปกติก็คงจะความรู้สึกของทั้ง2คนทีแปลกไป ฟางพยายามจะเข้าใกล้แก้วทั้งๆที่แก้วพยายามตีตัวออกห่างจากฟาง
“ คะพี่โมะ “
“ เดี๋ยวพี่เลิกงานแล้วจะรีบมารับนะ “
“ ได้คะ “
“ แต่อาจจะช้าหน่อยนะ ไม่กลัวผีใช่มะเราอ่ะ “
“ อย่าพูดดิ้!! “
“555 โอเคแล้วเจอกันครับ “
ตี๊ดดๆ
พี่ขอเจอเราเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม...P
มีอะไรคะ....F
ออกมาหาพี่หน่อยนะหลังเลิกงาน....P
พี่มีอะไรก็บอกฟางมาเลย เลิกงานแก้วต้องรอพี่โมะมารับ....F
เราหนีไปด้วยกันนะฟาง....P
พี่บ้าไปแล้วจริงๆพี่ป๊อป.....F
เรารักกันไม่ใช่หรอฟาง....P
มันเป็นไปไม่ได้แล้วคะ ฟางขอโทษนะ ..F
พี่รักฟางนะ....P
.........
.........
.........
ฟางก็รักพี่ป๊อปนะ ฟางรักพี่มากแต่ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ...F
“ ฮึก... “ ฟางเอามือปิดปาก น้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเสียใจที่เธอไม่สามารถทำตามที่เขาขอได้ ถ้าเธอทำแบบนั้นทุกอย่างจะต้องพังไปหมดพ่อแม่ของเธอจะต้องถูกตราหน้าว่ามีลูกสาวหน้าด้านแย่งคู่หมั้นของคนอื่นไหนจะหนีตามผู้ชาย พี่โมะก็จะต้องเสียหน้าไปด้วย ไหนจะแก้วที่จะต้องเจ็บปวดแค่ไหนถ้าได้รู้ว่าคนที่เธอรักหนีตามเพื่อนรักของเธอไป
“ ครูไม่รู้หรอกนะว่าที่ผ่านมาพวกเธอทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ตอนนี้พวกเธอต้องรวมใจเป็นหนึ่ง ทุกอย่างถึงจะสมบูรณ์แบบ การรำไม่ใช่แค่รำไปให้สวยแค่นั้น แต่มันการแสดงจิตวิญญาณของผุ้รำ ยิ่งรำเป็นคู่พวกเธอก็ต้องมีหัวใจที่เต้นจังหวะเดียวกันและรักในสิ่งที่พวกเธอกำลังจะทำ “
“ ค่ะ ครู “ ทั้ง2สาวตอบกลับยิ้มๆ
ทุกอย่างกำลังจะเริ่มต้นขึ้นการแสดงของทั้ง2คนเรียกผู้ชมได้มากเลยทีเดียวมีทั้งนักเที่ยวต่างชาติและชาวไทยที่มาถ่ายรูปและชมการแสดงของทั้ง2สาว เมื่อการแสดงจบลงทุกคนก็ปรบมือให้อย่างชื่นชม ทั้ง2สาวโค้งคำนับอย่างน้อบน้อม พร้อมกับไหวอย่างไทยที่สวยงามและอ่อนช้อย
“ ดีใจจังที่มีคนดูเยอะขนาดนี้ เนาะแก้ว “ ฟางพูดกับแก้วแล้วยิ้มอย่างตื่นเต้น แต่แก้วกลับทำหน้านิ่งใส่เธอแล้วเดินหนีไปในห้องแต่งตัว ฟางถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินตามแก้วไป
“ เธอไปเปลี่ยนชุดก่อนเถอะ “
“ จ่ะ “ ฟางยิ้มให้แก้วก่อนจะวางข้าวของไว้ที่เดิมข้างๆแก้ว แล้วเดินไปเปลี่ยนชุดอีกห้องหนึ่ง แก้วมองโทรศัพท์ของฟางแล้วชั่งใจอยู่พักหนึ่ง จึงหยิบมาเปิดอ่านข้อความล่าสุด
เราหนีไปด้วยกันนะฟาง....P
พี่บ้าไปแล้วจริงๆพี่ป๊อป.....F
เรารักกันไม่ใช่หรอฟาง....P
............F
พี่รักฟางนะ....P
.........
.......
........
ฟางก็รักพี่ป๊อปนะ ฟางรักพี่มากแต่ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้จริงๆ...F
“ ฟางไปเปลี่ยนชุดนะ แคทมีอะไรหรอ “ แก้วทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วถาม
“ เปล่าหรอก แค่จะมาหาเฉยๆ “ แก้วยิ้มบางให้ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปจากห้องนั้นปล่อยให้แคทอยู่คนเดียว
“ หายไปไหนแล้วนะ “ ฟางเดินกลับเข้ามาแล้วไม่เจอใครสักคนก็สงสัยแต่ก็ เดินไปเก็บของใส่กระเป๋าของตัวเองปกติ
" แย่แล้วฟางง แย่แล้วว " แคทวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นแล้วเข้ามาเขย่าแขนฟางอย่างแรง จนฟางตกใจ
" เกิดอะไรขึ้นแคท ใจเย็นๆก่อนนะ ค่อยๆพุด " ฟางพูดกับแคทอย่างใจเย็น
" แก้ว ฮือ แก้วเป็นอะไรก็ไม่รู้ ฉันเข้าไปในห้องน้ำแถวหลังตึกเห็นแก้วนอนจมกองเลือดอยู่ฮึกฮืออ แก้วต้องเป็นลมแล้วหัวปาดพื้นแน่เลย เราทำไงดีอ่า " แคทพูดแล้วบีบน้ำตา ฟางตกใจมาก ก็รีบวิ่งไปตามที่แคทพูดเพราะความเป็นห่วงแก้ว
" ฮึ.. นังโง่! "
" ฟาง... " แก้วเดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์เครื่องสวยของเพื่อนรักแล้วหยุดเดินก่อนภาพของคนกลุ่มหนึ่งจะฉาบเข้ามา แก้วมองเห็นพิมและเติ้ลเพื่อนชายของเธอเดินไปทางด้านหลังตึกก็รีบหลบไปที่มุมหนึ่ง
" ฟาง ฟาง เธออยู่ไหน ฟาง " แก้วรีบวิ่งกลับมาในห้องแต่งตัวเมื่อเห็นพิมและเติ้ลเดินไปแล้ว แต่กลับไร้ร่องรอยของสาวอีกคนที่เธอเป็นห่วง
" ฟาง " แก้วนิ่งพร้อมกับน้ำตาแห่งความสับสนที่ตีเข้ามา เธอจะเข้าไปช่วยสาวหวานดีไหม เธอจะช่วยผู้หญิงที่หักหลังเธอ แย่งคนรักของเธอไปดีหรือเปล่า แต่ก็ที่ทุกอย่างจะเกิดอะไรขึ้น โทรสัพท์เครื่องสวยก็ดังขึ้น
'P...TOMO'
" พี่โมะ " แก้วกดรับอย่างไม่ลังเล
" อ้าวแก้ว แล้วฟางละ " ปลายสายถามหาคู่หมั้นสาว
" ........... "
" ว่าไงแก้ว "
" ฟะ ฟาง ไปเข้าห้องน้ำคะ เดี๋ยวคะ คงมา "
" อ่อ ครับงั้นพี่ฝากบอกฟางด้วยนะว่าอีกสักพักพี่ถึงจะไปถึง รถติดมากเลย สงัสยน้ำท่วมถนนข้างหน้าแน่ๆๆ "
" ...... คะ " แก้ววางสาย ก่อนจะกำโทรศัพท์แน่น
" แก้ว ๆ แก้ว " ฟางวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนแต่พอเข้ามาภายในห้องน้ำกลับไร้ร่างบาง
" นะนี่มันอะไรกัน " ฟางกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำเพื่อไปถามแคท แต่กลับโดนผู้ชายร่างใหญ่3-4คนเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับจับเธอเอาไว้
" ฮึ แกเตรียมไว้แล้วละกันนะ นังฟาง... " พิมเดินเข้ามาพร้อมกับเติ้ลแล้วพูดกับฟางอย่างสะใจที่สาวหวานติดกับดักของเธอ ก่อนที่ลูกน้องของเติ้ลจะเอายาสลบโป๊ะสาวหวานจนสะลึมสลือ แล้วอุ้มสาวหวานออกไปจากมหาลัย ทั้งเติ้ลและพิมหันมายิ้มให้กันอย่างมีชัย...
" ฟาง.... " แก้วเดินออกมาเพื่อที่จะมารอป๊อปปี้ที่จะมาารับเธอกลับแต่กับเห็นสาวหวานอดีตเพื่อนรักของเธอที่โดนชายชุดดำอุ้มไปขึ้นรถก็จะยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่
" ชะ ช่วยด้วย " ฟางเห็นแก้วที่ยืนมองตัวเองอยู่ก็พยายามร้องเรียกแต่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะตะโกนเสียงดัง ทั้ง2สบตากันก่อนที่ฟางจะโดนอุ้มขึ้นรถไป ก่อนที่จะเตรียมเคื่อรถออก แก้วกำมือแน่นก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกผิดพร้อมกับวิ่งตามรถคันนั้นออกไป
" ฟาง ฮึกฮือ หยุดก่อน หยุด " แก้ววิ่งตามรถไปอย่างทุลักทุเลด้วยที่ชุดเป้นชุดไทยทำให้วิ่งตามอย่างลำบาก ก่อนที่ทุกอย่างจะเกิดสิ่งไม่คาดคิด
" กรี๊ดดดดด " แก้วต้องตกใจเมื่อบนรถที่เธอกำลังวิ่งตามีผุ้หญิงใส่ชุดไทยหน้าตาที่เลเทะผมยาวรุงรังกำลังมองเธออย่างเอาเรื่องดวงตาสีแดงก่ำที่จ้องมามันช่างหน้ากลัว มันเหมือนถุกสะกดเธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะวิ่งต่อหรือแม้กระทั่งจะพุดอะไร จนในที่สุดร่างสวยก็ได้สลบลงท่ามกลางสายผนอยู่ตรงนั้น....
........................................................................
ขอบคุณนะคะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
