เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.57 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2558 18.06 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) 12: แค่เรารักกันมันผิดใช่ไหม...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ตอนที่12
วันต่อมาป๊อปปี้และแก้วเข้าพิธีหมั้นกันอย่างรวดเร็วๆ งานต่างๆถูกจัดขึ้นแบบไม่ใหญ่โตมากมายเชิญเพียงคนสนิทเท่านั้น แน่นอนโทโมะก็คงต้องมาร่วมงานนี้แน่ๆ ถึงแม้ว่าเขาเองไม่อยากมาขนาดไหนก็ตาม ฟางเองก็ต้องมากับโทโมะด้วยเพราะเธอถือได้ว่าเป็นคู่หมั้นของชายหนุ่ม
“ หล่อดิมึง “ เสียงเพื่อนของป๊อปปี้แซวเพื่อนชายที่สวมชุดสูตรยืนทำหน้านิ่งอยู่หน้างาน
“ ...................”
“ อ้าวไอ้โมะ “ บอมเรียกเพื่อนชายอีกคนที่อยู่กลุ่มเดียวกันเดินเข้ามาด้านในงานพร้อมกับสาวหวานที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวแสนสง่า
“ ยินดีด้วยนะไอ้ป๊อป “ โทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับฟาง ก่อนที่หญิงสาวจะยื่นกล่องของขวัญให้ชายหนุ่มป๊อปปี้เอาแต่มองหน้าฟางอย่างไม่ละสายตา จนโทโมะกลัวว่าคนอื่นจะมองไม่ดี เลยโอบใหล่ฟางเอาไว้
“ แหมๆๆ แต่งเมื่อไรว้ะห้ะ อย่าแอบเข้าหอก่อนแต่งนะเว้ย! “ บอมพูดแซวเพื่อไม่ให้เพื่อนตรึงเครียดจนเกิดไป ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างเศร้าๆ ฟางหลบสายตาชายหนุ่มเพื่อไม่ให้ตัวเองอ่อนแอ
“ อีกไม่นานหรอกน่า “ โทโมะพูดก่อนที่จะคุยกับเพื่อนๆของป๊อปปี้และโทโมะอยู่สักพัก จนฟางขอตัวไปหาแก้วด้านบนห้อง
ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวนวลสะอาดตา ชุดเจ้าสาวในงานหมั้นสีนวลแบบชุดไทยปนตะวันตก สาวสวยสูงโปร่งที่กำลังยิ้มให้กับตัวเองอยู่หน้ากระจกใบงาม วันนี่เธอดูสวยและสง่าเธอยิ้มอย่างมีความสุข แต่เมื่อกลับมาคิดดูดีๆกลับทำให้รอยยิ้มนั้นค่อยๆจางหายไป เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับร่างบางที่สวมชุดราตรีสีขาวเดินเข้ามาภายในห้อง
ฟางมองเพื่อนสาวของเธอที่มองเธอแล้วยิ้มให้ ก็อดที่รู้สึกผิดไม่ได้ แก้วคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอแต่ทำไมเธอกลับทำร้ายเพื่อนรักของเธอมากขนาดนี้
“ แก้วสวยมากเลยนะ “ ฟางเดินเข้ามาแล้หยิบหวีมาหวีผมให้เพื่อนสาวที่นั่งอยู่หน้ากระจก แก้วมองฟางแล้วยิ้มบางๆให้
“ ฟางสวยกว่าแก้วอีกนะ จะมาแย่งซีนกันหรอ “
“ เปล่านะ “ ฟางรีบแก้ตัว แก้วหัวเราะ
“ นั่นสิ วันนี้งานหมั้นแก้วกับพี่ป๊อปนิแก้วก็ต้องสวยที่สุด ในสายตาทุกคนโดยเฉพาะ...พี่ป๊อป “ แก้วพูดจบก่อนจะมองหน้าฟาง ฟางยิ้มบางๆให้ก่อนจะพาแก้วเข้าไปในงาน
“ ไอ้โมะ “ บอมตีหลังเพื่อนชายของเขาเบาๆเมื่อเห็นโทโมะยืนตะลึงค้างเมื่อแก้วกับฟางเดินเข้ามาภายในงาน ป๊อปปี้เดินเข้าไปรับแก้วตามพิธีการ ก่อนที่โทโมะจะได้สติรีบเดินเข้าไปหาฟางที่เป็นเพื่อนฝ่ายหญิง
“ พี่ป๊อปหล่อจังเลยนะคะวันนี้ “ แก้วพูดกับป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะยิ้มบางๆให้ โทโมะมองแก้วที่พยายามชวนป๊อปปี้คุย และยิ้มแย้มอย่างมีความสุขก็ทำให้ตัวเขาเองอดซึมไม่ได้
“ สวัสดีจ้ะแก้ว “ พิมและแคทเดินเข้ามาแล้วยิ้มให้ทั้งแก้วและป๊อปปี้ พิมส่งตาหวานให้ชายหนุ่มแก้วจับสังเกตได้ก็รีบคล้องแขนป๊อปปี้แสดงความเป็นเจ้าของทันที
“ ขอบคุณมากนะพิมแคท ที่มางานนี้ “ แก้วพูดกับทั้ง2 สาวพิมยิ้มให้แก้วก่อนจะยิ้มหวานให้ป๊อปปี้
“ งั้นเดี๋ยวพี่ขอไปหาเพื่อนก่อนนะแก้วแล้วตามพี่ไปนะครับ “ ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้แก้ว แก้วพยักหน้าก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินออกไปจากวงล้อมของพิมและแคท
“ เธอนี่มันจริงๆเลยนะแก้ว ทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนรักของเธอนะมันแอบกินของๆเธอขนาดนี้ เธอก็ยังจะให้มันมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเธออีก “ พิมพูดจบก่อนจะมองหน้าแก้ว แก้วหน้าเศร้ามากกว่าเดิม
“ ฉันรู้จักเพื่อนฉันดี “ แก้วพูด แล้วจะเดินหนีพิมและแคท แต่พิมกลับรั้งแขนแก้วเอาไว้ก่อน
“ จะบอกอะไรให้นะแก้ว เพื่อนรักเธอน่ะมันร้ายที่สุดแล้วละ “ พิมพูดจบก็เดินยิ้มออกไปพร้อมกับแคท ฟางเห็นแคทและพิมเดินออกมาจากแก้วแล้วเห็นท่าทางแก้วที่ดูแปลกๆไปก็เดินเข้าไปหา
“ แก้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหน้าซีดแบบนี้ละ “ ฟางพูดแล้วกับจับมือแก้วเอาไว้ แก้วมองหน้าฟางนิ่งๆ
พรึ่บ!!
“ แก้วรักฟางมากนะ “ แก้วพูดเสียงหนักแน่นจนฟางแอบละอายใจกับเรื่องของเธอและป๊อปปี้ ถ้าแก้วรู้เรื่องของเธอกับคู่หมั้นของเธอ เพื่อนรักของเธอคนนี้คงเสียใจไม่ใช่น้อย
“ ฟางก็รักแก้วมากเหมือนกัน ไม่เอาสิไม่ร้องไห้ “ ฟางคลายกอดแก้วแล้วเช็ดน้ำตาให้แก้วอย่างอ่อนโยน แก้วมองการกระทำของฟางแล้วอมยิ้มบางๆ เธอจะเชื่อใจเพื่อนรักของเธอ ในเมื่อเธอกับเพื่อนรักของเธอสัญญากันแล้ว
“ อะไรกันร้องไห้ทำไมแก้ว ฟาง “ ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับโทโมะและพ่อแม่ของป๊อปปี้
“ เอ่อไม่มีอะไรคะ “ แก้วตอบแล้วยิ้มให้ทุกคน ก่อนที่งานจะดำเนินไปจนจบ
หลังจากงานหมั้นถูกจัดขึ้นจนจบเสร็จสิ้นไป ฟางก็ขอตัวออกมารอโทโมะที่รถก่อน เพราะชายหนุ่มต้องคุยกับผู้ใหญ่ที่รู้จักกับเขาและครอบครัวของเขาก่อน ฟางไม่อยากจะต้องเกร็งเลยเดินออกมา โดยที่โทโมะเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ป๊อปปี้แอบเห็นฟางก็เลยเดินตามฟางออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้
“ พี่ป๊อป! “ ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้เปิดประตูรถขึ้นมานั่งอีกฝั่ง
“ พี่มาทำอะไรคะ เดี๋ยวมีคนเห็น “ ฟางพูดแล้วมองหาว่ามีคนเห็นเขาขึ้นมาบนรถเธอหรือเปล่า แต่ถ้าดีที่รถของโทโมะติดฟิล์มสีดำทำให้คนภายนอกไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในรถบ้าง
“ ไม่คิดจะห้ามอะไรเลยหรอ “ ปีอปปี้พูดนิ่งๆ
“ .... “
“ ไม่คิดจะรั้งพี่หน่อยหรอฟาง...”
“ ......”
“ เรารักกันจริงๆหรือเปล่า “ ป๊อปปี้พูดจบก็หันกลับมามองหน้าฟางด้วยสายตาเจ็บปวด ฟางน้ำตาซึมแต่ก็ต้องรีบเบือนหน้าหนี เพื่อไม่ให้ใจอ่อน
“ เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ พี่ลืมฟางเถอะนะ “ ฟางพยายามปรับเสียงตัวเองให้ไม่สั่นมากที่สุดแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอมากมาย
“ ฮึ! “
“ ........ “
“ ..........”
“ พี่ลงไปเถอะเดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้าจะ..”
“ หยุดสักที! เลิกคิดถึงคนอื่นสักที!! “ ป๊อปปี้ตะคอกเสียงดังจนฟางตกใจ
“ ....... “
“ เพราะว่าฟางคิดถึงแต่คนอื่นไง เราต้องเจ็บกันแบบนี้ “ ป๊อปปี้มองฟางอย่างเจ็บปวด น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่อาย
“ พี่เลิกพูดเถอะ “ ฟางเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตากับป๊อปปี้
“ แค่เรารักกันมันผิดมากเลยหรอฟาง ความรักที่พี่มีให้ฟางความรักที่ฟางมีให้พี่ ความรักที่เราสองคนมีให้กัน มันไม่เพียงพอที่จะช่วยกันสู้กับอุปสรรคพวกนี้เลยใช่ไหมฟาง...” ป๊อปปี้พูดทั้งน้ำตา เขาไม่อยากเสียเธอไป ผู้หญิงตรงหน้าเขาคือคนที่เขารักหมดหัวใจ เขารักเธอมากเหลือเกิน
“ มันผิดคะ ผิดที่เราเจอกันช้าไป.... ” ฟางพูดเสียงสั่นๆ ป๊อปปี้ดึงฟางเข้าไปกอดทั้ง 2คนกอดกันพร้อมกับร้องไห้ไปเนิ่นนานอย่างกับอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ขอแค่มีเพียงเราสองคน
“ ขอบคุณพี่โมะมากนะคะที่มางานแก้ว “ แก้วเดินออกมาพร้อมกับโทโมะแล้วยิ้มให้โทโมะยิ้มกลับ
“ ก็งานน้องสาวสุดที่รักนิ “ โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว แก้วยิ้มบางๆให้ก่อนจะเดินไปส่งโทโมะที่รถ
“ แล้วฟางละคะไปไหน “
“ คงจะอยู่บนรถนะ “ โทโมะพูดพร้อมกับมองไปยังรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ไม่ไกล
“ งั้นก็ขับรถดีดีนะคะ “ แก้วพูดแล้วยิ้มให้โทโมะโดยที่โทโมะหันหน้าไปทางรถของเขาส่วนแก้วหันหลังให้รถ
พรึ่บ!
“ พ พี่โมะ “ แก้วตกใจเมื่ออยู่ๆโทโมะก็ดึงแก้วไปกอด แต่หญิงสาวก็ไม่ได้ผลักชายหนุ่มออกแต่อย่างใด
“ ........ “ โทโมะมองไปยังรถคันหรูของตัวเองที่มีร่างสูงของเพื่อนรักของเขาเดินลงมา ป๊อปปี้เดินลงมาแล้วมองหน้าโทโมะ ทั้ง 2 มองหน้ากันก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินออกไป โทโมะจึงปล่อยตัวแก้ว
“ มีอะไรหรือเปล่าคะเนี่ยกอดสะแน่นเชียว “ แก้วยิ้มขำแล้วมองไปรอบๆ
“ เปล่า เราหน่ะกลับไปในงานไป ป่านนี้ไอ้ป๊อปตามหาแย่แล้วมั้ง “
“ จริงด้วยพี่ป๊อปยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้านี่นา งั้นเดี่ยวแก้วไปหาอะไรให้พี่ป๊อปทานก่อนนะคะ พี่โมะขับรถดีๆนะคะเอาไว้เจอกันใหม่ “ โทโมะพยักหน้าให้แก้วช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูหมองมน สาวสวยมองสายตาที่เศร้าสร้อย รอยยิ้มที่ดูยังไงก็รู้ว่ามันฝืนให้เธอ ก็ยิ้มบางๆแล้วเดินเข้าไปกอดโทโมะอีกครั้ง
" พี่คือพี่ชายที่ดีที่สุดของแก้วเลยนะ พี่โมะ ..... " โทโมะหลับตาลงพร้อมกับกระฉับกอดหญิงสาวมากขึ้น ร่างสูงโถมหาความอบอุ่นจากผู้หญิงทีเขารักอย่างห่วงแหน ต่อให้เขาทำดีแค่ไหน สุดท้ายที่ที่เหมะสมกับเขา ก็คือ พี่ชายที่ดีที่สุดก็เท่านั้น ....
.............................................................................................
ขอบคุณนะคะ ยังมีคนติดตามอยู่ไหมเอ่ย 55 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
