ป่วนหัวใจยัยครูฝึกสอน

เมื่อจบคาบเรียนที่สามเสียงออดของโรงเรียนก็ดังขึ้นทันทีและก็ถึงเวลาพักเที่ยง
ทุกคนแยกย้ายกันไปที่โรงอาหารรวมทั้งเด็กเรียนสุดป็อปด้วย
ที่โรงอาหารพลุ่กพล่านไปด้วยเด็กนักเรียนหญิงที่มีทั้งรอสั่งอาหารและรอเจ้าชายทั้ง4
 
"พี่แทยอนนั่งนี่มั้ยค่ะเดี๋ยวหนูแบ่งที่ให้กรี๊ด....."
 
"อ๊าย.......พี่เจ้าชายทั้ง4นั่งนี่เถอะค่ะ  นั่งเถอะนะค่ะสุดหล่อ"
ผู้คนต่างกรี๊ดกร๊าดชักชวนให้เจ้าชายทั้ง4นั่งที่ตนกันใหญ่
 
"เออ....okจ่ะงั้นเดี๋ยวพวกพี่ขอโต๊ะหนึงนะจ่ะขอบคุณจ่ะคนสวย"
เป็นซูยองที่เลือกโต๊ะมาหนึ่งโต๊ะจากที่มีให้เลือก50กว่าโต๊ะ (คนมันดังก็เงี้ย 555)
 
แต่นักเรียนหญิงรุ่นน้องนี่สิโดนซูยองชมไปถึงกลับหน้าแดงเขินจนเดินสะดุดไปหลายรอบแล้ว
 
พอจับจองโต่ะเสร็จต่างคนก็ต่างแยกไปสั่งอาหาร
 
"กินไรดีวะไอแท"  ซูยองถามแทยอนขณะที่เดินไปสั่งอาหารด้วยกัน
 
"ฉันว่ากินสปาเก็ตตี้ดีกว่าวะแล้วแกอะว่าไง"
แทยอนถามซูยองเป็นหยั่งเชิงก่อนสั่งขืนสั่งผิดเดี๋ยวมันก็ไม่กินอีกแม่งโครดเสียของเลย
 
"ก็ดีนะงั้นฉันกินด้วย"
 
"ok  งั้นหนูขอสปาเก็ตตี้สองค่ะป้า"  แทยอนหันไปสั่งกับป้าเจ้าของร้าน
ป้าเจ้าของร้านยิ้มให้แทยอนและมองแทยอนด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม
และในขณะที่แทยอนจะยืนเงินให้ป้ากลับไม่ได้หยิบเงินแต่จับมือแทยอนแทน
แทยอนรู้สึกเริ่มกลัวป้าคนขายขึ้นมาซะดื้ๆ  ป้าพยายามดึงมือแทยอนและ
ลูบมือไปด้วย  ส่วนซูยองที่อยู่ข้างก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเพื่อนยังไงเพราะกลัวว่าตัวเอง
จะโดนไปด้วยเหมือนเทอมที่แล้ว
 
"ไม่ต้องจ่ายตังก็ได้จ่ะป้าให้ฟรีแต่แทยอนต้องเรียกป้าว่าพี่นะจ่ะ"
คําพูดนี้ทําให้แทยอนต้องกลืนนํ้าลายอย่างยากลําบาก
 
"เออ...งั้นไม่เป็นไรค่ะแทจ่ายตังก็ได้   นี่นะค่ะตัง"
พอฉันพูดจบก็รีบวางตังและรีบหยิบจานและวิ่งออกไปอย่างเร็วที่สุด
แบบไม่นึกเลยว่าฉันลืมอะไร
 
"เฮ้ย!! ไอแทรอด้วย......"
ซูยองที่เห็นเพื่อนไปแล้วก็รีบใส่เกียร์หมาวิ่งตามแทยอนไป
 
เมื่อเวลาพักเที่ยงหมดต่างคนก็ต่างแยกย้ายกัยไปเรียนจน........
เลิกเรียน
ทุกคนก็เริ่มกลับบ้านกันไปและเจ้าชายทั้งสี่ก็ลํ่าลากันหยั่ง
กับไปต่างประเทศแหนะฉันแทยอนอยากจะตบหัวมันคนละทีเลย
จะเว่อร์กันไปไหนนะ
และมันก็ถึงเวลาที่ฉันจะกลับบ้านบ้างแล้วหละ
ฉันกลับบ้านมาก็อาบนํ้ากินข้าวกับพ่อและแม่จนเวลาล่วงเลยไป
 
เวลา 21:00น.  
 
ในขณะที่ฉันกําลังจะนอนฉันก็นึกถึงเรื่องสนุกๆที่ฉันจะทําใน
วันพรุ่งนี้  ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะทําไปเพื่ออะไรแต่รู้แค่ว่าฉัน
อยากเห็นยัยครูนั้นเวลาจนมุมจะเป็นยังไง 555แค่คิดก็สนุกแล้ว
 
แต่ในตอนนี้ฉันเริ่มง้วงแล้วหละฉันล้มตัวลงนอนและดิ้นไปดิ้นมา
จนฉันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
 
 
ในช่วงเช้าเวลา7:35น.!!!!!!!
 
เฮ้ย!! นี่ฉันสายแล้วหรอเนี่ย...
 
"แทลูกอย่ารีบมากนะเดี๋ยวล้ม"
แม่ฉันตะโกนในขณะที่ฉันวิ่งเพื่อมุ่งหน้าไปโรงเรียนซึ่งวันนี้ก็เป็นชุดพละด้วยทําให้
ฉันวิ่งได้สดวกขึ้น
 
"ค่ะแม่"
 
อะไรวะเมื่อคืนก็นอนหลับนี่หว่าแต่ประมาณสี่ทุ่มนะถึงจะหลับ555
 
เมื่อฉันถึงโรงเรียนก็ต้องโลงอกเพราะโชคดีที่ออดยังไม่ดังและไม่นานก็มี
เด็กนักเรียนหญิงมาจากไหนไม่รู้ซักประมาณ20กว่าคนได้มารุมตอมฉัน
จนฉันเริ่มหายใจไม่ออกะพยายามที่จะหาทางหนีออกมา
แต่ไอพวกเพื่อนฉันมันอยู่ไหนกันวะ!!! ไม่มาช่วยเพื่อนเลย!!
และสุดท้ายฉันก็ต้องทําหน้านิ่งจนทุกคนต้องยอมแหวกทางให้ในทันที
ฉันเดินเข้าโรงเรียนไปอย่างสบายใจ  แต่ไอพวกเพื่อนฉันมันหายหัวไปไหนกันวะ
หรือว่าพวกมันจะอยู่ที่สนามบาส  
 
ณสนามบาสเก็ตบอล
 
ที่สนามบาสนั้นพลุ้กพล่านไปด้วยนักเรียนหญิงและเสียงกรี๊ดกร๊าดที่ทุกคน
พร้อมใจกันเชียร์กลุ่มนักเรียนสุดป็อปที่กําลังเล่นบาสกันอยู่
เพียงแค่การเล่นบาสแบบไม่ซีเรียดกันแค่3คนก็ทําให้สนามทั้งสนามนั้นคึกคัก
และเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆจน......
 
ฮึบ!  หมับ!!    ฉันได้กระโดดขึ้นมาแย่งลูกบาสกลางอากาศในขณะที่ยุนอากําลัง
จะชู้ดลงห่วงอยู่แล้ว
 
"เฮ้ย!!  ไอแทแกจะมาขัดทําไมวะกําลังมันเลย"
 
ยุนอาพูดพร้อมทําหน้าเซ็งนิดๆ
 
"ทําไมแกไม่โทรมาปลุกฉันวะฉันเกือบมาสายนะเว้ย"
 
"อ้าว...ก็ทุกทีแกไม่เคยมาสายไม่ใช่หรอ  หรือว่าแกนอนดึก"
 
"ป่าวไม่ได้นอนดึกพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อยหนะ"
ฉันตอบอย่างไม่ได้คิดอะไรแต่พอมานึกดูอีกทีทําไมเราต้องคิดแต่เรื่องของยัยครูนั้นด้วยนะ
 
ติ๊งต๊องติ๊งต๊อง  ขอให้นักเรียนเข้าห้องเรียนของตนเองได้แล้วค่ะ
 
"เออไปเข้าห้องเรียนกันดีกว่าเฮ้ย! นี่พวกแกรู้เรื่องนักเรียนใหม่ยัง"
 
ยูริถามในขณะที่ฉันและเพื่อนทั้งหมดเดินเพื่อที่จะเข้าห้องเรียน
นักเรียนใหม่หรอนี่พวกแกเป็นนักสกันรึป่าววะเนี่ยรู้ทุกเรื่องเลย
ฉันยตอบไปว่า
 
"ยังวะ  แล้วเขาจะย้ายมาอยู่ห้องไหนวะ"
 
"ก็ห้องเรานี่แหละเห็นเค้าพูดกันว่าน่ารักด้วยนะเว้ยแกสนป้าว"
 
ไอยูริมันถามพลางกอดคอฉัน  ถ้าเป็นเมื่อก่อนอะสนนะแต่ตอนนี้
มันรู้สึกไม่ค่อยอยากจะควงใครซักเท่าไร
 
"ไม่อะแกถามไอยุนกับไอซูยองดีกว่า"
 
ฉันเลยโยนขี้ไปให้ไอยุนอาและซูยอง
 
"ไม่วะเพราะตอนนี้ฉันสนอยู่คนเดียวคือครูซอฮยอน"
 
ไอยุนอาพูดพลางทําหน้าแบบเจ้าเล่ห์สุดๆ  นี่เพื่อนกูมันจะเจ้าเล่ห์ไปไหนวะเนี่ย
 
แล้วไม่นานพวกเราก็ถึงห้องและแยกย้ายกันไปนั่งโต๊ะของตนเอง
 
ไม่นานเสียงคุยเจอะแจะในห้องก็เงียบลงเพราะยัยครูฟานี่ดันเดินเข้ามาและทําหน้า
อย่างกับอดข้าวมา2วันสงสัยอยากรู้ว่าเราจะทําอะไรในวันนี้อะสิ
 
"สวัสดีจ่ะนักเรียนวันนี้ก็เปิดเทมอวันที่สองแล้วนะจ่ะยังไงก็ตั้งใจเรียนนะจ่ะ"
"ค่า........"   นักเรียนทุกคนตอบพร้อมกันยกเว้นฉัน
ฉันจะไม่ตั้งใจเรียนก็เพราะเธอนั้นแหละ  โถ่เว้ย!วันนี้กะว่าจะไม่อารมย์เสียแล้วนะ
เพราะยัยนั้นคนเดียวทําไมวะเห็นหน้าทีไรหงุดหงุดทุกที
 
"ควอนยูริ"
"มาค่ะ"
"อิมยุนอา"
"มาค่ะ"
"ชเวซูยอง"
"มาค่ะ"
"คิมแทยอน"  เงียบ........... "คิมแทยอน" "ไม่มานะ"
เฮ้ย!! นี่ฉันนั่งหัวโด่อยู่นี่ไม่เห็นหรือไงวะ  ได้....จะเล่นอย่างงี้ใช่มั้ย...
เมื่อฉันระงับอารมย์ไม่อยู่สิ่งที่เกิดขึ้นคือฉันยืนขึ้นพร้อมกับตบโต๊ะเรียน
ด้วยความโมโห
 
ป้าบ!!!
"ครูค่ะเดี๋ยวหนูขอพบที่ห้องพักครูหน่อยค่ะ"   ฉันตอบอย่างกัดฟันด้วยความโมโห
 
"ได้สิแต่ครูขอเช็คชื่อให้เสร็จก่อนนะฮิฮิ"
 
หนอย...กล้าหัวเราะฉันหรอยัยครูตัวแสบได้เดี๋ยวฉันทําให้หัวเราะไม่ออกเลย
 
"okจ่ะเดี๋ยวเจอกันในคาบครูพรุ่งนี้นะสวัสดีจ่ะ"
"สวัสดีค่ะคุณครู"  
 
เมื่อฉันฟังยัยครูฟานี่เทศน์จนจะหลับอยู่แล้วยัยครูฟานี่ก็เดินออกไปเลย
นี่ยัยครูนั้นลืมที่ฉันพูดหรอ!  หนอย.....
ฉันรีบตามยัยครูนั้นไปแบบไม่ฟังคําเรียกจากเพื่อนฉันเลย
 
"นี่เธอ...นี่ยัยครูฟานี่!" นี่เธอแกล้งไม่ได้ยินหรอโถ่เว้ย!! ยัยครูหมี
ฉันทนไม่ไหวจึงรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปดึงแขนยัยครูหมีให้หันมาคุยกัน
 
"นี่เธอไม่ได้ยินที่ฉันเรียกจริงๆหรือว่าแกล้งกันแน่"
 
"ป่าวนะครูไม่ได้ยินจริงๆ...แล้วเธอมีอะไรกับครูหรือป่าว"
หนอย....ยัยครูตัวแสบตอบเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ     ได้.......
 
"มีแน่มานี่เลย!"  ฉันพูดด้วยอารมย์ที่ขุ่นมัวและดึงมือยัยครูฟานี่ให้ตามไปที่
ห้องทดลองวิทยาศาสตร์ชั้น6 ซึ่งตอนนี้ฉันแน่ใจว่าไม่มีใครใช้แน่นอน
เพราะคนส่วนมากเขาจะใช้ห้องทดลองชั้น3ซะมากกว่า
 
ตลอดทางก็มียัยครูฟานี่ทั้งบ่นทั้งขันขืนการลากของฉันจนทําให้ฉันเริ่มรําคาญขึ้นมาแล้ว
จะเล่นตัวอะไรนักหนาวะ  ทํายังกับไม่เคยถูกใครลากมาก่อนเหอะเชื่อตายละ
อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว  อายุก็มากแล้วแต่ทําไมหน้ายั่งกับเด็กพึ่งเข้ามหาลัยเลยวะ
 
ซักพักเราก็มาถึงห้องทดลองวิทยาศาสตร์ชั้น6  ฉันไม่รอช้าดันยัยนั้นเข้าไปและล็อกห้อง
เพื่อไม่ให้ใครเห็นและไม่ให้ยัยครูฟานี่หนีไปไหนได้  คาวนี้แหละเธอเสร็จฉันแน่
ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหายัยครูฟานี่ที่ใครก็บอกสวยนักสวยหนา  หึถึงจะสวยแค่ไหนฉันก็
ไม่สนหรอกฉันค่อยเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆๆๆ
 
Tiffany part
 
ตอนนี้ฉันเหมือนอยู่ในกรงของเสือที่คอยจะขยํ่าฉันได้ทุกเมื่อ
ทําเด็กคนนี้ถึงน่ากลัวจังนะ  ทําเขาต้องลากฉันมาที่นี่ด้วย
แล้วเขาจะทําอะไรฉันอะ  ในตอนนี้ฉันทั้งตกใจและกลัว
"นี่ทะ ....ทะ...แทยอนเธอจะทําอะไรอะ"
ฉันถอยหลังจนสุดท้ายหลังฉันก็ติดกับตู้เก็บอุปกรณ์ทดลองไม่นะ
แล้วทําไมหัวใจฉันต้องเต้นแรงด้วยเนี่ย  
 
"ทําไมละเธอเป็นถึงครูจะกลัวอะไรกับเด็กหยั่งฉัน"
นั้นสินะ  นี่ฉันเป็นครูนะทําไมต้องมากลัวลูกศิทย์ตัวเองด้วยแต่ฉันยังไม่ได้อ่าปาก
สั่งสอนเลยแทยอนก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉันแถมยังเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีก
ทําให้ฉันตกใจและอึ่งมากแต่ทําไมหน้าฉันถึงร้อนผ่าวๆขึ้นมาอีกแล้วเนี่ย
 
"ครู....สวยจัง"
 
ห่ะ!  นี่ฉันไม่ได้หูฝาดชะ..ใช่ไหมทะ ...แทยอนเขา......
ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงจนฉันกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยินมันจัง
และตอนนี้ฉันก็ทําอะไรไม่ถูกแล้วรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อร้อยตัวบินอยูในท้อง
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่มากสําหรับฉัน
และทันใดนั้นมันก็เหมือนมีแรงดึงดูดให้หน้าของเราสองคนเข้าใกล้กันเรื่อยๆจน....
ปากของเราสองคนประกบกันตอนนี้ในหัวฉันขาวโพลนไปหมดทําให้ฉันเหมือนโดน
มนต์สะกดเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่อ่อนโยนมันไม่ใช่จูบแบบธรรมดาแต่มันเป็น
จูบที่หวานมากมากซะจนร่างกายของฉันไม่ทําตามสมองที่สั่งการได้แต่มันดันทําตาม
หัวใจซะมากกว่า   แต่ทําไมจูบของเธอมันถึงมีอิทธิพลต่อครูอย่างงี้ละแทยอน
และจูบที่อ่อนโยนก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดื่มแทนเขาดูดริมฝีปากทั้งล่างและบน
ของฉันจนมีเสียงดังออกมาแต่ทําไมเด็กคนนี้ถึงจูบเก่งจังนะ
และไม่นานแทยอนก็ยอมถอนจูบออกมาเราทั้งคู่ต่างเหนื่อยหอบและหน้าแดงไปพร้อมๆกัน
แต่.....เมื่อกี้แทยอน...จะ...จูบเราหรอ  นี่เราปล่อยให้ลูกศิทย์จูบเราได้ไงเนี่ย!
 
"แทยอนเธอ....." ฉันมัวแต่ตกใจกับจูบอยู่จนทําให้พูดอะไรไม่ออก
 
"เออ...ปะเป็นไงละจูบของเด็กมัธยมปลายสู่มหาลัยได้มั้ย"
 
"แต่ก็คงจะสู่ได้อยู่หรอกนะเพราะเมื่อกี้เธอเคลิ้มกับมันมากเลยนะ555"
ดูสิเด็กคนนี้มาจูบฉันแล้วยังกวนประสาทอีก  สงสัยเมื่อวานยังไม่สํานึกสินะ
 
"เธอมา.....จะ..จูบครูทําไมมันไม่เหมาะสมนะ "
 
"ทําไมละหรือเธอไม่เคยจูบกับใคร"  
"แต่ฉันเป็นครูเธอนะและฉันก็อายุมากกว่าเธอด้วยและ.."
 
"นี่เธอจะอะไรนักหนากับไอแค่จูบกับเด็กม.ปลาย"
 
แต่สําหรับฉันมันไม่ใช่แค่จูบธรรมดาหนะสิ  เพราะว่ามันคือ 'จูบแรกของฉัน'
และจูบนั้นมันทํามันให้ใจฉันเต้นแรงอย่างแปลกๆ  ตัวร้อนๆแปลกๆ
หายใจไม่ทั่วท้องความรู้สึกอย่างนี้....มันคือ...ความรัก....ใช่มั้ย...
 
"ป่าว....แต่มันไม่ควรแล้วก็อย่าทําอย่างงี้อีกละเดี๋ยวฉันจะไปสอนต่อแล้ว"
ฉันพูดพร้อมกับทําท่าจะเดินออกจากมุมของตู้เก็บอุปกรณ์ทดลองเพื่อที่ใครจะได้ไม่สงสัย
แต่...ไม่ไม่ง่ายอย่างงั้นหนะสิก็แทยอนดันเอาแขนทั้งสองข้างมาปิดกั้นไม่ให้ฉันออกไปไหน
นี่เธอจะทําให้ฉันกลัวไปถึงไหนเนี่ย
 
"จะไปไหน"
 
"ก็ไปสอนห้องอื่นต่อหนะสิแล้วเธอก็ไปเข้าห้องได้แล้ว"
 
"ไม่อะเพราะฉัน....ติดใจ......"
เขาพูดพลางเอาหน้ามาใกล้ฉันอีกรอบจนฉันต้องเบื่อนหน้าหนีด้วยความเขิน
และฉันก็ไม่เข้าใจว่าทําไมฉันถึงเขินแทยอนได้มากขนาดนี้เขินจนฉันตอบแทยอน
อย่างเสียงสั่น
 
"ตะ..ติดใจอะไร"
 
"ติดใจ......ปากเธอไงยัยครูตัวแสบ"
อ้ะ! เขาพูดใกล้หูฉันจนทําให้ร่างกายฉันแทบไม่มีแรงเลย
นี่เธอจะแกล้งฉันไปถึงไหนเนี่ยไอเด็กบ้า!
พอเขาพูดจบก็เดินออกไปจากห้องวิทย์ด้วยท่าทางกวนสุดๆ
ในตอนนี้ฉันไม่ได้ทําอะไรเลยนอกจากรีบวิ่งไปเข้าห้องนํ้าเพื่อไปล้างหน้า
ล้างตาสงบสติอารมย์ที่เผลอไผลไปกับเด็กแสบแทยอนแต่ก็ต้องพบกับสิ่งที่ฉัน
อยากจะจับเด็กนั้นมาตบหน้าสัก3-4รอบ
 
"ห้ะ! นี่ปากเราเจ่อบวมขนาดนี้เลยหรอเนี่ยหึย! ยัยเด็กแสบ"