Hatred เกมรัก เกมแค้น

 

Chapter 3

 

"สวยมากเลยจ๊ะน้องฟาง"

 

แก้วพูดพลางจับน้องสะใภ้หมุนตัว วันนี้เป็นงานแต่งของฟางกับป๊อปปี้ งานแต่งของทั้งสองถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่และหรูหราในโรงแรมของบริษัท C And A

 

"หนูฟางเสร็จหรือยังลูก"

 

เสียงของคุณหญิงภัทรริน จิระคุณดังขึ้นนางเดินเข้ามาพร้อมกับแม่ของฟาง ในมือของนางถือสร้อยเพชรเม็ดงามที่เป็นของตกทอดเก่าแก่ทั้งตะกูลจิระคุณ ก่อนนางจะสวมมันให้กับลูกสะใภ้ของเธอ

 

"เออ คุณน้าค่ะ..."

 

"เรียกแม่สิลูก ตอนนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ แล้วสร้อยเสร็จนี้เป็นของตกทอดมาตั้งแต่รุ่นคุณทวด ลูกสะใภ้ของจิระคุณทุกคนต้องได้ใส่มันอยู่แล้วลูก"

 

"ขอบคุณค่ะคุณแม่"

 

ฟางยิ้มให้คนตรงหน้าทั้งน้ำตา เธอรู้ดีว่าผู้หญิงตรงหน้ารักและเมตตาเธอเหมือนลูกสาวมาตั้งแต่เธอเล็กๆ 

 

"ไม่ร้องนะลูก เดี๋ยวลูกสาวแม่ไม่สวยน้า"

 

ผู้เป็นแม่ของฟางเดินเข้ามาเช็ดน้ำตาของลูกสาว นางเองก็อดใจหายไม่ได้เหมือนกันเมื่อลูกสาวของนางต้องแต่งงานและออกเรือนไปอยู่กับชายหนุ่ม

 

"แม่ค่ะ ฟางคงจะคิดถึงคุณแม่มากๆ"

 

ฟางพูดพลางกอดคนเป็นแม่

 

"คิดถึงแม่ก็มาหาสิลูก พ่อ แม่ พี่โมะ ก็อยู่ที่บ้านของเราไงลูก"

 

"ฟางรักคุณแม่นะค่ะ"

 

"แม่ก็รักลูก ออกไปข้างนอกกันนะลูก พี่เค้าคงมารอแล้ว"

 

 

เมื่อเสร็จสิ้นพิธีแต่งงาน ชายหนุ่มและหญิงสาวถูกส่งตัวเข้าหอตามธรรมเนียม มันคงจะเป็นคืนที่แสนพิเศษสำหรับคู่รักที่พึ่งแต่งงานทุกคู่ แต่สำหรับเค้าและเธอมันไม่ใช่...

 

"พี่ป๊อปค่ะ พี่จะอาบน้ำก่อนมั้ย"

 

ไม่มีคำตอบกลับจากร่างสูง มีเพียงแต่สายตาของความเย็นชาเท่านั้น สายตาคู่นั้นมองเธออย่างรังเกลียด

 

"อย่ามามองเค้าแบบนั้นนะ!"

 

"ชีวิตหลังจากนี้ของเธอ มันจะไม่ต่างจากการตกนรกทั้งเป็นเลยธนันต์ธรญ์!"

 

"ต่อให้ตาย ฟางก็ไม่มีวันปล่อยพี่ไปหรอก"

 

"ดี! งั้นเธอก็เตรียมใจไว้ให้ดีละกัน!!!"

 

"ค่ะ ฉันเตรียมใจมาตั้งแต่วันที่คุณมีคนอื่นแล้ว!"

 

 

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบเข้ามาทางหน้าต่าง ร่างบางของธนันต์ธรญ์ลุกขึ้นก่อนจะบิดตัวเพื่อไล่ความเมื่อยพลางมองไปข้างตัวของเธอ มันว่างเปล่าปราศจากร่างของชายหนุ่ม ก็แน่ละเมื่อคืนป๊อปปี้หอบหมอน หอบผ้าห่มหนีเธอไปนอนอีกห้อง 

 

"พี่หนีฟางไม่พ้นหรอก"

 

ร่างบางพูดขึ้นก่อนจะเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำธุระส่วนตัว 

 

"ดีจังพี่ป๊อปยังไม่ไปทำงาน"

 

ร่างบางเดินตรงไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะ ในมือของร่างสูงถือหนังสือพิมพ์บนโต๊ะมีแก้วกาแฟว่าอยู่ 

 

"พี่ป๊อปทานข้าวยังค่ะ ฟางขอโทษนะค่ะที่ตื่นสาย พี่ป๊อปอยากทาน..."

 

"ฉันไม่กิน"

 

น้ำเสียงเย็นชาถูกแทรกขึ้นมาก่อนที่ร่างบางจะพูดจบ

 

"แต่พี่จะเป็นโรคกระเพาะ"

 

"พูดไม่รู้เรื่องหรือไง"

 

"ไม่กินก็ไม่กิน วันนี้ฟางขอติดรถไปบริษัทด้วยนะ"

 

"ฉันไม่ให้ผู้หญิงอย่างเธอขึ้นรถฉันหรอก"

 

"แต่รถฟางยังซ่อมไม่เสร็จ"

 

"รถเมล์ แท็กซี่ รถไฟฟ้า จะไปทางไหนก็เรื่องของเธอ"

 

"คนใจร้าย!"

 

 

บริษัท C And A

 

ร่างบางเดินลงมาจากรถแท็กซี่ก่อนจะเดินเข้ามาในบริษัท พนักงานให้ความเคารพเธออย่างสุภาพ เธอเองเป็นที่รักของพนักงานหลายๆ คนในบริษัทนี้เพราะเธอเป็นมิตรกับทุกคน เธอไม่เคยถือตัวว่าเธอเป็นหุ้นส่วนใหญ่ในบริษัทนี้แล้วจะทำอะไรก็ได้ เธอมีเหตุมีผลเสมอ

 

"คุณฟางค่ะ วันนี้มีคนงานใหม่มาสมัครเป็นเลขาของคุณภาณุ"

 

เลขาคนสนิทของฟางชื่อ "เฟย์" พูดขึ้นพลางว่าแฟ้มลงบนโต๊ะของเธอ

 

"ใครกัน"

 

"เฟย์เองก็ยังไม่เห็นหน้าเหมือนกันค่ะ"

 

"แล้วเลขาเก่าของคุณภาณุละ"

 

"ลาออกตามสามีไปอยู่เมืองนอกแล้วค่ะ"

 

"เฟย์เธอช่วยเตรียมเอกสารการประชุมตอนบ่ายให้ฉันทีนะ"

 

"ค่ะคุณฟาง"

 

ทางด้านชายหนุ่มเค้ากำลังเคร่งเครียดอยู่กับเอกสารกองโตตรงหน้า เค้าเง้ยหน้ามองนาฬิกาบนข้อมือเป็นเวลาบ่ายโมงตรง วันนี้จะมีเลขาใหม่มาหาเค้าตอนบ่ายโมงเพื่อเข้าประชุมกับพนักงานในบริษัท

 

ก๊อก! ก๊อก!

 

"เข้ามา"

 

"สวัสดีค่ะคุณภาณุ"

 

"พิม!!!"

 

 

Chapter 4

 

"ฉันไม่ยอมให้คุณไปหามันหรอก มันก็เป็นได้แค่เมียน้อยเท่านั้นและ!"

...........................................................................................

 

ถ้าว่างเดี๋ยวมาอัพให้ต่อน้า เม้นให้เค้าด้วยน้า