Hatred เกมรัก เกมแค้น

 

Chapter 2

 

ปรี๊ด! ปรี๊ด!

 

"ให้มันได้ยังงี้สิ ชิ!"

 

ป๊อปปี้บ่นอย่างหัวเสีย นี้เค้าบีบแตร่เป็นรอบที่สิบแล้วมั้ง แต่รถข้างหน้าก็ไม่มีท่าทีจะขยับ นี้เจ้าของรถเค้าไม่ลงมาต่อยหน้าชายหนุ่มก็ดีเท่าไรแล้ว

 

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ"

 

ป๊อปปี้กดโทรศัพท์อย่างหงุดหงิดเมื่อโทรหาคนรักของเขาไม่ติด นี้ก็เลยเวลานัดมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว

 

 

บ้านนีระสิงห์

 

"ยัยหนูรถชน!"

 

คุณหญิงดลภา นีระสิงห์ พูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อรับโทรศัพท์จากทางโรงพยาบาลว่าลูกสาวของเธอประสบอุบัติเหตุ ก่อนที่นางจะเป็นลม ทำเอา 'โทโมะ' ลูกชายคนโตต้องรีบวิ่งมาประคองคนเป็นแม่อย่างตกใจ

 

"คุณแม่ครับ! แม่เป็นไรครับ"

 

"ตาโมะน้อง"

 

"น้องเป็นไรครับ ยัยตัวเล็กเป็นไร!"

 

"น้องขับรถชน ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล"

 

 

โรงพยาบาล

 

"ตาโมะ หนูฟางเป็นไงมั้งลูก"

 

แม่ของป๊อปปี้รีบมาโรงพยาบาลทันที เมื่อทราบข่าวว่าลูกสะใภ้ของเค้าประสบอุบัติเหตุ

 

"น้องยังไม่ออกมาเลยครับ"

 

"ใจเย็นๆ นะลูก หนูฟางเป็นคนดี พระต้องคุ้มครอง"

 

"ครับคุณน้า"

 

"น้องฟางต้องปลอดภัย โมะเชื่อแก้วนะ"

 

'แก้ว' เดินไปแตะบ่าแฟนหนุ่ม ทั้งแก้วและโทโมะทั้งสองคบกันมาได้เกือบสองปีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววจะแต่งงานสักที เพราะแก้วบอกว่าอยากจะเรียนปริญญาโทให้จบก่อน

 

"จริงสิ! ยัยแก้วโทรตามพี่เรายัง"

 

"แก้วลืมไปเลย เดี๋ยวแก้วโทรให้นะค่ะ"

 

ร่างบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาพี่ชายของตน

 

"ฮัลโหล! พี่อยู่ไหนเนี้ย รีบมาโรงพยาบาลด่วนเลยนะ"

 

"ใครเป็นไรยัยแก้ว"

 

"น้องฟาง! น้องฟางขับรถชน ตอนนี้อยู่ในห้องฉุกเฉิน พี่รีบมาหาน้องฟางนะ"

 

"เรื่องอะไรพี่ต้องไป"

 

"พี่ป๊อป! พี่ก็รู้ว่าแม่ให้แก้วโทรตามพี่ แล้วถ้าพี่ไม่ยอมมา พี่รู้ใช่มั้ยว่าแม่จะทำยังไงกับพี่"

 

"โธ่เว้ย!"

 

ปลายสายกดวางอย่างอารมณ์เสีย ให้ตายเถอะ! ธนันต์ธรญ์เมื่อไรเธอจะไปจากชีวิตฉันสักที!!

 

 

ทางด้านชายหนุ่มเค้าสังเกตุเห็นอุบัติเหตุทางด้านหน้า ก่อนจะถึงร้านอาหารที่เค้านัดพิมประภาไว้ห่างไปประมาณห้าร้อยเมตร รถทั้งสองคันประสบอุบัติเหตุ คันหนึ่งหักหลบไปอีกทาง ส่วนรถอีกคันถูกชนเข้ากับเสาไฟอย่างแรงจนไฟลุกท้วมทั้งคัน ชายหนุ่มจำได้ดี รถทั้งสองคันนั้น! รถของฟางกับพิม!

 

"เข้าไม่ได้นะครับ"

 

"หลบไป! ผมจะไปหาพิม"

 

ชายหนุ่มโว้ยวายจนถูกเจ้าหน้าที่กันตัวออกมาจากพื้นที่เกิดเหตุ รถของพิมประภาถูกไฟคอกทั้งคัน เจ้าหน้าที่ช่วยกันดับเพลิงได้แล้ว แต่ก็ยังหาร่างของพิมประภาไม่พบ ตำรวจจึงสันนิษฐานว่าถูกไฟคอกจนเสียชีวิต

 

"ใครทำให้พิมขับรถชนแบบนี้! บอกผมมานะ!"

 

"เออ คุณใจเย็นๆ ก่อนนะครับ หลังจากที่เราดูจากกล้องวงจรปิดแล้ว รถของคุณพิมประภาขับออกจากซอยมาด้วยความเร็วสูง จนมาเจอกับรถของคุณธนันต์ธรญ์ที่ขับมาจากทางตรง คุณพิมประภาคงตกใจหักหลบมาชนเสาไฟ"

 

"ไม่มีทาง!"

 

"จริงๆ นะครับ ทางตำรวจได้ตรวจสอบจากรถแล้วก็ไม่พบความผิดปกติอะไร แล้วตัวรถของคุณพิมประภาก็เหลือแต่ซากด้วย"

 

"แต่รถของธนันต์ธรญ์ก็ผิดไม่ใช่หรอครับ เธอขับรถมาตัดหน้ารถของพิม!"

 

"ก็ใช่ครับ แต่ยังไงตอนนี้คุณธนันต์ธรญ์ก็บาดเจ็บอยู่นะครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล ถ้าคุณธนันต์ธรญ์ฟื้นแล้วทางตำรวจจะไปสอบปากคำอีกที"

 

 

โรงพยาบาล

 

ผลั่ก!

 

"อาหมอครับยัยฟางเป็นไงมั้งครับ"

 

ทันทีที่หมอออกมาโทโมะก็รีบตรงเข้าไปถามอาการของน้องสาวจากผู้เป็นอาทันที

 

"หนูฟางปลอดภัยแล้ว โชคดีที่ได้รับแรงกระแทกไม่มาก แค่หัวแตก แล้วก็มีรอยช้ำตามตัว นอนพักสองสามวันเดี๋ยวก็กลับบ้านได้"

 

"ขอบคุณครับอาหมอ"

 

 

ห้องพักฟื้น

 

เสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างแรงพร้อมกับเท้าของร่างสูงก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของร่างบางของธนันต์ธรญ์

 

"อ้าวตาป๊อป แม่ให้ยัยแก้วโทรไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงพึ่งมาหาน้องละลูก"

 

คนเป็นแม่เอ่ยปากถามลูกชาย เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้ามาก็เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร

 

"ทุกคนกลับไปเถอะครับ ป๊อปเฝ้าน้องเอง"

 

"ฉันว่าแกกับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ยไอ้ป๊อป"

 

โทโมะพูดกับเพื่อนรัก เขากับป๊อปปี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เล็ก

 

"ฉันบอกให้ไปไงไอ้โมะ ยัยแก้วพาแม่กลับไป"

 

คนในห้องต่างงงเป็นไก่ตาแตกกับคำพูดของป๊อปปี้ ร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจฟาง แล้วทำไมจู่ๆ ถึงอยากจะมาเฝ้า แต่ก็ชั่งเถอะบางทีป๊อปปี้อาจจะรักยัยฟางขึ้นมาบ้างแล้วก็ได้

 

“อื้อ! พี่ป๊อป”

 

นี้เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม พี่ป๊อปมาหาเธอ!

 

"เป็นไงมั้ง"

 

"ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ"

 

"หรอ"

 

น้ำเสียงสุดแสนจะเย็นชา ใบหน้าหล่อนั้นไม่ยอมมองหน้าเธอด้วยซ้ำ!

 

"เออ พี่ป๊อปค่ะคุณพิม..."

 

"เธอไม่มีสิทธิเรียกชื่อคนรักของฉัน!!!"

 

ชายหนุ่มตะหวาดลั่น ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งด้วยความกลัว ร่างสูงต้องหน้ากำลังโกธรจัด เธอรู้ดีว่าเวลาชายหนุ่มโกธรน่ากลัวขนาดไหน

 

"แต่คุณพิมเธอหักหลบเอง ไม่เกี่ยวกับฟางนะ"

 

"เธอมันเป็นฆาตกรฟาง!"

 

"ฟางไม่ได้ฆ่าเค้า"

 

"แต่เธอขับรถไปตัดหน้าพิม!"

 

ร่างบางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นรถของเธอขับมาทางตรง แต่จู่ๆ รถของพิมประภาก็ขับออกมาจากซอยด้วยความเร็ว แต่รถของเธอมันเบรกไม่อยู่จนเธอต้องหักหลบไปอีกทาง เช่นเดียวกับรถของพิมประภาที่หักหลบไปอีกทาง แต่พิมประภาขับมาเร็วมากจนชนเข้ากับเสาไฟฟ้าอย่างแรง

 

"รถฟางเบรกไม่อยู่"

 

"โกหก!"

 

"พี่ป๊อปจะให้ฟางทำยังไง ฟางพูดความจริงพี่ก็ไม่เชื่อ"

 

"ตายตามพิมไป เธอกล้าป่ะละ!!!"

 

"พี่กล้าฆ่าฟางป่ะละ"

 

"เธอพูดว่าอะไรนะ"

 

ป๊อปปี้ตรงเข้ามาบีบแขนร่างบางอย่างแรง เมื่อโดนคนตรงหน้ายั่วโมโหเค้า

 

"ฟางบอกว่า พี่ กล้า ฆ่า เมีย คนนี้ได้หรอ"

 

คำว่า "เมีย" ที่ร่างบางพูดออกมามันเหมือนกับโซ่ที่คล้องเค้าไว้ไม่มีผิด! เมื่อสองปีที่แล้ว วันที่พิมประภาจะมาบอกเลิกชายหนุ่ม ป๊อปปี้เมาอย่างหนักกลับมาที่คอนโด ป๊อปปี้ทำร้ายร่างบางอย่างเลือดเย็น คืนนั้นเองฟางได้เสียความบริสุทธิ์ให้เค้าไป เลือดสีแดงที่เลอะอยู่บนผ้าปูที่นอนสีขาวมันเป็นสิ่งที่ตอกย้ำมาตลอด ว่าเธอเป็นของเขาไปแล้ว!

 

"ฉันเกลียดเธอ เกลียดที่สุด!!!"

 

 

Chapter 3

 

"ชีวิตหลังแต่งงานของเธอ มันก็ไม่ต่างจากการตกนรกทั้งเป็นหรอกธนันต์ธรญ์!!!"

 

................................................................................

 

ถ้าเนื้อเรื่องไม่สนุกบอกเราได้นะ เจอกันตอนหน้าจ้า