ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ㄨ Why Not Me ? ㄨ

     
 
ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ( Why Not Me ? ) 
 
It’s trapped inbetween true love and being alone . 
 
 
     โทโมะพาฟางมาที่คอนโดของเขาตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้ก็เย็นแล้วโทโมะมองฟางที่หลับพริ้มบนเตียงกว้าง  ยังไม่เปลี่ยนแปลง ยังสวยเฉกเฉ่นวันแรกที่เจอ .. โทโมะยิ้มก่อนจะปัดปอยผมที่ลงปรกหน้าคนที่หลับอยู่ ก่อนที่โทรศัพท์โทโมะจะดังขึ้นโทโมะหยิบขึ้นมาดู แก้ว .  คนตัวสูงขมวดคิ้วก่อนจะรับสาย
 
 
" ฮัลโหล " 
 
 
( พี่โทโมะค่ะ ฟางเป็นไงบ้าง ? ) เสียงปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ 
 
 
" ก็ดีไม่ตาย กลับบ้านไปเธอเจอฉันแน่ " โทโมะพูดก่อนจะตัดสายไปเพื่อไม่ให้คนที่ตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างกายตื่น ก่อนจะล้มตัวนอนข้างคนตัวเล็กแล้วดึงฟางมากอดอย่างถนอม 
 
 
กลัวเขาหายไป ..
กลัวจะไม่ได้พบเจออีก ..
กลัวมันจะไม่ใช่เรื่องจริง ..
 
 

 
 
 
     แก้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เตียงก่อนจะถอนหายใจออกมาก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา
 
 
" ฮึก .. " เธอท้อเหลือเกินภาพของสามีของเธอกับเพื่อนเก่ามันยังคงตราตรึงในสมองของเธอหลับตาครั้งใดภาพมันก็เข้ามา  ' ก๊อก ก๊อก ' เสียงเคาะประตูดังขึ้นแก้วสะดุ้งก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาของตนเองแล้วไปเปิดประตู 
 
 
" อ้าว คุณแม่มีอะไรหรอค่ะ ? " แก้วถามแม่สามี
 
 
" เปล่าหรอกจ๊ะ แม่เห็นวันนี้แก้วกลับเร็ว " 
 
 
" งั้นแก้วลงไปทำอาหารดีกว่า คุณแม่หิวรึยังค่ะ " แก้วลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินมาประคองแม่ของผู้เป็นสามี
 
 
" จ๊ะ " เมื่อได้คำตอบแก้วเลยประคองแม่สามีลงไปข้างล่าง เมื่อแก้วทำอาหารเสร็จก็ให้แม่สามีของตนนั้นกินก่อนก่อนที่เธอจะไปทำงานอย่างอื่นในบ้านจนเวลาล่วงเลยไป 3 ทุ่ม แก้วเดินมานั่งพักที่โซฟาจนกระทั่งเสียงรถของผู้เป็นสามีของเธอนั้นดังขึ้นและเธอก็เตรียมใจไว้แล้ว .. เธอรู้ว่าเธอต้องโดนหนักแน่ ๆ ' ปัง ! ' เสียงประตูใหญ่ปิดลงอย่างดังแก้วเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงที่มองเธอด้วยสายตาเย็นชา แก้วรู้หน้าที่ก่อนจะเดินไปหยิบสูทจากโทโมะ
 
 
" ขึ้นห้องไปกับฉัน " โทโมะพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินนำหน้าไปแก้วถอนหายใจก่อนจะเดินตามขึ้นไปข้างบน เมื่อถึงห้องแก้วก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตู 
 
 
" วันนี้เธอตั้งใจใช่มั้ย ? " โทโมะพูดเสียงเรียบ
 
 
" เปล่าน่ะค่ะ แก้วไม่ได้ตั้งใจ " 
 
 
" ฉันต้องเชื่อเธอมั้ย ? ห้ะ ! " โทโมะตวาดก่อนจะกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ 
 
 
" ฮึก .. แก้วไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ น่ะค่ะ " แก้วพูดพร้อมพยายามจะแกะมือหนาออกเธอเจ็บเหลือเกิน เจ็บทั้งร่างกาย เจ็บทั้งใจ แต่เหมือนยิ่งแกะก็ยิ่งแน่นกว่าเดิม
 
" ฉันจะลงโทษเธอไงดีน่ะห้ะ !! " โทโมะมองหน้าคนตัวเล็กด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งก่อนจะฉกจูบคนตัวเล็ก
 
 
" อื้ออออ " แก้วดิ้นเล็กน้อยก่อนที่จะหยุด
 
 
And I don't care if you don't want meI'm yours right now ..
 
 
 
 
ปากหนายังคงเชื่อมประสานกับปากบางโทโมะก็ค่อย ๆ ดันร่างบางไปที่เตียงก่อนจะให้ร่างบางนอนราบกับเตียงนุ่มแล้วปลดเดรสสีหวานที่แก้วใส่นั้นออกปากหนาผละจากปากบางลงสู่คอขาวผ่องแล้วเม้มตรีตราไว้ทั่ว
 
 
 
" อื้ออ .. อ๊ะ " เสียงหวานครางออกมาโทโมะปลดชั้นในทั้งบนทั้งล่างของคนตัวเล็กออกมือหนานั้นก็คลึงเคล้าอกอวบที่แสนจะพอดีมือเขาเหลือเกิน เสียงหวานนั้นก็ครางออกมาได้แทบจะทุกวินาที โทโมะเหลือบมองเสี้ยวหน้าคนตัวเล็กแล้วลากลิ้นร้อนลงมาทักทายกับเม็ดบัวสีชมพูสวยมือหนาที่ยังว่างก็เลื่อนต่ำลงไปก็แวะเข้าหากหุหลาบสวยนิ้วร้อนนั้นก็ทำงานอย่างรู้หน้าที่ส่งนิ้วแวะเข้าไปทักทายกับกลีบกุหลาบ
 
 
 
"อ๊ะ อ๊าา " เสียงหวานครางอย่างเสียวเมื่อนิ้วสวยนั้นเข้าออกอย่างถี่ยิบโทโมะกลับมาไซร้คอก่อนจะไล่เลียติ่งหูขาวก่อนจะกระซิบเสียงแหบพร่า
 
 
 
" ถอดให้ฉันหน่อย " แก้วตกใจเล็กน้อยก่อนจะหันมองผู้เป็นสามีสายตาคมก็จับจ้องมาที่เธอเช่นกันก่อนจะโทโมะจะฉกจูบเธออีกรอบแล้วพลิกเธอให้อยู่ด้านบนตัวของเขาแทน
 
 
 
" ถอดสิ " โทโมะเอ่ยมือบางก็ถอดอย่างสั่น ๆ นิ้วร้อนยังไม่ถอนจากกลีบกุหลาบโทโมะยิ่งขยับไปมากเท่าไหร่เธอยิ่งถอดช้าเท่านั้น
 
 
 
" สะ เสร็จแล้วค่ะ " แก้วเอ่ยอย่างสั่น ๆ โทโมะพยักหน้าก่อนจะพลิกแก้วให้นอนราบอย่างเดิมก่อนที่โทโมะซอยนิ้วสวยที่ฝั่งอยู่ในกลีบในกุหลาบระรัว
 
" อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ  อ๊าาา " แก้วครางออกมาอย่างปลดปล่อยเมื่อโทโมะส่งเธอไปยังสวรรค์งามโทโมะถอนนิ้วแล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อนจะจับแก้วมานั่งที่ตักตนแล้วจับให้แก้วเห็นหน้ามาหา
 
" จับแล้วเอาใส่เข้าไปแล้วขย่มเอง " แก้วมองโทโมะด้วยหน้าที่ขึ้นสีแก้วเงอะ ๆ งะ ๆ 
 
" คือ กะ แก้ว ทำไมเป็น " โทโมะมองก่อนจะจับมือนุ่มนิ่มไปจับแท่งร้อนของตัวเองแก้วสะดุ้ง
 
" ยกสะโพกขึ้น " โทโมะพูดแก้วก็ทำตามอย่างว่าง่าย
 
" แล้วจับมันใส่เข้าไป เร็ว ๆ " โทโมะพูดแก้วก็ทำถึงมันจะลำบากโทโมะซี๊ดปากเบา ๆ เมื่อส่วนหัวของแท่งร้อนเข้าไปในโพรงนิ่ม
 
" แน่นฉิบ ซี๊ดดด " โทโมะพึมพำเบา ๆ ก่อนจะกดสะโพกนิ่มลงไปให้มิดด้ามแท่งร้อน
 
" อ๊ะ " แก้วซบใบหน้าหวานที่ไหล่โทโมะมือหนายกสะโพกขึ้น
 
" ช่วยฉันอีกแรงสิ " โทโมะเอ่ยเสียงแหบพร่าก่อนที่แก้วค่อย ๆ โยกตัวช้า ๆ แล้วแปรมาเป็นจังหวะเร็ว 
 
" อ๊ะ อ๊าา อ๊ะ อ่าาาห์ " แขนขาวคล้องคอโทโมะอย่างเผลอตัวแก้วเร่งสะโพกให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงสวรรค์งามเต็มที
 
" ซี๊ดดด อ่าาห์ " โทโมะครางอย่าปลดปล่อยเมื่อเขาได้ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวในโพรงนิ่มแก้วเมื่อรู้ว่าเสร็จกิจก่อนจะทำท่าจะลุกจากตักหนา
 
" จะลุกไปไหน ? " โทโมะเอ่ย
 
" กะ ก็ อุ๊บส์ อื้มม " แก้วไม่ทันได้พูดโทโมะก็ฉกจูบไปอีกเช่นเคยก่อนจะเริ่มกีฬาที่ต้องเสียเหงื่ออีกรอบ 
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
เอ็นซีแบบมั่ว ๆ และ น่าเบื่อ 5555
เม้นให้กำลังใจด้วยน้าา