ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ㄨ Why Not Me ? ㄨ

 
ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน. ( Why Not Me ? ) 
 
Tomo & Kawe Chapter 10
 
 
 
 
 
บางครั้งความรัก ความหวังดีของเรา มีล้นและมากเกินไปสำหรับคนบางคนหรือเปล่า? เวลาเรารักใครมากๆ บางครั้งมันเยอะจนทำให้เราลืมมองไปว่าคนที่รารักอาจไม่ได้ต้องการมันมากขนาดนั้น...
 
 
 
 
 
“ ถ้าประชุมกันแล้วตกลงตามนี้น่ะครับ เลิกการประชุมได้ครับ ” โทโมะเอ่ยแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อไปยังห้องทำงานของตัวเอง
 
“ พรุ่งนี้ผมมีแขกสำคัญหรืองานอะไรไม่ครับ ” โทโมะถามเลขาที่เดินตามเข้ามาตั้งแต่ในห้องประชุม
 
“ อื้ม.. มีค่ะ ของคุณฟางน่ะค่ะ ” โทโมะชะงักเล็กน้อย
 
“ ครับ คุณก็กลับบ้านได้แล้วล่ะขอบคุณมาก ” โทโมะเอ่ยแล้วเดินเข้ามาในห้องทำงานโทโมะหยิบโทรศัพท์ขึ้นหวังจะโทรหาคนที่อยู่ซมอยู่บ้านแ
 
“ นี่กูเป็นบ้าอะไรเนี่ย จะโทรหาทำไมว่ะ ” โทโมะตั้งโทรศัพท์เอาไว้ที่โต๊ะ ‘Cause all of me Loves all of youLove your curves and all your edges ’  เสียงของโทรศัพท์ของโทโมะดังขึ้นโทโมะจึงหยิบมันขึ้นมา
‘ ฟาง ’
“ ฮัลโหลค่ะฟาง ฟาง ฟางเป็นอะไรครับ ! ”
.
 
.
 
.
 
“ หนูแก้วลงมาทำอะไรน่ะลูก ” เสียงคุณหญิงแม่เอ่ยถามแก้วที่เดินลงมา
 
“ เอ่อ.. คือแก้วจะลงมาทำอาหารน่ะค่ะนี่ก็เย็นแล้วเดี๋ยวพี่โทโมะน่าจะกลับมา ”
 
“แล้วหายแล้วหรอลูก ? ทำไหวหรอ ? ” คุณหญิงแม่ถามด้วยความเป็นเกิดเป็นลมเป้นแล้งขึ้นมาจะเป็นไง
 
“ ก็พอไหวค่ะ วันนี้คุณแม่อยากทานอะไรมั้ยค่ะ ? เดี๋ยวแก้วทำให้ทาน ” แก้วตอบและถามกลับวันนี้เธอไม่ทำงานนี่น่าให้นอนแต่ในห้องทั้งวันก็เบื่อจะแย่
 
“ อื้มม.. อะไรก็ได้จ๊ะ ฝีมือแก้วแม่ทานได้หมดล่ะจ๊ะ ”
 
“ ได้ค่ะ ” แก้วยิ้มแล้วลุกไปที่ห้องครัว
 
“ คุณแก้วจะทำอะไรดีค่ะ ” สาวใช้ที่อยู่หลังครัวถามแก้ว แก้วคิดอยู่ครู่นึง
 
“ อื้มม.. ทำแกงเขียวหวาน กุ้งชุบแป้งทอด แล้วก็อะไรดีน่ะ ? ” แก้วครุ่นคิด
 
“ พี่ว่า ต้มยำกุ้งดีมั้ยค่ะ ” สาวใช้ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้น
 
“ ดีเลยค่ะพี่วรรณ ” แก้วเดินมาที่ตู้เย็นเพื่อจะมาหาของที่จะทำแต่อยู่ดี ๆ เธอก็เกิดหน้ามืดขึ้นแก้วเซเล็กน้อยมือเล็กยึดกำแพงที่อยู่ใกล้ไว้ พี่วรรณสาวใช้ของบ้านก็ผวารีบเข้ามาผยุง
 
“ คุณแก้วไหวมั้ยค่ะ ? ” พี่วรรณถามอย่างห่วงใยแก้วหันมายิ้มสดใสแล้วยืนตรงๆ
 
“ ไหวสิค่ะ โอ๋ ๆ ดูสิเป็นห่วงแก้วหรอ แก้วไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ” แก้วหยอกล้อกับพี่วรรณเล็กน้อย
 
“ คุณแก้วค่ะ พี่เป้นห่วงจริง ๆ น่ะค่ะ ” พี่วรรณดุแก้วเล็กน้อย
 
“ แหะ ๆ ” แก้วหัวเราะเสียงแห้งแล้วเปิดตู้เย็นแต่ก็ต้องผงะเมื่ออยู่ ๆ เธอก็ได้กลิ่นเหม็นลอยมาแตะจมูกเธอ
 
“ อุ๊บส์ ” ของเหลวที่อยู่ในท้องเหมือนตีขึ้นมาอยู่ที่ลำคอแก้วก็รีบวิ่งที่ห้องน้ำทันที
 
“ คุณแก้ว คุณแก้วเป็นอะไรค่ะ ” พี่วรรณวิ่งตามมาเมื่อเห็นว่าแก้วโก่งคออ้วกอยู่เธอไม่รอช้าวิ่งไปลูบหลังให้
 
“ ตู้เย็นมัน อ้วก ! มันเหม็นอ่ะ ” แก้วพูดถึงสิ่งที่เธอได้กลิ่น
 
“ เหม็น ? เหม็นตรงไหนค่ะ เมื่อวานพี่ล้างแล้วน่ะค่ะ เมื่อกี้ก็ไม่ได้กลิ่นอะไรด้วย ” แก้วเมื่ออ้วกเสร็จก็รีบบ้วนปากและเดินออกมาโดยมีพี่วรรณคอยพยุงไม่ห่าง แก้วที่เดินไม่กี่ก้าวก็รู้สึกหน้ามืดฟุบลงไปนอน
 
“ว๊ายย ! ใครที่อยู่แถวนี้น่ะมาดูคนแก้วหน่อยเร็ววว โว้ยยได้ยินมั้ยย ? ” พี่วรรณเอ่ยยเรียกเสียงดัง คุณหญิงได้ยินจึงรีบวิ่งมาดูพร้อมกับสาวใช้
 
“ เสียงดังอะไรเนี๊ยะ ”
 
“ คุณแก้วเป็นลมค่ะ ” คุณหญิงเมื่อรู้ว่าลูกสะใภ้เป็นลมก็เรียกคนขับรถของเธอมาอุ้มแก้วไปโรงพยาบาล
 
 
 
 
ณ โรงพยาบาล
 
 
“ ข่าวดีนะค่ะคุณป้า แก้วท้องได้ 1 เดือนแล้วค่ะ ” เสียงขนมจีน หรือ กุลมาศ จิระคุณ พี่สาวอีกคนของแก้วเอ่ยขึ้น
 
“ จริงหรอหนูขนมจีน ” คุณหญิงถามอย่างดีใจ ‘ เธอกำลังจะได้หลาน ’
 
“ ค่ะ ส่วนอีกเรื่อง ถ้าสามีตัวดีของแก้วมาช่วยบอกให้มาพบขนมจีนด้วยน่ะค่ะ ”  ขนมจีนพูดฝากไว้
 
“เรื่องอะไรหรือจ๊ะ ? ” คุณหญิงถามด้วยความสงสัย ขนมจีนอึกอักเล็กน้อยก่อนจะเลี่ยงตอบ
 
“ ไม่มีอะไหรอกค่ะ ฝากด้วยน่ะค่ะขนมจีนขอตัวไปดูคนไข้คนอื่นก่อนน่ะค่ะ ” ขนมจีนยิ้มแล้วเดินออกไป
 
 
 
.............................................
 
เม้นให้กำลังใจด้วยน้าา
ขอบคุณจ้าา