รอยแค้น (Ire)

 
 
 
 
         ฟางนั่งคิดถึงคนที่เจอที่ร้านกาแฟวันนี้ เขาดูดีดูเป็นผู้ใหญ่ เป็นสุภาพบุรุษ น่ารักแถมนิสัยก็
 
ดีปกติเธอไม่เป็นคนที่เผลอใจไปชอบใครง่ายๆแต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอชอบเขา 
 
ฟาง: เราต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย มั่วแต่นึกถึงเขาอยู่ได้ 
 
 
    
ป็อบ: เฟย์ วันนี้มีไรกินมั้ง 
 
เฟย์: เป็นไรเนี่ยเดินยิ้มมา เป็นอะไรรึเปล่า
 
ป็อบ: เปล๊า 
 
เฟย์: เป็น อะไร บอกเฟย์มานะ 
 
ป็อบ: พี่เจอลูกสาวมันแล้ว 
 
เฟย์: พี่ป็อบ เฟย์ว่า หยุดเถอะนะ ลูกเขาไม่ได้รู้เรื่องรู้ราว อะไรด้วยเลย แล้วอยู่ๆจะไปทำลูกสาว
 
เขามันจะดีเหรอ 
 
ป็อบ: ทำไมอะ ก็ทีมันทำให้พ่อเราตายนะ พี่ไม่ทำให้ลูกมันตายหรอกนะ 
 
เฟย์: เฟย์ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น 
 
ป็อบ: เฟย์ หยุด พี่จะดินข้าวดีดี ไม่อยากทะเลาะกับเราเพราะเรื่องนี้เลยนะ 
 
เฟย์: ทำอะไรก็คิดให้ดีก่อนละกัน 
 
ป็อบ: พี่คิดดีแล้ว คิดมาตลอด ว่าควรทำยังไง 
 
 
         
ฟาง: คุณ คุณ 
 
ป็อบ: อ้าวว คุณนั้นเอง 
 
ฟาง: บังเอิญจังเลยนะคะ เจอคุณอีกแล้ว 
 
ป็อบ: วันนี้หวังว่า คงไม่มีกาแฟอีกนะครับ
 
ฟาง: อุ๊ย ขอโทษนะคะ เรื่องเมื่อวาน ฉันไม่ได้ตั้งใจ 
 
ป็อบ: ผมล้อเล่นครับ 555 ไม่ต้องตกใจ 
 
ฟาง: ถ้าอย่างนั้น เอางี้นะคะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงกาแฟ ไถ่โทษ ที่ทำให้เสื้อคุณเลอะ 
 
ป็อบ: งั้นก็โอเค ครับ 
 
ฟาง: ไปคะ
 
ฟาง: นี่คะ กาแฟของคุณ 
 
ป็อบ: ขอบคุณครับ ว่าแต่คุณมาตั้งนาน คุณชื่ออะไรเหรอ
 
ฟาง: อ่อ ฉันชื่อฟางคะ แล้วคุณ 
 
ป็อบ: อ่อ ผมชื่อป็อบครับ 
 
ฟาง: คะ คุณป็อบ 
 
ป็อบ: ได้ข่าวว่าคุณฟางทำงานที่บริษัท เจเอ็นกรุ๊ป เหรอครับ 
 
ฟาง: อ่อ บริษัทพ่อฉันเองคะ 
 
ป็อบ: บริษัทพ่อ พ่อคุณคนเดียวเหรอ 
 
ฟาง: คะ ทำไมเหรอคะ 
 
ป็อบ: เปล่าครับ เปล่า 
 
ฟาง: แล้วคุณป็อบละคะ 
 
ป็อบ: ผมทำงานที่นี่ ครับ (ยื่นนามบัตรให้ดู)
 
ฟาง: อ่อ บริษัท พีพี เป็นบริษัทที่ดีมากแล้วก็ดังมากเลยนะคะ 
 
ป็อบ: ขอบคุณครับ ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าคงมีโอกาส ผมคุณฟางอีก 
 
ฟาง: เช่นกันคะ 
 
 
ป็อบ: ตอบมาได้ไงว่า บริษัทพ่อตัวเองคนเดียว ทั้งๆที่พ่อฉันก็ร่วมกันสร้างมากับพ่อเธอ