รอยแค้น (Ire)

         ฟางนั่งคิดถึงคนที่เจอที่ร้านกาแฟวันนี้ เขาดูดีดูเป็นผู้ใหญ่ เป็นสุภาพบุรุษ น่ารักแถมนิสัยก็

ดีปกติเธอไม่เป็นคนที่เผลอใจไปชอบใครง่ายๆแต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอชอบเขา 

ฟาง: เราต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย มั่วแต่นึกถึงเขาอยู่ได้ 

ป็อบ: เฟย์ วันนี้มีไรกินมั้ง 

เฟย์: เป็นไรเนี่ยเดินยิ้มมา เป็นอะไรรึเปล่า

ป็อบ: เปล๊า 

เฟย์: เป็น อะไร บอกเฟย์มานะ 

ป็อบ: พี่เจอลูกสาวมันแล้ว 

เฟย์: พี่ป็อบ เฟย์ว่า หยุดเถอะนะ ลูกเขาไม่ได้รู้เรื่องรู้ราว อะไรด้วยเลย แล้วอยู่ๆจะไปทำลูกสาว

เขามันจะดีเหรอ 

ป็อบ: ทำไมอะ ก็ทีมันทำให้พ่อเราตายนะ พี่ไม่ทำให้ลูกมันตายหรอกนะ 

เฟย์: เฟย์ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น 

ป็อบ: เฟย์ หยุด พี่จะดินข้าวดีดี ไม่อยากทะเลาะกับเราเพราะเรื่องนี้เลยนะ 

เฟย์: ทำอะไรก็คิดให้ดีก่อนละกัน 

ป็อบ: พี่คิดดีแล้ว คิดมาตลอด ว่าควรทำยังไง 

ฟาง: คุณ คุณ 

ป็อบ: อ้าวว คุณนั้นเอง 

ฟาง: บังเอิญจังเลยนะคะ เจอคุณอีกแล้ว 

ป็อบ: วันนี้หวังว่า คงไม่มีกาแฟอีกนะครับ

ฟาง: อุ๊ย ขอโทษนะคะ เรื่องเมื่อวาน ฉันไม่ได้ตั้งใจ 

ป็อบ: ผมล้อเล่นครับ 555 ไม่ต้องตกใจ 

ฟาง: ถ้าอย่างนั้น เอางี้นะคะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงกาแฟ ไถ่โทษ ที่ทำให้เสื้อคุณเลอะ 

ป็อบ: งั้นก็โอเค ครับ 

ฟาง: ไปคะ

ฟาง: นี่คะ กาแฟของคุณ 

ป็อบ: ขอบคุณครับ ว่าแต่คุณมาตั้งนาน คุณชื่ออะไรเหรอ

ฟาง: อ่อ ฉันชื่อฟางคะ แล้วคุณ 

ป็อบ: อ่อ ผมชื่อป็อบครับ 

ฟาง: คะ คุณป็อบ 

ป็อบ: ได้ข่าวว่าคุณฟางทำงานที่บริษัท เจเอ็นกรุ๊ป เหรอครับ 

ฟาง: อ่อ บริษัทพ่อฉันเองคะ 

ป็อบ: บริษัทพ่อ พ่อคุณคนเดียวเหรอ 

ฟาง: คะ ทำไมเหรอคะ 

ป็อบ: เปล่าครับ เปล่า 

ฟาง: แล้วคุณป็อบละคะ 

ป็อบ: ผมทำงานที่นี่ ครับ (ยื่นนามบัตรให้ดู)

ฟาง: อ่อ บริษัท พีพี เป็นบริษัทที่ดีมากแล้วก็ดังมากเลยนะคะ 

ป็อบ: ขอบคุณครับ ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าคงมีโอกาส ผมคุณฟางอีก 

ฟาง: เช่นกันคะ 

ป็อบ: ตอบมาได้ไงว่า บริษัทพ่อตัวเองคนเดียว ทั้งๆที่พ่อฉันก็ร่วมกันสร้างมากับพ่อเธอ