รอยแค้น (Ire)

 
 
 
 ฟาง: พี่คงจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว
 
 
ดาว: แล้วคุณฟางจะไปไหนค่ะ
 
 
 
ฟาง: คงกลับกรุงเทพ
 
 
ดาว; แล้วร้าน ? 
 
 
ฟาง: เอาอย่างนี้ ร้านนี้ พี่ให้ดาวช่วยดูแลนะ ส่วน บ้านก็ฝากด้วย ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ โทรหาพี่ได้เลย 
 
 
 
ดาว: ดาวคงคิดถึงน้องปอนด์ แน่ๆเลยค่ะ 
 
 
ฟาง; พี่จะพาน้องมาเที่ยวบ่อยๆละกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป็อบ: แก้ว ฟางยอมกลับกรุงเทพแล้ว 
 
 
แก้ว: เฮ้ย จริงดิ กลับกันเลยมั้ย 
 
ป็อบ: อืม ฟางเก็บของอยู่ 
 
 
โทโมะ: งั้นพวกเรารีบเก้บของกลับกรุงเทพกันเถอะ ไป ไปครับกอหญ้า 
 
 
 
 
 
 
 
ป็อบ: ฟางมาเดี๋ยวผมช่วยถือ 
 
 
ฟาง: ไม่ต้องหรอกฉันถือเองได้ 
 
 
ปอนด์: ผมคงคิดถึงพี่ดาวแย่เลย 
 
 
ดาว: พี่ก็คิดถึงน้องปอนด์เหมือนกันครับ 
 
 
ฟาง: ขอบใจดาวมากนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง 
 
 
ดาว; ไม่เป็นไรค่ะ เดินทางปลอดภัยนะค่ะ คุณฟาง น้องปอนด์ คุณป็อบ
 
 
ฟาง: ไปแล้วนะ โชคดีนะดาว 
 
 
 
 
 
                  ระหว่างทางกลับบ้าน ป็อบปี้เอารถ มารับฟางกับลูกกลับ ส่วนครอบครัวโทโมะ ก็ให้เฟย์ขับรถมารับ กลับ เพราะเขาอยากใช้เวลากับครอบครัวให้มากที่สุด 
 
 
 
ป็อบ: ฟาง 
 
ฟาง: 
 
ป็อบ: ทำไมถึงยอมกลับกรุงเทพล่ะ
 
ฟาง: ที่ฉันทุกอย่างเพื่อลูก ฉันทำทุกอย่างเพื่อลูก 
 
ป็อบ: เราสองคนจะไม่..
 
ฟาง: เรื่องของฉันกับคุณ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ลืมทุกอย่างแล้วทำหน้าที่พ่อของลูกให้ดีที่สุดเถอะ 
 
 
ป็อบ: ฟางคือ 
 
 
ปอนด์: แม่ครับ 
 
 
ฟาง: ตื่นแล้วเหรอ 
 
 
ปอนด์: ผมหิว 
 
 
ป็อบ: งั้นเราหาอะไรกินกันก่อนดีกว่านะ 
 
 
ปอนด์: ครับ ผมอยากกินซูชิ 
 
 
ป็อบ: ได้เลย 
 
ฟาง: คุณไปกับปอนด์เถอะฉันไม่หิว 
 
ป็อบ: ไม่ได้ นี่ไม่หิวเหรอ คุณไม่ได้ทานอะไรเลยนะ 
 
 
ปอนด์: ไปนะๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
ฟาง: อะๆๆ ไปก็ไป 
 
 
ปอนด์: เย้ๆๆๆๆๆ