รอยแค้น (Ire)

 

 

 

 ฟาง: พี่คงจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว

 

 

ดาว: แล้วคุณฟางจะไปไหนค่ะ

 

 

 

ฟาง: คงกลับกรุงเทพ

 

 

ดาว; แล้วร้าน ? 

 

 

ฟาง: เอาอย่างนี้ ร้านนี้ พี่ให้ดาวช่วยดูแลนะ ส่วน บ้านก็ฝากด้วย ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ โทรหาพี่ได้เลย 

 

 

 

ดาว: ดาวคงคิดถึงน้องปอนด์ แน่ๆเลยค่ะ 

 

 

ฟาง; พี่จะพาน้องมาเที่ยวบ่อยๆละกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป็อบ: แก้ว ฟางยอมกลับกรุงเทพแล้ว 

 

 

แก้ว: เฮ้ย จริงดิ กลับกันเลยมั้ย 

 

ป็อบ: อืม ฟางเก็บของอยู่ 

 

 

โทโมะ: งั้นพวกเรารีบเก้บของกลับกรุงเทพกันเถอะ ไป ไปครับกอหญ้า 

 

 

 

 

 

 

 

ป็อบ: ฟางมาเดี๋ยวผมช่วยถือ 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหรอกฉันถือเองได้ 

 

 

ปอนด์: ผมคงคิดถึงพี่ดาวแย่เลย 

 

 

ดาว: พี่ก็คิดถึงน้องปอนด์เหมือนกันครับ 

 

 

ฟาง: ขอบใจดาวมากนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง 

 

 

ดาว; ไม่เป็นไรค่ะ เดินทางปลอดภัยนะค่ะ คุณฟาง น้องปอนด์ คุณป็อบ

 

 

ฟาง: ไปแล้วนะ โชคดีนะดาว 

 

 

 

 

 

                  ระหว่างทางกลับบ้าน ป็อบปี้เอารถ มารับฟางกับลูกกลับ ส่วนครอบครัวโทโมะ ก็ให้เฟย์ขับรถมารับ กลับ เพราะเขาอยากใช้เวลากับครอบครัวให้มากที่สุด 

 

 

 

ป็อบ: ฟาง 

 

ฟาง: 

 

ป็อบ: ทำไมถึงยอมกลับกรุงเทพล่ะ

 

ฟาง: ที่ฉันทุกอย่างเพื่อลูก ฉันทำทุกอย่างเพื่อลูก 

 

ป็อบ: เราสองคนจะไม่..

 

ฟาง: เรื่องของฉันกับคุณ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ลืมทุกอย่างแล้วทำหน้าที่พ่อของลูกให้ดีที่สุดเถอะ 

 

 

ป็อบ: ฟางคือ 

 

 

ปอนด์: แม่ครับ 

 

 

ฟาง: ตื่นแล้วเหรอ 

 

 

ปอนด์: ผมหิว 

 

 

ป็อบ: งั้นเราหาอะไรกินกันก่อนดีกว่านะ 

 

 

ปอนด์: ครับ ผมอยากกินซูชิ 

 

 

ป็อบ: ได้เลย 

 

ฟาง: คุณไปกับปอนด์เถอะฉันไม่หิว 

 

ป็อบ: ไม่ได้ นี่ไม่หิวเหรอ คุณไม่ได้ทานอะไรเลยนะ 

 

 

ปอนด์: ไปนะๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

ฟาง: อะๆๆ ไปก็ไป 

 

 

ปอนด์: เย้ๆๆๆๆๆ