รอยแค้น (Ire)

 
 
           3 เดือนผ่านไป ป็อบปี้ ตามหาฟางทุกวัน งานก็ไม่เป็นอันจะทำ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน
กลับถึงบ้านก็หลบอยู่แต่ในห้องพอเช้า ก็ตามหาฟาง ที่สถานีขนส่ง สนามบิน หรือห้าง ทุกๆที่ เขา
ไม่อยาก เสียฟางกับลูกไป เขาอยากขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับเธอ เขาอยากเป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ดี
เขาไม่อยากให้ลูกเกิดมาเหมือนเขา โตมา โดยขาดพ่อกับแม่ เขาไม่อยากให้ลูก เขาเป็นอย่างงั้น
 
เฟย์: พี่ป็อบพักบ้างเถอะนะ 3เดือนแล้วนะ
 
ป็อบ: ไม่ พี่ต้องตามหาลูกกับฟางให้เจอ
 
เฟย์: งั้นก็กินข้าว หรือพักผ่อนบ้าง ทุกคนก็เป็นห่วงคุณฟางทั้งนั้นแหละ
 
ป็อบ: อืม พี่จะกินข้าว ทำงาน เหมือนเดิม พอเลิกงาน พี่ก็ไปตามหาเขาต่อ
 
 
ฟาง: ตอนนี้ลูกแม่ 5 เดือนกว่าๆแล้วนะ อีก4 เดือนเราก็จะเจอกันแล้วนะ (ฟางพูดกับลูกในท้อง ที่ตอนนี้ ท้องโตมากแล้ว)
 
ดาว: คุณฟางค่ะ ว่าแต่ ร้านเค้กที่คุณฟาง สร้างไว้ตรงนี้ คุณฟางจะเปิดตอนคลอดน้อง หรือจะเปิด เลย เมื่อเส็จค่ะ
ฟาง: ก็คงเปิดเลยอ่ะ พอเส็จเรียบร้อย ร้านกาแฟ ร้านเค้กเล็กๆแบบนี้ นี้แหละความฝันเลย
ดาว: งั้นดาวก็จะช่วยคุณฟางอีกแรงค่ะ
ฟาง: ขอบใจนะ
ดาว: ว่าแต่น้องเป็นผู้หญิงผู้ชายค่ะ
 
ฟาง: ผู้ชาย จ้ะ
ดาว: อ่อ ต้องหล่อแน่ๆเลยนะค่ะ
ฟาง: อืม ร้านนี้ก็คงอีก สัก 2 อาทิตย์ ก็น่าจะเส็จนะ
 
 
                 ฟางฝันว่าอยากเปิดร้านเล็กๆ เป็นร้านเค้ก เล็กๆน่ารักๆ ตอนนี้ เธอกำลังสร้างร้าน ในฝันของเธอ ที่ใกล้ๆกับบ้านพัก 
 
 
 
 
ป็อบ: เมื่อไหร่ ผมจะเจอฟาง ก็ไม่รู้นะครับ พ่อแม่ช่วยให้ผมหาเขาเจอเร็วๆด้วยนะครับ 
 
 
 
เฟย์: พี่ป็อบ พี่ป็อบ ต้องไปคุมงาน ที่สาขาจีน 4 เดือน แล้วก็ อาจจะต้องคุมงานต่อที่ญี่ปุ่น 3 ปี 
 
 
ป็อบ: อะไรนะ 4 เดือน แล้วก็อีก 3 ปีเลยเหรอ 
 
 
เฟย์: ใช่ นี้เป็นโอกาสดีเลยนะ ที่ทางเขาตอบตกลง แล้วเฟย์ ก็ไปไม่ได้ด้วย คุณอาอีก 
 
 
ป็อบ: แล้วฟางกับลูกล่ะ 
 
 
เฟย์: เอาเป็นว่า เฟย์สัญญาว่าจะหาเขาให้เจอให้ได้ พี่ป็อบไม่ต้องห่วง
 
 
ป็อบ: ถ้าเรายกเลิกล่ะ 
 
 
เฟย์: มันคงไม่เป็นผลดีแน่ๆ 
 
 
ป็อบ: ได้ บางที การที่พี่ไปอยู่ที่อื่นสักพัก มันอาจจะทำให้ฟาง หายเกลียดพี่ก็ได้ 
 
 
เฟย์: ทุกคนจะช่วยพี่เอง