รอยแค้น (Ire)

           3 เดือนผ่านไป ป็อบปี้ ตามหาฟางทุกวัน งานก็ไม่เป็นอันจะทำ ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน

กลับถึงบ้านก็หลบอยู่แต่ในห้องพอเช้า ก็ตามหาฟาง ที่สถานีขนส่ง สนามบิน หรือห้าง ทุกๆที่ เขา

ไม่อยาก เสียฟางกับลูกไป เขาอยากขอโทษที่เคยทำไม่ดีกับเธอ เขาอยากเป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ดี

เขาไม่อยากให้ลูกเกิดมาเหมือนเขา โตมา โดยขาดพ่อกับแม่ เขาไม่อยากให้ลูก เขาเป็นอย่างงั้น

เฟย์: พี่ป็อบพักบ้างเถอะนะ 3เดือนแล้วนะ

ป็อบ: ไม่ พี่ต้องตามหาลูกกับฟางให้เจอ

เฟย์: งั้นก็กินข้าว หรือพักผ่อนบ้าง ทุกคนก็เป็นห่วงคุณฟางทั้งนั้นแหละ

ป็อบ: อืม พี่จะกินข้าว ทำงาน เหมือนเดิม พอเลิกงาน พี่ก็ไปตามหาเขาต่อ

ฟาง: ตอนนี้ลูกแม่ 5 เดือนกว่าๆแล้วนะ อีก4 เดือนเราก็จะเจอกันแล้วนะ (ฟางพูดกับลูกในท้อง ที่ตอนนี้ ท้องโตมากแล้ว)

ดาว: คุณฟางค่ะ ว่าแต่ ร้านเค้กที่คุณฟาง สร้างไว้ตรงนี้ คุณฟางจะเปิดตอนคลอดน้อง หรือจะเปิด เลย เมื่อเส็จค่ะ

ฟาง: ก็คงเปิดเลยอ่ะ พอเส็จเรียบร้อย ร้านกาแฟ ร้านเค้กเล็กๆแบบนี้ นี้แหละความฝันเลย

ดาว: งั้นดาวก็จะช่วยคุณฟางอีกแรงค่ะ

ฟาง: ขอบใจนะ

ดาว: ว่าแต่น้องเป็นผู้หญิงผู้ชายค่ะ

ฟาง: ผู้ชาย จ้ะ

ดาว: อ่อ ต้องหล่อแน่ๆเลยนะค่ะ

ฟาง: อืม ร้านนี้ก็คงอีก สัก 2 อาทิตย์ ก็น่าจะเส็จนะ

                 ฟางฝันว่าอยากเปิดร้านเล็กๆ เป็นร้านเค้ก เล็กๆน่ารักๆ ตอนนี้ เธอกำลังสร้างร้าน ในฝันของเธอ ที่ใกล้ๆกับบ้านพัก 

ป็อบ: เมื่อไหร่ ผมจะเจอฟาง ก็ไม่รู้นะครับ พ่อแม่ช่วยให้ผมหาเขาเจอเร็วๆด้วยนะครับ 

เฟย์: พี่ป็อบ พี่ป็อบ ต้องไปคุมงาน ที่สาขาจีน 4 เดือน แล้วก็ อาจจะต้องคุมงานต่อที่ญี่ปุ่น 3 ปี 

ป็อบ: อะไรนะ 4 เดือน แล้วก็อีก 3 ปีเลยเหรอ 

เฟย์: ใช่ นี้เป็นโอกาสดีเลยนะ ที่ทางเขาตอบตกลง แล้วเฟย์ ก็ไปไม่ได้ด้วย คุณอาอีก 

ป็อบ: แล้วฟางกับลูกล่ะ 

เฟย์: เอาเป็นว่า เฟย์สัญญาว่าจะหาเขาให้เจอให้ได้ พี่ป็อบไม่ต้องห่วง

ป็อบ: ถ้าเรายกเลิกล่ะ 

เฟย์: มันคงไม่เป็นผลดีแน่ๆ 

ป็อบ: ได้ บางที การที่พี่ไปอยู่ที่อื่นสักพัก มันอาจจะทำให้ฟาง หายเกลียดพี่ก็ได้ 

เฟย์: ทุกคนจะช่วยพี่เอง