รอยแค้น (Ire)

ฟาง: แม่ค่ะ พรุ่งนี้เราก็ไปอยู่บ้านใหม่กันเลยนะ

แม่:อืม ฟางว่าแต่ บ้านเราละ จะทำยังไง

ฟาง: หนูก็ไม่รู้เหมือนกัน เราก็คงต่องอยู่บ้านเช่านั่นไปก่อน อย่างน้อยเราก็ยังมีที่อยู่ ฟางกับพี่เขื่อนก็จะหางานทำ ส่วนพ่อกับแม่ก็อยู่ที่บ้าน ถึงแม้ว่าบ้านหลังนั้นจะไม่ใหญ่โตเหมือนบ้านของเราแต่ฟางว่า มันดูอบอุ่นดีค่ะแม่ ดีกว่าทนเจอหน้าคนบ้าแบบนั้น

แม่: จะเล็กจะใหญ่แม่ไม่กลัวหรอกนะลูก แม่แค่คิดว่าบ้านหลังนั้นเป็นของพ่อ มันไม่ควรเป็นแบบนี้เลย

ฟาง: ฟางขอโทษนะคะ ฟางไม่น่า เอ่อ ไม่น่าเลย

เขื่อน: ฟาง แม่ครับหมอจะให้พ่ออกจากไอซียูล่ะครับ

ฟาง: แม่ค่ะไปกันค่ะ

หมอ: หมออนุญาตให้คนไข้ออกจากไอซียูล่ะก็ถอดเครื่องช่วยหายใจออกได้แล้วนะครับ

แม่: ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ

ฟางเขื่อน : ขอบคุณนะค่ะ ขอบคุณนะครับ

พยาบาล: ว่าแต่ญาติคนไข้จะให้คนไข้พักห้องพิเศษหรือห้องปกติค่ะ

ฟาง: ห้องพิเศษค่ะ

พยาบาล: ค่ะ

แม่: ฟาง แน่ใจแล้วเหรอลูก

ฟาง: คะ ฟางก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง

เขื่อน: ผมก็มีครับแม่ แม่ไม่ต้องกังวล

แม่: โธ่ ลูก ฟางเขื่อน (ทั้งสามกอดกัน)

เขื่อน: ผมว่าเดี๋ยวผมกับฟางจะไปเก็บของเลย ของของแม่เดี๋ยวพวกเราจะเอามาให้นะครับ

แม่: ได้ลูก ได้

ฟาง: พี่เขื่อน ฟางขอโทษนะที่ทำให้ทุกคนต้องลำบากกันไปหมดเลยอะ

เขื่อน: ฟางอย่าโทษตัวเองเลย ทุกอย่างมันเป็นเพราะความเจ้าคิดเจ้าแค้นของเขาตังหากไม่เกี่ยว กับเราหรอก อย่าคิดมากเลย

ป็อบ: กว่าจะมาได้นะครับ คุณฟาง คุณเขื่อน

เขื่อน: แล้วคุณเห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่ายืนอยู่ตรงหน้าคุณ

ฟาง: พี่เขื่อนเราไปเก็บของกันเถอะ

ป็อบ: รีบๆเก็บล่ะจะได้ ทำ ความ สะ อาด บ้าน ใหม่หมดเลย

ฟาง: ไม่ต้องรีบหรอก อยากได้มากใช่มั้ยไอบ้านหลังนี้ เอาไปเลย แล้วก็เลิกยุ่งกับครอบครัวฉันสักที

ป็อบ: อันนี้ก็ตอบไม่ได้นะ ว่าจะยุ่งหรือไม่ยุ่งดี

ฟาง: ถอยไป

เขื่อน: พอเถอะนะผมขอร้อง พวกเราจะได้รีบไป

ฟาง: เก็บของเส็จหมดล่ะ

เขื่อน: งั้นไปกันเถอะ ป่ะ

ป็อบ: โชคดีนะ ภัทรดนัย ธนันต์ธรญ์

ฟาง: ฉันก็ขอให้ คุณ..... ได้รับผลจากสิ่งที่คุณทำเร็วๆละกันนะ

ป็อบ: เธอเปลี่ยนไปมากนะ

ฟาง: ใช่ฉันเปลี่ยนไปฉันนเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณไง แต่ก็ต้องขอบคุณ คุณเหมือนกันนะที่ทำให้ฉันรู้จักกับความเลวของคนคนนึง ซึ่งฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเลวขนาดนี้

ป็อบ: ฉันนี้มันโชคดีจริงๆ ได้ทุกอย่าง ได้ทั้งทรัพย์สิน เงินทอง บ้าน บริษัท. แถมยังได้แก้แค้น แล้วก็ ได้ของแถมอย่างเธอ หึ

เขื่อน: ไอเลว แกมันเลวจริง ( ตรงเข้าไปต่อยหน้าเขา)

ฟาง: หึ มันก็ดีนะ ที่ของแถมอย่างฉัน ดูมีคุณค่ามาก กับของทุกอย่างที่คุณได้ไป แต่ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ว่าฉันไม่รู้สึกอะไรสักนิด กับคำพูดที่คุณพยายามจะดูถูกฉัน เพราะที่ฉันยอม เพราะฉันรัก รัก ซึ่งคำนี้ คนอย่างคุณ คงจะคิดไม่เป็น รู้สึกไม่ได้ จำไว้นะ สิ่งที่ฉันเสียไป มันก็แค่ ทำทานให้หมา

ป็อบ: แต่อย่างน้อย หมาตัวนี้ก็โชคดี๊ดี นะ 5555