รักร้ายๆของนายมาเฟีย

ฉันเดินตามนายน้ำแข็งขึ้นบ้านไปเห็นนายนั่นหยิบกล่องยามา
แก้ว:ให้ฉันช่วยทำแผลให้มั้ย
โทโมะ:.....
แก้ว:มาชั้นช่วย
โทโมะ:.....
มองด้วยสายตายนิ่งๆแต่ดูน่ากลัว
แก้ว:ไม่ช่วยก็ได้ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ
โทโมะ:ฉันชื่อโทโมะ คนที่นี่เรียกฉันว่านายหัว
แก้ว:อ๋อโทโมะ ชื่อน่ารักดีนะ
โทโมะ:....
แก้ว:แล้วนายจะให้ชั้นนอนที่ไหน
โทโมะ:ห้องฉัน
แก้ว:แล้วนายจะนอนไหนล่ะ
โทโมะ:ห้องฉัน
แก้ว:อ๋อออ ห๊ะไม่ได้นะ
โทโมะ:เรื่องมาก ที่นี่มีแค่ห้องฉันห้องเดียว
แก้ว:ฉันนอนข้างล่างก็ได้
โทโมะ:ไม่ได้
แก้ว:แต่ฉะฃ
โทโมะ:เงียบ แล้วตามฉันขึ้นมา รออะไรอยู่เร็วสิ
ฉันเดินตามเขาขึ้นไปข้างบน
โทโมะ:นี่ห้องฉัน ไปอาบน้ำซะแล้วก็นอนพรุ่งตื่นแต่เช้าล่ะ
แก้ว:ตื่นแต่เช้าล่ะ 
โทโมะ:......เขาไม่ตอบอะไรแต่เขาเดินเข้าใกล้ฉันมากขึ้นฉันพยายามขยับหนีจนชนพนังห้อง
แก้ว:ทำอะไรน่ะ อย่าเข้ามานะ
เขาเอาหน้าเลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นๆ ฉันหายใจไม่ทั่วท้องรู้สึกเย็นเยือกๆ
โทโมะ:เลิกพูดมากแล้วไปอาบน้ำ
แก้ว:-_-
เฮ้อโล่งอกนึกว่าจะทำอะไร น่ากลัวชมัดฉันรีบวิ่งไปอาบน้ำพออกมาก็พบว่าเขานอนอยู่บนเตียง
โทโมะ:มองอะไรมานอนสิ
แก้ว:ฉันไปนอนข้างล่างก็ได้นะ
โทโมะ:มานอน จะนอนดีๆหรือให้ฉันปล้ำเธอก่อนถึงจะนอนได้
ฉันรีบวิ่งไปนอนที่เตียงอย่างเร็ว เมื่อเห็นเขาจะลุกมาหาฉัน 
โทโมะ:นอนซะ ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเธอยังไม่หลับเธอเจอดีแน่
ใครจะไปนอนหลับล่ะที่นี่ไม่ใช่บ้านฉันนะแปลกที่แบบนี้ใครจะหลับลง
15นาทีผ่านไป
ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำฉันจึงรีบหลับตาลงแต่ฉันรู้สึกถึงสิ่งที่เข้าใกล้ตัวฉันเขาขึ้นมานอนบนเตียงทำให้ฉันตกใจแล้วลืมตาขึ้นมา เขามองหน้าฉัน
โทโมะ:ฉันบอกเธอว่าไงอยากโดนลงโทษมากใช่มั้ย
แก้ว:ป่าวนะ ฉันแค่
โทโมะ:..........เขาเอาหน้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว
แก้ว:พอๆนอนแล้ว ฉันนอนแล้วเอาหน้านายออกไปสิ
โทโมะ:นอนตั้งแต่แรกก็จบ