รักร้ายๆของนายมาเฟีย

กรุงเทพ

ร้านกาแฟ

.....:แก้วแกหายไปไหนมาตั้งนาน

แก้ว:ฉันไปอยู่ต่างจังหวัดมาน่ะ แล้วร้านแกเป็นไงบ้างเฟย์

เฟย์:ก็เหมือนเดิม

แก้ว:แล้วแกดูแลไหวป่ะเนี่ย

เฟย์:ไหวอยู่ แกจะมาช่วยฉันก็ได้นะ

แก้ว:จริงหรอ ฉันอยากหาไรทำพอดี

เฟย์:มาสิ เออแก้วเห็นน้ามลบอกว่าจะให้แกหมั้นแกจะหมั้นกับใครหรอ

แก้ว:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

เฟย์:อ้าวฉันนึกว่าแกมีแฟนซะอีก

แก้ว:ไม่มีหรอกฉันไม่อยากหมั้นด้วยซ้ำ จริงสิวันนี้ฉันต้องไปดูตัวคู่หมั้นด้วยสิกี่โมงแล้วอะเฟย์

เฟย์:ก็จะเที่ยงแล้วแหละ

แก้ว:ตายแล้วนัดเที่ยงด้วยสิ ฉันไปก่อนนะ

เฟย์:อืม โชคดีนะ

ร้านอาหาร

...:ยัยแก้วเมื่อนไหร่จะมา 

....:นั่นสิตาโทโมะก็เมื่อไหร่จะมา คุณมลสั่งอาหารก่อนมั้ยครับ

มล:ไม่เป็นไรค่ะ รอเด็ทั้งสองคนมาดีกว่าคุณโทมะยังไม่หิวใช่มั้ยค่ะ

โทมะ:ผมยังไม่หิวหรอกครับ

....:สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับคุณน้า

โทมะ:มาแล้วหรอ นี่ลูกชายผมครับ

มล:โตขึ้นนี่หล่อมาก

โทโมะ:ขอบคุณครับ

....:มาแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ

มล:มาช้าจังยังแก้ว 

โทโมะไม่ได้มองว่าใครที่มาแก้วเองก็รีบจึงไม่เห็น

แก้ว:ขอโทษนะค่ะคุณลุง เอ่อสวัสดีนะค่ะ

โทมะ:ไหว้พระเถอะลูก ตาโทโมะแกสนใจน้องหน่อยสิ

(โทโมะหรอนี่ฉันหูฝาดไปหรือป่าวเนี่ยไม่มั้งคนชื่อเหมือนกันตั้งมากมาย)

โทโมะและแก้วเงยหน้าขึ้นมามองกันแล้วแก้วก็อึ้งไปพักใหญ่

โทโมะ/แก้ว:นาย/เธอ

โทมะ:รู้จักกันแล้วหรอ

แก้ว:ไม่ค่ะ

โทโมะ:หึ

มล:สวัสดีพี่เขาสิลูก

แก้ว:เอ่ออ ต้องสวัสดีด้วยหรอค่ะ

มล:พูดดีๆสิแก้วสวัสดีพี่เขาซะ

โทโมะ:ไม่เป็ไรครับคุณน้าดูเหมือนน้องแก้วเขาจะไม่เต็มใจ

แก้ว:สวัสดีค่ะพี่โทโมะ ยินดีที่ได้รู้จัก

โทโมะ:พ่อมีอะไรอีกมั้ยครับผมมีธุรกับลูกค้าพอดี

โทมะ:ก็ในเมื่อรู้จักกันแล้วก็ไม่มีอะไร

โทโมะ:งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับน้ามล

มล:เรียกแม่เถอะลูก

โทโมะ:ครับ งั้นผมขอตัว

โทโมะกำลังจะลุกออกไปแต่

โทมะ:พาหนูแก้วไปดูงานกับแกด้วย

โทโมะ/แก้ว:ห๊ะ