รักร้ายๆของนายมาเฟีย

แก้วจากที่ไร่ไปหนึ่งเดือนแล้วที่ไร่ก็สงบดีนะไม่มีใครมารบกวน

คนงาน:นายค่ะ

โทโมะ:ว่าไง

คนงาน:คุณแก้วหายไปไหนหรอไม่เห็นเลย

โทโมะ:เขาก็กลับบ้านเขาไปแล้วสิ

คนงาน:แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่หรอค่ะ

โทโมะ:ไม่กลับแล้ว ไปทำงานซะแล้วไม่ต้องพูดถึงเขาอีก

คนงาน:ค่ะ

เขื่อน:นายครับคุณโทมะโทรมาครับ

โทโมะ:ฮัลโหล มีอะไรหรอครับพ่อ

(แกว่างหรือป่าว อาทิตย์หน้าฉันจะให้แกมาหาฉันที่กรุงเทพ)

โทโมะ:คงจะเป็นเรื่องคู่หมั้นอีกสินะ

(แกรู้ก็ดีแล้วงั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธ เจอกันอาทิตย์หน้า)

โทโมะ:เขื่อนอาทิตย์หน้าเราจะเข้ากรุงเทพ

เขื่อน:แล้วไปกี่วันครับ

โทโมะ:ไม่มีกำหนด

....:ไงวะไอ้โมะ

โทโมะ:ไอ้ป๊อป

ป๊อป:ใช่ฉันเอง 

โทโมะ:แกมาทำไม

ป๊อป:ฉันมาไม่ได้หรอวะ

โทโมะกำลังจะเดินออกไป

ป๊อป:เดี๋ยว ฉันมาขอโทษแกเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด

โทโมะ:ฉันไม่เคยโกรธแก

ป๊อป:ขอบใจว่ะ

โทโมะ:เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า

ป๊อป:ดีเหมือนกัน

ในบ้าน

ป๊อป:แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหนวะ

โทโมะ:คนไหนวะ

ป๊อป:ก็คนที่ไล่ฉันวันนั้นไง

โทโมะ:ไปแล้วว่ะ

ป๊อป:โอเคๆเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า

โทโมะ:อืม 

ป๊อปนั่งคุยกับโทโมะเรื่องราวที่ผ่านมาอยู่นานแล้วก็รีบกลับบ้านไป

(ทำไมมีแต่คนถามถึงแต่เธอนะ เฮ้อ)