รักร้ายๆของนายมาเฟีย

แก้วจากที่ไร่ไปหนึ่งเดือนแล้วที่ไร่ก็สงบดีนะไม่มีใครมารบกวน
คนงาน:นายค่ะ
โทโมะ:ว่าไง
คนงาน:คุณแก้วหายไปไหนหรอไม่เห็นเลย
โทโมะ:เขาก็กลับบ้านเขาไปแล้วสิ
คนงาน:แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่หรอค่ะ
โทโมะ:ไม่กลับแล้ว ไปทำงานซะแล้วไม่ต้องพูดถึงเขาอีก
คนงาน:ค่ะ
เขื่อน:นายครับคุณโทมะโทรมาครับ
โทโมะ:ฮัลโหล มีอะไรหรอครับพ่อ
(แกว่างหรือป่าว อาทิตย์หน้าฉันจะให้แกมาหาฉันที่กรุงเทพ)
โทโมะ:คงจะเป็นเรื่องคู่หมั้นอีกสินะ
(แกรู้ก็ดีแล้วงั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธ เจอกันอาทิตย์หน้า)
โทโมะ:เขื่อนอาทิตย์หน้าเราจะเข้ากรุงเทพ
เขื่อน:แล้วไปกี่วันครับ
โทโมะ:ไม่มีกำหนด
....:ไงวะไอ้โมะ
โทโมะ:ไอ้ป๊อป
ป๊อป:ใช่ฉันเอง 
โทโมะ:แกมาทำไม
ป๊อป:ฉันมาไม่ได้หรอวะ
โทโมะกำลังจะเดินออกไป
ป๊อป:เดี๋ยว ฉันมาขอโทษแกเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด
โทโมะ:ฉันไม่เคยโกรธแก
ป๊อป:ขอบใจว่ะ
โทโมะ:เข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า
ป๊อป:ดีเหมือนกัน
 
ในบ้าน
ป๊อป:แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหนวะ
โทโมะ:คนไหนวะ
ป๊อป:ก็คนที่ไล่ฉันวันนั้นไง
โทโมะ:ไปแล้วว่ะ
ป๊อป:โอเคๆเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า
โทโมะ:อืม 
ป๊อปนั่งคุยกับโทโมะเรื่องราวที่ผ่านมาอยู่นานแล้วก็รีบกลับบ้านไป
(ทำไมมีแต่คนถามถึงแต่เธอนะ เฮ้อ)