เพราะว่ารัก
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2558 15.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) คู่หมั้นทองกวาว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
อำเภอแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด รถทัวร์วิ่งเข้ามาจอดที่สถานีขนส่งผู้โดยสาร ในเช้าตรู่ของอีกวัน ฟางที่เพิ่งจะตื่น เธอหันมองไปทั่วรถ ก็มีแต่ความว่างเปล่า ตนนี้ในรถทัวร์ทั้งคัน มีแค่เธอกับป๊อปเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ ส่วนป๊อปนะหรอคะ ฮียังคงนอนกร่นอยู่อีก ฮียังไม่รู้ตัวคะ
ฟางพยามทำตัวเองให้ลีบให้เล็กที่สุ เพื่อจะเดินออกจากที่นั่ง และลงจากรถทัวร์
"ซาซ่าจะไปไหน พี่ยังง่วงอยู่เลยยย " ป๊อปละเมอรวบรางบางที่กำลังจะเดินออกจากที่นั่งมานั่งบนตัก
" อีป๊อป อีหื่น ปล่อยชั้ลเดี๋ยวนี้นะ " ฟางรีบแกะมือป๊อป เธอขนลุกซูไปทั้งตัว ทั้งตกใจทั้งสะอิดสะเอียน
" ไม่เอา ไม่เอา ไม่ดิ้น ไม่ดื้อสิคะ คนดีของพี่ป๊อป " ป๊อปยังไม่รู้สึกตัว เขายิ่งกอดฟางแน่นขึ้นไปอีกจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก
" ไม่ปล่อยใช่มั้ย ไดดดดดด้ " ฟางสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเลื่อนมือไปที่เอวของป๊อป และหยิกเนื้อเขาสุดแรง
" โอ้ยยยยยย " ด้วยความเจ็บแสบมันทำให้ป๊อปสะดุ้งตื่นขึ้นมา และด้วยความที่เขาตกใจ มันทำให้เขาผลักเธอลงไปกองอยู่ที่ทางเดินในรถทัวร์
" อีพี่ป๊อป ! " ฟางเจ็บก้นไปหมด
" คะ!! " ป๊อปเย้ยใส่ฟางค่อยจะเดินข้ามขาร่างบางลงจากรถไป
ทางด้านโทโมะเองก็มาดักรอแก้วที่ข้างล่างคอนโด เขามาดักรอเธอทั้งคืน เพื่อถามหาข่าวของป๊อป มือหนาก็กดโทราหาป๊อปอยู่ตลอด แต่เหมือนว่าจะโทรไปติดซะเลย
"เห้ยๆๆ " ทันทีที่โทโมะเห็นแก้วเดินลงมาจากคอนโด เขารีบลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปหาแก้ว
" แม่ชื่อเห้ยหรอ " แก้วชะงักหยุด แล้วหันมาหาโทโมะ
" มันใช่เวลามากวนตีนมั้ยเนี่ยย " โทโมะหงุดหงิด แก้วไม่สนเดินต่อ โทโมะเดินตาม
" ชั้ลอยากเจอไอป๊อป โทรหามันก็ไม่ติด " คิ้วหนาขมวดชนกันอย่างห้ามไม่ได้
" แล้วไง " แก้วไม่สน
" ชั้ลมีความจำเป็นต้องโทรหามันจริงๆ ช่วยชั้ลหน่อยเหอะนะ " โทโมะแทบจะก้มลงกราบ
" อย่าเอาเรื่องไร้สาระของตัวเองมาทำให้งานของคนอื่นพังได้มั้ย " แก้วหยุดเดินหันหน้ากลับไปต่อว่าโทโมะ
" นี่เธอคิดว่าเรื่องความรักมันเป็นเรื่องไร้สาระหรอ " โทโมะไม่พอใจ
" ใช่ มันไร้สาระมาก " แก้วพูดจากใจจริง
" คนไม่มีหัวใจอย่างเธอ มันคงไม่รู้หรอก เวลาที่พรากจากคนรักมันเป็นยังไง " โทโมะต่อว่าแก้ว แก้วสะอึก นิ่งไป จุกจนแทบจะร้องไห้
' ทำไมชั้ลจะไ่รู้สึกหละ ' แก้วได้แต่พูดในใจ เธอเคยสูญเสียพ่อกับแม่ไป แค่นี้มันก็มากพอแล้ว สำหรับความรู้สึกพลัดพลากจากคนรัก
" ใช่ ชั้ลมันไม่มีหัวใจ แล้วก็อย่ามาคิดว่าชั้ลจะเห็นใจคนอย่างนายนะ ไม่มีวัน กลับไปซะเถอะ ตามตื้ออยู่แบบนี้ก็ไม่ได้ประโยชน์หรอก" แก้วพูดนิ่งๆ เธอยังจุกและเจ็บกับคำพูดขอโทโมะ ไม่หาย
" ถ้าชั้ลรู็ว่าไอป๊อปอยู่ที่ไหน ชั้ลตามมันไปนายแล้วหละ ไม่มาร้องขออ้อนวอดเธออยู่แบบนี้หรอก " โทโมะโกรธ แก้วไม่พูดอะไร เธอหันหลังกลับและเดินต่อไป โทโมะยังตามไม่เลิก
" ตกลงจะไม่บอกใช่มั้ย ว่าไอป๊อปมันไปที่ไหน "
" ... " แก้วไม่พูด เดินต่อเรื่อยๆ จนถึงรถของตัวเอง แก้วขึ้นรถและรีบล็อคประตู โทโมะรีบวิ่งไปที่มอเตอร์ไซเคิ้ลของตัวเอง และขับตามรถแก้วออกไป
หน้าสถานีขนส่ง ฟางยืนอาบแดด ถือกระเป๋าเดินทางอยู่ที่ริมฟุตบาท โดยมีป๊อปยืนอยู่ข้างๆ
" โอ้ยยยย แล้วจะเข้าไปยังไงเนี่ย " หลังจากที่ยืนรอรถสองแถวอยู่เป็นชั่วโมง ก็ไม่มีรถผ่านมาสักคัน
" บ่นอยู่ได้น่ามคาญ " ป๊อปเซ็งในอารมณ์ผู้หญิง
" จะไปไหนกันหละพวกเอ็งง " ลุงคนหนึ่งจอดมอเตอร์ไซถามทั้งคู่ ฟางรีบวิ่งเข้าไปหา
" จะเข้าไปในทุ่งยางแดงคะ พอจะมีรถเข้าไปข้างในบ้ามั้ยคะ " ฟางยกมือไหว้ ก่อนจะพุดกับลุง
" พวกเอ็งมากันกี่คนหละ" ลุงถาม
" 2 คนคะ แต่มีสัมภาระด้วย ' ฟางชี้ไปที่กระเป๋าของตัวเอง
" เห้ยๆๆๆ จอดก่อนจอดก่อน " ลุงเรียกเพื่อนอีกคนที่ขับรถ่ผ่านพอดี
" ช่วยขนของพวกนี้ขึ้นรถหน่อย ไอเด็กสองคนนี้มันมาเที่ยวี่บ้านเรา " ลุงพูด เพื่อนลุงพยักหน้า ก่อนจะเก็บกระเป่าของทั้งคู่ขึ้นรถพ่วงไป
" เอ็งขับรถเป็นมั้ย " ลุงหันไปถามป๊อป
" เป็นครับ " ป๊อปตอบ ลุงตั้งเสตนแล้วลงจากรถ
" เดี๋ยวขับรถตามมานะ" ลุงพูด ป๊อป ฟาง พยักหน้าแล้วขับรถตามไป
ทั้งคู่ขับรถช้าๆ ตามหลังรถพวกของลุงคนนั้นไป ถนนสายนี้เป็นถนนคอนกรีต ที่สองข้างทางแถวไปด้วยทุ่งหน้าข้าวที่เหลืองอร่าม มองผ่านหน้าข้างไปจนสุดสายตาก็จะเป็นทิวศ์เขา ทั้งสองข้างทาง รวงข้าวโบกพิ้วปลิวสะบัดไปตามแรงลม มันทำให้ทั้งคู่อิบเอิบไปกับบรรยากาศท้องทุ่ง โดยเฉพาะฟางที่ไม่เคยเป็นบรรยากาศแบบนี้มาก่อน เธอหันหน้ามองข้างทางอย่างสบายอารมณ์
แป๊นน ! ล้อรถตกหลุดจนอกอิ่มจนแผ่นหลังกลางของคนขับ
" ว๊ายย ! " ฟางรีบเอามอปิดอกตัวเอง
" อะไรนิ่มๆชนหลังกูวะครับ "ก็รู้อยู่แล้ว ยังจะถามให้ครอื่นเค้าอายอีก
" อยากโดนหยิกอีกหรอ ไอป๊อป " ฟางโกรธ
" หึ หึ ! " ป๊อปขำในคอ
แป๊นนน ! แล้วเขาก็แกล้งเบรคให้อกอิ่มมาชนแผ่นหลังเขาอีกครั้ง
" ไอป๊อป ! "
ปัก !!! ฟางตีกลางหลังป๊อป จนป๊อปจุก
แป๊น ! แป๊น ! แป๊น ! แป๊น ! ป๊อปแกล้งเบรคเรื่อยๆ แต่ฟางรู้ตัวแล้ว เลยตั้งรับได้ทัน
" หาเรื่องไม่เลิกใส่มั้ยยย " ฟางขยุ่มผมหน้าเต็มกำมื ก่อนจะดึงเข้าหาตัวเองจนป๊อปหน้าหงาย
โครมมมมม !!! แล้วบทสรุปของศึกสงครามคู่นี้ ล้อรถที่มันเคยติดดินมาก่อน ตอนนี้มันลอยชูขึ้นชี้ท้องฟ้าย่างสวยงาม ด้วยด้วยหญิงสาวและายหนุ่มที่เกาะขี้อยู่บนหลังของมันก็ลอยละลิ่วลงสู้ลำครอง มันช่างเป็นภาพที่น่าดูและสวยงามเหนือเกินนนนน
ทางด้านของแก้วที่ขับรถมุ่งหน้าไปหาฟางและป๊อป เพื่อหาที่อยู่ของพี่คร้าว โดยมีโทโมะขับมอเตอร์ไซเคิ้ลตามไปติด ๆ ผ่านมาเกือบครึ่งทาง แก้วแวะลงกินข้าวข้างทาง
" เธอนี่มันใจจืดใจดำจริงๆ " โทโมะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเมื่อยทั้งเข็ดหลัง ทั้งเข็ดตูด นี็เกือบสี่ชั่วโมงแล้วที่ขับรถตามแก้วมา แต่แก้วเพิ่งจะหยุดจอดเมื่อกี้นี่เอง ทั้งที่แก้วก็รู้ว่าเขาขับตามมาด้วย
" ชั้ลขอร้องให้นายตามมาหรอ " แก้วเหลือกตามองโทโมะ เธอไม่ได้รู้สึกสงสารอะไรเลย เพิ่งด่ากันไปหยกๆ โปรดอย่ามาเรียกร้องความสงสารจากชั้ล
" อย่าให้ถึงทีชั้ลบ้างแล้วกัน " โทโมะชี้หน้าด่าแก้ว แล้วเดินไปนั่งอีกโต๊ะ แก้วลอยหน้าลอยตา ไม่สนใจ
" มึงใช่มั้ยที่ชื่อแก้ว " แล้วอยู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าหล่อหุ่นหล่ำคนหนึ่งมาหยุดยื่นอยู่ตรงหน้าแก้ว แก้วเงยมองหน้าชายตรงหน้า เธอตาค้างทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อๆคมๆของชายผู้นั้น
" ใช่คะ มีอะไรหรือเปล่า ! " แก้วตื่นเต้น ยิ่งเห็นหน้านิ่งๆของเขา เธอยิ่งชอบ หัวใจเธอเริ่มกะชุ่มกระชวยขึ้นมาอีกครั้งในรอบสิบปี
" มีเรื่องจะคุยด้วย !" ชายคนั้นเหมือนจะขู่แก้ว คนในร้านต่างพากันตกอกตกใจ ผิดกับแก้วที่ดูจะหลงไหลในตัวเขาเหลือเกิน แก้วรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาไป โทโมะมองตามแก้วที่เดินออกไปด้วยสีหน้าที่งงจัด
" สาบานเถอะ ว่าโดนขู่ " โทโมะบนพรึมพรำ แล้วหันมากินข้าวต่อ
" ขึ้นรถ !! " แล้วรอยยิ้มของแก้วก็ยดหายไป เมื่อมีปลายกระบอกปืนมาจ่ออยู่ที่หลังของเธอ
" ช่วยด้วยยย " แก้วตะโกนสุดเสียง ร่างของเธอถูกหิ้วขึ้นรถกระบะไป โทโมะเงยมองก็เห็นรถกระบะขับออกไปปแล้ว
" ชิบหายแล้วมั้ยละมึง " ร่างสูงรีบจ่ายตังค์ แล้ววิ่งออกจากร้าน ตามแก้วไปทันที
ในรถตู้
"นายเป็นใคร จับชั้ลมาทำไม นายต้องการอะไร " แก้วเริ่มกลัว
" ทำไมถึงได้ชอบยุ่งกับเรื่องของคนอื่น " ชายหน้าเข้มโวยใส่
" แต่ชั้ลก็ไม่ได้ยุ่งเรื่องของนายนิ " นี่ก็ยังจะไปกวนเค้าอีก ใบหน้าหล่อหันมาจ้องหน้าแก้วอย่างเอาเรื่อง แก้วกลัวจนต้องรับหลบตา
" ทองกวาวเป็นคู่หมั้นชั้ล เธออย่ามายุ่งเรื่องนี้ดีกว่า " เขาเย็นลง
" แต่เค้ารักคนอื่น ไม่ได้รักนาย " แก้วพูดตรง
" แล้วไง ก็ชั้ลจะเอา " ชายคนนั้นพูดอย่างหน้าตาเฉย แก้วแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
" พูดมาได้ยังไง " แก้วโวย
" เธออย่ายุ่งเรื่องนี้ดีกว่านะ แล้วชั้ลจะจ่ายคาเสียเวลาให้สองเท่ากัค่าจ้างที่เธอได้มา "
" เพราะเลวแบบนี้ไง ผู้หญิงมันถึงได้หนีไปหาชายอื่น " แก้วเย้ยใส่ คำพูดของเธอมันเหมือนจะไปหักห้ามน้ำใจของคนข้างๆ และดูเหมือน่าเขาจะโกรธเธอมากด้วย
" ปากดีเหลือเกินนะ " เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาดุ
" ถ้าเค้าไม่รักก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ผู้หญิงมีอีกตั้งเยอะแยะ... " แก้วยังพูดไม่จบก็โดนชายหน้าเข้มรวบตัวเข้าไปใกล้
" เป็นเมียชั้ลสิ แล้วชั้ลจะเลิกยุ่งกับทองกวาว " ใบหน้าทั้งคู่อยู่ใกล้กันแค่คืบ แก้วตัวสั่น ทั้งกลัวทั้งหวาดผวา
" จะทำอะไร " แก้วเสียงสั่น เธอทำหน้าเหือนคนจะร้องไห้
" เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย โดนกอดแค่นี้ ถึงกับตัวสั่นเลยหรอ " ไอหมอนี้ก็เหมือนจะชอบ เมื่อเห็นว่าแก้วกลัว
" เราคุยกันดีๆ ดีกว่านะ ปะปล่อยชั้ลเถอะนะ" แก้วน้ำตาคลอ
" ตัวเธอห๊อมหอม ใช้น้ำหอมรึเปล่า " ไอนี้ก็หื่นเกิน สายตาที่มันมองแก้ว มันแทบจะกลืนแก้วเข้าไปทั้งตัว
" ปล่อย ! สิวะ !! " แก้วทนไม่ไหว ทั้งตบทั้งหนีมัน จนคนขับรถต้องเบรครถ
" แรงเยอะแบบนี้สิวะ มันถึงจะสนุก ขับรถต่อไป !! " ชายหน้าเข้มผลักแก้วจนไปนอนราบอยู่บนเบาะ แล้วรีบขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ ก่อนจะออกคำสั่งให้คนขับ ออกรุต่อไป โทโมะขับถามรถกระบะคันดังกล่าวมาติดๆ
" อย่าาาาาา อย่าาาาาาาา กรี๊ดดดด ดด " แก้วร้องลั่น เมื่อร่างสูงซุกไซร้ซอกคอของเธอ
" ทั้งหอม ทั้งขาววว โอ้ยยย " ชายหนุ่มไซคอขาวอย่างกระหาย ร่างบางสั่นทอนด้วยความกลัว น้ำตาเธอไหลนองจนเต็มหน้า
เอี๊ยดดดดดด เสียงรถกระบะเบรคกะทันหัน ร่างทั้งคู่ตกลงไปยังที่ตั้งเท้า แก้วได้สติก่อน รีบผลักอีกคนให้ออกห่างจากตัว ก่อนจะรีบเปิดกระตู
" เห้ย ! " มันคว้าเสื้อของแก้วไว้ได้ แต่แก้วใช้เท้าถีบมันอีกครั้งจนมันคว่ำไป
" ขึ้นรถ เร็ว !!! " โทโมะตะโกนเรียกแก้ว แก้วรีบวิ่งไปหาโทโมะ แล้วซ้อนมอเตอร์ไซเคิ้ลของเขา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
