เพราะว่ารัก

 
 
 
 
                    บนเกาะ แก้วกระโดดลงจากเรือ แล้วมายืนรอรับกระเป๋า พี่อิฐกระโดดตามชั้ลมา ชั้ลเหลือบมองหน้าฟาง สลับกับมองหน้าพี่ป๊อปที่ยืนติดกันกับฟาง 
 
 
 
                    " พี่ป๊อปจะลงก่อนก้ได้นะคะ ฟางไม่กล้าลง " ฟางหันไปมองป๊อปแล้วยิ้มแหยๆ สลับกับมองขั้นบันไดลงเรือ
 
 
 
                    " จะกลัวอะไร ไม่ตกหรอกน๊า เห็นมั้ย มีคนรอรับอยู่ข้างล่างแล้วนู้นหนะ " ป๊อปเหล่มองอิฐที่ยืนอ้าแขนรอรับฟางอยู่ 
 
 
 
 
                       " จิ๊ " ฟางขัดใจ หันไปทำหน้าเซ้งใส่ป๊อป แล้วเดินประชดลงเรือทันที
 
 
 
 
                    " ว้าย ! " แล้วก็เป็นไปอย่างที่คาดคิด ฟางลื่นหงายหลัง แต่โชคดีที่อิฐยืนรอรับอยู่แล้ว ฟางจึงตกอยู่ในอ้อมกอดแกร่งทันที 
 
 
 
 
                    " ให้อุ้มตั้งแต่แรงก็หมดเรื่อง เกือบไปแล้วมั้ยหละ " อิฐดุสาวน้อยในอ้อมแขน ก่อนจะเดินลุยน้ำพาเธอไปยังชายหาด ป๊อปมองตามตาละห้อย โทโมะตบบ่าให้กำลังใจ
 
 
 
 
                    "พี่แก้ว นี่กุญแจห้องนะคะ " ทีมงานยื่นกุญแจให้แก้วก่อนจะช่วยรับกระเป๋าจากแก้วแล้วเดินนำไปที่ห้อง
 
 
 
 
                    " พี่ป๊อป นี่กุญแจห้องคะ " ทีมงานอีกชุด ยื่นกุญแจให้ป๊อปก่อนจะเดินนำป๊อปไปยังที่พัก 
 
 
 
 
                    " เฮียนอนด้วยคนนะ พอดียังไม่จองห้องเลย " อิฐเจ้าเล่ห์ออกอุบายอยากจะทำคะแนนกับฟาง
 
 
 
 
                    " ไม่คะ " แต่แก้วรู้ทัน อิฐขมวดคิ้วก่อนจะลากแก้วออกมาจากห้อง มาแอบคุยกันสองคนไม่ให้ฟางได้ยิน 
 
 
 
 
                    " ทำไมแก้วไม่ช่วยเฮีย " อิฐโวย
 
 
 
 
                    " เฮียแต่มันไม่ถูกต้องนะ เฮียปล่อยฟางไปเถอะ สงสารมัน " แก้วยกมือไหว้ อิฐไม่พูดอะไร เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปจากห้อง 
 
 
 
 
 
                    หลังจากจัดการธุระส่วนตัวกันจนเสร็จ แก้วจึงเดินไปคุยกับทีมงานเรื่องของโทโมะ 
 
 
 
 
                    " เป้าหมายของเขาทำงานอยู่ที่รีสอร์ทท้ายเกาะนะคะ แอมไปสืบมาเรียบร้อยแล้วคะ " แอมพูด 
 
 
 
 
                    " หมวยเองก็ไปคุยกับผู้จัดการเรียบร้อยแล้วคะ วันนั้นผู้จัดการจะมาร่วมงานกับเราด้วย " หมวยพูด 
 
 
 
 
                    " งั้นเราเริ่มงานกันตอนเช้าตรู่เลยแล้วกันนะ  บรรยากาศคงจะสวยและโรแมนติกหน้าดู "
 
 
 
 
                    " ได้คะ " ทุกคนพร้อมเพรียงกันพูด 
 
 
 
 
                    " งั้นแยกย้ายกันไปเตรียมงานได้ " แก้วออกคำสั่ง ลับตาจากทีมงาน แก้วกลับมานั่งทรุดตัวลงร้องไห้ที่ขอนไม้ 
 
 
 
                    ฝั่งของโทโมะเองก็ไม่ต่างกัน เขาต้องหลบซ่อนตัวอยู่ในห้อง เพื่อไม่ให้แผนแตก แต่ใจเขากลับเคว้งคว้าง อ้างว้างเหลือเกิน เขาเดินทางมาอยู่จุดนี้ แต่เขาไม่แน่ใจเลย ว่าตัวเองต้องการอะไร เขายังรักส้มอยู่จริงๆหรือ  หรือเขารักแก้วเข้าใจแล้ว ทำไมเขาถึงหึงแก้ว ทำไมเขาถึงไม่ชอบเวลาที่แก้วเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่น แต่ตอนนี้เขากำลังจะขอส้มแต่งงาน ..... ใจของเขาต้องการอะไรกันแน่ 
 
 
 
                    " ไหวหรือเปล่าวะ ไอ้แก้ว " อิฐถือขวดสปายโยนให้แก้ว ก่อนที่ตัวเองจะนั่งลงแล้วจิบเบียร์ 
 
 
 
                    " ไม่ไหวก็ต้องไหวแหละเฮีย มาถึงขั้นนี้แล้วหนิ "
 
 
 
                    " เออ ยังไงเฮียก็อยู่ตรงนี้ ถ้าไม่ไหวก็บอกหละ เดี๋ยวเหมาเรือพากลับขึ้นฝั่งไปก่อน " อิฐพูด 
 
 
 
                    " จบงานนนี้แล้วจะลาออกแล้ว แก้วจะไม่ทำงานบ้าๆพวกนี้แล้ว แก้วสงสารคนที่อกหัก เค้าต้องมานั่งเสียใจเพราะการกระทำของแก้ว " แก้วพูดเสียงเศร้า เพราะตัวเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอเองก็นั่งเสียใจเพราะการกระทำของตัวเอง แต่เธอแค่ไม่มีน้ำตา
 
 
 
 
                    " เออ มาทำกับเฮียมั้ยหละ ขาดเลลขาอยู่พอดี " อิฐเสนอ 
 
 
 
 
                    " ขอคิดดูก่อนแล้วกันนะเฮีย วันนี้ขอพักสมองนิดนึง " ร่างบางเอนหลังลงนอนราบไปกับพื้นทราย อิฐหันมองก่อนจะล้มตัวลงนอนตาม
 
 
 
 
                    " อะ ! ให้หนุนวันนึง " อิฐพูด แก้วอมยิ้มก่อนจะดึงแขนแกร่งมาหนุนนอน 
 
 
 
                    " บรรยากาศพรุ่งนี้คงโรแมนติกหน้าดูเลยเนาะ เฮียว่ามั้ย ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผู้ชายยอมทิ้งทุกอย่างมาเพื่อตามหา หาจนเจอ เธอกำลังถูกเขาง้อขอคืนดี และขอแต่งงานในวันพรุ่งนี้ บนเกาะที่แสนจะโรแมนติกแห่งนี้ " แก้วมองฟ้า พร่ำพรื่อไปเรื่อยๆ 
 
 
 
 
                    " ซุ่มแต่งงานที่ถูกจัดแต่งด้วยดอกไม้่หลากชนิดตามที่เจ้าสาวของเขาชอบ แหวนแต่งงานที่เค้าเคยไปดูด้วยกัน พรุ่งนี้ทุกอย่างจะปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอคนนั้น "
 
 
 
 
                    " เจ้าบ่าวจะเดินออกมาปรากฏตัวพร้อมฉ่อดอกไม้ เพลงที่เขาทั้งสองคนชอบจะถูกเปิดขึ้นทันทีที่เจ้าบ่าวก้าวเท้าก้าวแรก หลังจากนั้นเจ้าบ่าวจะหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าสาว เขาจะพรรณาคำรักจากหัวใจให้เจ้าสาวของเขาฟัง "
 
 
 
 
                    " หลังจากนั้น..." เธอนิ่งไปพร้อมกันน้ำตาที่ค่อยๆไหลออก " เขาจะคุกเข่าลงพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้กันเจ้าสาวของเขา แล้วเอาแหวนออกมาจากกระเป๋าเปิดให้เจ้าสาวของเขาดู "
 
 
 
                    " แล้วเขาก็จะพูดว่า...แต่งงานกับผมนะครับ ..... ฮิฮิฮิ " เธอหัวเราะทั้งน้ำตา จนอิฐสงสาร
 
 
 
 
                    " ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี แล้วก็เสร็จหน้าที่ของแก้วอย่างสมบูรณ์ แล้ว... เราจะไม่เจอกันอีก " เธอพูดพร้อมๆกับหลับตาลงอย่างช้าๆ 
 
 
 
 
 
                    " โอ๋ เด็กน้อยของเฮีย  เฮียอยู่ตรงนี้นะ " อิฐรวบร่างบางมากอดไว้แน่น เธอสะอื้นไห้ในกอดของเขา 
 
 
 
 
 
                    " นั้นมันไอ้หมอนั่นหนิ ทำไมถึงได้กอดแก้วแบบนั้นวะ ไม่ใช่มันจีบฟางหรอกหรอ " ป๊อปที่เพิ่งกลับมาจากประสานงาน กำลังจะเดินกลับห้องพัก แต่ดันแก้วที่กำลังนอนกอดกับอิฐบนพื้นทรายเสียก่อน ชายหนุ่มเดินเข้ามาดูใกล้ๆจนแน่ใจก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
 
                    " เห้ยไอโมะ กูเข้าใจว่าไอ้อิฐอะไรนั้นมันจีบฟาง ที่ไหนได้กูคิดผิด ไอ้บ้านั้นมันไม่ได้จีบฟางโว้ยย 55555 " ป๊อปหัวเราะลั่นดีใจ 
 
 
 
 
                    " ไปเจออะไรมาอีกหละ " ผิดกับอีกฝ่ายที่ตกอยู่ในโหมดไร้อารมณ์ 
 
 
 
 
                    " ก็เมื่อกี้กูเห็นไอ้อิฐมันนอนกอดอยู่กับแก้วที่ชายหาดด้านหน้าหนะ " ป๊อปเล่า
 
 
 
                    สายตาอาฆาตหันมาให้ความสนใจในเรื่องที่ป๊อปเล่าทันที
 
 
 
 
                    " นานแล้วยังวะ " โทโมะถาม
 
 
 
 
                    " ก็ก่อนกูจะเข้ามาเมื่อกี้เนี่ย สงสัยป่านนี้คงจะลากกันไปไหนต่อไหนแล้วหละมั้ง " ป๊อปแซวขำๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะคิดจริง โทโมะเดินกระฟัดกระเฟียวออกไปจากห้องทันที
 
                    
 
 
                    " อ้าวเห้ย ไอโมะ มึงจะไปไหน เห้ย มึงจะออกจากห้องไม่ได้นะโว้ยย ไอ้โมะ !! " ป๊อปตะโกนเรียกโทะมก็ไม่ยอมหยุด เขาจึงตัดสินใจวิ่งตามไป 
 
 
 
 
 
 
                    ชายหนุ่มหยุดจ้องมองคู่หนุ่มสาวที่กำลังนอนกอดกันอยู่ 
 
 
 
 
                    " ไหนบอกว่าแค่พี่น้องไง พี่น้องภาษาอะไรมานอนกอดกันแบบนี้วะ !! " โทโมะกระชากอิฐออกจากร่างของแก้ว ก่อนจะโวยวายใส่ทันที 
 
 
 
 
                    " แล้วมึงเดือดร้อนอะไรด้วยวะ มึงหึงหรอ " อิฐลุกขึ้น แล้วผลักอกโทโมะให้ออกห่างจากตัว 
 
 
 
 
                    " ป่าว " โทโมะนิ่งไปอย่างเห็นได้ชัด แก้วทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บปวดกับการกระทำของโทโมะ 
 
 
 
 
                    " ถ้าไม่ได้หึง ก็อย่ามายุ่ง " แก้วจ้องหน้าโทโมะ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่ง จนดูน่ากลัว เธอจับข้อมือของอิฐแล้วหันหลังจะเดินจากไป 
 
 
 
                    " แล้วถ้าหึงหละ ! " โทโมะตะโกนไล่ตามหลังไป 
 
 
 
                    แก้วหยุดนิ่งกึก ใจสั่นไปหมด ทำอะไรไม่ถูก ยืนหันหลังร้องไห้ทำตาไหลพราก 
 
 
 
                    " หยุดพร่ามได้แล้วไอ้โทโมะ พรุ่งนี้ตัวมึงเองก็กำลังจะขอผู้หญิงแต่งงาน แล้วอย่ามายุ่งกับแก้วอีก แก้วเป็นผู้หญิงของกู " อิฐประกาศกร้าว แล้วโอบแก้วที่ยื่นสะอื้นไห้จากไปทันที 
 
 
 
                    " นี่มันอะไรวะไอโมะ มึงกับแก้วนี้ยังไงวะ " ป๊อปงง