เพราะว่ารัก
เขียนโดย 
sunyo
วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2558 15.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าวันใหม่
หมดเวลาสนุกแล้วสิ มดเวลาสนุกแล้วสิ .... เมื่อหนุ่มสาวต้องเก็บข้าวของเครื่องใช้ใส่กระเป๋ษเดินทางกลับขึ้นฝั่ง หลังจากที่หมกมุ่นอยู่กับการเล่นน้ำ พายเรือ และนอนค้างอยู่บนแพมาแล้ว 2 คืนเต็มๆ
" แย่จัง เปรี้ยวไม่ได้อยู่ที่นี่ เราคงต้องไปหาที่อื่นต่อ " ฟางยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วบ่นพรึมพรำ พร้อมกับถ่ายรูปบรรยากาศยามเช้าเก็บไว้เป็นที่ระลึก
" หึ ! พี่จะฟ้องบอสคอยดู " ป๊อปผลักหัวฟางหยอกๆ แล้วยกกระเป๋าของฟางกับของตัวเองขึ้นไว้วางไว้บนเรือหางยาว
" พี่ป๊อปไม่กล้าหรอก ฟางรู้ " ฟางเหล่ตามองชายหนุ่มที่ยุ่งอยู่กับการขนของ เมื่ออีกฝ่ายกำลังหันหลังกลับมา เธอรีบเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว
" ก็ไม่แน่นะ ^^ " ป๊อปยิ้มกวนๆ ก่อนจะเดินผ่านร่างบางขึ้นไปบนแพร้านอาหาร
" หึ " เธอแบะปากกระจับก่อนจะเดินตามป๊อปไป
ร้านอาหาร
" นี่ตกลงจะเอาไงต่อ ไปที่แก้วก่อนมั้ย หรือจะไปที่อื่นต่อ " ป๊อปถาม
" อื้อออ ไปตรังดีกว่าเนาะ ฟางนัดเจอกับแก้วที่สตูลแล้วอะ เราไปหาเปรี้ยวที่ตรังก่อน ตอนนี้แก้วมันยังอยู่สงขลาอยู่เลย " ฟางพูด ป๊อปพยักหน้าตามใจ
" พี่ป๊อป ฟางขอใช้มือถือหน่อยสิ "
" ทำไม คิดถึงไอ้กฤษหรอ " ป๊อปชักสีหน้าใส่
" เอ่ออ ก็ไม่ แต่คือ เค้าคงจะรอฟาง .... " ฟางยังพูดไม่จบ
" ก็ปล่อยให้มันรอไม่สิ รอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ " ป๊อปโวยวายใส่ทันที ฟางนิ่งไป
" ก็ต้องบอกเค้าสิ ปล่อยให้เค้ารอแบบนี้ได้ยังไง ฟางสงสารเค้านะ " มันเป้นธรรมดาของคนที่เคยรอ ใครสักคน เธอย่อมรู้ดีว่าการรอคอยมันทรมานมากแคไหนสำหรับเธอ และเธอเองก็ไม่ต้องการให้ใครมาตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับเธอ
" ถ้าแคร์มันมากขนาดนี้ ก็โทรไปหามันเลยไป " ป๊อปรีบล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋าแล้วโยนให้ฟาง พร้อมๆกับการที่เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินลงไปนั่งบนเรือ
ฟางซึมไปทันทีกับการกระทำของป๊อป แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจโทรไปหากฤษ โดยที่มีอีกฝ่ายนั่งจ้องมองอยู่บนเรือด้วยสายตาที่น้อยใจ
บ้านอิฐ
" กว่ามึงจะมานะไอ้เกมส์ แก้วหิวจนไส้แห้งแล้วเนี่ย " อิฐบนใส่ทันที เมื่อเด็กหนุ่มหน้าตาดีไม่ต่างจากเขา ก้าวลงมาจากรถ
" โหเฮีย นี่ก็เหยียบมาจนมิดไมล์ละนะ " เกมส์บ่นใส่ ก่อนจะหันไปมองแก้ว
" เมียขา มาให้กูกอดหน่อยมา " ความสัมพันธ์เมื่อครั้งมหาลัยมันยังคงตราตรึงอยู่จนถึงปัจจุบัน ความสนิทสนมมันยังคงอยู่เหมือนเดิม เหมือนที่เคยเล่น เคยแกล้งกันมาในครั้งก่อน
" อย่ากอดแรงจะมึง เดี๋ยวมดแดงที่มันเฝ้าช่อมะม่วงอยู่มันจะกัดมึงให้ " อิฐมองเจ้าเกมส์ที่กำลังเดินเข้าไปกอดแก้ว แล้วเหล่ตามองโทโมะที่กำลังมองแก้วอยู่
" พูดอะไร ไม่เห็นเข้าใจเลยเนาะ เมียเนาะ " เกมส์ไม่รู้เรื่อง เขากอดคอแก้วแล้วพาขึ้นไปนั่งบนรถเขาทันที
" เจอกันร้านเดิมนะเฮีย ผมสั่งอาหารไว้แล้ว " เกมส์ชะโงกหน้ามาบอกอิฐก่อนจะขับรถพาแก้วล่วงหน้าไปก่อน
ในรถ
" กูถามจริงๆเถอะ มึงประสาทหรือเปล่าวะ " อิฐงงกับโทโมะ
" ผมไม่เข้าใจ "
" มึงหึงมัน แต่มึงบอกว่ามึงไม่ได้รักมัน ตอนนี้มึงมาตามหาเมียมึงอยู่ แต่มึงไปไล่ปล้ำไอ้แก้ว มึงไม่งงกับตัวเองหรอวะ นี่กูงงแทนมึงเลยนะเนี่ย " อิฐพูด
" ผมไม่แน่ใจ " โทโมะเองก็สับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ตอนนี้เรื่องของเปรี้ยวแทบจะไม่ได้อยู่ในหัวของเขาเลยแม้แต่น้อย
" แล้วตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่ คิดถึงเรื่องใคร บอกกูหน่อยดิ" อิฐถามต่อ
" ผู้ชายเมื่อกี้เป็นอะไรกับแก้ว " เขาหันหน้ามามองอิฐอย่างรอคำตอบ
" ผัวไอ้แก้ว " อิฐพูด โทโมะนิ่งไป
" .... "
" มึงรู้สึกยังไงตอนนี้ " อิฐลองใจ
" ไม่รู้ " โทโมะนิ่งกึก บอกไม่ถูก ไปไม่เป็น
" งั้นเดี๋ยวกูจะทำให้มึงรู้เอง " อิฐพูดจบพร้อมๆกับถึงร้านอาหารทันที
ในร้านอาหารริมทะเล ท่อนแขนหนักๆของเกมส์วางพาดโอบคอขาวของแก้วอยู่ พร้อมๆกันกับแก้ว ที่กำลังแกะอาหารทะเลป้อนให้เกมส์ทาน
" ไงเฮีย แจ่มพอมะ นี่จัดให้เลยนะเนี่ย " เกมส์นั่งกระดิกเท้า เงยหน้าพุดกับอิฐที่กำลังนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะหันไปยิ้มกับโทโมะ
โทโมะเหลือบมองแก้วนิดนึง ก่อนจะนั่งลง โดยที่แก้วไม่มีท่าทีจะสนใจเขาเลย
" เรื่องที่ให้สืบไปถึงไหนแล้ว " อิฐถาม พลางแกะปู
" เธออยู่สตูล ทำงานอยู่บนเกาะหลีเป๊ะ ไปหาได้เลย " เกมส์พูดก่อนจะหาปากรับของกินจากแก้ว
" ถ้างานจบ แก้วจะกลับเลยมั้ย หรือจะแวะมาค้างกับพี่ก่อน " อิฐหันไปถามแก้ว
" แก้วยังไม่แน่ใจคะ " แก้วพูดนิ่งๆ
" พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้ลจะพาไปเจอน้องเปรี้ยวนะ ตอนนี้เค้าทำงานอยู่หลีเป๊ะ ชั้ลให้ไอ้เกมส์จองตั๋วเรือไว้ให้แก้ว " อิฐหันไปบอกโทโมะ
แก้วเงยมองหน้าโทโมะ และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่โทโมะมองหน้าแก้ว และก็เป็นแก้วที่เป็นฝ่ายหลบตาเขาก่อน
" แล้วมึงไปด้วยป่าวไอ้เกมส์ " อิฐพูด
" ไปบ้าอะไรหละเฮีย เดี๋ยวไอ้อ้อมมันก็มาฆ่าผมตายพออดีสิ นี่ดีนะที่บอกว่ามากับเฮียกับแก้ว ไม่งั้นผมไม่ได้มาหรอก " เกมส์บ่นอย่างรำคาญ
" ไหนมึงบอกไม่กลัวเมียไงเกมส์ " แก้วแซว โทโมะหันมองแก้วสลับกับมองเกมส์อย่างจับผิด แล้วหันมามองอิฐด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
" เค้าไม่เรียกว่ากลัว เค้าเรียกเกรงใจ มึงเป็นผู้หญิงแม่งไม่เข้าใจหรอก ว่าผู้ชายเกรงใจเมียมันเท่ห์ขนาดไหน " เกมส์รีบแก้ตัวทันที
" จ๊ะ เท่ห์ก็เทห์ เอาที่มึงสบายใจเลยแล้วกันเนาะ " แก้วกวนๆ
" ว่าแต่มึงเถอะ ไม่มีใครมาจีบบ้างหรอวะ หรือ่ามีแฟนแล้วแต่เสือกไม่บอกพวกกู " เกมส์ถามกลับ แก้วจุก นิ่งไปทันที
" ถามมากวะ กินข้าวเถอะ " แก้วเปลี่ยนเรื่องทันที
ป๊อป - ฟาง
" พี่ป๊อป เราต้องไปสตูลเลยนะ ตอนนี้เปรี้ยวอยู่ที่สตูล พรุ่งนี้แก้วกับโทโมะจะตามมา " ฟางพูด
" อื้ม " ป๊อปตอบนิ่งๆ แล้วเดินไปซื้อตั๋วรถทัวร์
" พี่ป๊อปเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับฟางตลอดทางเลย " ฟางรีบไปซื้อ แล้วเดินตามป๊อปไป
" ป่าว " ป๊อปตอบนิ่งๆ แล้วเอาหูฟังมาเสียบหู ฟางถอนหายใจ ก่อนจะลุกไปนั่งห่างๆ
ช่วงกลางดึกของคืนวันเดียวกัน
บรรยากาศที่เย็นสบายชวนให้นอนหลับ หากแต่ทำไมดวงตาหวานยังคงเปิดกว้างอยู่ในเวลานี้
เห้อออ เสียงถอนหายใจหายหลายต่อหลายครั้ง มันทำให้คนข้างๆตื่นขึ้นมาเงียบๆ เพื่อสังเกตุพฤติกรรมของเธอ
" เป็นอะไรวะ ถอนหายใจอยู่ได้ " อิฐหันหน้ามาถามแก้ว
" แก้วนอนไม่หลับ " เธอตอบชายคนข้างๆก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเตียง โดยที่อิฐลุกตามขึ้นมาติดๆ
" ทำไมไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้หรอ " อิฐเริ่มเปิดประเด็น
" เปล่า.... แก้วอย่างให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆต่างหากหละ ทุกอย่างมันจะได้จบสักที " แก้วพูดเสียงเย็นเหมือนคนปลงตก
" ตอนไหนแล้ววะ บอกพี่ดิ " อิฐลูบผมแก้วอย่างเบามือ ก่อนจะค่อยๆโอบศีรษะของเธอมาอิงไหล่ตัวเอง
" ไม่รู้เหมือนกัน รู้อีกทีก็รักไปแล้ว " แก้วพูดทั้งน้ำตา
" แล้วแกจะเอายังไงต่อไป " อิฐสงสารแก้วจับใจ
" ก็จัดงานแต่งให้เค้าสิเฮีย เมื่องานจบ แก้วก็จบ ก็แค่นั้น " เธอพยายามทำตัวเองให้เข้มแข็ง
" หึหึ " อิฐเข้นขำออกมา มือของเขายังคงลูบผมแก้วอยู่เรื่อยๆ
" นี้ถ้าเป็นงานอื่น คนที่เจ็บคงจะเป็นใครอีกคนที่ไม่ใช่แก้ว แต่ทำไมของนี้ดันเป็นแก้วที่มาเจ็บเสียเอง หรือแก้วไปทำกรรมไว้เยอะ "
" แต่แกก็สร้างบุญไว้เยอะเหมือนกันนะ ทำให้ใครหลายคนสมหวังในความรัก "
" และทุกๆครั้งก็จะมีใครหลายคนผิดหวังในความรัก ตอนนี้ก็เช่นกัน " แก้วพูดอย่างเหนื่อยใจ
" ก็แกดันไปรักลูกค้าของแก "
" แก้วคงคิดไปเองว่าเค้าจะรู้สึกกับแก้ว แต่แก้วก็ลืมคิดไปว่าตอนนี้เค้ามาตามหาคนรักของเขาอยู่ .... แก้ว....ไม่น่าเป็นแบบนี้เลย"
" เอาเถอะ ถ้ามันเป็นของแก ยังไงมันก็เป็นของแกอยู่ดีแหละวะ แต่ถ้ามันไม่ใช่ ทำยังไงมันก็ไม่ใช่อยู่ดี ปล่อยให้มันเป็นเรื่องอนาคตเถอะ "
" ใช่ ปล่อยให้มันเป็นเรื่องอนาคต ... แต่ตอนนี้มันค้างคาวะเฮีย แก้วต้องการให้ทุกอย่างมันจบ "
" นอนเถอะ อย่าเพ้อเจ้อ เดี๋ยวตอนเช้าตื่นไม่ทันนะ " อิฐไม่อยากจะพูดอะไรมาก เพราะเขาเองก็ให้คำำตอบอะไรแก้วไม่ได้ คงต้องรอพรุ่งนี้
" อื้มม พรุ่งนี้ทุกอย่างก็คงจะจบสักที " แก้วปาดน้ำตาลวกๆ แล้วล้มลงนอน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
