เพราะว่ารัก

 

 

 

                    " อร่อยวะ  " แก้วนั่งยิ้มกรุ่มกริ่มที่ได้ลิ้นรสชาดอาหารใหม่ๆ มันคงจะง่ายมากก ถ้าคุณเสกจะเอาใจเธอด้วยวิธีนี้

 

 

 

 

 

                    " ชอบมั้ยหละ "  เสกยิ้มให้กับสาวสวยตรงหน้า ดูเขาเองก็พอใจในความเป็นตัวเองของเธอไม่น้อย นิสัยใจคอของเขามันผิดกับมากกับครั้งแรกที่เจอ เขาดูสุภาพ โรแมนติก และอบอุ่นมากกก 

 

 

 

 

 

 

                    " ชอบๆ อาหารอร่อยทุกอย่างเลย " กินยิ้มหวานให้กับคนตรหน้า แล้วลงมือทานข้าวต่อ  เสกนั่งมองคนตรงหน้าอย่างสุขใจ

 

 

 

 

 

 

                    " ดูเธอมีความสุขกับการกินมากเลยนะ ไม่กลัวอ้วนหรอ " เสกแซว  แก้วเงยหน้าขึ้นมา เธอตักกับข้าใส่จานเสก ก่อนจะยกน้ำซดไปหนึ่งอึก 

 

 

 

 

 

 

                    " ใช่ ชั้ลมีความสุขมาก มันช่วยให้ชั้ลหายเครียด แล้วชั้ลก็ไม่กลัวอ้วน เพราะถึงชั้ลจะอ้วนหรือชั้ลจะผอม ก็ไม่มีใครมาสนใจชั้ลอยู่ดี เพราะฉะนั้นชั้ลควรทำในสิ่งที่ชั้ลมีความสุข โดยที่ชั้ลไม่ต้องแคร์ใคร " แก้วพูดจบก็กินต่อ เสกอึ้งทึ้งไป 

 

 

 

 

                    '  เธอแปลกดีจัง ไม่เหมือนคนอื่นที่เคยรู้จัก ' เขาส่งความคิดภายในใจผ่านสายตาอันแสนหวานไปให้แก้ว อยากแต่หญิงสาวไม่ได้รับรู้อะไรเลย เพราะมัวแต่สนใจอยู่กับอาหารบนโต๊ะ 

 

 

 

 

 

                    " นายกินดูดิ อร่อยนะ  แก้วตักอาหารอีกอย่างให้เสก เสกยิ้มมุมปากก่อนจะตักกิน "

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ที่ห้องทำงานรวมของแก้ว ป๊อป ฟาง 

 

 

 

                    นี่ก็บ่ายโมงตรงแก้ว แก้วยังไม่โผล่มาเลย 

 

 

 

 

 

 

                    " เพื่อนเธอไปไหนเนี่ย " ร่างสูงที่มารอแก้วตั้งแต่ตอนเที่ยงเริ่มปริปากบ่น เมื่อเขานั่งรอเธออยู่นับชั่วโมง 

 

 

 

 

 

                    " ออกไปกินข้าวกับพี่เสกสุดหล่อ " ฟางพูด แล้วทำหน้าเหมือนหมั่นไส้แก้ว 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่เสก ? คู่หมั่นทองกวาวหนะหรอ " โทโมะขมวดคิ้ว แล้วถามฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ใช่  ทำไมหรอ ? " ฟางเริกคิ้วมองหน้าโทโมะอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

                    " ป่านนี้ยังไม่กลับอีกหรอ ทำไมไปนานขนาดนี้" โทโมะไม่พอใจ 

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง "ป๊อปสงสัยในท่าทีของโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ก็กูจะคุยธุระ " โทโมะขึ้นเสียงใส่ป๊อป ฟางหันมองป๊อปสลับกับมองโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะที่มารับ แล้วก็มาส่ง " เสกมาส่งแก้วที่หน้าห้องทำงาน

 

 

 

 

 

                     " เอ้า ก็ผมจีบแก้วอยู่  ก็ต้องลงทุนหน่อยสิ " เสกพูด  แก้วแบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าจีบไม่ติดอะ ไม่เสียดายเงินแย่หรอ " แกวพูด

 

 

 

 

 

                    " ไม่อะ อยู่กับเธอเรามีความสุข เสียเงินแค่นั้นเราไม่เสียดายหรอก " เสกพูด แก้วทำปากมุ่ยใส่ แล้วโบกมือลาก่อนจะเข้าห้องไป  เสกยิ้มในความเยอะของแก้ว เขาส่ายหน้าไปมาอย่างเอ็นดูเธอ ก่อนจะหันหลังกลับเดินออกไป 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลมารอเธอตั้งนาน ทำไมถึงเพิ่งมา ไปกินกันถึงไหน " ทันทีที่แก้วเดินเข้ามาในห้อง โทโมะก็ซัดยาวทันที 

 

 

 

 

 

                    " เป็นบ้าอะไรของนาย ทำไมต้องมาแว้ดๆใส่ชั้ลด้วยเนี่ย " แก้วเซ็ง

 

 

 

 

 

                     " นี่ถ้าชั้ลไม่มีธุระต้องคุย ชั้ลก็ไมมีวันมาหาคนอย่างเธอหรอก " โทโมะพูด  แก้วนิ่งไป แล้วนั่งลง 

 

 

 

 

 

                    " เชิญพูดธุระของนายมา " แก้วพูดนิ่งๆสั้นๆ ไม่มองหน้าโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " เธอจะไปตามหาแฟนชั้ลเมื่อไหร่ " โทโมะพูด เขาพยามจ้องมองหน้าแก้ ให้แก้วมองหน้าเขา แต่เธอกลับเอาแต่ก้มหน้า 

 

 

 

 

 

                    " อาทิตย์หน้า อาทิตย์นี่ชั้ลต้องเคลียร์งานก่อน " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " มันช้าเกินไปหรืเปล่า  เธอกรู้ว่าชั้ลรีบมาก " โทโมะร้อนใจ 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ารีบมาก ก็ไปให้คนอื่นทำ อาทิตย์นี้ชั้ลไม่ว่าง ชั้ลไม่ทำ  จบนะ " แก้วพูดจบก็ลุกหนีทันที 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่เคยเห็นมึงจะรีบร้อนขนาดนี้เลยนิหวะไอโมะ " อย่าว่าแต่แก้วเลยที่ไม่เข้าใจ ขนาดป๊อป เพื่อนของเขาแท้ๆยังไม่เข้าใจเลย

 

 

 

 

 

                    "  ก็ตอนนี้กูจะรีบอะ  " แล้วโทโมะก็เดินหน้าดุ่มๆ ออกไป 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมสองคนนี้ดูแปลกๆ เหมือนโกรธกัน " ฟางเองก็ไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

                    " แล้วเธอยุ่งไรด้วยอะ " นี่ก็หาเร่องใส่ตัว 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าคำพูดของฟางมันน่ารำคาญ พี่ก็ลืมมันไปซะเถอะ ' ฟางงอลหน้าเป็นตูดออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

                    " เอ้า !  อะไรวะ" ป๊อปมองฟางที่เดินออกไปอย่างไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

                    " ก็แค่แซวเล่นป่าววะ " ป๊อปเกาหัวยิก ๆ

 

 

 

 

 

 

 

                    ห้องโถงในบริษัท  แก้วน้ำจิบกาแฟแก้เซ็งอยู่ที่มุมนึงของห้อง 

 

 

 

 

 

                    " เป็นไร "ฟางเดินเข้ามานั่งตรงข้ามแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " เซ็งวะ ไม่รู้อะไรหนักหนา " แก้วหงุดหงิดเรื่องโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " แกก็เจอลูกค้าแบบนี้บ่อยๆ ไม่เห็นแกจะเซ็งเลย " ฟางไม่เข้าใจ 

 

 

 

 

 

                    " ช่างเถอะ ว่าแต่แกเหอะ ทำไมตามชั้ลออกมา ไม่ทำงานหรอ " แก้วพูดปัดๆไป ไม่อยากให้ฟางมาจัผิด 

 

 

 

 

 

                    " ไม่อยากเห็นหน้าไอป๊อป " ฟางหน้ามุ่ย 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมอีกหละ แฟนว่าอะไรมาอีก " แก้วแซว 

 

 

 

 

 

                    " อย่ามาพูดแบบนี้นะแก้ว ชั้ลม่ชอบ " ฟางงอล

 

 

 

 

 

                    " หรอ " แต่แก้วดูออกว่าฟางชอบ 

 

 

 

 

 

                    " เออ " 

 

 

 

 

 

                    " ชอบไอพี่ป๊อปหรอ " แก้วถามตรงๆ ฟางอึ้งไป พยามจะปฏิเสธ 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องตอบชั้ล  ตอบหัวเองเถอะ " แก้วทิ้งคำถามไว้ให้ฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่ได้ชอบมัน ไม่มีทาง ไม่มีทาง " ฟางได้แต่ปฏิเสธตัวเองอยู่คนเดียว