เพราะว่ารัก

 

 

 

 

                    หลังจากที่พาป๊อปไปหาหมอและให้หมอตรวจร่างกายอย่างละเอียด ก็พากลับมายังที่พัก แล้วมื้อค่ำของวันนี้ ทั้งสี่ก็ต้องไปทานข้าวที่บ้านของคุณลุงของพี่คร้าวตามคำเชิญ 

 

 

 

 

                    " แม่ง กุจะกินยังไงวะเนี่ย " แขนขวาของป๊อปมันใช้การไม่ค่อยได้ เขายกแขนไม่ขึ้น เพราะป๊อปใช้แขนขวาปกป้องหน้าหล่อๆของตัวเองไว้ จากการถูกตะลุบอน

 

 

 

 

                    " นี่นาย ป้อนข้าวให้เพื่อนหน่อยสิ " แก้วดุโทโมะ ที่เอาแต่กินหน้าตาเฉย ไม่สนใจป๊อปเลย

 

 

 

 

                    " ถ้าชั้ลป้อนข้าวให้มัน คนเค้าก็ได้นินทากันทั้งอยู่บ้านหนะสิ " โทโมะกระซิบแก้ว ทั้งคู่นั่งใกล้กัน โดยป๊อปนั่งอีกฝั่งของโทโมะ ส่วนฟาง ก็นั่งใกล้ป๊อปอีกที 

 

 

 

 

 

                    " นายกลวว่าเค้าจะด่าว่านายเป็นเกย์อะหรอ  ว่าแต่นายรุกว่ารับหละ " แก้วแหลง เธอทำเป็นพูดหน้านิ่งๆ แล้วตักข้าวมากินซะเฉยๆ โทโมะวางช้อนลง แล้วถ้าวคางมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

                    " เธอกล้าดียังไงมาว่าชั้ลเป็นเกย์ " โทโมะ ไม่พอใจ

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลพูดเรื่องจริง ไม่อิงนิยายคะ " นี่ก็แกล้งเพื่อนไม่เลิก 

 

 

 

 

 

                    " สักวันชั้ลจะพิสูจน์ให้เธอเห็น ว่าชั้ลนี่แหละ ชายชาติฉกรรจ์ " โทโมะรัดคอแก้วเข้ามาใกล้ๆ จนกลาแก้วจะชนกับจมูกของโทโมะ ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระซิบข้างหูของเธอ 

 

 

 

 

                    " ฟู้วววว " แล้วก็เป่าลมกระทบซอกคอขาว จนแก้วขนลุกฟูไปทั้งตัว 

 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ " แก้วชกช้อนจะตีใส่โทโมะ 

 

 

 

 

                    " แหนะๆ  อารมณ์ขึ้นหละสิ " โทโมะยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วชี้นิ้วใส่หน้าแก้ว เหมือนจะบอกว่าเขารู้ทันเธอนะ 

 

 

 

 

 

                    " พวกมึงเล่นอะไรกันวะ กูหิวข้าวเนี่ย " ป๊อปจะตักข้าวก็ตักไม่ได้ มือซ้ายก็ไม่ถนัด ยิ่งเห็นไอสองคนข้างๆ เล่นไม่รู้เวล่ำเวลาเขายิ่งเซ็ง 

 

 

 

 

 

                    " ฟาง นั่งเฉยอยู่ทำไม สามีตักข้าวไม่ได้เนี่ย  ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีหน่อยสิ " โทโมะได้ที โยนใส่ฟาง  ฟางนิ่งไป แล้วค่อยๆหันไปมองหน้าป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ไม่อะ ถ้ายัยนี่ตักข้าวให้นะ ชั้ลยอมอดดีกว่า " ป๊อปทำหน้าสะอิดสะเอียดใส่ฟาง 

 

 

 

 

                    " ก็ให้มันอดตายไปเลย " แล้วเหมือนว่าฟางจะงอล โดยการย้ายวงไปนั่งกับวงของทองกวาว 

 

 

 

 

 

                    " งอลยังกับเป็นแฟนกันอะ ถามจริง เป็นแฟนกันยัง " แก้วมองฟางที่มีท่าทีแปลกๆ เลยหันไปถามป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรของมัน เป็นแบบนี้สองครั้งละ อยู่ๆก็ทำหน้าบึ้ง อยู่ๆก็เงียบไม่พูดด้วย สงสัยประสาทกำเริบ " ป๊อปเองก็ไม่เข้าใจในอารมณ์ของฟาง 

 

 

 

 

 

                    "มันต้องมีอะไร " แก้วบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะมองฟางอย่างจับสังเกต

 

 

 

 

 

 

 

 

                    เช้าวันใหม่ เป็นวันที่พี่คร้าวพอทองกวาวกับบ้าน พร้อมกับการไปสู่ขอทองกวาวในวันเดียวกัน โดยมีแก้ว โทโมะ ฟาง ป๊อป ร่วมขบวนไปด้วย

 

 

 

 

 

 

                    " เธอ ช่วยปิ้นแขนเสื้อให้หน่อยดิ แขนมันขึ้นมาข้างบนแล้วเนี่ย " ป๊อปยื่นมือซ้ายไปให้ฟางที่เดินอยู่ใกล้ๆ ฟางเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วเลื่อนมือไปปปิ้นแขนเสื้อให้ป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ด้านนี้ด้วยดิ " เขายื่นแขนขวามาให้ฟางอีกข้าง ฟางก็ปิ้นจนเสร็จ แล้วเดินต่อ ไม่พูดไม่จาอะไร 

 

 

 

 

 

                    " นี่มึงกำลังง้อยัยนั้นอยู่ใช่มั้ย " โทโมะรุ้ทัน แก้วที่เดินข้างๆโทโมะ ยิ้มกรุ่มกริ่มทันที 

 

 

 

 

                    " กุป๊าวววว " ป๊อปพูดปัดๆ แล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง

 

 

 

 

                    " เพื่อนชายชอบเพื่อนชั้ลป่าววะ " แก้วกระซิบถามโทโมะ ก่อนจะมองป๊อปที่เดินตามฟางไป 

 

 

 

 

                    " เพื่อนเธออะแหละ ชอบเพื่อนชั้ล " โทโมะเองก็มองตามทั้งคู่ไป

 

 

 

 

 

                    " ขอให้ได้กันทีเถิดดดด  สาธุ " แก้วยกมือไหว้ขอพรท่วมหัว

 

 

 

 

 

                    "  สาาาาาาาาาธุ '  สาธุจนน้ำลายมันกระฉูดใส่หน้าแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " หยี๊ ! " แก้วเอามือเช็ดน้ำลายโทโมะ บนใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะทำหน้าจะอ้วกใส่โทโมะ แล้วเดินสะบัดก้นนำหน้าไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    ขบวนขันหมากเข้าสู่รั่วบ้านของทองกวาว ทั้งชบวนเดินเข้ามาในบ้าน พ่อแม่ของทองกวาวยืนรับขบวนอยู่หน้าบ้าน  ทันทีที่ทั้งสองเห็นทองกวาวลูกสาวอันเป็นที่รัก  ผู้เป็นแม่โผล่เข้ากอดทองกวาว ก่อนจะร่ำไห้อย่างไม่อายผู้คน

 

 

 

 

 

                    " แม่ขอโทษนะลูกนะ  อย่าหนีแม่ไปอีกเลยนะ กลับมาอยู่ด้วยกันนะลูกนะ " เธอพูดพร่ำพรื่อซ่ำไปซ่ำมาจนคนทั้งงานน้ำตาซึม 

 

 

 

 

                    " หนูขอโทษนะคะคุณแม่ " ทองกวาวก้มลงกราบขอขมาคุณแม่ 

 

 

 

 

 

                    " ผมขอโทษที่ทำให้คุณหญิงต้องเสียใจและลำบากใจเพราะผม " พี่คร้าวก้มลงกราบคุณแม่ทองกวาว  หญิงผู้เป็นแม่คุกเข้าลงต่อหน้าทั้งคู่ แล้วลูบผมทั้งคู่อย่างเอ็นดู 

 

 

 

 

 

                    " อย่าเรียกคุณหญิงสิ ให้เรียกคุณแม่นะ " เธอยิ้มให้กับพี่คร้าวอย่างเป็นมิตร พี่คร้าวดีใจจนน้ำตาซึม เขาหันไปมองหน้าทองกวาว แล้วยิ้มให้กับคุณแม่ด้วยความตื้นตันใจ

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมากจริงๆ " พี่คร้าวก้มลงกราบคุณแม่อีกครั้ง ด้วยความดีใจ 

 

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะคะคุณแม่ ทองกวาวรักคุณแม่ที่สุดเลยคะ " ทองกวาวเข้าสวมกอดคุณแม่ไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

                    " สำเร็จไปอีกคู่ " แก้วน้ำตาคลอ ดีใจกับทองกวาวและพี่คร้าว 

 

 

 

 

                    " เธอยังจำได้หรือเปล่า วันก่อนที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้รถชั้ลพัง" โทโมะกระซิบ 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเป็นคนทำหรอ " แก้วทำหน้างง ชี้มาที่ตัวเอง

 

 

 

 

                    " ถ้าชั้ลไม่ช่วยเธอ เธอคงได้เป็นเมียไอหมอนั้นไปแล้ว แล้วเรื่องรถของชั้ล ก็เพราะชั้ลไปช่วยเธอ  เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " เท่าไหร่ ชั้ลผ่อนได้มั้ย " แก้วทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ต้องยอมรับมัน 

 

 

 

 

                    " ชั้ลไม่เอาตังค์ " โทโมะพูด  แก้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                    " นายไม่ได้จะเอาตัวชั้ลใช่มั้ย " นี่ก็คิดไปได้ 

 

 

 

 

 

                    " นี่เธอคิดว่าเธอมีค่าเท่ารถของชั้ลเลยหรอ สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่า " โทโมะแกล้ง แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการตัวเธอจริงๆ

 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ !! " แก้วโกรธ ตะคอกใส่โทโมะ จนคนทั้งงานหันมามอง 

 

 

 

 

 

                    " โอเค ชั้ลล้อเล่น คือชั้ลทะเลาะกับแฟน ชั้ลอยากให้เธอช่วยทำให้แฟนชั้ลมาคืนดีกับชั้ล พูดง่ายๆคือ ช่วยชั้ลง้อแฟน " โทโมะพูด  แก้วอึ้ง หน้าเธอเหมือนตกอยู่ในวังวล เธอดูมึนๆไป 

 

 

 

 

                    " เออ แล้วชั้ลก็อยากจะขอแฟนชั้ลแต่งงานเลย " โทโมะพูดต่อ  แก้วยังค้างอยู่  

 

 

 

 

                    " หรอ  ทำไมไม่ให้ไอพี่ป๊อปช่วยหละ  คือช้ั้ลมีเคสอื่นต้องทำต่อ ชั้ลไม่ว่างหรอกนะ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " เออเนอะ งั้น ไปบอกไอป๊อปดีกว่า ส่วนเรื่องรถ ชั้ลจะมาเคลียร์ทีหลัง "  แล้วโทโมะก็เดินหายไปเลย

 

 

 

 

 

                    " มีแฟนแล้วหรอ " แก้วเหมือนจะยังตกอยู่ในวังวลอะไรบางอย่าง จนเธอหาทางออกไม่ได้

 

 

 

 

 

                    " แก้ว นี่แกไม่สบายหรือเปล่า " ฟางที่มองแก้วอยู่ตั้งนาน รีบเข้ามาทัก เมื่อเห็นแก้วมีท่าทีแปลกๆ 

 

 

 

 

 

                    " ปะป่าวไม่ได้เป็นอะไร  เสร็จงานแล้วเรากลับกันเถอะ " แก้วหันหลังเดินกลับไปแบบมึนๆ 

 

 

 

 

                    " เออ กลับเถอะ ไม่ค่อยอยากจะอยู่สักเท่าไหร่ " ฟางเองก็ไม่อยากจะเห็นหน้าปีอปเท่าไหร่