รักเธอแค่คนเดียว...

โรงพยาบาล...

ไทชิเดินวนไปมาหน้าห้องฉุกเฉินด้วยความเป็นห่วงหวายกับลูก โดยมีกวินที่ยืนมองอยู่ห่างๆ

"ไทชิ!!! คุณเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ!?"ป๊อปปี้ที่ได้ยินมาจากลูกน้องของไทชิว่าชายหนุ่มอยู่ที่โรงพยาบาลก็รีบมาหาทันที โดยไม่ได้มองชายอีกคนหนึ่งที่ยืนห่างจากไทชิไปเพียงแค่ไม่กี่ก้าว

"ผมไม่เป็นไร แต่คนที่เป็นคือเมียผมต่างหาก"ไทชิเอ่ยเสียงเรียบ ทำให้ป๊อปปี้ชะงักไปทันที

"เมียเหรอ? ใครเป็นเมียคุณ? ในเมื่อป๊อป... พี่กวิน!!!"ป๊อปปี้ยังพูดไม่ทันจบ สายตาของเธอก็หันไปเห็นกวินที่ยืนมองเธอกับไทชิอยู่ก่อนแล้ว

"ไง จำฉันได้ด้วยเหรอ?"กวินถามเสียงเรียบ ขณะที่มองป๊อปปี้นิ่ง

ป๊อปปี้ลอบกลือน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความกลัวตีแผ่ออกมา เผลอจับแขนแกร่งของไทชิแน่น จนไทชิรู้สึกได้

"เป็นอะไรหรือเปล่าป๊อปปี้?"ไทชิถาม เมื่อป๊อปปี้บีบแขนเขาแน่น ราวกับกำลังกลัวอะไรสักอย่าง

"เอ่อ... ปะ เปล่าค่ะ คุณไม่เป็นไรแล้ว ป๊อปปี้ขอตัวกลับก่อนนะค่ะ"พูดจบป๊อปปี้ก็รีบเดินออกมาทันที โดยมีไทชิกับกวินมองตามหลังเธอด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน

พลั่ก

เสียงเปิดประตูห้องฉุกเฉินดังขึ้น ทำให้ไทชิกับกวินละสายตาจากแผ่นหลังบางของป๊อปปี้มามองคุณหมอที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินทันที

"ใครเป็นญาติของคุณปัญญริสาครับ?"คุณหมอหนุ่มเอ่ยถาม ทำให้ไทชิกับกวินรีบเดินเข้าไปหาคุณหมอทันที

"ผมครับ ผมเป็นสามีของเธอ"ไทชิเอ่ย กวินหันมามองไทชิเล็กน้อยแล้วหันกลับไปมองคุณหมออย่างเดิม

"ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้วนะครับ แต่หมอต้องการให้เธอพักที่โรงพยาบาลสักระยะหนึ่ง เพื่อความปลอดภัยของแม่และเด็กด้วย"

"ครับ ขอบคุณคุณหมอมากๆ นะครับ"ไทชิเอ่ยขอบคุณคุณหมอ ก่อนที่คุณหมอจะเดินออกไป

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะ"กวินเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกมาทันที เมื่อรู้ว่าหวายกับลูกปลอดภัยแล้ว เพราะเขาก็มีเรื่องที่จะต้องเคลียร์เหมือนกัน

3วันต่อมา

ก๊อกๆๆ

แอ๊ด...

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่จะเปิดเข้ามาโดยไม่รอให้คนที่อยู่ด้านในอนุญาต

"กวิน..."หวายเอ่ยออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาในห้องเป็นใคร ก่อนที่สายตาของเธอจะสะดุดที่หญิงสาวอีกคนที่เดินตามชายหนุ่มเข้ามาในห้อง

"ใครเหรอค่ะ?"หวายถามด้วยความสงสัย เมื่อกวินกับหญิงสาวอีกคนยืนอยู่ข้างๆ เตียง

"นี่ป๊อปปี้ ภรรยาของผมเอง ป๊อปปี้ นี่หวาย เป็น..."กวินชะงัก เพราะความจริงบางอย่างที่เขารู้มา ทำให้เขาหันมามองหวายอีกครั้ง ซึ่งหวายก็มองมาที่เขาเหมือนกัน

ป๊อปปี้ขมวดคิ้ว เมื่ออยู่ๆ กวินก็เงียบไป

"เป็นอะไรค่ะ? ถ้าจะบอกว่าเป็นแฟนเก่าฉันไม่ซีเรียสหรอก"ป๊อปปี้เอ่ยทั้งรอยยิ้ม

"เอ่อ คือ... หวาย พี่มีเรื่องจะบอกหวายน่ะ"กวินเอ่ย ทำให้หวายขมวดคิ้วทันที กับคำแทนตัวเองว่า'พี่'ของกวิน

"อะไรเหรอ? แล้วทำไมต้องแทนตัวเองว่าพี่ด้วยล่ะ?"หวายถามด้วยความสงสัย

"คือ... หวายเป็น... น้องสาวของพี่"คำตอบของกวินทำให้หวายชะงักไปทันที ก่อนจะนึกทบทวนอะไรบางอย่างในใจ

"อะไรที่ทำให้กวินคิดแบบนั้นเหรอ?"

"หวายจำได้ไหม? ตอนที่พี่พาหวายไปหาแม่พี่น่ะ"

"อืม จำได้"

"ตอนนั้นน่ะ พอแม่ได้ยินนามสกุล เธียรประสิทธิ์ ท่านก็คัดค้านไม่ให้เราแต่งงานกัน เพราะ..."

"หวายเป็นน้องสาวของพี่"หวายพูดแทรก ทำให้กวินพยักหน้าเบาๆ

"นึกแล้ว เพราะงั้นรูปถ่ายใบนั้นก็คือหวายกับพี่กวินสินะ"

"รูปถ่ายอะไรเหรอ?"

"ก็ตอนนั้นหวายไปเห็นโดยบังเอิญน่ะ พอถามท่านก็บอกว่าเป็นลูกสาวคนเล็กที่อยู่กับสามีเก่า"หวายพูด เพราะจำได้ว่าแม่ของกวินบอกมาแบบนี้ และเด็กที่อยู่รูปใบนั้นก็คือเธอนั้นเอง

"อืม ต่อไปนี้เราก็เข้าใจกันแล้วสินะ"

"ค่ะ ขอกอดหน่อยได้ไหม?"หวายถาม กวินยิ้มให้หวาย ก่อนจะกอดหวายไว้ด้วยความรัก แม้ว่าตอนแรกจะเป็นคนรักก็ตาม

"หลังจากที่หวายออกจากโรงพยาบาลแล้ว เดี๋ยวพี่จะพาไปหาคุณแม่นะ รู้ไหม? ว่าท่านเป็นหว่งหวายมากเลยนะ ที่รู้ว่าหวายต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้"กวินพูด เมื่อผละออกจากตัวเธอแล้ว

"ก็เพราะใครกันล่ะ?"หวายถามอย่างเคืองๆ

"พี่ขอโทษนะ"กวินเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด

"ช่างเถอะ มันผ่านมาแล้วนี่ค่ะ"

"งั้นหวายกินผลไม้นี่ดีกว่า ป๊อปปี้ซื้อมาให้"ป๊อปปี้ที่เห็นว่าพี่น้องปรับใจกันได้แล้ว ก็เอาผลไม้เทใส่จานให้หวายทันที

"แล้วไอ้ไทชิล่ะ?"กวินถาม เมื่อไม่เห็นไทชิอยู่ด้วย

หวายเงียบไปทันที เพราะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน กวินที่เห็นว่าหวายเงียบก็จับมือเธอไว้

"ไม่เป็นไรนะหวาย หวายยังมีพี่ ป๊อปปี้และก็แม่นะ"

หวายพยักหน้าเบาๆ แล้วยิ้มให้กวิน ก่อนจะนั่งกินผลไม้ที่ป๊อปปี้เอามาให้

แอ๊ด...

เสียงเปิดประตูเข้ามา ทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองทันที

"เชี่ย!!! มึงมาทำอะไรในห้องเมียกูว่ะไอ้กวิน!?"ไทชิถามทันที เมื่อเข้ามาในห้องแล้วเจอกวินนั่งอยู่ข้างๆ เตียง

"ถามแปลก ก็มาเยี่ยมสิ แล้วมึงไปไหนมา? ทำไมปล่อยให้หวายอยู่คนเดียว?"

"กูไปไหนก็เรื่องของกู!"

"อ๋อ ปากดีแบบนี้ กูไม่ยกหวายให้มึงง่ายๆ หรอกไอ้ไทชิ!"

"เชี่ย!!! เมียก็อยู่ข้างๆ มึงจะเอาเมียกูอีกคนเหรอว่ะ!?"

"เออ!!!"

"ไอ้กวิน!!!"

"โอ๊ย!!! เงียบ!!!"หวายตะโกนเสียงดัง ทำให้ไทชิกับกวินเงียบทันที

"จะทะเลาะกันให้ได้โล่หรือไง!? คนกำลังป่วยอยู่นะ!"

"ก็ไอ้กวินมันจะเอาเธอไปเป็นเมียมันนี่ ทั้งๆ ที่เมียมันก็อยู่ข้างๆ แถมท้องด้วยนะ"ไทชิเอ่ย ทั้งๆ ที่สายตายังมองกวินอยู่

"คุณพูดเรื่องอะไร? นี่พี่ชายฉันนะ!"

ไทชิหันขวับมามองหวายทันที เมื่อได้ยินเธอบอกว่ากวินเป็นพี่ชายเธอ

"พี่ชาย!!!"

"ใช่ พี่ชาย ทีนี้คุณก็ควรหยุดพูดที่อะไรไม่จริงสักทีนะ"

"คะ ครับ"ไทชิรีบรับปากทันที ก่อนจะผลักกวินไปไกลๆ แล้วนั่งลงข้างๆ เตียงแทน

"เฮ้ย!!! ผลักกูทำไมว่ะ!?"กวินถาม เมื่อถูกผลักอย่างแรง

"เรื่องของกู"พูดจบก็หันไปหาหวายทันที

"หวาย เอ่อ คือ... คือว่า..."ไทชิเอ่ยติดๆ ขัดๆ ทำให้หวายหันมามองชายหนุ่มทันที

"อะไร?"หวายเอียงคอถามอย่างสงสัย

"เอ่อ คือ คือว่า... ตะ แต่งงานกับผมนะ"

"ห๊า!!!"ทุกคนอุทานด้วยความตกใจ จนไทชิชักสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมาทันที

คนขอแต่งงานมันมีอะไรให้น่าตกใจกัน!!!

"มันมีอะไรน่าตกใจ!? แต่งงานนะ ไม่ได้จะไปพังงานแต่งงานของคนอื่น"

"เอ่อ ก็คนมันตกใจนี่ ตอนแรกคุณยังไม่ยอมรับฉันเลย แต่จู่ๆ ก็มาขอแต่งงาน เป็นใครก็ตกใจทั้งนั้นแหละ"หวายว่า

"ใช่ แล้วตอนที่ฉันบอกคุณว่าท้อง คุณยังทำท่าเหมือนจะไม่รับผิดชอบเลย"ป๊อปปี้เสริม

"ก็เธอไม่ได้ท้องกับฉันนี่ แต่คุณน่ะท้องลูกของผมอยู่"ไทชิหันมาบอกป๊อปปี้ ก่อนจะหันมาพูดกับหวาย

"อีกอย่างแต่งงานทั้งที ผมก็ต้องแต่งกับคนที่ผมรักสิ"

"แล้วคุณรักฉันเหรอ?"หวายถาม

ไทชิมองหวายนิ่ง ก่อนจะหันมามองกวินที่ยืนเงียบอยู่ กวินพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะจูงมือป๊อปปี้ออกจากห้องไป

"รักสิ ไม่รักแล้วจะขอคุณแต่งงานเหรอ"ไทชิเอ่บทั้งรอยยิ้ม ก่อนจะสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของหวาย

"หวายก็รักคุณเหมือนกัน"พูดจบหวายก็กอดไทชิทันที โดยที่ไทชิก็กอดตอบเช่นกัน

--------------------------------------------

อัพแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาา

จบไปแล้วสองคู่ สุดท้ายกวินก็เป็นพี่ชายของหวายนี่เอง และไทชิก็ขอหวายแต่งงานด้วย ทั้งๆ ที่อยู่ในห้องพักฟื้น!!! อะไรจะโรแมนติกขนาดนั้น!!!

ยังไงก็เม้นและติดตามกันเยอะๆ นะค่ะ

ตอนหน้าเป็นคู่ของพี่แก้วกับพี่โทโมะน๊า ติดตามกันด้วยน๊าาาาาาา

ขอโทษทีนะค่ะที่หายไปหลายวัน คิดถึงกันหรือเปล่า?

แต่อยากจะบอกว่าไรเตอร์คิดถึงรีดเดอร์มากกกกกก แต่ไม่มีเวลาว่างเลย

ติดตามผลงานด้วยน๊าาาาา