รักเธอแค่คนเดียว...

หลายปีก่อน

'กวินจะพาหวายไปไหนเหรอ?'หวายถามด้วยความสงสัย เมื่อกวินแฟนหนุ่มขับรถพาเธอออกมานอกเมือง

'บอกไปก็ไม่เซอร์ไพร์น่ะสิ'กวินตอบหวายพร้อมรอยยิ้ม ทำให้หวายหน้างอทันที

'ชิส์! บอกนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ได้'หวายเอ่ยออกมาอย่างงอนๆ แล้วกอดอกหันหลังให้แฟนหนุ่ม

กวินยิ้มให้กับความขี้งอนของแฟนสาว ก่อนจะหันมามองถนนอีกครั้ง

โรงแรม...

กวินจอดรถก่อนจะหันมาหาหวายที่ยังงอนเขาไม่หาย

'ถึงแล้วครับ'กวินเอ่ยแล้วเปิดประตูลงจากรถ ในชณะที่หวายยังนั่งอยู่ในรถเหมือนเดิม

'ลงมาได้แล้ว'กวินบอก เมื่อเดินมาเปิดประตูให้เธอ แต่เจ้าตัวก็ยังนั่งนิ่งไม่ยอมลงมาง่ายๆ

'ว้า... ถ้าหวายไม่ลงมาผมก็ให้ดูไอ้นั่นไม่ได้นั่นสิ'

'อะไรเหรอค่ะ?'หวายรีบถามทันที ด้วยความอยากรู้

'ก็ลงมาก่อนสิ แล้วก็ปิดตาด้วยนะ'

'อะไร? ถ้ากวินให้หวายปิดตา หวายก็มองไม่เห็นน่ะสิ'

'เอาน่า แป๊ปเดี๋ยวเอง'พูดจบก็เอาผ้ามาปิดตาหวาย ก่อนจะจับมือเธอแล้วพาเดินไปเรื่อยๆ

'ถึงยังค่ะกวิน?'หวายถาม เมื่อเดินมาตั้งนานแล้ว กวินยังไม่เอาผ้าปิดตาออกให้เธอสักที

'ถึงแล้วครับ หวายนั่งตรงนี้ก่อนนะ'กวินบอก ก่อนจะให้หวายนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนตัวเองจะเดินมานั่งตรงข้ามกับเธอ

'เปิดตาได้แล้วครับ'

หวายค่อยๆ เอาผ้าปิดตาออก ก่อนจะตกตะลึงเมื่อในมือของกวินมีแหวนวงหนึ่ง ถึงแม้จะไม่มีเพชรประดับบนแหวนแต่ก็สวยงามในสายตาเธอ เพราะคนที่ให้คือคนที่เธอรักมากที่สุด

'แต่งงานกันนะครับ'กวินเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

'กวิน... ค่ะ หวายจะแต่งงานกับคุณ'หวายเอ่ยออกมา น้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ

กวินลุกขึ้น ก่อนจะเดินมาสวมแหวนให้กับหวาย

'ผมรักคุณนะครับ'พูดจบกวินก็จูบหวายอย่างอ่อนโยน ด้วยความรักที่เขามีให้เธอทั้งหมด จูบที่เป็นดั่งคำมั่นคำสัญญาว่าต่อจากนี้จะมีเขาและเธอตลอดไป...

แต่หลังจากนั้นไม่นานความรักของเขาและเธอก็ต้องพังลง เมื่อไทชิก้าวเข้ามาในชีวิตหวาย เพื่อการแก้แค้น!

และสิ่งสุดท้ายที่เธอรับรู้ก่อนจะกลับเมืองไทย คือกวินได้ฆ่าตัวตาย

"หวาย..."เสียงทุ้มของกวิน ปลุกให้หวายหลุดออกจากภวังค์

"นี่มันอะไรกัน?"หวายถามเสียงแผ่วเบา เมื่อคนตรงหน้าคือกวินจริงๆ

"ก็นี่ไง บอกแล้วว่ามันยังไม่ตาย"เสียงไทชิ ทำให้กวินหันมามองเขาทันที

"ไอ้ไทชิ!!! มึงมาที่นี่ทำไม!?"กวินถามเสียงแข็งทันที

"พาหวายมาให้เห็นกับตาไง ว่ามึงยังไม่ตาย!"ไทชิตอบเสียงเรียบ

"กูจะตายหรือไม่ตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับหวายว่ะ?"

"เกี่ยวสิ ก็เมียมึงน่ะ มาบอกกับกูว่าเด็กในท้องเป็นลูกกูไง"

กวินนิ่งไปทันที ก่อนจะหันมามองหวายที่ยังยืนมองเขาอยู่

"ตกใจมากหรือไง ที่ฉันยังมีชีวิตอยู่"กวินเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

"ทำไมกวินต้องโกหกหวายด้วย!?"หวายถามเสียงดัง สองมือทุบที่อกแกร่งของกวินไปมา

ตลอดเวลาที่เธอคิดว่ากวินตายสาเหตุมาจากการที่เธอที่ทิ้งเขามา เพราะไทชิเคยขู่ว่าจะทำร้ายเขา ถ้าเธอไม่ยอมมาอยู่กับเขา ไหนจะพ่อกับแม่อีก ทำให้เธอไม่มีทางเลือก แต่ระยะเวลาที่อยู่ใกล้ไทชิ ทำให้เธอเผลอตัวเผลอใจไปรักเขาโดยไม่รู้ตัว

"รู้ไหม? ว่ามันทรมานขนาดไหน..."หวายเอ่ยออกมาเบาๆ น้ำตาไหลลงมาด้วยความเจ็บปวดที่กลางหัวใจ เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา

"คุณไม่เห็นจะทรมานอะไรเลย... ผมซะอีกที่ทรมาน ต้องอยูแบบตายทั้งเป็น!"กวินเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะผลักหวายออกจากตัวอย่างแรง

ตุบ

"โอ๊ย!!!"หวายร้อง เมื่อท้องของเธอกระแทกอย่างแรง

"เชี่ย!!! ไอ้กวิน!!! มึงทำบ้าอะไรของมึงว่ะ!!!"ไทชิสถบลั่น เมื่อเห็นหวายกุมท้องตัวเอง ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ

"หวาย!!! เลือด!!!"กวินเอ่ยด้วยความตกใจ ทำให้ไทชิอุ้มหวายขึ้น ก่อนจะตรงไปที่ลิฟต์ทันที

กวินที่วิ่งตามหลังไทชิมารีบกดลิฟต์ให้ไทชิทันที

"ถ้าหวายเป็นอะไรขึ้นมา ป๊อปปี้เจ็บตัวแน่ไอ้กวิน!!!"ไทชิสถบลั่น ใจแกร่งกระตุกเมื่อหวายสลบไปแล้ว

"ทำไมต้องป๊อปปี้ด้วยว่ะ?"กวินถามอย่างไม่เข้าใจ

"มึงคงไม่รู้สินะว่าป๊อปปี้ท้อง!"

"ห๊า!!!"

"มึงได้ยินไม่ผิดหรอกไอ้กวิน!!! แต่ถ้าหวายกับลูกกูเป็นอะไร เมียมึงกับลูกมึงต้องชดใช้แน่!!!"พูดจบก็เดินออกจากลิฟต์ไปทันที

กวินที่ได้สติรีบออกจากลิฟต์แล้วขับรถตามไทชิไปที่โรงพยาบาลทันที

--------------------------------------------

ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าพี่หวายจะแท้งไหม?????

เม้นและติดตามกันเยอะๆๆๆๆๆ น๊าาาาาาาาาาา