รักเธอแค่คนเดียว...

แสงแดดในเช้าวันใหม่ปลุกให้หวายตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการคลื่นไส้ที่เป็นเหมือนทุกๆ วัน หวายก้าวลงจากเตียงแล้วตรงไปที่ห้องน้ำทันที

"อ้วก... อ้วก..."

"หวาย..."ไทชิเอ่ยออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงอาเจียนดังลอดออกจากห้องน้ำ เท้าแกร่งก้าวลงจากเตียงแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันที

"อ้วก..."หวายที่โก่งคออาเจียน ทำให้ไทชินึกสงสารเธอขึ้นมา เพราะดูเธอจะทรมานมากกับการอาเจียนทุกๆ เช้าแบบนี้

มือแกร่งลูบแผ่นหลังบางเบาๆ ทำให้หวายหันมามองทันที

"คะ คุณ..."หวายเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะหันกลับมาล้างหน้า

"เป็นแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?"ไทชิถาม เมื่อพยุงหวายออกมานั่งที่เตียงหนานุ่มแล้ว

"ค่ะ หรือต่อให้มากกว่านี้ ฉันก็ยอม... เพราะเขาเป็นลูกของฉัน"หวายพูด ขณะที่มือบางลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ อย่างทะนุถนอม

ไทชิมองนิ่ง ดูท่าเธอจะมีความสุขเมื่อพูดลูกในท้อง

"จะลูกเธอคนเดียวได้ไง เขาก็ลูกฉันเหมือนกันนะ"ไทชิเอ่ย มือหนาวางลงบนมือบางที่กำลังลูบท้องตัวเองอยู่

"ไม่ใช่สักหน่อย เขาเป็นลูกฉัน! ของฉันแค่คนเดียว!"

"เมื่อคืนที่ทำมาทั้งหมดยังไม่บอกไม่ได้อีกเหรอว่าเธอเป็น..."

ครืด... ครืด...

ไทชิพูดยังไม่ทันจบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นซะก่อน ทำให้ไทชิหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูเบอร์ทันที

ป๊อปปี้...

แค่เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเขาก็ไม่อยากจะรับสายแล้ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหวายที่กำลังมองเขา

"รับสิค่ะ เดี๋ยวเธอจะรอนาน"หวายเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทันที

ไทชิมองหวายที่เดินเข้าห้องน้ำไปก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกดรับสายป๊อปปี้ที่ยังไม่วางสายไป

"มีอะไร?"ไทชิถามปลายสายเสียงเรียบ

[ไทชิ นี่คุณอยู่ไหนเหรอค่ะ? ป๊อปปี้มาหาคุณที่บริษัท แต่เลขาคุณบอกว่าคุณไม่อยู่]ป๊อปปี้ถามกลับ

"อยู่ที่ไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ?"

[คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง? ป๊อปปี้เป็ยเมียคุณนะ! และตอนนี้ฉันก็ท้องลูกของคุณอยู่นะ!]

"ลูกผมเหรอ? ผมเคยบอกแล้วไงว่าถ้าเด็กคลอดออกมาแล้วเขาเป็นลูกผมจริงๆ ผมจะรับผิดชอบ แต่ตอนนี้เขายังไม่ออกมา คุณก็อยู่ในที่ของคุณ อย่ามาล้ำเส้น!!!"พูดจบไทชิก็วางสายทันที

หวายที่เดินออกมาจากห้องน้ำได้ยินเข้าพอดีก็นิ่งไปทันที

"หวาย..."ไทชิที่หันมาเจอหวายเอ่ยออกมาเบาๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอได้ยินหมดแล้ว

"ฉันว่าคุณควรจะกลับไปหาเธอนะ"หวายพูดขึ้น

"ฉันไม่กลับ ลูกฉันจริงเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าจะให้ฉันกลับ เธอก็ต้องกลับไปพร้อมกับฉันด้วย"

"ฉันคงกลับไปกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นก็ต้องการคุณเหมือนกัน"

"ต้องการฉันหรือเงินฉันกันแน่ อ้างว่าเด็กในท้องเป็นลูกของฉัน ทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่รู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกของใคร"

"ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะ? ยังไงซะ คุณก็เคยมีอะไรกับเธอเหมือนกัน ถ้าเธอจะบอกว่าเป็นลูกของคุณก็ไม่แปลกหรอกค่ะ"

"ใช่ ผมเคยมีอะไรกับเธอ แต่ระหว่างนั้นผมก็สั่งให้คนของผมติดตามดูเธอเหมือนกัน และรายงายความเคลื่อนไหวของเธอตลอด ซึ่งเธอก็ไม่ได้มีอะไรกับผมแค่คนเดียวเหมือนกัน อยากรู้ไหมล่ะว่าใคร?"

"คุณพูดแบบนี้ หมายความว่าไง?"หวายถามอย่างไม่เข้าใจ

"ก็ไอ้คนที่คุณคิดว่ามันตายไปแล้วยังไงล่ะ? แม้แต่ญาติพี่น้องมันก็ยังไม่รู้เลยว่ามันยังมีชีวิตอยู่ หรืออาจจะรู้แต่ก็ช่วยกันปกปิด"

"กวินเหรอ... ไม่จริง เขาตายไปแล้ว คุณพูดแบบนี้ เพราะไม่ต้องการรับผิดชอบเธอเหมือนกับฉันใช่ไหมล่ะ!?"

"นึกแล้ว ว่าเธอต้องไม่เชื่อ งั้นเดี๋ยววันนี้ผมจะพาคุณไปพิสูจน์ว่ามันยังไม่ตาย!"พูดจยไทชิก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที

กรุงเทพ

ไทชิพาหวายกลับกรุงเทพทันที ถึงแม้เธอจะพยายามขัดขืนมากเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด

"คอนโด... คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม!?"หวายถามเสียงดัง เมื่อไทชิจอดรถหน้าคอนโดของใครสักคน

"พาเธอมาหาไอ้กวินไง"ไทชิตอบเสียงเรียบ แล้วดึงมือหวายให้เดินตามเขาเช้าไปในลิฟต์

ชั้น25

ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงที่หมายแล้ว ไทชิดึงมือหวายให้เดินออกจากลิฟต์แล้วตรงไปยังห้องๆ หนึ่ง

ออด... ออด...

ไทชิกดออดหน้าห้องๆ หนึ่ง แล้วหันหลังยืนพิงกับผนังห้องข้างประตู

แอ๊ด...

เสียงประตูเปิดออก ก็จะปรากฏร่างสูงเจ้าของห้องที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปเมื่อเห็นหน้าหวาย

"กวิน..."หวายพึมพร่ำออกมาเบาๆ เมื่อเห็นคนที่เธอคิดว่าตายไปแล้ว ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆๆ

ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิดน๊าาาาาา

ใครคือกวิน ตอนหน้าเดี๋ยวรู้กัน แล้วหวายกับไทชิจะลงเอยกันไหมต้องติดตาม

ยังไงก็เม้นให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ