รักเธอแค่คนเดียว...

วันต่อมา
รีสอร์ทเครือไทยานนท์
วันนี้โทโมะต้องดูงานในรีสอร์ทกับแจมในส่วนที่กำลังขยายพื้นที่ออกไปอีก เพื่อรองรับความต้องการของลูกค้าที่จะเข้าพัก
"อุ๊ย"แจมร้องเสียงหลง เมื่อเธอเดินสะดุดก้อนหิน ทำให้เธอชมเข้ากับแผ่นหลังของโทโมะอย่างจัง ซึ่งโทโมะก็หันกลับมารับร่างของแจมไว้เพื่อไม่ให้เธอล้ม
"ขอบคุณค่ะ"แจมเอ่ยขอบคุณโทโมะพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเขาปล่อยเธอแล้ว
โทโมะพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินดูงานต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่สนใจ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าทำไมแจมต้องทำแบบนี้ คงเป็นเพราะความรวยและชื่อเสียงของเขา เธอถึงคิดที่จะจับเขาให้ได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งเป็นแน่
"พี่โมะ"เสียงเรียกของแก้ว ทำให้โทโมะหันมามองแก้วที่เดินตรงมาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม
"แก้ว มาทำไมตรงนี้? แดดมันร้อนนะ"โทโมะถาม เพราะไม่อยากให้คนรักต้องเดินตากแดดแรงๆ แบบนี้
"อ้าว ก็แก้วเบื่อนี่ นั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องมันน่าเบื่อจะตาย"
"ครับ แล้วออกมาเดินตากแดดแบบนี้เนี่ยนะ?"
"ทำไมค่ะ? แก้วออกมาเดินไม่ได้หรือไง?"
"ไม่ใช่ไม่ได้ แต่แดดมันแรง อีกอย่างตรงนี้ก็อันตรายด้วย"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย แก้วก็อยากเดินดูงานกับพี่บ้างก็เท่านั้นเอง"
"ครับๆๆ งั้นเราไปดูงานทางด้านนู้นดีกว่า"โทโมะพูดจบก็จูงมือแก้วเดินไปอีกด้าน โดยมีแจมเดินตามหลังทั้งคู่ไป
แจมมองมือของโทโมะที่จูงมือแก้วไปอย่างอิจฉา เพราะเธอก็อยากที่จะให้เขาจับจูงมือเธอแบบนี้เหมือนกัน อยากเป็นคนที่เขารักและดูแลแบบนั้นเหมือนๆ กับแก้วที่ได้รับทั้งความรักความใส่ใจจากชายหนุ่ม
ผิดกับเธอที่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านั้นกลับมาเลยสักครั้ง เขาเย็นชาและไม่สนใจอย่างอะไรในตัวเธอเลยสักนิด เขาเห็นเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ไม่มีสำคัญอะไรเลย
แต่ใครคิดว่าเธอจะหยุดอยู่แค่นี้ เพราะสิ่งที่เธอต้องการจริงๆ คือเงินตรามากมายของเขาต่างหาก เพราะความรักในปัจจุบันนี้มันไม่มีอยู่จริง มันมีแต่ความหลอกลวงทั้งนั้น และสมัยนี้เงินตราเท่านั้นที่สามารถให้ความสุขคนเราได้
เพราะอย่างนี้เธอถึงอยากได้ตัวชายหนุ่ม อยากเป็นสะใภ้ไทยานนท์ที่มีเงินตราให้เธอได้ใช้โดยไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย
'สักวันคุณจะต้องเป็นของฉัน คุณวิศว!'แจมคิดในใจ ขณะที่สายตามองโทโมะกับแก้วที่เดินดูงานไปด้วยกัน
 
บ้านเธียรประสิทธิ์
ไทชิเดินเข้ามาในบ้านของหวายอย่างคุ้นเคย หลังจากวันนั้นหวายก็ไม่โทรไปหาเขาอีกเลย ทำให้เขาสงสัยจึงมาหาเธอที่บ้าน เพราะติดต่อเธอไม่ได้
"อ้าว คุณไทชิ มาหายัยหวายเหรอค่ะ?"คุณหญิงปาริสาถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้าน
"ครับ พอดีผมติดต่อเธอไม่ได้เลยเข้ามาหา ไม่ทราบว่าเธออยู่ไหมครับ?"ไทชิถาม ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อหาหญิงสาวว่าเธออยู่แถวนี้หรือเปล่า
"ยัยหวายไม่อยู่หรอกค่ะ แกเก็บเสื้อผ้าเสื้อผ่อนออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่รู้ว่าไปทำอะไรถึงได้เงินมาใช้หนี้จนหมด"
"อะไรนะครับ!? หวายออกไปอยู่ที่อื่นเหรอ!?"
"ค่ะ"
ไทชินิ่งไปทันที เมื่อรู้ว่าหวายไม่ได้ที่อยู่ที่บ้าน ทั้งๆ ที่เธอรักบ้านหลังนี้มาก แต่อะไรก็คงไม่สำคัญไปกว่าคำพูดของคุณหญิงปาริสาที่บอกว่าเธอไปหาเงินมาใช้หนี้จนหมด
หนี้สิ้นเกือบร้อยล้านเธอไปหามาจากไหน?
"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"ไทชิพูดจบก็เดินออกมาจากบ้านแล้วขับรถออกไปทันที
ในหัวของเขาตอนนี้คิดได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือต้องตามหาตัวหวายให้เจอ และคำตอบเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขารู้คือหวายจะต้องอยู่กับโทโมะ
 
โรงแรมเครือไทยานนท์
ปัง
ไทชิทุบโต๊ะเลขานุการหน้าห้องทำงานของโทโมะอย่างแรง ทำให้มิล่าเลขาของโทโมะสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มที่ทุบโต๊ะทำงานของเธอเสียงดัง
"ไอ้โทโมะมันอยู่ไหน!?"ไทชิถามเสียงเข้ม มองหน้าเลขานุการนิ่งอย่างต้องการคำตอบ
"เอ่อ... คุณโทโมะไม่อยู่ค่ะ"มิล่าตอบ
"มันไปไหน!?"
"อะ เอ่อ... คุณโทโมะไปดูงานที่รีสอร์ทน่ะค่ะ"
"ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วมันไปกับใคร?"
"ปะ ไปเมื่อวันก่อนกับคุณแก้วค่ะ"
"แล้วหวายล่ะ?"
"คุณหวายเหรอค่ะ? เธอไม่ได้ไปกับคุณโทโมะนะค่ะ เพราะวันนั้นหลังจากที่เธอคุยธุระกับคุณโทโมะเสร็จเธอก็กลับไปเลยค่ะ"
คำตอบของเลขานุการสาวทำเอาไทชิถึงกับขมวดคิ้วทันที
"หวายมาคุยธุระอะไรกับไอ้โทโมะ?"
"เอ่อ... อันนี้ดิฉันไม่ทราบจริงๆ ค่ะ เพราะคุณโทโมะไม่ได้บอกอะไรไว้"
"ขอบใจ"พูดจบไทชิก็หันหลังเดินออกไปทันที ปล่อยให้เลขานุการสาวนั่งงงที่อยู่ๆ เขาก็มาอาละวาดแล้วก็กลับไป
--------------------------------------------
 
 
 
 
มาแล้วๆๆๆๆๆ
คิดถึงกันหรือเปล่าน๊าาาาา
หายไปนาน อย่าเพิ่งทิ้งกันน๊าาาาา
ฝากเม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์