รักเธอแค่คนเดียว...

วันต่อมา

รีสอร์ทเครือไทยานนท์

วันนี้โทโมะต้องดูงานในรีสอร์ทกับแจมในส่วนที่กำลังขยายพื้นที่ออกไปอีก เพื่อรองรับความต้องการของลูกค้าที่จะเข้าพัก

"อุ๊ย"แจมร้องเสียงหลง เมื่อเธอเดินสะดุดก้อนหิน ทำให้เธอชมเข้ากับแผ่นหลังของโทโมะอย่างจัง ซึ่งโทโมะก็หันกลับมารับร่างของแจมไว้เพื่อไม่ให้เธอล้ม

"ขอบคุณค่ะ"แจมเอ่ยขอบคุณโทโมะพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเขาปล่อยเธอแล้ว

โทโมะพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินดูงานต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่สนใจ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าทำไมแจมต้องทำแบบนี้ คงเป็นเพราะความรวยและชื่อเสียงของเขา เธอถึงคิดที่จะจับเขาให้ได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งเป็นแน่

"พี่โมะ"เสียงเรียกของแก้ว ทำให้โทโมะหันมามองแก้วที่เดินตรงมาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม

"แก้ว มาทำไมตรงนี้? แดดมันร้อนนะ"โทโมะถาม เพราะไม่อยากให้คนรักต้องเดินตากแดดแรงๆ แบบนี้

"อ้าว ก็แก้วเบื่อนี่ นั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องมันน่าเบื่อจะตาย"

"ครับ แล้วออกมาเดินตากแดดแบบนี้เนี่ยนะ?"

"ทำไมค่ะ? แก้วออกมาเดินไม่ได้หรือไง?"

"ไม่ใช่ไม่ได้ แต่แดดมันแรง อีกอย่างตรงนี้ก็อันตรายด้วย"

"ไม่เห็นเป็นไรเลย แก้วก็อยากเดินดูงานกับพี่บ้างก็เท่านั้นเอง"

"ครับๆๆ งั้นเราไปดูงานทางด้านนู้นดีกว่า"โทโมะพูดจบก็จูงมือแก้วเดินไปอีกด้าน โดยมีแจมเดินตามหลังทั้งคู่ไป

แจมมองมือของโทโมะที่จูงมือแก้วไปอย่างอิจฉา เพราะเธอก็อยากที่จะให้เขาจับจูงมือเธอแบบนี้เหมือนกัน อยากเป็นคนที่เขารักและดูแลแบบนั้นเหมือนๆ กับแก้วที่ได้รับทั้งความรักความใส่ใจจากชายหนุ่ม

ผิดกับเธอที่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านั้นกลับมาเลยสักครั้ง เขาเย็นชาและไม่สนใจอย่างอะไรในตัวเธอเลยสักนิด เขาเห็นเธอเป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น ไม่มีสำคัญอะไรเลย

แต่ใครคิดว่าเธอจะหยุดอยู่แค่นี้ เพราะสิ่งที่เธอต้องการจริงๆ คือเงินตรามากมายของเขาต่างหาก เพราะความรักในปัจจุบันนี้มันไม่มีอยู่จริง มันมีแต่ความหลอกลวงทั้งนั้น และสมัยนี้เงินตราเท่านั้นที่สามารถให้ความสุขคนเราได้

เพราะอย่างนี้เธอถึงอยากได้ตัวชายหนุ่ม อยากเป็นสะใภ้ไทยานนท์ที่มีเงินตราให้เธอได้ใช้โดยไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย

'สักวันคุณจะต้องเป็นของฉัน คุณวิศว!'แจมคิดในใจ ขณะที่สายตามองโทโมะกับแก้วที่เดินดูงานไปด้วยกัน

บ้านเธียรประสิทธิ์

ไทชิเดินเข้ามาในบ้านของหวายอย่างคุ้นเคย หลังจากวันนั้นหวายก็ไม่โทรไปหาเขาอีกเลย ทำให้เขาสงสัยจึงมาหาเธอที่บ้าน เพราะติดต่อเธอไม่ได้

"อ้าว คุณไทชิ มาหายัยหวายเหรอค่ะ?"คุณหญิงปาริสาถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในบ้าน

"ครับ พอดีผมติดต่อเธอไม่ได้เลยเข้ามาหา ไม่ทราบว่าเธออยู่ไหมครับ?"ไทชิถาม ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อหาหญิงสาวว่าเธออยู่แถวนี้หรือเปล่า

"ยัยหวายไม่อยู่หรอกค่ะ แกเก็บเสื้อผ้าเสื้อผ่อนออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่รู้ว่าไปทำอะไรถึงได้เงินมาใช้หนี้จนหมด"

"อะไรนะครับ!? หวายออกไปอยู่ที่อื่นเหรอ!?"

"ค่ะ"

ไทชินิ่งไปทันที เมื่อรู้ว่าหวายไม่ได้ที่อยู่ที่บ้าน ทั้งๆ ที่เธอรักบ้านหลังนี้มาก แต่อะไรก็คงไม่สำคัญไปกว่าคำพูดของคุณหญิงปาริสาที่บอกว่าเธอไปหาเงินมาใช้หนี้จนหมด

หนี้สิ้นเกือบร้อยล้านเธอไปหามาจากไหน?

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"ไทชิพูดจบก็เดินออกมาจากบ้านแล้วขับรถออกไปทันที

ในหัวของเขาตอนนี้คิดได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือต้องตามหาตัวหวายให้เจอ และคำตอบเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขารู้คือหวายจะต้องอยู่กับโทโมะ

โรงแรมเครือไทยานนท์

ปัง

ไทชิทุบโต๊ะเลขานุการหน้าห้องทำงานของโทโมะอย่างแรง ทำให้มิล่าเลขาของโทโมะสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มที่ทุบโต๊ะทำงานของเธอเสียงดัง

"ไอ้โทโมะมันอยู่ไหน!?"ไทชิถามเสียงเข้ม มองหน้าเลขานุการนิ่งอย่างต้องการคำตอบ

"เอ่อ... คุณโทโมะไม่อยู่ค่ะ"มิล่าตอบ

"มันไปไหน!?"

"อะ เอ่อ... คุณโทโมะไปดูงานที่รีสอร์ทน่ะค่ะ"

"ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วมันไปกับใคร?"

"ปะ ไปเมื่อวันก่อนกับคุณแก้วค่ะ"

"แล้วหวายล่ะ?"

"คุณหวายเหรอค่ะ? เธอไม่ได้ไปกับคุณโทโมะนะค่ะ เพราะวันนั้นหลังจากที่เธอคุยธุระกับคุณโทโมะเสร็จเธอก็กลับไปเลยค่ะ"

คำตอบของเลขานุการสาวทำเอาไทชิถึงกับขมวดคิ้วทันที

"หวายมาคุยธุระอะไรกับไอ้โทโมะ?"

"เอ่อ... อันนี้ดิฉันไม่ทราบจริงๆ ค่ะ เพราะคุณโทโมะไม่ได้บอกอะไรไว้"

"ขอบใจ"พูดจบไทชิก็หันหลังเดินออกไปทันที ปล่อยให้เลขานุการสาวนั่งงงที่อยู่ๆ เขาก็มาอาละวาดแล้วก็กลับไป

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆๆ

คิดถึงกันหรือเปล่าน๊าาาาา

หายไปนาน อย่าเพิ่งทิ้งกันน๊าาาาา

ฝากเม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์