รักเธอแค่คนเดียว...

22:45 น.
โทโมะขับรถมาถึงชุมพรก็หันมามองแก้วที่กำลังหลับอยู่ก็ยิ้มออกมาบาง ก่อนจะปลุกเธอเบาๆ
"แก้ว... แก้วครับ ถึงแล้วนะ"
"อือ... ขออีกแป๊ปนะค่ะ"แก้วครางออกมาเบาๆ แล้วหลับต่อ ทำให้โทโมะส่ายหน้าเบาๆ กับความขี้เซาของเธอ
ชายหนุ่มเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะเดินอ้อมมาอีกฝั่งหนึ่ง เพื่อที่จะอุ้มเธอเข้าไปนอนในบ้านพัก
"อืม..."เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อโทโมะวางเธอให้นอนบนเตียงกว้าง ก่อนที่เขาจะเดินออกมาปิดบ้านแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง
โทโมะเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระกาย คลายความเหนื่อยหลังจากที่ขับรถมานาน
30นาทีต่อมา
โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมอ่างน้ำและผ้าขนหนูผืนเล็ก เพื่อที่จะเช็ดตัวให้แก้ว
"อืม..."แก้วครางออกมาเบาๆ เมื่อมีอะไรลางอย่างมารบกวนการนอนของเธอ ทำให้โทโมะยิ้มออกมาบางๆ
หลังจากที่เช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แก้วเสร็จแล้ว โทโมะก็ล้มตัวนอนข้างๆ แก้ว ก่อนจะดึงตัวเธอมากอดไว้ด้วยความรัก ชีวิตนี้เขาคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอไป
แค่ตลอดเวลาที่เธอกับเขาเลิกกันไป เขาก็ทำตัวเหมือนคนมีชีวิตแต่ไร้หัวใจ เพราะไม่มีเธออยู่ข้างๆ กาย
"พี่รักแก้วนะ..."โทโมะพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะจูบหน้าผากของแก้วด้วยความรักใคร่แล้วหลับตามร่างบางในอ้อมกอดไปด้วยความเหนื่อยล้าจากการขับรถมาตลอดทั้งวัน
 
เช้าวันต่อมา
แสงแดดอ่อนๆ ปลุกให้แก้วที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของโทโมะตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอเงยหน้ามองใบหน้าของคนรักในยามหลับก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เธออยากให้ทุกเช้าที่ตื่นนอนมีเขาอยู่ข้างๆ กายแบบนี้ตลอดไป
มือบางยกขึ้นลูบใบหน้าของโทโมะเบาๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อคนที่เธอคิดว่าเขาหลับกัดนิ้วของเธอเบาๆ
"ปล่อยเดี๋ยวเลยนะพี่โมะ"แก้วพูด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมทำตามง่ายๆ เมื่อมือหนาของเขาล้วงเข้าไปใต้กระโปรงชุดนอนแล้วลูบไล้ที่ขาอ่อนของเธอเบาๆ
"อยากให้ปล่อยเหรอ?"โทโมะกระซิบถามเสียงแหบพร่าที่ข้างหูเบาๆ ทำให้แก้วถึงกับขนลุกซู่ทันที ไหนจะมือหนาที่ดูเหมือนว่าจะล้วงลึกจนมาถึงกลางกายสาวที่มีผ้าบางๆ กั้นอยู่
"อะ อืม..."แก้วครางออกมาเบาๆ ทำให้โทโมะอารมณ์ขาดกดจูบที่ริมฝีปากบางของเธอทันที ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานเพื่อหยอดล้อกับลิ้นบาง ดูดดึงความหอมหวานจากปากบางที่หวานกว่าน้ำผึ้งเดือนเพ็ญเสียอีก
"อืม..."เสียงหวานครางออกมาเบาๆ บอกให้เขารู้ว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ ทำให้ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกอย่างเสียดาย ก่อนจะผลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางแล้วไล้จูบมาที่ลำคอขาวเนียน ขบเม้นอย่างหนักหน่วงจนเป็นรอยแดงจ้ำๆ รอบคอจนมาถึงเนินอกอวบที่โผล่ชุดนอน
มือหนาค่อยๆ ลูบไล้ไปตามผิวกายสาวที่เนียนนุ่มมือ มืออีกข้างปลดเปลื้องชุดนอนตัวบางออก ก่อนจะโยนทิ้งอย่างไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ส่วนไหนของห้อง
"อืม... อ่า"เสียงหวานครางลั่น เมื่อนิ้วร้ายสวดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเธอแล้วขยับเข้าออกช้าๆ มืออีกข้างบีบเคล้นทรวงอกอิ่มอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากหยักพรมจูบไปทั่วจนเธอต้องแอ่นอกให้กับร่างสูงอย่างลืมตัวหลายต่อหลายครั้ง
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่โมะ ซี๊ด... แก้วจะ จะไม่ไหวอยู่แล้ว... อ่า กรี๊ด!"แก้วครางลั่น ก่อนจะกระตุกถี่ๆ เมื่อชายหนุ่มส่งเธอมาถึงฝั่งฝันด้วยปลายนิ้ว
โทโมะชักมืออกมาจากโพรงรักแล้วดูดน้ำหวานที่ติดมือมาจนหมดอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะผละจากกายสาวที่นอนหอบหายใจอยู่ เพื่อปลดเปลื้องชุดนอนที่สวมใสอย่างรวดเร็วแล้วตามมาทาบทับร่างบางไว้อีกครั้ง
กดจูบเบาๆ ที่ปากอิ่มอีกครั้ง มือหนาประคองแกนกายที่พองออกรบบนเตียงในตอนเช้า
ชายหนุ่มถอนจูบ ก่อนจะชันเข่าแล้วออกแกนกายถูวนที่ปากทางรักเพื่อเรียกน้ำหวาน ก่อนจะดันทีเดียวจนมิดด้าม
"ซี๊ด..."แก้วคราง เมื่อโทโมะดันตัวตนเข้ามาทีเดียวจนมิด กายสาวตอกรัดความเป็นชายไว้แน่น ถึงจะเคยมีอะไรกันแล้ว แต่ทางรักของแก้วก็ยังคงแน่นสำหรับเขาอยู่ดี
โทโมะค่อยๆ ขยับเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเร่งเครื่องให้เร็วและหนักหน่วง เมื่อตัวตนเขาถูกบีบรัดเอาไว้อย่างแรง ทำให้เขารู้ได้ทันที ว่าเธอกำลังถึงฝั่งฝัน
"อ่า... แก้วระ รอพี่ด้วยสิคนดี ซี๊ด..."โทโมะครางบอกแก้ว เมื่อเธอตอกรัดเขาไว้แน่นจนเขาจะเสร็จตามเธอ
"อ่า... /กรี๊ด!"เสียงครางดังลั่น เมื่อเขาและเธอได้เดินทางมาถึงจุดหมายพร้อมกัน สายธารสีขุ่นหลั่งรินเข้ากายสาวจนทุกหยาดหยด เสียงหอบหายใจดังขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะกลับเข้าสู่สภาวะปกติ แต่โทโมะก็ยังไม่ถอดถอนตัวตนออกจากตัวแก้ว
"ปล่อยได้แล้วพี่โมะ"แก้วบอกกับชายหนุ่ม ก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อสิ่งที่ยังอยู่ในตัวเธอพองขึ้นอีกครั้ง
"ดะ เดี๋ยวนี้พี่โมะ นี่อย่าบอกนะว่า..."
"อืม... ช่วยทำให้มันสงบทีสิ"โทโมะพูด ก่อนจะขยับเข้าออกเบาๆ อีกครั้ง ทำให้แก้วครางออกมาเบาๆ
บทเพลงรักที่บรรเลงจังหวะรักที่ลงตัว ดูเหมือนจะไม่จบง่ายๆ ในวันเดียวแน่ๆ
--------------------------------------------
 
 
 
 
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊าาาาา มีใครคิดถึงไรเตอร์บางเนี่ย

ยังไงก็ฝากเม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์