รักเธอแค่คนเดียว...

บ้านศิริมงคลสกุล

แก้วเดินลงบันไดจากชั้นบน ก่อนจะเดินเข้าไปหามารดาที่นั่งอนู่ในห้องนั่งเล่น หลังจากที่โทโมะได้โทรมาชวนเธอไปทานอาหารกับคุณหญิงมาซากิพร้อมกัน

"อ้าว วันนี้จะไปไหนเหรอลูก?"คุณหญิงจันทร์มณีเอ่ยถามลูกสาว เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

"อืม... วันนี้พี่โมะเขาชวนไปทานข้าวกับคุณแม่เขาน่ะค่ะ"แก้วตอบมารดา ก่อนจะนั่งลงข้างๆ มารดา

"ไปทานข้าวกับคุณหญิงน่ะเหรอ?"

"ค่ะ เห็นเขาบอกว่าท่านอยากทานข้าวกับลูกสะใภ้"

"จ้ะๆๆ แล้วจะกลับกี่โมงล่ะลูก?"

"วันนี้แก้วคงไม่ได้กลับหรอกค่ะ เพราะพี่โมะจะพาแก้วไปดูงานด้วยที่ชุมพร"

"อืม ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก แล้วถ้าพี่เขาขับรถไม่ไหวก็บอกให้เขาพักนะ อย่าฝืน เดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุกันได้"คุณหญิงจันทร์มณีบอกลูกสาวด้วยความเป็นหว่ง

"ค่ะ แล้วถ้าถึงที่โน่นแล้ว เดี๋ยวแก้วจะโทรมาบอกนะค่ะ ฟอด"แก้วพูดจบก็หมอแก้มมารดา ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้านขับรถออกไปทันที

บ้านไทยานนท์

แก้วขับรถมาจอดที่บ้านของชายหนุ่ม ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที

"อ้าว หนูแก้วมาแล้วเหรอลูก? ตาโมะยังไม่กลับมาเลยนะ เดี๋ยวแม่โทรตามให้นะลูก"คุณหญิงมาซากิเอ่ยทักแก้ว เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในบ้าน

"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า แก้วโทรไปหาเขาแล้ว เขากำลังขับรถอยู่น่ะค่ะ"แก้วรีบบอกคุณหญิงมาซากิ เมื่อเห็นคุณหญิงกำลังโทรตามลูกชายของนาง

"จ้ะๆๆ ต่อไปเรียกแม่นะลูก อีกหน่อยเดี๋ยวหนูก็มาสะใภ้ไทยานนท์แล้ว"

"เอ่อ... ก็ได้ค่ะคุณแม่"แก้วเอ่ยทั้งรอยยิ้ม

"คุยอะไรกันอยู่เหรอครับคุณแม่ แก้ว?"โทโมะที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านถาม เมื่อเห็นร่างบางกับมารดาคุยกันอยู่

"ไม่มีอะไรหรอกตาโมะ เรามาก็ดีแล้วจะได้ทานข้าวพร้อมกัน เสร็จแล้วได้ไปดูงานที่ชุมพร ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย"คุณหญิงมาซากิพูด ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องอาหาร

"ขับรถดีๆ นะตาโมะ"คุณหญิงมาซากิบอกกับบุตรชาย หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วนางก็เดินออกมาส่งบุตรชายกับหญิงสาวที่รถ

"ครับคุณแม่"โทโมะรับคำ ก่อนจะหันมาเปิดประตูรถให้แก้ว

"ดูแลลูกสะใภ้แม่ให้ดีๆ นะตาโมะ"คุณหญิงมาซากิพูดกำชับบุตรชาย ทำให้โทโมะหันมายิ้มให้มารดาแล้วขึ้นรถขับออกจากบ้านไป

"คุณแม่ว่าอะไรเหรอค่ะ?"แก้วถาม เมื่อโทโมะขับรถออกมาจากบ้านแล้ว

"เปล่านี่ครับ ท่านแค่บอกว่า... กลับมาให้มีหลานติดมาฝากท่านด้วยนะ..."โทโมะเอ่ยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้แก้วหน้าขึ้นสีทันที

"บ้า! ยังไม่ทันได้แต่งเลยจะให้มีหลานได้ไง"แก้วเอ่ยออกมาเบาๆ ด้วยความเขิน ทำให้โทโมะยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ

"ไม่แต่งก็มีได้นะ เพราะถึงยังไงเราก็ได้แต่งกันอยู่ดี"

"ไอ้พี่โมะ! ถ้าพี่ยังไม่หยุดพูดนะ แก้วงอนจริงๆ ด้วย ชิส์!"พูดจบแก้วก็สะบัดหน้าหนีอย่างอายๆ

"โอ๋ๆๆ พี่ไม่พูดก็ได้ แต่รอให้ถึงที่โน่นก็เถอะ แก้วไม่รอดแน่น เพราะพี่อยู่ดีงานที่นั่น1อาทิตย์ มีเวลาอีกเยอะ"

"ไอ้บ้า! นอนแล้ว!"พูดจบแก้วก็เอนเบาะนอนทันที เพราะคำพูดของโทโมะ

โทโมะยิ้มออกมาบางๆ เมื่อเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว เพราะแบบนี้สินะ เขาถึงหลงรักเธออย่างไม่มีข้อแม้ เมื่อก่อนเป็นยังไงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น นี่แหละที่ทำให้เขารักเธอจนไม่สามารถใครได้อีกแล้ว

ด้านหวาย

หวายขับรถมาถึงบ้านพักตากอากาศที่ติดกับชายหาดตอนเย็นๆ พอดี

หวายเดินเข้ามาในบ้าน ก่อนจะเปิดผ้าม่านหน้าต่าง เพื่อรับลมทะเลยามเย็น ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตัวยาวอย่างหมดแรง

กรี๊ง กรี๊ง

เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้เธอเดินออกมาดูทันที

"เอ่อ มาหาใครเหรอค่ะ?"หวายถาม เมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนยืนอยู่หน้าบ้าน

"ป้าเป็นคนทำความสะอาดบ้านหลังนี้น่ะค่ะ คุณคงเป็นคุณหวายใช่ไหมค่ะ?"ป้าทิพย์ที่เป็นคนดูแลบ้านหลังนี้เอ่ยถาม หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

"ค่ะ ขอบคุณป้ามากนะค่ะที่ทำความสะอาดให้"หวายกล่าวขอบคุณหญิงวัยกลางคน

"ไม่เป็นไรค่ะ ป้าชื่อทิพย์นะค่ะ อยู่ถัดจากบ้านคุณหวายไปนิดเอง มีอะไรไปเรียกป้าได้นะค่ะ"

"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะป้าทิพย์"หวายเอ่ยขอบคุณป้าทิพย์อีกครั้ง ก่อนที่ป้าทิพย์จะขอตัวกลับไป เธอจึงเดินเข้ามาในห้องอีกครั้ง

มือบางยกขึ้นมาลูบท้องตัวเองเบาๆ ด้วยความรัก เพราะต่อจากนี้ชีวิตเธอเหลือเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น

'แม่จะดูแลและเลี้ยงดูด้วยสองมือของแม่เองนะลูก'หวายคิดในใจ ก่อนจะปิดบ้านแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน เพื่ออาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะเธอเหนื่อยล้ามาจากการเดินทาง

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆๆๆ

อัพให้แล้วน๊าาาาา

ยังไงก็เม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์