รักเธอแค่คนเดียว...

บ้านเธียรประสิทธิ์
"อ้วก... อ้วก..."ร่างบางโก่งคออาเจียนในห้องน้ำ มือบางกำแท่งสีขาวที่มีขีดสีแดงขึ้นสองขีดแน่น
พรึบ
ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วทิ้งตัวนั่งบนเตียงหนานุ่มอย่างหมดแรง มือบางยกแท่งสีขาวขึ้นมาดูอีกครั้ง
น้ำตาหยดใสค่อยๆ ไหลลงมาอย่างช้าๆ มือบางอีกข้างยกขึ้นลูบที่หน้าท้องแบนราบเบาๆ
"ทำไมหนูถึงมาตอนนี้ล่ะลูก..."หวายพูดเบาๆ ขณะที่ลูบท้องเองอยู่ อีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดมา เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี
"ไทชิ..."พึมพร่ำชื่อของอีกคนที่เธอไม่รู้ว่า ถ้าเธอบอกเขาไปเขาจะรับเป็นพ่อของลูกเธอหรือเปล่า
มือบางหยืบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะชั่งใจอยู่นานว่าเธอจะบอกเขาดีหรือไม่
"ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของลูก... โทรไปบอกคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง..."คิดได้ดังนั้น ก็กดโทรออกเบอร์ของไทชิทันที
"ฮะ..."หวายกำลังจะพูด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงปลายสายไม่ใช่เสียงของคนที่เธอจะคุยด้วย
[ฮัลโหล ขอสายใครเหรอค่ะ?]เสียงปลายสายถามอย่างงัวเงีย ทำให้หวายกำมือตัวเองแน่นด้วยความเจ็บปวด
"ขอสายไทชิหน่อย"
[อืม... คุณไทชิเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ มีอะไรฝากฉันไว้ก่อนก็ได้นะ]
"ไม่ ฉันต้องการคุยกับเขาเดี๋ยวนี้!"หวายพูดเสียงแข็งขึ้นทันที
[เอ๋! ก็บอกว่าเขาเข้าห้องน้ำอยู่ไง! ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงย่ะ!]
"งั้นถ้าเขาออกมาบอกให้เขาโทรหาฉันด้วยนะ บอกว่าเรื่องสำคัญ"พูดจบก็วางสายทันที น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง หลังจากที่วางสายแล้ว
'กวิน... หวายคิดถึงคุณจัง...'หวายคิดในใจ หากวันนั้นเธอไม่ทิ้งเขา เธอคงมีความสุขมากกว่านี้...
แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเธอไม่ได้รักเขา เธอหลอกเขา จนเขาหมดตัวแล้วมารักกับอีกคนที่เขาไม่เห็นค่าเธอเลยสักนิด...
 
บ้านศิริมงคลสกุล
แก้วเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากที่โทโมะได้ขับรถมาส่งเธอหลังจากลองชุดแต่งงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"เป็นอย่างไงบ้างแก้ว?"คุณหญิงจันทร์มณีถามร่างบางที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกแล้วนั่งลงข้างๆ นาง
"ก็ดีค่ะ"แก้วตอบมารดาพร้อมรอยยิ้ม
"แล้วคุณหญิงมาซากิได้ว่าอะไรลูกหรือเปล่า?"คุณไพรพิศารถามด้วยความเป็นห่วงลูกสาว
"ไม่นี่ค่ะ ท่านออกจะชอบใจซะอีก"คำตอบของแก้ว ทำให้คุณไพรพิศารกับคุณหญิงจันทร์มณีแปลกใจ
"หมายความว่ายังไงแก้ว?"
"ก็ตามที่บอกนั้นแหละค่ะ ดูเหมือนคุณหญิงจะไม่ขัดอะไร แล้วยังพูดในทำนองว่าอยากให้แต่งกันไวๆ ซะมากกว่า"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอแก้ว?แล้วหนูหวายล่ะลูก?"คุณหญิงจันทร์มณีถาม เพราะนางรู้ว่าหวายเป็นว่าที่คู่หมั้นที่คุณหญิงมาซากิเลือปไว้ให้ลูกชายของนางมาตั้งนานแล้ว แต่ทั้งสองเพิ่งทำความรู้จักกัน ตอนนี้ที่คุณหญิงปาริสาพาหวายไปที่บ้านไทยานนท์
"พอคุณหญิงรู้ว่าครอบครัวของหวายกำลังล้มละลายท่านก็นิ่งเลยน่ะค่ะ"
"อะไรนะ!? ครอบครัวของหนูหวายกำลังล้มละลายเหรอ?"
"ค่ะ ก็นะ หลอกคนอื่นไว้เยอะ"
"แล้วคุณหญิงว่ายังไงบ้างล่ะลูก?"คุณไพรพิศารถาม
"ท่านก็ไม่รับสิค่ะ"
"เฮ้อ..."คุณหญิงจันทร์มณีถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะรู้นิสัยของคุณหญิงมาซากิดี ถ้าไม่รวยจริงนางไม่มีวันรับมาเป็นสะใภ้ไทยานนท์เด็ดขาด
"เป็นอะไรไปค่ะคุณแม่?"
"ไม่มีอะไรหรอกลูก ว่าแต่เราเถอะกินข้าวมายัง?"
"ยังเลยค่ะ งั้นอก้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ แล้วจะลงมาทานพร้อมคุณพ่อคุณแม่ ฟอด"พูดจบก็หอมแก้มมารดา ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไป
 
ครืด... ครืด...
เสียงโทรศัพท์ของใครบางคนดังขึ้น ทำให้เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ทันที
หวาย...
"ฮัลโหล มีอะไร?"เอ่ยถามเสียงเรียบ ขณะที่สายตาของเขากำลังอ่านเอกสารตรงหน้าอยู่
[ไทชิ คุณว่างหรือเปล่า? ออกมาเจอฉันหน่อยสิ]
"ผมไม่ว่างไปเจอคุณหรอก มีอะไรก็รีบๆ พูดมาสิ"
[ฉัน... ท้อง...]คำพูดของหวาย ทำให้ไทชิชะงักทันที ก่อนจะละสายตาจากเอกสารตรงหน้าแล้วเอนหลังในท่าสบายๆ
"แล้วคุณมาบอกผมทำไม? คุณแน่ใจเหรอว่าเด็กในท้องเป็นลูกของผม?"
[ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะ? คุณก็น่าจะรู้นะว่าฉันไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากคุณ!]
"หึ! แล้วไอ้โทโมะล่ะ? คุณไม่เคยมีอะไรกับมันหรือไง?"
[ไทชิ!!! ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าคุณจะมีความคิดแบบนี้! เสียแรงที่ฉันรักคุณจริงๆ]พูดจบหวายก็วางสายไปทันที
"เฮ้อ..."ไทชิถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วนั่งอ่านเอกสารต่อไป อย่างไม่สนใจในสิ่งที่หญิงสาวบอกไปเมื่อกี้ เพราะเขาคิดว่าเธอคงจะหลอกเขาซะมากกว่า
--------------------------------------------
 
 
 
 
มาแล้วๆๆๆๆๆ
อัพให้แล้วน๊า ยังไงก็เม้นและติดตามกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์
ฝันดีน๊าาาาาา