SF KrisLay *remember me ที่รัก"

Kris part
ผมเดินตามพวกบ้า=_= เพื่อไปร้านไอติม..ทำไมเรียกพวกบ้าอะหรอ..ก็มันบ้าจริงๆ!! ใครเขาบอกเขาสอนให้มาเดินเป็นคู่ๆแบบนี้วะ จงอินคยองซู ชานยอลแบคฮยอน เซฮุนลู่หาน ไหนจะเสียงจีบเด็กของซูโฮ=_=^ แต่จริงๆจะว่าไปผมก็มีคู่นะ...เพราะอี้ชิงเดินอยู่ข้างๆผม ในใจคงคิดว่าพวกนี้บ้า..ไม่ต่างจากผมหรอก
"ถึงละ~" เสียงของคยองซูดังขึ้น พวกผมเลยเดินเข้าไปหาที่นั่ง บอกตรงว่าคุ้มค่าเหนื่อย เพราะร้านที่นี่สวยมาก แอร์เย็นมาก สบาย~ ผมเหลือบมองอี้ชิงที่ดูจะสนใจร้านนี้ไม่น้อย
"แบคฮยอน~ ดูนี่ดิตุ๊กตาาา เค้าเรียกว่าตัวอะไรอะ~" อี้ชิงถามเพื่อนรัก ท่าทางดูจะสนใจไอ้ตุ๊กนั่นมาก
"อัลปาก้า " ผมพูดออกไปพร้อมใบหน้าที่นิ่งเฉย
"เขาไม่ได้ถามมึงไอ่ผู่ชายเย็นชา~"ชานยอลที่ยืนหลบอยู่หลังแฟนตัวเล็ก โผล่หูกางๆออกมาท้าทายอำนาจของผม ไอ่นี่=_=*
"เห็นแบคทำหน้างงๆเลยคิดว่าไม่น่าจะรู้ กูก็เลยตอบแทน=_=" ผมหยิบเมนูที่มีไอศครีมให้เลือกหลสกหลายรสชาติ ทุกคนเริ่มสั่งทีละคนๆ จนเหลือแค่ผม กับอี้ชิง
"ผมเอาช็อกโกแลตอัลมอนครับ"ผมพูดออกไปก่อนจะหันไปมองอี้ชิง
"ส่วนของผม..."
"วนิลาอัลมอน." ผมเผลอพูดออกไป ความทรงจำในวัยเด็กทำให้ผมหลุดปากพูดออกไป ทำให้สายตาทุกคู่ของคู่รักบ้าบอทั้งหลาย จับจองมาที่..ผม
"คริสรู้ได้ไงว่าอี้ชิงชอบวนิลาอันมอน??" ผมหน้าซีดเผือด อารมณ์ตอนนี้คืออยากวิ่งออกจากร้านที่สุด!
"ก็แค่...เดา.." ผมตอบกลับหน้านิ่ง ..ต้องรักษาคาแรคเตอร์ ถึงแม่ในใจกำลังกรีดร้องก็ตาม โฮ~
"เดาเก่งนะฮะ 55555" อี้ชิงพูดพลางหัวเราะจนแก้มบุ๋ม ผมลอบมองทุกคนว่ามีปฎิกริยากับข้อแก้ตัวผมยังไง แต่ก็ไม่มีใครสงสัยอะไร..ยกเว้น ไอ้เพื่อนหูกาง...ทำหน้าเหมือนเป็นเซอลอคโฮม=_=*
"จงแด~~~ มาช้าจัง " เสียงของโต๊ะข้างๆ ทำให้แพนด้าน้อยหันขวับ ผมก็ไม่สนใจหรอกเพราะ ผมมาเพื่อนสนใจคนๆเดียวเท่านั้นแหละ=..=
 
Xiumin part
ผมนั่งรอเพื่อน[?] ต่างโรงเรียน ที่นี่ทุกวัน เพราะหลังจากที่ชวนจงแดมาครั้งนั้นก็รู้สึกติดใจ... ไม่รู้ติดใจอะไรนะ รู้แค่ อยากมาทุกวัน
"อ่าวพี่ๆมาทำอะไรกันอะ??" จงแดหันไปหาโต๊ะจ้างๆ ซึ่งผม..ไม่รู้จักสักคน
"มานั่งด้วยกันดิจงแด" เสียงของใครสักคน ดังขึ้นมา
"หมินๆ ไปนั่งกับพวกพี่ๆกัน พี่เขาใจดีนะ น่ารักทุกคน รุ่นเดียวกันกับเราก็มี ป่ะๆ"พูดจบจงแดก็ลากผมไปนั่งกับพวกพี่ๆ
"เอ่อ สวัสดีครับ ผมชื่อซิ่วหมินนะ^^" ผมเอ่ยไปด้วยเสียงสั่นเทา ก็..คนเยอะแบบนี้ไม่ให้ประหม่ายังไงไหว
"สวัสดี~ พี่ชื่อชานยอลนะ นี่แบคฮยอนแฟนพี่" ผมรู้สึกว่าคู่นี้ดูน่ารักมากๆ พี่ชานยอลโชคดีจังมีแฟนหน้าตาน่ารักขนาดนี้>< แล้วทุกคนก็เริ่มแนะนำตัว
"ว่าแต่หมินเป็นแฟนจงแดหรอ~*...*" ผมหน้าแดงแจ๋ ผมไม่ได้เป็นแฟนจงแดนะะะ ถึงเวลาเล่นเหสจะเหมือนก็เถอะ//////
"ป่าวๆ เราเป็นเพื่อนกันครับบ" ผมรีบตอบปฎิเสธทันที
 
"อ่าว พูดแบบนี้หมินไม่รักเค้าแล้วเหยออ เมื่อวานยังบอกรักกันอยู่เลย~" ผมหันขวับไปหาจงแด
 
"บ้าเร้อะ ก็เล่นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว=.=" เล่นเหมือนแฟนกัน
 
" ระวังนะ~เล่นมากๆเดี๋ยวได้คิดจริงขึ้นมาหละวุ่นเลย "พี่ลู่หานพูดขึินมาแล้วหัวเราะชอบใจ ก็จริงนะฮะ บางทีผมอาจจะคิดจริงแล้วก็ได้
 
"ถ้าคิดจริงเดี๋ยวผมรับผืดชอบหมินเองครับพี่ลู่5555 "จงแดตอบอย่างอารมณ์ดี ที่ตอบไปแบบนั้นมันมาจากใจ หรือแค่แกล้งให้)ันหลงนายมากขึ้นห้ะจงแด!!!!
หลังจากที่พวกเรากินเสร็จแล้วนั่งคุยกันสักพัก พวกเราก็แยกย้ายกันไปคนละทิศรวมถึงผมกับจงแด
ตึ๊ง เสียงแจ้งเตือนทำให้ผมต้องรีบหยิบมือถือคู่ใจขึ้นมาดู
" [คิดถึงจังงง] " ไอ่บ้าจงแด แยกกันไม่ถึง5นาที เวอร์หวะเวอร์~~ ถึงจะคิดแบบนั้ยก็เหอะแต่ก็ทำผมเขอนไม่น้อยเลยนะเนี่ย=\\\\=
" [ไอ่บ้า!!!~ พึ่งแยกกันเมื่อกี้มาคิดถงคิดถึงอัลไลลลล] "
" [โหยย พูดงี้ได้ไง หมินไม่คิดถึงเค้าหรอ~] " ผมลอบยิ้มทันที อ้าก ไอ่นี่จะทำให้หลงไปถึงไหนวะ!!
" [คิดอยู่...แต่..]" ผมตอบกลับไปแบบกึ่งๆ...5555แกล้งคนสนุกดี~
" [แต่อะไรร~ ทำไมต้องแต่~~~] "
" [แต่ไม่รู้ว่าถึงรึยัง.5555] "
" [น้อววว หมอนจ๋าทำเขาเขินอะ แต่ความคืดถึงของหมินมันส่งมาช้ามากเลยอะที่หลัง emsมานะจะได้ไวๆ] "
" [เดี๋ยวนี้เขามี4จีแล้ว จงแด~]" ผมหลุดขำออกมา ก่อนจะก้มหน้าดูจอมือถืออีกครั้ง
" [หมินไม่รู้อะไรซะแล้ว...ems อ่ะ เร็วกว่า4จีอีกนะ5555555] "
" [อ้าวหรอ555 นั่งรถไปหาเลยดีกว่าา ไวกว่าเยอะ~] "
" [นั่งรถมันช้าไป...มานั่งในใจเค้าดีกว่าโน๊ะ~] " เหมือนตัวจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ โอ้ยยย ไอ่บ้า เขินว้อย!!!
" [จะให้นั่งในใจเค้า หรือจงแดกันแน่ครับ] "
" [ ถึงเค้าจะคืดถึงหมินมาก แต่เค้าก็อยากเตะหมินมากเหทือนกันนะครับ=_= " ผมหลุดขำออกมาทันที แหมะ กวนนืดกวนหน่อยจะเตะ
" [เปลี่ยนจากเตะมารักกันดีกว่า~] " ผมหยอดกลับไป แีกฝ่ายจะเขินบ้างไหมเนี้ย
" [หมิน...ถ้าเราเอาจริงหมินจะเหมือนเดิมไหม.." ผมเริ่มสงสัยกับคำถาม
" [หมายความว่าไง] "
" [หมายความว่า ถ้าเรารักหมินจริงๆ หมินจะโกรธเราไหม??" ผมใจเต้นแรงขึ้น ครั้งนี้เล่นหรือจริงเนี่ย!! ผมยืนอึ้งอยู่แบบนั้น..ก่อนจะได้สติแล้วยิ้มออกมา
" [ไว้เจอกันแล้วจะบอก] " ผมเดินมาจนหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมล์
" [งั้นช่วยหันหลังมาหน่อยได้ไหม??" ผมเบิกตากว้างทันที ก่อนจะค่อยๆหันไปข้างหลังช้าๆ... จงแด!! เห้ยมาได้ไง หรือเดินตามมาตลอดทาง เห้ยยย!!!
"นี่ไง อยู่ตรงหน้าแล้ว จะบอกได้หรือยัง ว่าถ้าเรารักหมินขึ้นมาจริงๆ หมินจะโกรธเราไหม?" ผมแกล้งทำหน้านิ่งก่อนจะหันหลังแล้วแอบยิ้ม ..ผมโคตรมีความสุขอะ!!
"หันหลังแบบนี้แปลว่าโกรธใช่ป้ะ หมินน เราขอโทษ เราจะตัดใจนะ หมินอย่าเปลี่ยนไปนะ!¥.¥" อิผู้ชายคนนี้ขี้มโน=_=*
" ใครบอกก เขินต่างหากเว้ยเขินนน รักแล้วรักเลยห้ามตัดใจ~~~!!! " ผมรีบหันมาหาจงแดทัยทีก่ินมันจะคิดไปไกลกว่านี้
"พูดจริงอ่ะ!!!! " พูดเล่นมั้งดูหน้าหมินด้วย=\\\\=
 
"อืมมม" ผมตอบไปแบบปัดๆ ก็มันเขินนี่
"โอ้ยยยย แดรักหมินหวะ รักมากเลย " พูดจบจงแดก็เดินเขามาหอมแก้มซ้ายขวาผมรัวๆ
"เห้ยพอ~ อายเขามั่งดิ~"
"ไม่อายย" พูดจบจงแดก็ก้มลงมาจุ๊บปากผมก่อนจะดึงผมเจ้าไปกอด
"หมินเป็นแหนกับแดนะ..." ผมพยักหน้าเบาๆเป็นตอบว่าผม ตกลง ..>< งื้อ ไม่ต้องแกล้งเป็นเหมือนแฟนแล้วเย้~ ผมกอดจงแดแน่น ผมดีใจจริงๆ>< ซาลาเปาน้อยมีคนดูแลแล้วนะหม่าม๊า~~ ผมกรี๊ดกร๊าดในใจ.