รักในความทรงจำ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ 9
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เรียบร้อยแล้วครับนายท่าน นายรอง " ชายคนหนึ่งเดินเข้ามารายงานกับป๊อปปี้และโทโมะที่นั่งทำงานอยู่ภายในห้องทำงาน 
 
 
 
 
" พวกเธอเป็นยังไงบ้าง " โทโมะเริ่มถามก่อน 
 
 
 
 
" ดูตกใจครับ ตอนนี้กำลังหาทางหนีอยู่ครับ " ป๊อปปี้และโทโมะยิ้มขำ ก่อนจะให้ผู้ชายคนนั้นออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วฟางว่ามันแปลกๆ พวกนั้นจบเรามาแต่กลับไม่ทำอะไรแถมยังดูแลราเป้นอย่างดีอีก " ฟางพูดกับแก้วที่กำลังนั่งหาทางหนีอยู่ 
 
 
 
 
" นั่นแหละฟาง มันแปลกมาก อย่าบอกน่ะว่า..." แก้วคิดถึงเหตุผลก็สะดุดเมื่อนึกถึงผุ้ชายที่นอนกับเธอเมื่อคืน 
 
 
 
 
" เห้อ... " ฟางพอจะเข้าใจว่าแก้วหมายถึงใครก็ถอนหายใจยาวๆ 
 
 
 
 
" ฟางแก้วถามหน่อยนะ " ฟางพยักหน้าช้าก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนที่มีเด็กชายนอนหลับอยู่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางชอบคุณป๊อปหรือเปล่า " ฟางดูนิ่งไปเมื่อเจอกับคำถามของแก้ว 
 
 
 
 
" จะบ้าหรอแก้ว ฟางจะไปรักคนที่ทำลายฟางได้ยังไง " ฟางรีบพูด 
 
 
 
 
" จริงสินะ " แก้วพูดเศร้าๆ จนฟางหันกลับมามองแก้วด้วยความสงสัย 
 
 
 
 
" แก้ว แก้วรักคุณโทโมะหรอ " 
 
 
 
 
" มันเป็นไปไม่ได้หรอกฟาง ฟางก็เห็นว่าพวกเขาเป็นยังไง แก้วว่าแก้วลองมองคนอื่นดีกว่าเนาะ! " แก้วพูดจบก็ยิ้มให้ฟาง ฟางยิ้มแล้วเดินเข้าไปกอดแก้ว 
 
 
 
 
" แก้วคือเพื่อน คือพี่ คือคนที่คอยอยู่ข้างฟางมาตลอด อย่าทิ้งฟางไปไหนนะ ต่อให้แก้วแต่งงานก็สัญญากับฟางนะ ว่าจะไม่ทิ้งไปไหน " ฟางอ้อนสาวห้าวแก้วลูบผมสาวหวานเบาๆ
 
 
 
 
" ไม่หนีไปไหนหรอก จะไม่ไปไหนจนกว่าฟางจะไล่แก้วไปอ่ะแหละ " แก้วพูดแล้วกรัฉับกอดฟาง ทั้ง2สาวกอดกันกลม จนชายหนุ่ม 2 คนที่เพ่ิงเข้ามาเหวอเมื่อเห็นภาพนั้น 
 
 
 
 
"  นี่ทำอะไรหัดอายฟ้าอายดินสะมั่งนะ " ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ ทั้ง 2 สาวคลายกอดแล้วหันไปมอง
 
 
 
 
" แล้วไง พวกฉันแสดงความรักต่อกันเฉยๆ มากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว " แก้วตอบแล้วกระตุกยิ้ม โทโมะไม่ชอบที่หญิงสาวพูดแบบนั้ก็เดินลากแก้วออกไปฟางจะเดินหนีป๊อปปี้เข้าไปหาเด็กน้อย แต่ชายหนุ่มรั้งแขนเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
" ฟ้อนท์เป็นยังไงบ้าง " ป๊อปปี้มองหน้าฟางที่นิ่งๆ ก็พูดปกติ 
 
 
 
 
" หลับอยู่คะ " ฟางพูดแล้วแกะมือของป๊อปปี้ออก
 
 
 
 
" คุณพาพวกเรามาที่นี่ทำไม " ฟางพูด
 
 
 
 
" อยู่ที่นี่ดีแล้ว มันปลอดภัย " ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
" แต่ฉันอยู่ข้างนอก ก็ปลอดภัย " สาวหวานยังคงเถียงต่อ
 
 
 
 
" อื้อออ"
 
 
 
 
" เลิกดื้อได้ไหม ฉัน..ฉันเป็นห่วงน้องฟ้อนท์ ยังไงเขาก็เป็นลูกฉัน " ป๊อปปี้พูดตะกุกตะกพะ
 
 
 
 
" คุณป๊อปคะ พวกเราอยู่ได้โดยไม่มีคุณมา 5 ปี พวกเราสบายใจและมีความสุขมาก แต่พอคุณเข้ามา ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เปลี่ยนไปทุกอย่างๆ จริงๆ " ฟางพูดตามความจริง เธออยู่กับลูก อยู่กับเพื่อนสาวของเธอ หลังจากที่เธอหลุดมาจากนรกขุมนั้น เธออยู่กับความสุข ถึงแม้ว่าจะต้องลำบากมากแค่ไหน แต่เธอก็มีความสุข 
 
 
 
 
 
" ฉันจะไม่รั้งเธอเอาไว้นาน เพราะถึงยังไง อีกไม่นานฉันก็ต้องแต่งงาน หลังจากนั้นฉันจะปล่อยเธอไป ส่วนน้องฟ้อนท์ ฉันจะดูแลเขาเอง เธออยากจะไปเริ่มต้นใหม่กับใครก็เชิญ " ป๊อปปี้หันหลังให้ฟาง แล้วพูดตามที่เขาคิดเอาไว้
 
 
 
 
 
" ไม่ได้นะ ฟ้อนท์เป็นลูกของฉัน " ฟางไม่ยอมที่ป๊อปปี้จะเอาลุกของเธอไป
 
 
 
 
 
" แต่เขาก็เป็นลูกของฉัน " ป๊อปปี้ก็ไม่ยอมเช่นกัน
 
 
 
 
 
"คุณอย่าเอาลูกฉันไปเลยนะ ฉันขอร้องฮึกฮือออ ฟ้อนท์เป็นทุกอย่างสำหรับฉัน ฉันขอร้องนะคะ " ฟางพูดพร้อมกับร้องไห้ ป๊อปปี้หันกลับมา เห็นฟางที่ยืนร้องไห้แล้วยกมือไหว้เขาก็เบือนหน้าหนี
 
 
 
 
"  ...... " ป๊อปปี้เดินเข้าไปดึงฟางเข้ามากอด หญิงสาวร้องไห้อย่างหนัก 
 
 
 
 
" คุณกำลังจะแต่งงาน เดี๋ยวคุณก็จะมีลูก แต่ฉันฉันไม่มีใคร ขอร้องฮึกฮือออย่าเอาฟ้อนท์ไปจากฉันเลย" ฟางร้องไห้พูดเสียงอุ้อี้ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
" ฉันจะไม่พาฟ้อนท์ไปไหน แต่ขอได้ไหม เธออยู่กับฉันได้ไหม ฟาง... " ป๊อปปี้พูดับคนในอ้อมกอด ฟางนิ่งไม่เข้าใจป๊อปปี้
 
 
 
 
" ทำไมคุณ " 
 
 
 
 
" ฉันจะไม่พุดอะไร แค่เธอรู้เอาไว้ ว่าตอนนี้ เธอต้องอยู่กับฉัน เข้าใจไหม " ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
" ฉัน..." 
 
 
 
 
" ถ้าเธอจะไป เธอก็ไป แต่ฉันจะบอกเธอเอาไว้ว่าฟ้อนท์จะเป็นของฉันเท่านั้น " ฟางมองป๊อปปี้ตาเขม็ง 
 
 
 
 
"ไปในบ้านเถอะ " ป๊อปปี้จูงมือฟางเดินเข้าไปในบ้าน โดยที่มีสายตาคู่หนึ่งมองพกวเขาอยู่ตลอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คืนนี้เราจะต้องนอนที่นี่หรอครับ " ฟ้อนท์พูดกับฟางและแก้ว ที่นั่งกินข้าวอยู่ โดยมีป๊อปปี้และโทโมะอย่ด้วย 
 
 
 
 
" ครับ " ฟางสบตากับป๊อปปี้แล้วตอบเด็กชายไป
 
 
 
 
" คราวหน้า ลุงป๊อปกับอาโมะบอกพวกเราดีดีก็ได้นะครับ ทำแบบนี้พวกเราตกใจหมด " เด็กน้อยพูดเตือน 2 หนุ่มอย่างกับผู้ใหญ่ เล่นเอา 2 สาวหัวเราะ 
 
 
 
 
" ครับ อาโมะจะไม่ทำอีกแล้วเนาะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
ขอบคุณมากคะ !! 
 
 
มันอาจจะไม่สนุกยังไงฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ