รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 8

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชี่พา 2 สาวไปซื้อของที่ตลดาพร้อกับน้องฟ้อนท์ เด็กน้อยดูจะชอบใจและรักพิชชี่มาก ก็อย่างว่า ชายหนุ่มอยู่กับเด็กน้อยคนนี้มาตั้ง 2-3 ปีนี่นา พิชชี่ขับรถพาทั้ง 2 สาวไปส่งที่บ้าน ก่อนจะช่วยกันถือเข้าไปภายในบ้าน 

 

 

 

 

 

" แหมแหม พิชแก้วก็หนักนะ ไม่ช่วยเล้ย!!! " แก้วแซวเมื่อพิชชี่เอาแต่ช่วยฟางถือของจนเพื่อนสาวของเธอนี่เดินตัวปลิว จะมีก็แต่เธอที่หนักเป็นบ้า 

 

 

 

 

 

" งอนหรอห้อยย มามาเดี๋ยวช่วย " พิชชี่รีบพูดแล้วยิ้มขำรีบเดินหนีแก้วเพราะฝ่าหญิงจะเตะเขาเอา 

 

 

 

 

 

" ปากดีเดี่ยวเหอะไอ้พิช " แก้วรีบวิ่งตามเข้าไป ฟางปล่อยให้เด็กน้อยวิ่งตามพิชชี่กับแก้วเข้าไปในบ้าน ตัวเองก็หัวเราะในท่าทางของพิชชี่และแก้วก่อนจะเดินเข้าไปแต่

 

 

 

 

 

" ......... " ฟางหันกลับไปมองด้านหน้าบ้านอีกครั้ง คราวนี้สาวน้อยคงต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ ยืนอยู่แล้วจ้องมาที่เธอ ฟางเองก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็ไม่ได้ทำอะไร ทำเพียงหันหลังกลับแล้วเดินเข้าไปในบ้านแทน 

 

 

 

 

 

ถ้าอยากจะมีผัวขนาดนั้น ก็อย่าบอกเรื่องราวในอดีตให้อนาคตผัวเธอรู้ด้วยละ หึ

 

 

 

 

 

 

 ขอบคุณคะที่บอก ดิฉันบอกเขาไปนานแล้วคะ แล้วเค้าก็รับได้ ดีจังเลยนะคะ^^ ...

 

 

 

 

 

 

" ฟาง ฟาง! " ฟางสะดุ้งก่อนจะหันกลับไปแแล้วต้องตกใจเมื่อเธอกับพิชชี่หน้าห่างกันเพียงแค่คืบ ชายหนุ่มยิ้ม ฟางค่อยผงะตัวออก 

 

 

 

 

 

" อ่ะเอ่อ ขอโทษนะ " พิชชี่ยิ้มเขินแล้วพูดกับฟาง ฟางยิ้มแหยๆให้ชายหนุ่ม 

 

 

 

 

 

" ฮั่นแหน่ะ แอบจีบกันหรอฮับ อาพิช แม่ฟาง " เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของแก้วพูดแซว ก่อนจะหันมาตีมือกับสาวสวย

 

 

 

 

 

" แก้วสอนหลานแก่แดดนะ " ฟางพูดแล้วมองแก้วดุๆ 

 

 

 

 

 

" เปล่าสักหน่อยแค่บอกเรื่องจริงให้รู้แค่น้าน55ไปกันดีกว่าเนาะน้องฟ้อนท์ " แก้วพูดแล้วอุ้มฟ้อนเดินหนีขึ้นไปบนห้อง 

 

 

 

 

" แต่ฟ้อนท์ก็พูดถูกนะ " พิชหันกลับมาสบตากับฟางแล้วพูด ฟางรีบหลบสายตาของพิชชี่

 

 

 

 

 

" ........ "

 

 

 

 

 

" พิชควรจะเจอคนที่ดีกว่าฟาง " ฟางตัดสินใจพูดกับพิชชี่ 

 

 

 

 

 

" ก็ตรงหน้าพิชนี่ไง ดีที่สุดแล้วละ " ชายหนุ่มกลับกุมมือหญิงสาวเอาไว้ แล้วยิ้มหวานให้ ฟางมองผู้ชายตรงหน้า ภาพผู้ชายอีกคนฉายเข้า จนหญิงสาวมึนงงไปหมด 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไร เอาไว้ฟางมั่นใจฟางค่อยบอกพิชนะ แต่ขอแค่อย่าไล่พิชไปไหนเลย ขอให้พิชได้ดูแลฟางแบบนี้ พิชก็ดีใจแล้ว " ฟางและพิชชี่ยิ้มหวานให้กัน 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณนะพิช ขอบคุณ " ฟางพูดแล้วยิ้มให้พิชชี่ ชายหนุ่มเดินจับมือพาฟางออกมาจากห้องครัวแล้วเดินไปนั่งเล่นที่โซฟาแทน 

 

 

 

 

" ทำรายงานเสร้จหรือยัง จะส่งวันศุกร์นี้แล้วนะ " ฟางตาโตแล้วส่าายหน้า พิชชี่หัวเราะในท่าโก๊ะๆของเธอ แล้วช่วยฟางนั่งทำรายงานไปจนเกือบเย็น..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป๋า มาได้ไงครับ " ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบริษัทพร้อมกับท่าทางที่หงุดหงิดไม่ใช่น้อย ก่อนจะเห็นป๋าของเขามานั่งรออยู่แล้วในห้องพร้อมกับโทโมะ 

 

 

 

 

 

" ไปไหนมา " 

 

 

 

 

 

" ผมไปพบลูกค้่า " ป๊อปปี้มองฟน้าน้องชายที่นิ่งเงียบก็รู้ทันทีว่ามันต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น 

 

 

 

 

" แน่ใจ..." 

 

 

 

 

" ป๋าต้องการอะไรก็บอกมาเเถอะครับ " 

 

 

 

 

" ป๋ารู้ว่าตอนนี้แกมีลูกแล้ว " ป๊อปปี้ดุตกใจเล็กน้อยเพราะป๋าของเขาเพิ่งจะกลับมาจากฮ่องกงเพียงไม่กี่วัน โทโมะและป๊อปปี้มองหน้ากัน

 

 

 

 

" แล้วก็รู้ด้วยแม่ของลูกแก คือผู้หญิงบริสุทธิ์ เมื่อ5 ปีก่อน " 

 

 

 

 

 

" ....... "

 

 

 

 

 

" ฉันจะไม่ห้ามให้แกไปดูแลลูกของแก แต่กับแม่! แกกำลังจะแต่งงาน อย่าลืมสิป๊อปปี้ " ป๋าของป๊อปและโมะพูดอย่างเตือนสติ เขาเองก็อยากเล่นอยากอยู่กับหลาน แต่จะให้เขาทำยังไง เมื่อคนอีกนับพัน ที่อยู่ในการปกครองของเขา และต่อไปคือลูกชายที่จะต้องมาดูแล 

 

 

 

 

 

" แต่ถ้าแก ไม่อยากให้ลูกแกต้องมาตกอยู่ในอันตราย ก็อย่าไปยุ่งกับพวกเขา " ป๋าพูดลอยๆ แล้วมองหน็าป๊อปปี้กับโทโมะ 

 

 

 

 

 

" ฉันรู้ว่าพวกแกรู้สึกยังไงกับผู้หญิง 2 คนนั้น " 

 

 

 

 

 

" ผมเปล่านะป๋า " โทโมะรีบพูด 

 

 

 

 

" ผม..." 

 

 

 

 

" หึ! "

 

 

 

 

 

"  ....... "

 

 

 

 

 

" จะทำอะไร ก็คิดดีดีล่ะ   ถ้ากล้าพอก็ไปคุยกับฉัน " ป๋ามองหน้าโทโมะและป๊อปปี้ เขามองลูกชายท้ั้ง2 คนเขาเองก็เห็นใจแต่จะให้ทำยังไง เมื่อเป็นหัวหน้า เราก็ต้องเสียสละ ความสุขของเรา

 

 

 

 

"........" 

 

 

 

 

 

"......"

 

 

 

 

" ฉันจะไปพาฟางกับฟ้อนท์มาอยู่ที่เซฟเฮ้าส์ " หลังจากที่ป๋าเดินออกไปไมนาน ป๊อปปี้พูดขึ้น 

 

 

 

 

 

" เอาจริงดิเฮีย " ป๊อปปี้พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหันไปถามามโทะโมะ

 

 

 

 

 

" แล้วแกละ " 

 

 

 

 

 

" ....... "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณมากนะพิช ที่มาช่วยทำให้น้องฟ้อนท์อารมณ์ดีขึ้นเยะอเลย " 

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรหรอก เดี่ยววันศุกร์เรามารับฟางไปมหาลัยนะ " พิชพูดแล้วยิ้มกับฟาง หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ 

 

 

 

 

" บาย" ฟางโบกมือให้กับพิชชี่ ก่อนที่จะหันตัวเดินเข้าบ้านเมื่อไม่เห็นรถของชายหนุ่มแล้ว แต่ต้องตกใจเมื่อเสียงรถที่จอดที่หน้าบ้านอีกครั้ง 

 

 

 

 

"  พะ พวกนายเป็นใคร ปล่อยฉันนะ " ฟางตกใจเมื่อเจอชายชุดดำประมาณ 5-6 คนเดินมาหาเธอแล้วจับเธอขึ้นรถ ส่วนอีก 3-4 คนเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวเป็นห่วงลูกชายเหลือเกิน 

 

 

 

 

 

" เฮ้ยปล่อยดิเว้ย! " 

 

 

 

 

 

" แก้ว! " ฟางเห็นแก้วและลูกชายตัวแสบ ที่โดนลากมาที่รถ แก้วเห็นฟางก็ตกใจ ก่อนจะโดนพวกผู้ชายพวกนั้นพลักเข้ามานั่งในรถ 

 

 

 

 

 

" พวกแกจะพาพวกเราไปไหน " แก้วกอดฟางที่กอดน้องฟ้อนท์อยู่แน่นแล้วถามพวกคนร้าย 

 

 

 

 

 

" .... "

 

 

 

 

 

" ไอ้พวกบ้า " แก้วตะคอกใส่พวกผู้ชาย แต่กลับไร้การตอบกลับ จนมาถึงสถานที่ที่เป็นจุดหมาย 

 

 

 

 

 

" อยู่ที่นี่ อย่าคิดหนี " ชายคนหนึ่งที่พาหญิงสาวและเด็กน้อยลงเข้ามาในบ้าน พูดก่อนจะเดินออกไป ฟาางและแก้วมองห้ากันอย่าง งง ก่อนจะพยายามมองไปรอบๆเพื่อหาทางหนี แต่ก็ไร้วี่แวว เมื่อทุกอย่างทุกทางมีคนร้ายเฝ้าเต็มไปหมด