รักในความทรงจำ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่22
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปั้งๆๆๆๆ
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าอยู่เลยมึง " กวินพูดแล้วยิงใส่คนที่มาใหม่แต่กลับไม่โดน โทโมะเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพี่ชาย 
 
 
 
 
" มึงนี่ไม่จบจริงๆใช่ไหมไอ้กวิน " 
 
 
 
 
" หึ! " กวินกระตุกยิ้มใส่โทโมะ
 
 
 
 
" นังนั่นมันตายหรือยังละ ว้าแต่ฉันอยากบอกแกนะว่าเด็กแกเนี่ยมันหวานไปทั้งตัวจริงๆ " กวินยิ้มเย้ยใส่โทโมะ ชายหนุ่มกำมือแน่นด้วยความโกรธ 
 
 
 
 
" เลว!! แกกล้าทำแบบนี้กับแก้วได้ยังไง " ฟางได้ยินก็รีบโวยวายใส่กวิน
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
 
" ฟาง!!! " ป๊อปปี้โผเข้าไปหาฟางแต่โทโมะดึงเอาไว้เพราะลูกน้องของกวินจ้องมาทางเขาอยู่ ฟางล้มไปอยู่กับพื้นตามแรงตบของกวินก่อนที่กวินจะกระฉากฟางขึ้นมา 
 
 
 
 
" อย่ามาปากดี อีกไม่นานมึงก็เป็นเมียกูเหมือนกันนั่นละ "
 
 
 
 
" !!!! "
 
 
 
 
 
" แม่ฟางงฮึกฮืออ " 
 
 
 
 
" !!! "
 
 
 
 
 
" มึงจะเอาอะไรบอกกู " 
 
 
 
 
" กูก็ต้องการความเจ็บปวดของมึงไงละ " กวินกระตุกยิ้มก่อนจะเล็งปืนไปที่เด็กน้อย 
 
 
 
 
" อย่านะ ฮึกฮืออ " ฟางรีบห้ามแต่ก็ไมเป็นผล 
 
 
 
 
" รักมากนิ ถ้าเลือดเนื้อเชื้อไขของมึงตายไปนี่จะเป็นไงนะ " กวินยิ้มเยาะแล้วเตรียมจะยิงใส่เด็กน้อยแต่โทโมะก็เตรียมที่จะยิงกวินเช่นกัน 
 
 
 
 
" ถ้ามึงทำอะไรหลานกู มึงก็ตาย " 
 
 
 
 
" ก็ลองดู " เสียงของกวินก่อนที่ลูกน้องของกวินจะชูปืนไปทางโทโมะกับป๊อปปี้และลูกน้องอีกเพียงไม่กี่คน 
 
 
 
 
" จะฆ่าก็ฆ่ากู " ปป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
" หี!!" 
 
 
 
 
 
ปั้ง!!!!
 
 
 
 
 
 
ปั้ง!!!!
 
 
 
 
 
 
ปั้ง!!!!
 
 
 
 
 
" ฟ้อนท์!!!!!! " ฟางสะบัดตัวออกจากกวินแล้ววิ่งไปกอดเด็กน้อที่ล้มลงนอนไปกับพื้น ฟางร้องไห้กอดเด็กน้อยอย่างหนัก 
 
 
 
 
" ไอ้เลว!!!!!!! " ป๊อปปี้ช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากก่อนทุกอย่างจะกลับมาเปนเหมือนเดิม ป๊อปปี้และโทโมะจัดการกับลูกน้องของกวินก่อนป๊อปปี้จะเข้าไปต่อสู้กับกวิน 
 
 
 
 
ผลั้๊วะะๆๆๆๆ 
 
 
 
 
 
" !!!!!!!!!! "
 
 
 
 
 
 
" พอแล้วเฮีย " 
 
 
 
 
 
" ........ " โทโมะเข้าไปห้ามปรามพี่ชาย ป๊อปปี้ยั้งมือก่อนจะหันกลับมาดูเด็กน้อยและฟาง 
 
 
 
 
 
" ฟาง...ฟ้อนท์!! "
 
 
 
 
" ฮึกฮือออ ฟ้อนท์คุณช่วยลูกด้วย " ฟางแทบใจสลายเมื่อเห้นเลือดของลูกป๊อปปี้อุ้มฟ้อนท์แล้วเดินออกไปถึงแม้ว่าเขาเองก็โดนยิงเช่นกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าเป็นอะไรไปนะลูกพ่อ " ป๊อปปี้วางห้อนท์ลงบนเตียงคนไข้อย่างเบามือก่อนจะลูบผมของฟ้อนท์เบาๆ ฟางร้องไห้อย่างหนัก ก่อนที่ร่างสูงจะทรุดตัวลงแล้วสลบไป
 
 
 
 
 
" คุณป๊อป!! "
 
 
 
 
" เฮีย! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทุกอย่างปลอดภัยแล้วครับ " 
 
 
 
 
" อื้ม "  โทโมะพยักหน้าให้กับหมอเจ้าของไข้ ก่อนที่หมอคนนั้นจะเดินออกไป โทโมะเดินเข้าไปในห้องพักคนไข้ก็เห็นฟางนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงของเด็กน้อยอยู่ 
 
 
 
 
" ฉันฝากเธอดุเลเฮียด้วย " 
 
 
 
 
" แต่...." 
 
 
 
 
" เธอคือคนที่เฮียรัก เธอรู้ใช่ไหมฟาง..."
 
 
 
 
" .........." 
 
 
 
 
" ฉันจะไปหาแก้ว " โทโมะพูดแล้วเดินออกไป ฟางเดินไปยืนข้างๆเตียงของป๊อปปี้ก่อนจะลูบผมชายหนุ่มเบาๆ 
 
 
 
 
" รีบตื่นมาหาฟางนะคะ ..... ที่รัก " ฟางพูดพร้อมน้ำตาที่หยดออกมากจากดวงตาคู่สวย ทำไมคนที่เธอรักต้องเกิดเรื่องแบบนี้ หัวใจของเธอทั้ง2 ดวง...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
ตอนของ PF 5555 
ขอบคุณคะ