รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่15

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แสงแดดยามเช้า กระทบเข้ากับผิวขาวเนียนของสาวน้อยที่หลับไม่รู้เรื่องอาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอน  ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะมองคนตัวเล็กในอ้อมกอด ผิวขาวเนียนที่แดงเป็นจ้ำๆ บางส่วนเป็นฝีมือของเขา เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะดูแลเธอเอง 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ยังคงเฝ้ามองสาวน้อยอยู่ที่เดิม ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีการขยับตัว ใบหน้าครึ่งเสี้ยวของหญิงสาวช่างสวยงาม ภาพเมื่อ 5 ปีก่อนที่เขาทำร้ายเธอผุดเข้ามาา ชายหนุ่มค่อยๆเกลี่ยมผมของหญิงสาวออก ทำให้เห็นหน้าของสาวหวานมากกว่าเดิม 

 

 

 

 

" เธอเป็นของฉัน ตั้งแต่แรกดังนั้น เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเป็นของคนอื่นฟาง..." ป๊อปปี้กระซิบเบาๆ พร้อมกับก้มลงหอมแก้มเนียนขาวของหญิงสาว ฟางเริ่มขยับตัวเมื่อรู้สึกมีอะไรมากวนใจ 

 

 

 

 

" ^^ " ฟางตื่นขึ้นมาก็ยิ้มเมื่อเห็นป๊อปปี้มองเธออยุ่ ชายหนุ่มก้มลงจูบเธออีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนไปซุกไซร้ซอกคอขาวของเธอ จนฟางต้องรีบห้าม 

 

 

 

 

" พอแล้วคะ วันนี้ฟางต้องไปข้างนอกกับพิชชี่ " ฟางพูดตามความจริงไป แต่กลับทำให้ป๊อปปี้หยุดการกระทำแล้วเดินหนีออกไปห้องน้ำ ฟางมองตามป๊อปปี้เหวอๆๆ 

 

 

 

 

" นี่งอนหรอเนี่ย " ฟางพูดเบาๆ แล้วยิ้มบาง มองตามชายหนุ่มอย่างอึ้งๆๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่เอาสิคะ ฟางอยู่กับคุณได้ แต่ฟางกับพิชก็ต้องแต่งงานเหมือนเดิมอยู่ดี " ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้ หลังจากออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มก็ไม่สนใจเธอแล้วเดินหนีเธออกมา ฟางรีบจัดการกับตัวเองแล้วเดินตามลงไป

 

 

 

 

" ......... "

 

 

 

 

" คุณป๊อปคะ พิชชี่ดีกับฟางมาก พิชเข้าใจเรื่องของเราคะ แต่ถ้าเรามายกเลิกงานตอนนี้ ทุกอย่างก็จะมีแต่เสียกับเสีย " ฟางพูด แล้วพยายามอธิบายเหตุผลให้ป๊อปปี้ฟัง 

 

 

 

 

" แต่เธอเป็นเมียฉัน เป็นแม่ของลูกฉัน แล้วยังจะไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นอีก " ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบๆๆ 

 

 

 

 

" เอ้าๆๆๆ งอลอะไรกัน เฮีย! " โทโมะที่เดินลงมาพร้อมแก้วเห็นพี่ชายตัวเองเชิดหน้านิ่งใส่ สาวน้อย กรีบพูด 

 

 

 

 

" ...... " ป๊อปปี้นิ่งไม่พูดกลับเดินไปที่โต๊ะอาหาแทน 

 

 

 

 

 

" เออแก้ว แล้วนี่เป็นอะไรอ่ะ " ฟางเห็นแก้มที่มองมาทางเธอก็รีบพูดเมื่อเห้นแก้วแปลกๆไป แก้วและโทโมะสบตากันโดยอัตโนมัต ก่อนต่างๆคนต่างเบือนหน้าหนี 

 

 

 

 

" ปะป่าวหรอก ปวดต้นขาน่ะ สงสัยเมื่อวานเดินหนักไปหน่อย ไปกินข้าวกันเถอะ แล้วนี่น้องฟ้อนท์ยังไม่ตื่นอีกหรอ " แก้วพูดแล้วเดินช้าๆไปหาฟางฟางช่วยพยุงแก้ว ก่อนจะส่ายหน้า 

 

 

 

 

" นี่นาย ละ  " 

 

 

 

 

" ฉันให้คนไปส่งที่โรงเรียนแล้ว หัดดูเวลาสะบ้างยัยเบอะ นี่มันสายโด่งแล้ว " โทโมะพูดแล้วเดินหนีแก้วไปในครัว 

 

 

 

 

" อะไร มองอะไร " 

 

 

 

 

" แก้วกับคุณโมะ " ฟางพูดแล้วมองอย่างจับผิด

 

 

 

 

" ฟางกับคุณป๊อป " แก้วพูดแล้วมองหน้าฟางเช่นกัน ฟางถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะหันกลับมายิ้มให้แก้ว 

 

 

 

 

" ฟางเลือกแล้วละแก้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น ฟางก็เลือกแล้ว " ฟางพุด 

 

 

 

 

" แล้วพิชชี่ละฟาง " แก้วเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนชายอีกคนของเธอ ก็รีบแย้ง 

 

 

 

 

" ฟางกับพิชก็ยังคงแต่งงานเหมือนเดิม แต่พิชรู้แล้วว่าฟางกับคุณป๊อปเป็นอะไรกัน " ฟางก้มหน้าอย่างสำนึกผิด แก้วคิดหนักกว่าเดิม 

 

 

 

 

" ฟางก็รู้ใช่ไหม ว่าพิชมันรักฟางมากขนาดไหน " แก้วพูด ฟางพยักหน้าช้าๆ 

 

 

 

 

" แก้วไม่อยากให้ฟางเจ้บนะ  ถ้าฟางเลือกเขาเท่ากับฟางยอมเป็นเมียเก็บของเขา ถึงฟางจะแต่งงานกับคนอื่น ยิ่งไปกันใหญ่ ถ้ามีใครรู้ จะมองว่าฟางเป็นผู้หญิงไม่ดี  2 ผัว ละ " แก้วร่ายาวว

 

 

 

 

" แก้วจะให้ฟางทำยังไง เขาอยากให้ฟางอยุ่กับเขา "

 

 

 

 

" ฟางก็ยอม ! " แก้วพุดขัดทันที ฟางนิ่งไปไม่ยอมสบตากับแก้ว แก้วยิ่งหงุดหงิด 

 

 

 

 

" แล้วแต่ฟางเลยละกัน แก้วจะไม่ยุ่งอะไรกับฟางอีกแล้ว แก้วจะบอกแค่ว่า พิชชี่เป็นคนดี ถ้าฟางเลือกผู้ชายคนนั้น ฟางก็เลิกยุ่งกับพิชมันเถอะ มันจะไดเจ็บแค่ครั้งเดียว แก้วไม่อยากเห็นเพื่อนของแก้วต้องเจ็บ..." แก้วพูดจบก็เดินหนีฟางไปในห้องอาหาร ที่มีโทโมะและป๊อปปี้ไป่อนแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮัลโหล พิช ฟางเอ่อฟาง.." 

 

 

 

 

( อยู่บ้านป๊อปปี้ )

 

 

 

 

" พิชคือว่า " 

 

 

 

 

( ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปรับละะกัน จะได้ไปถ่ายพรีเวดดิ้ง แก้วอยู่ไหม )

 

 

 

" อืมอยุ่ งั้น มารับฟางละกัน โทรมาละกันนะ " 

 

 

 

 

( ครับ พิชขอคุยกับแกวหน่อยสิ )

 

 

 

 

" 5 โหล รับอะไรดี " 

 

 

 

 

( แก้ว...)

 

 

 

 

" ......." แก้วมองหน้าฟาง และคนอื่นๆที่มองหน้าเธอนิ่งๆ โดยเฉพาะโทโมะที่ดูจะไม่พอใจเอามากๆๆ 

 

 

 

 

( ฟางเลือกเขาใช่ไหม ) เสียงสั่นๆของชายหนุ่ม เล่นเอาหัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบ แก้วมองหน้าฟางสลับกับป๊อปปี

 

 

 

 

" อยุ่ไหนเดี๋ยวแก้วไปหา" แก้วตัดสินใจพูดแล้วรีบลุกออกไปจากวางสายเสร้จแล้ว โทโมะรีบลุกตามไปพร้อมกับฟาง 

 

 

 

 

" จะไปไหน " โทโมะดึงข้อมมือของแก้วเอาไว้ 

 

 

 

 

" จะไปหาพิชชี่ ปล่อย " แก้วแกะมือของชายหนุ่มออก 

 

 

 

 

" แก้ว ฟางง.. "

 

 

 

 

" พอเถอะฟาง ถ้าฟางเลือกที่จะอยู่กับผู้ชายคนนี้ แก้วก็จะไม่ห้ามอีกต่อไปแล้ว แต่แก้วอยากบอกให้ฟางรับรู้ ตอนนี้มีผู้ชายอีกคนต้องตายทั้งเป็นเพราะฟาง..." แก้วพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไป ฟางมองตามแก้วทั้งน้ำตาแล้วทำท่าจะวิ่งตามออกไป แต่ป๊อปปี้รั้งเอาไว้ 

 

 

 

 

" ทุกอย่างจะดีขึ้น " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟาง ฟางหันกลับไปมองตามหลังแก้วี่เดินออกไปพร้อมกับโทโมะ ก็เสียใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่!! ไอ้เรื่องที่ทำให้คนอื่นเค้าเจ็บนี่ ขยันทำจังนะ "โทโมะวิ่งตามแก้วออกมาแล้วพูดเหน็บแนม 

 

 

 

" เก็บปากของคุณกลับไปเถอะ " แก้วปาดน้ตาลวกๆๆ แล้วจะไปขึ้นรถแท๊กซี่ 

 

 

 

" ไปกับฉัน " โทโมะดึงแก้วกลับไปที่รถก่อนจะขับรถพาแก้วไปส่งที่คอนโดของพิชชี่ 

 

 

 

 

" นายไม่ต้องตามชั้นไปหรอก เราจบกันแค่นี้เถอะนะ แค่นี้ฉันก็ถลำลึกมากเกินไปแล้ว " แก้วพูดกับโทโมะ ด้วยสายตาเศร้าๆ

 

 

 

 

" แล้วเธอ เอ่อ.. " 

 

 

 

 

" ........ " แก้วรอฟังคำพูดของโทโมะ แต่ชายหนุ่มกลับเงียบไป

 

 

 

 

" เธอไม่อยากเป็นแบบฟางบ้างหรอ  " แก้วชะงักเมื่อโทโมะตะโกนตามหลังเธอ

 

 

 

 

" เมียเก็บหรอคะ ฉันไม่ต้องการ " แก้วพุดอย่างเย้ยๆ และจะเดินกลับไป

 

 

 

 

" แก้ว... เธอต้องเข้าใจ ครอบครัวฉันทำงานยังไง ที่ฟางเป็นแบบนั้นเพราะพี่ชายชั้นรักฟางมาก ถึงเฮียจะไม่บอก ไม่พูด แต่การกระทำของเฮียมันชัดเจน ส่วนชั้น..." 

 

 

 

 

" เลิกเพ้อเจ้อสักที!!  นายก็เป็นคนบอกฉันเอง ว่านายไม่ต้องการมีใคร นี่ไงคะฉันก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่ที่จะเรียกร้องคง ต้องการให้นายออกห่างจากฉันมากกว่า นายไม่รักฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะรักนาย ถูกไหม " แก้วกลั้นใจพูดออกมาอย่างเข้มแข็งโทโมะมองแก้วที่ตะคอกใส่เขาก็โมโหไม่น้อย 

 

 

 

 

" ตกลงเธอจะเอาไง " 

 

 

 

 

" ....." 

 

 

 

 

"เออ ก็ดี! ต่างคนต่างอยู่ อย่ามายุ่งกับฉันอีกละกัน เพราะฉันก็ไม่นิยมกินของเก่าแล้วละ " โทโมะพุดด้วยความโกรธแล้วหันกลับเดินออกไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว แก้วยืนอยุ่ที่เดิม ทุกอย่างกลับนิ่งไหว น้ำตาที่ต้องการให้หยุดนิ่ง กลับไหลออกมาไม่ขาด 

 

 

 

 

" ฉันก็ไม่นิยมของเก่าเหมือนกัน " แก้วพูดแล้วปาดน้ำตาทิ้ง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของพิชชี่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เลิกคิดมากเถอะ " ป๊อปปี้เห้นฟางนั่งเครียดก็พูดนิ่งๆ 

 

 

 

 

" ..........."

 

 

 

 

" พี่ป๊อปคะ " จินนี่เดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องคนสนิท จินนี่เห็นป๊อปปี้ี่นั่งอยู่กับฟาง ก็หันไปยิ้มให้หญิงสาวด้วย ฟางตั้งตัวไม่ถูกก่อนจะยิ้มกลับ แล้วจะลุกหนี 

 

 

 

 

" นั่งด้วยกันนี่ละ " จินนี่พูด

 

 

 

 

" ไม่เป็นไรคะ " ฟางพูดเบาๆ แล้วจะเดินหนีไป

 

 

 

 

" ฉันบอกว่านั่งไปเถอะ " จินนี่เริ่มเสียงเข้มกว่าเดิม จนทำให้ฟางต้องนั่งเกร็งลงที่เดิม 

 

 

 

 

" ........" ฟางนั่งเงียบ มองภาพทีจินนี่ออดอ้อนแชายหนุ่มอย่างเจ้บๆ แต่เธอเป็นคนเลือกทางนี้เอง ดังนั้นเธอก็คงต้องยอมรับมันสิ เธอต้องทำใจให้ได้...