รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่14

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลายวันผ่านไป ข่าวของนักธุรกิจหนุ่มอย่างภาณุ จิระคุณ ขึ้นหน้า 1 ของสื่อใหญ่อยู่หลายรอบ อาจจะเป็นข่าวที่เจ้าตัวออกมาประกาศจะแต่งงานภายในเดือนนี้ เล่นเอาสื่อๆต่างๆพากันตีข่าวระนาว บ้างก็ว่าฝ่ายหญิงท้อง บ้างก็แสดงความยินดี แต่คงจะไม่ใช่กับสาวน้อยคนหนึ่ง ที่ไม่พร้อมจัรับรู้เกี่ยวกับเรื่องของเขา โดยเฉพาะเรื่องเขากับผู้หญิงคนอื่น 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง พิชว่าตัวนี้สวยดีนะ ฟางว่าไง " พิชชี่พูดแล้วยื่นแบบชุดแต่งงานให้ฟางดู สาวน้อยที่เอาแต่เหม่ออยู่ในภวังค์ของตัวเอง

 

 

 

 

" ฟาง ฟางๆ " พิชชี่เรียกชื่อสาวน้อยอีกครั้งก่อนที่ร่างบางจะสะดุ้งแล้วออกจากภวังค์ได้

 

 

 

 

" สวยจังเลย  " ฟางเห็นรูปก็รีบพูดแล้วยิ้มหวานให้พิชชี่

 

 

 

 

" อ้าวคุณป๊อปคุณจินนี่เชิญคะ " เสียงเจ้าของร้านทักทายลูกค้ารายใหม่ ฟางและพิชชี่หันไปมองป๊อปปี้สบตากับฟางเศร้าๆ ก่อนที่ฟางจะเบือนหน้าหนีก่อน พิชชี่มองกิริยาของร่างสูงและร่างบาง ก็พอจะเข้าใจ

 

 

 

 

" ไปกันเถอะเดี๋ยวพิชใส่ให้นะ " พิชชี่พูดจบก็ดึงฟางไปที่ห้องแต่งตัวป๊อปปี้แทบจะวิ่งตามไป แต่จินนี่รั้งเอาไว้ก่อน จินนี่ยิ้มนิดนึงที่ฟางไปกับพิชชี่ ก่นจะหันกลับมาให้ความสนใจกับจุดประสงค์ที่มาที่นี่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พิชจะทำอะไร " ฟางตกใจเมื่อพิชชี่ดันเธอเข้ามาให้ห้องแต่งตัวแล้วใช้แขน 2 ข้างกักตัวเธอเอาไว้ พิชชี่มองฟางที่ทำตัวลุกลน อย่างกลับกลัวเขา

 

 

 

 

" ฟางรักป๊อปปปี้สินะ " พิชชี่พูด แล้วสบตาหวานที่ดูจะตื่นกลัว

 

 

 

 

" ปะเปล่าพิช " ฟางตอบเสียงอ่อนๆ พิชชี่ยิ่งเขยิบไปใกล้หญิงสาวมากกว่าเดิม จนกลายเป็นว่าพิชชี่เข้าไปกอดฟางเอาไว้

 

 

 

 

" เลิกโกหกเถอะฟาง "

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ " ฟางที่ได้ยินเสียงและความอ่อนโยนของพิชชี่ที่มอบมาให้เธอ ความรู้สึกผิดกับพิชชี่ ความน้อยใจกับป๊อปปี้ต่างทาโถมมาหาเธอจนเธอต้องร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

" ทุกอย่างมันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้มีแค่พิชกับฟาง พิชสัญญาจะดูแลฟางกับน้องฟ้อนท์ให้ดีที่สุด เชื่อใจพิชนะ " พิชชี่พูดเสียงสั่นๆ เขาเองก็เจ็บไปไม่น้อยเมื่อรู้ว่าคนรักของเขาไม่ได้รักเขาเลยแถมยังมีใครอีกคนที่รักอยู่แล้ว

 

 

 

 

" ฟางเหนื่อยกับทุกอย่างเลยพิช ฟางอยากจะไปให้พ้นๆกับเขาฟางไม่อยากเจอ ไม่เห็น ฮึกฮืออ มันเจ็บเหลือเกิน ฟางไม่อยากได้ความรู้สึกแบบนี้เลยพิช " ฟางพูดระบายออกมากับพิชชี่ชายหนุ่มกอดปลอบฟางอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

 

" หลังจากแต่งงานเราจะย้ายไปฝรั่งเศษกัน " พิชชี่บรรจงเช็ดคราบน้ำตาให้กับฟาง ฟางพยักหน้าแล้วยิ้มให้พิชชี่ เธอจะต้องเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายตรงหน้าให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟางกำลังจะนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน เพราะว่าพิชชี่มีงานด่วนที่ม. เลยให้ชายหนุ่มไปเลยไม่ต้องแวะไปส่งเธอ ป๊อปปี้ที่ลองชุดกับจินนี่เสร็จก็จะตามฟางไปแต่จินนี่จะไปด้วย

 

 

 

 

" พี่ป๊อปรักเธอ " บรยากาศภายในรถ ที่เงียบๆ จินนี่พูดขึ้นป๊อปปี้ละสายตาจากรถที่ฟางขึ้นไปแล้วมองสาข้างๆ

 

 

 

 

" มันเรื่องของฉัน " จินนี่กระตุกยิ้ม

 

 

 

 

" ไม่ได้หรอกคะ จินนี่กำลังจะเป็นภรรยาของพี่ จินนี่คงต้องเข้าใจกับความรักของพี่ แต่พี่ก็คงไม่อยากให้เธอต้องตกอยู่ในอันตราย " จินนี่พูดเสียงเรียบๆ ป๊อปปี้หันกลับมาพูด

 

 

 

 

" ที่จินพุด ไม่ต้องกลัวว่าจินจะหวงจะหึงพี่หรอกนะ แต่ที่จินพูด เพราะจินเป็นห่วงหลานมากกว่า " จินนี่พูดจบท่างกลางความสงสัยของร่างสูง

 

 

 

 

" จินนี่รู้ทึกอย่างเอาเป็นว่า พี่ต้องการแบบไหนก็บอกมาละกัน แต่ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยว่า ถ้าข่าวที่พี่มีลูกมีเมียอยู่แล้วหลุดออกไป แล้วส่งผลกับงานธุรกิจของจินคงยอมไม่ได้นะคะ"

 

 

 

 

"ส่งฉันลงตรงนี้เถอะ " จินนี่พูดจบรถก็เบรค ก่อนที่จินนี่จะหันมายิ้มแล้วจูบฟางป๊อปปี้เร็วๆ 1 ทีก่อนจะเดินลงจากรถไป แล้วไปขึ้นรถของตัวเองที่ตามมาด้านหลัง ป๊อปปี้มองตามอย่างตกใจ ก่อนจะให้คนรถรีบตามฟางไปต่อ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณหนูจะเอาแบบนี้จริงๆหรอครับ " คนใช้คนสนิทของจินนี่พูด 

 

 

 

 

 

แล้วนายคิดว่าฉันควรจะไปกีดกันความรักของเขา 2 คนหรือไงบอม นายก็ไม่อยากให้ฉันทำแบบนั้นไม่ใช่หรือไง " จินนี่พูด 

 

 

 

 

" มันก็จริงแต่คุณหนู " 

 

 

 

 

" ฉันเจ็บแปลบเดียว มันก็หาย ไม่รุ้สิความรู้สึกที่ฉันมีให้พี่ป๊อป คงเป็นแบบพี่ชายน้องสาว แต่ที่ฉันห่วงคงไม่พ้นความปลอดภัยของพวกเธอ " จินนี่พูด แล้วมองไปนอกหน้าต่าง บอมมองหน้าเจ้านายสาวแล้วอมยิ้มก่อนจะขับรถออกไปเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" คุณป๊อป! " ป๊อปปี้เดินลงจากรถแล้วจับแขนฟางเอาไว้ 

 

 

 

 

" จะไปไหนนะคุณ " ฟางยื้อตัวเองไม่ให้เดินตามป๊อปปี้ไป ชายหนุ่มอุ้มฟางไปที่รถทามกลางเสียงโวยวายของหญิงสาว 

 

 

 

 

" คุณลูกฉัน ! " 

 

 

 

 

" น้องฟ้อนท์อยู่ที่บ้าน " ป๊อปปี้พูด ฟางมองป๊อปปี้ใกล้ๆ เขาดูเข้มขึ้นกว่าเดิมจากเมื่อก่อน ใบหน้าที่มีแต่นวดเครา แต่มันก็ยังหล่อไปอีกแบบ แต่เธอกลับไปชอบ 

 

 

 

 

" คุณจะทำอะไรอีกคะ " ฟางพูด 

 

 

 

 

" เธอต้องไปอยู่กับฉัน " 

 

 

 

 

" ฉันกำลังจะแต่งงาน คุณก็เหมือนกัน เลิกบ้าสักที " ฟางพูดแล้วน้ำตาค่อยๆไหล ป๊อปปี้มองสาวสวย ก่อนจะดึงผ้าม่านปิดกั้นระหว่างคนขับรถกับที่นั่งของเขาและสาวหวาก่อนจะดึงฟางมานั่งที่ตัก 

 

 

 

 

" ปล่อยฮึกฮืออ " ฟางร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้ ร่างสูงกอดฟางแน่นพร้อมกับเอาคางเกยไว้ที่ใลห่สวยของเธอ ฟางค่อยๆหยุดดิ้มเมื่อสัมผัสถึงความชื้นบนไหล่ 

 

 

 

 

" ......." 

 

 

 

 

" ......." ตลอดทางไม่มีใครคุยกับใคร ป๊อปปี้ยังคงกอดฟางเอาไว้เหมือนเดิม เช่นกันที่หญิงสาวยอมให้น่างสูงกอด 

 

 

 

 

" ฟาง " แก้วที่เห็นฟางเดินเข้ามาในบ้านพร้อมป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปดึงฟางออกห่างจากป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" พรุ่งนี้เราต้องไปพัทยา " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองฟางและแก้วที่กอดกันอยู่ 

 

 

 

 

" พรุ่งนี้พวกเธอต้องไปกับพวกฉัน " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินหนีไปบนห้อง  แก้วมองแล้วจะพูดกับโทโมะ แต่ชายหนุ่มกลับเดินหนีเธออีกคน แก้วรีบตามโทโมะไป ส่วนฟางก็ขึ้นไปหาลูก แต่ต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอเข้าไปในห้อง 

 

 

 

 

" คุณป๊อป อื้อออ " ฟางตกใจแต่ก่อนจะได้ทำอะไรร่างสูงก็ประกบปากบางอย่างอ่อนโยน สัมผัสที่ละมุมอ่อนหวานจากร่างสูง เล่นเอาฟางแทบหมดแรง ก่อนจะเอามือโอบรอบคอป๊อปปี้เอาไว้ 

 

 

 

 

" เธอเป็นของฉันนะฟาง เธอต้องอยู่กับฉันสิ " ป๊อปปี้พูดเสียงเบาๆ ก่อนจะเอาจมูกของตัวเอไปชนกับจมูกของหญิงสาว 

 

 

 

 

" ฉะ ฉัน ไม่อยากเป็นเมียเก็บของใคร " ฟางพูดเสียงสั่นๆ 

 

 

 

 

" ฉันจำเป็นฟาง ถ้าฉันเปิดตัวเธอ ทุกอย่างมันจะลงที่เธอ " ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนีไปที่หน้าต่างก่อนจะหันหลังให้ฟาง 

 

 

 

 

" ฉัน...." 

 

 

 

 

" ไม่เป้ฯไร ฉันเข้าใจเธอ ว่าเธอคงยอมรับไม่ได้ แค่5ปีที่ผ่านมา มันก็เลวร้ายกับเธอมากพอแล้วละ นอนเถอะเดี่ยวฉันจะไปนอนอีกห้อง " ป๊อปปี้พูดแล้วจะเดินไปเปิดประตู 

 

 

 

 

" ฮึก ฮือออ ฉันกลัวคุณไม่รักฉัน ฉันกลัวคุณจะทิ้งฉันไป ฉันฮึกฮือออ " ฟางรีบวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มจากด้านหลัง  กำแพงที่พยายามสร้างพังทลายลง

 

 

 

 

" เพียงเธอเชื่อ ว่าฉันจะดูแลเธอ เท่านั้นฟาง " ป๊อปปี้หันกลับมาแล้วพูดกับฟาง 

 

 

 

 

 

" ............ " ฟางพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงเข้าไปกอด 

 

 

 

 

" ฉันยังบอกเธอไม่ได้ กับควสามรูสึก แต่เธอรู้เอาไว้แค่ว่า มันคือความรู้สึกที่ดี ที่มีเธออยู่ข้างๆฉันนะฟาง..." ป๊อปปี้พูดจบก็พร้อมกับจูบขมับของร่างบางอย่างอ่อนโยน 

 

 

 

 

 

" คะคุณป๊อป " ฟางครางเรียกชื่อป๊อปปี้เมื่อชายหนุ่มดันเธอลงไปที่เตียงพร้อมกับซุกไซร์เธออย่างหื่นกระหาย จนเธอแทบรับมือไม่ทัน

 

 

 

 

" รู้ไหม ฉันไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนมาตั้งแต่เธอหนีฉันไปแล้วนะฟาง ... " ป๊อปปี้สบตาหวาน ฟางมองป๊อปปี้ที่มองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มก็เขินจนหน้าแดง 

 

 

 

 

" งั้นก็นอนกับฟางนี่แหละคะ คนเดียวเท่านั้นะคะ ฟางขอ " ป๊อปปี้ยิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะก้มลงจูบฟางอีกครั้ง 

 

 

 

 

" สัญญาครับ " หลังจากนั้น ป๊อปปี้และฟาง ต่างก็ปลดปล่อยอารมณ์อย่างาความสุข ครั้งนี้มันแตกต่างกับทุกๆครั้งที่ผ่านมา มันมีความรัก ที่เจือปนอยู่ในคืนนี้ ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟะฟาง " แก้วที่ได้ยินเสียงครางของเพื่นอสาวก็รีบปิดปากอย่างตกใจ พรอมกับจะเข้าไปเอาเรื่องแต่โทโมะรั้งเอาไว้ 

 

 

 

 

" นะ อื้ออ " ยังไม่ได้ทันจะว่าอะไร โทโมะก็ดึงแก้วมาจูบ 

 

 

 

 

"นะ อื้อออ " พอปล่อยเป็นอิสระ สาวสวยก็อ้าปากจะด่าอีกรอบ แต่โทโมะจูบก่อน 

 

 

 

 

" ด่าอีกไหม " ชายหนุ่มยิ้มแล้วยักคิ้วให้แก้ว 

 

 

 

 

" ไอ้  อื้อออ " 

 

 

 

 

 

" ยะอย่านะ " แก้วรีบดันโทโมะออกจากตัวเมื่อชายหนุ่มเริ่มไ่ม่อยู่สุก 

 

 

 

 

" ว้าย!! "

 

 

 

 

" อื้ออออ " โทโมะอุ้มแก้วพาดบ่ามายังห้องของตัวเองก่อนจะก้มลงจูบแก้วพร้อมกับคร่อมหญิงสาวเอาไว้ 

 

 

 

 

" อืมม ไม่เอา อื้ออ " ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวพูด 

 

 

 

 

" นะนาย " แก้วตกใจเมื่อโทโมะดันแก้วมาคร่อมตัวเขาเอง  

 

 

 

 

" จูบฉันสิ " โทโมะพูดกับแก้ว แก้วส่ายหนาแล้จะดันตัวให้ลุกขึ้น แต่ก็ต้องเซเมื่อโทโมะดึงแก้วมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าโทโมะคร่อมแก้วอีกครั้ง 

 

 

 

 

" แฮ่กๆ จะเอาให้ฉันหายใจไม่ออกเลยหรือไง " แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะพร้อมกับเสียหอบเหนืาอย ชายหนุถ่มยิ้ม 

 

 

 

 

" ถูหลังให้หน่อยสิ " โทโมะพูดจบก็ดึงมือแก้วเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

" มะ ไม่ " แก้วรีบหันหลังเมื่อโทโมะแก้ผ้าต่อหน้าเธอโดยที่ม่ใส่อะไรสักชิ้น โทโมะเดินเข้ามากอดแก้วจากด้านหลัง 

 

 

 

" ถูข้างหน้าด้วยนะ ฉันอยากให้เธอสัมผัสมัน " แก้วหน้าร้อนผ่าวจนแทบจะระเบิดเมื่อสิ้นสุดคพูดของร่างสูง 

 

 

 

 

" ฉันไม่ทำ ปล่อย " แก้วสบัดตัวหนี แต่โทโมะดึงแก้วกลับมาอีกรอบ แก้วหันหน้ามาเผชิญหน้ากับโทโมะ ก่อนที่ชายหนุึ่มจะเข้าไปจูบเธอ

 

 

 

 

" อื้ออ อ๊าา " แก้วครางเมื่อชายหนุ่มละออกจากปากของเธอแล้วก้มลงดูดเคล้นกับอกสวยของเธอ โดยที่เธอไม่มีเสื้อเหลืออยู่สักชิ้นสักตัว นี้ทำไมเขามือไวขนาดนี้นะ 

 

 

 

 

 

" มะเอานะ " แก้วบิดตัวไปมาอย่างเสียว เสียงของแกวที่รแหบพร่า กระตุ้นให้ชายหนุ่มเป้นอย่างดี โทโมะเลื่อนจูบลงมาเลื่อยๆ ก่อนจะไล่จูบตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นมาเรื่องๆเช่นกัน 

 

 

 

 

" อ๊าส์ อ๊ะ อืมมส์ " แก้วตกใจสัมผัสของชายหนุ่ม โทโมะใช่นิ้วมือค่อยๆหยอกล้อกับกลีบกุหลาบแสนสวยของเธออย่างสนุกมือ แก้วดึงโทโมะขึ้นมาก่อนที่เธอจะเป็นคนรุกเอง

 

 

 

 

" อืมม เธอนี่มัน " โทโมะครางออกมาอย่างพอใจ เมื่อสาวสวยปรนเปรอเขาจนเขาพอใจ แก้วหยอกล้อกับเม็ดปทุมคู่สวยของชายหนุ่ม แผงอกที่เป็นกล้ามมัด สาวน้อยค่อยๆเลื่อลิ้นวนเล่นอย่างนึกสนุก จนโทโมะแทบบ้า 

 

 

 

 

" อืมมม อ๊าส์ สัมผัสมันสิที่รัก โมะจะไม่ไหวแล้ว " โทโมะพูดพลางมองแก้วที่ก็มีสภาพไม่ต่างอะไรจากเขา 

 

 

 

 

" อืมมม อ่าส์ กะ แก้วอ๊าสส์ " โทโมะครางออกมาอย่างพอใจเมื่อหญิงสาวใช้ลิ้นบางหยอกล้อกับแกนกลางของเขาอย่างสนุก 

 

 

 

 

 

" อืมม เธอนี่มันน่าหลงใหลจริงๆแก้ว อ๊าส์ " โทโมะครางออกมาแก้วอมแกนกลางของชายหนุ่มก่อนจะกัดเม้มเบาๆ เพื่อทำให้ชายหนุ่มเจ็บ โทโมะก้มลงมองสาวน้อย ที่หยอกล้อเล่นกับน้องชายของเขาอย่างไม่อาย แถมยังจะทำให้เค้าแบคลั่ง ก็ทนไม่ไหว โทโมะดึงแก้วขึ้นมาจูบก่อนจะอุ้มแก้วออกไปที่เตียงโดยที่ปากของั้ง2 คนยังคงต่อสู้กับอย่างเอาเป็นเอาตาย 

 

 

 

 

 

" อืมอ๊าสส ทะโมะ อ๊าส์ อ๊ะ อ๊ะ " ร่างสุงใช้ลิ้นหนาเข้าในตรวจสอบในร่างกายของหญิงสาว จนแก้วแทบจะทนไม่ไหว แก้วขยุ้มผมชายหนุ่มรพ้อมกับกดให้โทโมะลงไปขึ้กกว่าเดิม 

 

 

 

 

 

" อ๊าสส์ " โทโมะเลียน้ำหวานจากช่อรักของฆยิงสาวอย่างพอใจ ก่อนจะเงยหน้ามองแก้ว สาวน้อยที่สติไม่มีอีกแล้วดันโทโมะให้นอนแล้วเธอกลับเแป็นคนที่ขึ้นไปคร่อมเอง 

 

 

 

 

" หวานจัง " แก้วพูดหลังจากที่ค่อยใช้ลิ้นเลียรอบปากของชายหนุ่ม 

 

 

 

 

" อ๊าสสส์อุ๊ววอืมมมม " แก้วร้องเมื่อแกนกลางของชายกนุ่มเข้าไปในช่องรักของเธอ แก้วค่อยๆขยับสะโพกอย่างเจ็บ น้ำตาของหญิงสาวคลอเบ้า แต่อตอนนีี้อารมรืที่มันสูงเกินกว่าความเจ็บ 

 

 

 

 

" เจ็บก็รอสิจร้ะ ที่รักใจเย็นๆๆ " โทโมะเห็นแก้วเจ็บจนร้องไห้แต่ยังไงขยับแกนกลางเข้าออกอย่างช้าๆก้พูดแกอนจะพลิกแก้วมาอยู่ใต้ร่างแล้วจูบแก้วพร้อมกับถอดแกนกลางออกมาก่นจะสอดใส่เข้าไปใหม่จนมิดด้าม แก้วเกร็งพร้อมกับกอดโทโมะแน่น 

 

 

 

 

 

" เจ็บบ " แก้วเริ่มพอมีสติก็ร้อง 

 

 

 

 

" ไม่ร้องนะแก้ว โมะจะพาแก้วไปด้วยกันนะที่รัก " ยามคำคืนที่2คู่ต่างร้องครางไม่แพ้กัน คืนนี้เป้ฯคืนนี้ทุกๆคนต่างพากันปลดปล่อยอารมณ์ของตัเวอง แต่สำหรับวันต่อๆไป จะเป้นยังไง พวกเขาทั้ง4 คนก็ควงยังไม่รู้กับอนาคต เช่นกัน