Chance of you. รักครั้งสุดท้าย

Chapter2
เปิดใจยอมรับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ต้นเหตุที่ทำให้เรานั้นโคจรได้เจอ กำหนดหรือเป็นเพียงเรื่องบังเอิญอย่างไร มันอาจจะไม่จำเป็นเท่าการรับรู้ ว่าฉันนั้นรักเธอมากเท่าไหร่
 
ยินดีที่ได้พบเธอ ยินดีที่ได้รักเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮ่าๆ ดูพระเอกเรื่องนี้สิ ซื่อบื้อจังเลย”
 
จากที่ตอนแรกกะจะมานั่งดูหนังผี ไปๆมาๆ กลับได้มานั่งดูหนังแนวคอมเมดี้ซะได้ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกที่อยากดู ฉันเองนี้แหละที่อยากดู ฮ่าๆ ยัยเหนิงไม่อยู่ ฉันไม่พร้อมที่จะดูหนังผี ต้องรอให้ยัยเหนิงกลับมาก่อน ถึงจะดูได้ >< ใครๆก็รู้ ว่ายัยเหนิงไม่ชอบดูหนังประเภทนี้ แต่ฉันนี้แหละที่ชอบแกล้งยัยเหนิง หลอกว่าจะพาไปดูหนังเรื่องโน่นเรื่องนี้ พอเอาเข้าจริงๆเป็นหนังผี ยัยเหนิงโกรธฉันไปสามวันเจ็ดวันเลยละ
 
พอมาคิดเรื่องเก่าๆแล้ว ก็ดีเหมือนกันนะ เหมือนได้คิดย้อนทบทวนวันเวลาที่ผ่านมา ว่าเราเคยทำอะไรไปบ้าง เคยเจอปัญหามามากแค่ไหน เคยมีความสุขมากแค่ไหน และเคยเจ็บมามากแค่ไหน แต่ก่อนฉันอาจจะจำทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน แต่ยิ่งฉันจำมันมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งกลับมาย้อนทำร้ายตัวของฉันเองมากเท่านั้น ฉันเลยเลือกที่จะไม่เก็บมันไว้กับตัว ฉันเลือกที่จะจำแต่สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุข ประสบการณ์ดีๆในชีวิตที่เคยได้รับ แต่มีอยู่เรื่องนึง ที่ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องราวที่ไม่ดีแค่ไหน ทำให้ฉันเจ็บมามากเท่าไหร่ แต่ฉันก็ยังจะเก็บเรื่องราวเหล่านี้เอาไว้ “เรื่องของฉันและแบงค์”
 
“ฟรัง ฟรัง! ฟรัง”
 
“ห้ะ! เจมส์เป็นอะไรหรือป่าว อ้าว! หนังจบแล้วเหรอ” เสียงเรียกของเจมส์ ทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากห้วงภวังค์ความคิดที่ฉันกำลังนึกถึงมัน
 
“ก็ใช่นะสิ ฟรังเป็นอะไรหรือป่าว เจมส์เห็นเหม่อๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ”
 
“ป่าวหรอก ฟรังแค่กำลังนึกอยู่ว่า แต่ก่อนเราเคยไปเที่ยวที่ไหนกันบ้าง อยากไปย้อนรำลึกถึงช่วงเวลาเก่าๆสักหน่อย เจมส์คิดว่าไง?” โกหก! ใช่ ฉันกำลังโกหกเจมส์อยู่
 
“ดีเหมือนกันนะ แต่รอให้ยัยเหม่งกลับมาก่อนดีกว่า แล้วค่อยถามยัยนั้น”
 
“โอเคเลย เจมส์ฟรังอยากออกไปเดินเล่น ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
 
“เอาสิ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฉันคิดว่าการที่ฉันได้ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกอาจจะทำให้ฉันลืมเรื่องเก่าๆ ระหว่างฉันกับแบงค์ไปได้บ้าง ฉันจึงชวนเจมส์ออกมาเดินเล่นกันที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับคอนโดของฉัน
 
“ฟรังรู้ป่ะ ว่าตอนที่เจมส์อยู่เมกานะ โครตคิดถึงฟรังเลย อยากจะกลับมาแทบตาย”
 
“ไม่เชื่อหรอก ฟรังรู้นะว่าอยู่ที่นู้น ต้องมีผู้หญิงเข้ามาจีบเจมส์เยอะแน่ๆ” ฉันพูดแล้วหันไปเบะปากใส่เจมส์ที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างยิ้มๆ
 
“ยอมรับเลยนะว่ามี แต่เจมส์ไม่ได้สนใจใครสักหน่อย หักอกมาหลายคนแล้ว ฮ่าๆ”
 
ฉันกับเจมส์คุยเล่นกันไปได้สักพัก ก็มีน้องๆแฟนคลับที่มาปั่นจักรยานที่นี้เข้ามาขอถ่ายรูปและลายเซ็นต์ของฉันกับเจมส์ ฉันมีความสุขเวลาที่ได้เจอแฟนคลับหรือบรรดาคนที่รักฉัน พวกเค้าสามารถทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลา แต่ใครจะรู้ว่าการเจอแฟนคลับครั้งนี้มันทำให้ฉันแทบกระอัก
 
“พี่ฟรังกับพี่แบงค์เลิกกันแล้วเหรอค่ะ” จู่ๆก็มีน้องผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงพูดขึ้นมา
 
“เออ..”
 
“เลิกกันแล้วจริงๆใช่ไหมค่ะ เมื่อวานหนูเห็นพี่แบงค์กับพี่แพรวาเค้าไปเที่ยวด้วยกัน พักหลังๆก็ลงรูปคู่กันในไอจีบ่อยมากด้วย พี่สองคนเลิกกันนานแล้วใช่ไหมค่ะ แต่แค่ไม่มีใครพูด” หลังจากจบคำถามเมื่อกี้ ก็มีน้องอีกคนนึงสาธยายเรื่องราวระหว่างแบงค์กับแพรวาขึ้นมา คำพูดเหล่านี้มันทำให้ฉันช็อกค้าง จนเจมส์ต้องเดินเข้ามากุมมือฉันไว้ และพูดขึ้น
 
“ก็อย่างที่น้องๆทุกคนรู้กันแหละครับ แบงค์กับแพรวาคบกัน ส่วนตอนนี้พี่กับฟรังก็กำลังศึกษาดูใจกันอยู่ พี่ไม่อย่างให้น้องๆทุกคนเอาเรื่องเก่าๆ หรือเรื่องราวระหว่างแบงค์กับแพรวามาพูดเลยครับ” เมื่อเจมส์พูดจบ ก็ก้มลงมาสบตากับฉันที่กำลังอึ้งกับคำพูดของเจมส์เมื่อสักครู่นี้ แต่ฉันรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ เมื่อได้อยู่กับเจมส์ มีเจมส์คอยอยู่ข้างๆ ฉันกลับลืมเรื่องเมื่อกี้ของแบงค์กับแพรวาไปได้ซะสนิท
 
“จริงเหรอค่ะ >< พี่สองคนกำลังดูใจกันอยู่ใช่ไหมค่ะ ดีใจจังเลยค่ะ พวกหนูเชียร์พี่สองคนให้คบกันมาตั้งนานแล้วค่ะ งั้นขออนุญาตเอาวิดีโอที่พวกหนูอัดไว้ไปลงยูทูป และตามโซเชี่ยวต่างๆนะค่ะ”
 
“ฟรังว่าไง?” เจมส์หันมาถามความคิดเห็นของฉัน
 
“อืมม แล้วแต่น้องๆเลยแล้วกันนะจ้ะ แต่พี่ขออย่างนึงว่าใครที่จะแชร์คลิปหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวกับพวกพี่ ขอให้ใช้คำสุภาพ และไม่ส่อเสียดด้วยนะ” เมื่อฉันพูดจบ น้องๆทุกคนก็รับปากกับ ตามที่ฉันขอ
 
หลังจากที่แยกกับน้องๆแฟนคลับแล้ว ฉันกับเจมส์ก็เดินออกไปหามุมสงบๆนั่งคุยกัน โดยเจมส์แยกออกไปซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ และปล่อยให้ฉันได้มีเวลาส่วนตัว คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น
           
“น้ำหน่อยไหม”
 
“ขอบคุณนะเจมส์ สำหรับเรื่องเมื่อกี้”
 
“ไม่เป็นไรหรอก เจมส์ต่างหากที่ต้องขอโทษฟรังที่พูดออกไปแบบนั้น แต่จริงๆแล้วเจมส์ก็อยากให้ฟรังเปิดใจให้เจมส์บ้างนะ”
 
“เราดีใจที่ยังมีเจมส์คอยอยู่ข้างๆ และก็อุ่นใจทุกครั้งที่ยังเห็นว่าเจมส์ไม่ไปไหน แบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรเหรอ? ฮ่าๆ มีใจหรือเปล่า แต่ฟรังขอเวลาหน่อยนะเจมส์”
 
“เรารอฟรังได้เสมอ ต่อให้เราต้องรอทั้งชีวิตเราก็จะรอ ถ้าฟรังพร้อมเมื่อไหร่ ก็เดินมาหาเรานะ เราพร้อมที่จะเป็นที่พึ่งให้ฟรังเสมอ” เจมส์พูดแล้วหันมายิ้มให้ฉัน ที่กำลังมองหน้าเจมส์อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะค่ะเจ้ ยัยฟรังกับเจมส์คบกัน!!”
 
เสียงโหวกเหวกโวยวายด้วยความตกใจของเหนิง ที่ตอนนี้กำลังฟิตติ้งละครเรื่องใหม่ กับพระเอกน้องใหม่ที่กำลังเป็นขวัญใจของแฟนคลับในตอนนี้ ต้องละความสนใจจากบทที่อยู่ตรงหน้า แล้วรีบเดินมาหาเจ้ฟรุ๊ตตี้ ที่กำลังเล่าข่าวด่วนให้กับเหนิงฟัง
 
“ใช่ค่ะ นี้ไงค่ะน้องเหนิง น้องๆแฟนคลับที่เอาคลิปมาลง ยืนยันด้วยนะค่ะ ว่าน้องฟรังกับ้องเจมส์ของเจ้ อนุญาติให้ลงคลิปได้” เจ้ฟรุ๊ตตี้พูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของจนเองที่กำลังฉายคลิปของเจมส์และฟรังอยู่
 
“เดี๋ยวเหนิงมานะค่ะ ขอเวลาสักครู่” เมื่อเหนิงพูดจบก็เดินออกไปจากห้องแต่งตัว พร้อมกับกดโทรศัพท์เพื่อที่จะติดต่อกับเจ้าของข่าว
 
“ฮัลโหลยัยฟรัง แกกับเจมส์ไปทำอะไรไว้ บอกว่าคบกัน มันหมายความว่าอะไร” เมื่อปลายสายรับสาย เหนิงก็รีบยิงคำถามใส่ทันที
 
“ใจเย็นๆก่อนนะเหนิง คือ ฉันกับเจมส์ออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแล้วเจอกับน้องๆแฟนคลับ น้องๆเลยขอถ่ายรูป แต่อยู่ก็มีน้องผู้หญิงคนนึงถามฉันเรื่องแบงค์ ตอนนั้นฉันกำลังช็อคเจมส์เลยเข้ามาเคลียร์สถานการณ์ให้”
 
“เรื่องของแบงค์อีกแล้วเหรอ ไม่เป็นไร ครั้งนี้ฉันไม่โกรธ เพราะฉันเข้าใจ กลับไปคอนโดฉันจะถามแกทุกเรื่องเลย โอเคไหม?”
 
“โอเค แล้วรีบกลับมานะ”
 
เมื่อฟรังวางสายไปเหนิงก็ถอนหายใจออกมา กับเรื่องของแบงค์และฟรัง “เฮ้อ! เมื่อไหร่เรื่องจะจบสักที เห็นทีคราวนี้ฉันคงต้องจัดแถลงข่าวให้ยัยฟรังซะแล้วสิ” เมื่อเหนิงบ่นกับตัวเองเสร็จ ก็รีบลุกจากเก้าอี้ แล้วเดินเข้าห้องแต่งตัว เพื่อเตรียมฟิตติ้งฉากต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยฟรังงงงง!” เมื่อฟิตติ้งละครเสร็จ เหนิงก็รีบกลับมาที่คอนโดโดยทันที
 
“นี้ยัยเหม่ง จะเสียงดังทำไมเนี้ย กลัวชาวบ้านเค้าไม่รู้เหรอ ว่ายังมีชีวิตอยู่”
 
“หุบปากไปเลย ไอ้บ้าเจมส์ ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีที่นายไปบอกกับน้องๆแฟนคลับว่ากำลังดูใจกับฟรังนะย่ะ” เหนิงพูดพร้อมกับชี้หน้าอย่างคาดโทษ
 
“กลับมาแล้วเหรอเหนิง ไปฟิตติ้งวันนี้ เป็นไงบ้าง?”
 
“ก็ดี แต่แกไม่ต้องมาชวนฉันคุยเรื่องอื่นเลยนะ ว่ายังไง อธิบายมาสิ เรื่องคลิปน่ะ”
 
“อย่างที่ฟรังเราไปนั้นแหละยัยเหม่ง น้องแฟนคลับดันพูดเรื่องแบงค์กับแพรวา แล้วยังถามอีกนะ ว่าฟรังกับไอ้แบงค์เลิกกันแล้วเหรอ ฉันก็เลยแก้ไขสถานการณ์โดยการบอกว่ากำลังดูใจกับฟรัง แล้วอีกอย่างฉันกำลังรอฟรังเปิดใจให้อยู่” เมื่อเจมส์พูดจบก็ยักคิ้วให้เหนิง
 
“ห้ะ! ยัยฟรังจะเปิดใจให้แก ฮ่าๆ ไม่มีทาง เนอะฟรังเนอะ” เมื่อเหนิงได้ยินที่เจมส์พูดอย่างนั้นก็ระเบิดหัวเราะออกมากับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
 
“มันเป็นเรื่องจริงเหนิง -//- คือเรา.. โอ้ย! อย่ามาจ้องฉันสิ ฉันก็เขิลเป็นนะ”
 
“ฮ่าๆ เป็นไงละยัยเหม่ง อึ้งไปเลยหรือไง”
 
“ไม่อยากจะเชื่อ ว่าฟรังจะเปิดใจให้กับแก” เหนิงพูดพร้อมกับแสดงสีหน้าว่าไม่เชื่อสุดๆ
 
“มันเป็นไปแล้วเว้ย ยัยเหม่ง”
 
“เออๆ รู้แล้วเว้ย แต่จะว่าไปถ้าแกคบกับฟรังก็ดีเหมือนกันนะ ยัยฟรังจะได้มีคนคอยดูแล” เมื่อเหนิงพูดจบก็หันไปทำหน้าล้อเลียนใส่ฟรัง
 
“บ้า! หยุดพูดได้แล้ว ไปกินข้าวกัน ฉันกับเจมส์เตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว แล้วก็จะคุยเรื่องทริปที่จะไปเที่ยวช่วงหน้าร้อนนี้ด้วย” เมื่อฟรังพูดจบก็เดินไปดันหลังของเจมส์และเหนิงไปที่โต๊ะอาหาร
 
“ทริปไปเที่ยว? แล้วจะไปที่ไหนดีละ” เมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร เหนิงก็เปิดประเด็นเรื่องทริปเที่ยวโดยทันที
 
“ที่ฉันคิดไว้คร่าวๆนะ ก็มีประจวบคีรีขันธ์ ภูเก็ต กระบี่ พังงา ที่คิดไว้ก็มีแค่นี้ แต่ยังไม่ลงลึกถึงที่เที่ยว ว่าจะมาถามแกด้วย”
 
“ฉันว่าที่แกพูดมาก็น่าสนใจนะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วค่อยไปหาสถานที่เที่ยวแล้วกัน”
 
“โอเค”
 
เมื่อกินข้าวกันอิ่มเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็มานั่งกันอยู่ที่ห้องรับแขก พร้อมกับอุปกรณ์เทคโนโลยีคนละอย่าง ของเจมส์ก็เป็นแม็คบุ๊ค ของฟรังและเหนิงเป็นโน็ตบุ๊ค และช่วยกันหาสถานที่เที่ยวของแต่ละที่ และเตรียมจัดตารางเวลาของการเที่ยวครั้งนี้
 
“เอาละ แล้วเราก็สรุปได้ดังนี้นะ ช่วงหน้าร้อนเราจะมีเวลาพักผ่อนกันทั้งหมด 5เดือน จังหวัดที่เราจะไปกันมีทั้งหมด 4จังหวัด ซึ่งไม่รวมกรุงเทพ สถานที่ที่เราจะไปกันใน 2 วันแรกกนั้นเป็น ไหว้พระเก้าวัด เสร็จแล้วเราก็จะมุ่งหน้าสู่ประจวบคีรีขันธ์ และที่ที่เราจะไปนั้นคือหัวหิน โดยสถานที่ที่เราจะเที่ยวในหัวหินก็มี หาดหัวหิน สถานีรถไฟหัวหิน ตลาดโต้รุ่งหัวหิน น้ำตกป่าละอู่ สถานีรถไฟหัวหิน เพลินวาน รฤก ตลาดน้ำหัวหินสามพันนาม ตลาดน้ำหัวหิน ฟาร์มแกะดำ ไร่องุ่นหัวหินฮิลส์ Black Mountain Water Park ส่วนสถานที่พักนั้นเดี๋ยวเราจะดูกันอีกที เราจะเที่ยวหิวหินกัน 3อาทิตย์ แต่ถ้าทริปหัวหินจบก่อน เราก็จะมุ่งตรงสู่ภูเก็ตทันที” เมื่อเหนิงสาธยายจบ ฟรังก็พูดต่อทันที
 
“สถานที่ที่เราจะเที่ยวในภูเก็ตกันนั้นก็มี ตึกโบราณสถาปัตยกรรมแบบชิโน-โปรตุกีส แหลมพรหมเทพ หาดป่าตอง หาดกะตะ-หาดกะรน อนุสาวรีย์ท้าวเทพกษัตรีย์และท้าวศรีสุนทร พิพิธภัณฑ์ภูเก็ตไทยหัว วัดฉลอง และภูเก็ตแฟนตาซี สถานที่พักเราคงต้องดูหลังจากที่ถึงภูเก็ตแล้ว เมื่อทริปภูเก็ตจบเราก็จะมีเวลาพักผ่อน 2วัน ก่อนที่จะมุ่งสู่พังงา”
 
“เมื่อกี้พี่ป๊อปไลน์มาบอกว่าเราจะมีเวลาพักผ่อนแค่ 3เดือนกว่าๆ เพราะว่าอีกเวลาที่เหลือเรามีทริปเที่ยวญี่ปุ่นครบเซ็ตนาดาว” เมื่อฟรังพูดทริปเที่ยวภูเก็ตจบ เจมส์ก็แจ้งข่าวใหม่ทันที
 
“งั้นแสดงว่า แก๊งค์เน็กซ์เจนก็มากันครบสิ เออ.. แต่ว่า มันก็รวมแบงค์กับแพรวาด้วยสิ แกไม่เป็นไรนะฟรัง” เมื่อพูดจบ ก็หันไปถามฟรังทันที
 
“เราไม่เป็นอะไรหรอก ยังไงเราก็มีเหนิง มีเจมส์” ฟรังพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม
 
“อีกอย่างนึง ไอคุณพี่พี จะไปรออยู่ที่สนามบินญี่ปุ่นเลยนะ คงได้เจอกันที่ญี่ปุ่นเลย”
 
“โอเค ยังไงเราก็ยังมีเวลาเหลือเฟือ สถานที่ต่อไปเป็นพังงา ว่ายังไงบ้างเจมส์”
 
“หลังจากจบทริปภูเก็ตเราก็พักผ่อนกันก่อน 2วัน อย่างที่ฟรังบอก จบแล้วเราก็จะมุ่งสู่พังงาซึ่งสถานที่ที่เราจะไปเยือนนั้นก็มี อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสิมิลัน อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์ เกาะปันหยี อุทยานแห่งชาติอ่าวพังงา อุทยานแห่งชาติเขาลำปี-หาดท้ายเหมือง บ่อน้ำผุร้อนบ้านบ่อดาล น้ำตกรามัญ เกาะตาชัย เกาะไข่ จบทริปพังงาเรามีเวลาพักผ่อนเหมือนเดิม 2วัน แล้วออกเดินต่อไปจังหวัดสุดท้าย นั้นคือกระบี่”
 
“ทริปของเรานี้มีแต่เกาะแต่ทะเล ฉันว่าจบทริปนี้เราตัวดำเมี่ยงกันแน่เลย ฮ่าๆ” เมื่อเหนิงพูดจบ ทั้งสามก็พากันหัวเราะออกมา ก่อนที่ฟรังจะอธิบายทริปสุดท้าย
 
“และทริปสุดท้ายของเราที่กระบี่ สถานที่ที่เราจะไปก็มี อุทยานแห่งชาติหาดนพรัตน์ธารา-หมู่เกาะพีพี สถานที่ท่องเที่ยวในหมู่เกาะพีพีทั้งหมด และสุดท้ายคือสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดในอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะลันตา พักผ่อนก่อนกลับ 2วัน ขากลับกรุงเทพอาจมีแวะซื้อของฝากด้วย”
 
“ฉันว่าทริปเที่ยวกระบี่เยอะสุด แถมยังมีสถานที่น่าเที่ยวเยอะด้วย”
 
“เรามีเวลาจัดกระเป๋าอีกหลายอาทิตย์ เตรียมของกันไปพอประมาณ ที่เหลือดาบหน้าละกัน ฮ่าๆ” เมื่อเจมส์พูดจบก็หัวเราะออกมา พร้อมกับเหนิงที่บ่นเจมส์ตามมาจนหูชา ส่วนฟรังก็เดินหนีเข้าห้องนอนไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
**************
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนักแสดงศิลปิน และแฟนคลับใดๆทั้งสิ้น
-เรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ
 
แชปเตอร์2 มาแว้วววว >< มีใครรออ่านอยู่บ้าง #หลบเกิบ ฮี่ๆ ขอโทษที่มาช้าไปหน่อยน๊า ดองไว้ซะนานเลย จนเข้าช่วงสงกรานต์แล้ว ขอโทษจริงๆนะค้า ไปไล่อ่านคอมเม้นมาหมดแล้ว ขอบคุณทุกคนที่ยังคอยเข้ามาติดตามอยู่นะค่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากดองหรอกค่ะ แต่มันจำเป็น >< เข้าใจเค้าหน่อยน๊า ส่วนเนื้อเรื่องในตอนนี้เราก็มีการจัดทริปกันด้วย สถานที่ที่อ้างอิงมามีอยู่จริงๆนะค่ะ แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าอันไหนใกล้ไกล หรือควรไปอันไหนก่อน แหะๆ >< เขิลจัง และตอนหน้าคาดว่าน่าจะดองนานเหมือนกัน #โดนถีบ ฮือออ อย่าเพิ่งหนีกันเลยน๊า ดองแต่ได้อ่านชัวร์ร้อยเปอร์ เอาหัวพี่เจมส์เป็นประกันเลย (เจมส์: เกี่ยว?) 555555เราก็ขำๆกันไป ถ้ามีคำผิดเดี๋ยวเข้ามาแก้ให้นะจ้ะ สามารถเข้ามาพูดคุยกับคนแต่งได้ที่หน้าเกสนะจ้ะ บรัยส์
 
#รีไรต์ตอน2 #เค้าโครงเรื่องเดิม #เปลี่ยนเนื้อหา
 
 
ปล.เพลงนี้ชื่อเพลงยินดีที่ได้พบเธอ
เพลงกับเนื้อเรื่องเข้ากันยังไง คือฟรังดีใจที่ได้รู้จักเจมส์และพบเจมส์55555
แถไปเรื้อย ยังไงลองฟังดูนะ ถ้าฟังไม่ได้จะมาแก้ไขให้
ตอนแรกใช้เพลงความพยายามกลายเป็นศูนย์
แต่ฟังไม่ได้ และรู้สึกไม่เข้ากับเนื้อเรื่องด้วย เลยมาเปลี่ยนให้
 
 
 
 
 
 
 
14/4/58
 
14:53
 
ลงใหม่ 16/4/58