Chance of you. รักครั้งสุดท้าย

Chapter1

หวนคืนกลับมาพบเจอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จากคิดว่ารักมันคือทุกอย่าง จนเธอทิ้งความฝันที่เคยต้องการ

เธอคิดว่ามันช่างทรมาร แต่คงไม่นาน

สักวันหนึ่งก็คงต้องผ่าน รักที่เป็นเหมือนทุกๆอย่าง “ผ่าน..ไป”

 

 

 

 

 

 

 

 

1/1/58

07.00 AM

 

Baby you light up my world like nobody else~

          เสียงริงโทนของโทรศัพท์อันคุ้นหูที่แผดเสียงอยู่บนหัวเตียง ทำให้หญิงสาวเจ้าของโทรศัพท์ที่กำลังนอนหลับสบายๆ กับวันที่ฝนพร่ำ ต้องกระวีกระวาดตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ เพราะ เบอร์ที่ขึ้นโชว์หราอยู่บนหน้าจอ

 

“แกอยู่ไหนยัย ‘ฟรัง’ นี้อย่าบอกว่าตื่นสายอีกนะ แกรีบลุกออกจากที่นอน แล้วเข้าห้องน้ำ จัดการตัวแกเองโดยด่วน ฉันให้เวลาแก 20นาที ถ้าแกยังไม่มาถึงกอง ฉันจะฆ่าแก”

 

ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดดด~

 

          ยังไม่ทันที่ “ฟรัง” สาวเจ้าของโทรศัพท์จะได้พูดอะไรออกมา ปลายสายก็รีบชิงตัดสายทิ้งเสียก่อน ทำให้ฟรังที่ยังตื่นไม่เต็มตาดี โดนคุณเพื่อนสุดที่รักแร๊ปใส่ก็ถึงกับตาโต เมื่อได้ยินคำว่า ‘ถ้ายังไม่มาถึงกอง’ คำพูดนี้ทำให้เจ้าตัวถึงกับต้องรีบโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้บนเตียง แล้วดึงผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองเสร็จให้เรียบร้อยก่อนภายในเวลาอันสั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “โอ้ยยย นี้มันเกินเวลาที่ฉันกำหนดแล้วนะยัยฟรัง เมื่อคืนแกมัวไปทำอะไรอยู่ ถึงได้ตื่นเอาป่านนี้ จำไม่ได้หรือยังไงวันนี้มีเข้ากองนะ”

 

          เมื่อหญิงสาวกระวีกระวาดวิ่งเข้ามาในกอง ก็เจอกับเพื่อนสุดที่รักที่กำลังยืนเท้าเอง ทำหน้าบึ้งตึง ยืนรอเธออยู่ เตรียมตัวที่จะเทศนาฟรังได้ทุกเมื่อ และก็ไม่ผิดคาดเมื่อฟรังวิ่งเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้า “เหนิง” เพื่อนสุดที่รักของเธอ เธอก็โดนบ่นอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด

 

          “เหนิงงงงง ฉันขอโทษ ก็เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับนิ้ คือฉัน..”

 

          “มัวแต่คิดถึงเรื่อง ‘แบงค์’ ละสิ” เมื่อจบคำพูดของเหนิงที่พูดดักทางของฟรัง ก่อนฟรังจะพูดจบ ทำให้ฟรังถึงกับเงียบ พูดไม่ออก ในเมื่อสิ่งที่เหนิงพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริง และเมื่อฟรังไม่ได้ตอบอะไร จึงทำให้เหนิงพูดต่อออกมา

 

          “มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แกเลิกคิดถึงมันเหอะ ถึงแกจะบอกว่าเจอหน้าแบงค์ทุกวัน มันทำให้ลืมไม่ได้ วันนี้ละ ฉันจะทำให้แกลืมให้ได้เอง เพราะปิดกล้องวันนี้มีแขกพิเศษ ที่จะทำให้แกลืมทุกอย่าง ป่ะเหอะ ไปเตรียมตัวกัน” เมื่อเหนิงพูดจบ ก็รีบดึงมือของฟรังให้เดินตามไป

 

          “เดี๋ยวสิ เดี๋ยววว แกหมายถึงอะไร แขกพิเศษที่จะทำให้ฉันลืมทุกอย่าง” ยังไม่ทันที่จะได้ไปห้องแต่งตัว ฟรังก็ขืนตัวเอง แล้วเอ่ยถามคำถามที่ยังค้างติดอยู่ในใจ

 

          “ถึงเวลาเดี๋ยวแกก็รู้เองแหละ อย่าถามมากได้ไหม เสียเวลาแล้วนะ” เมื่อเหนิงพูดออกมาอย่างนั้น ทำให้ฟรังที่เตรียมจะถามคำถามอะไรอีกมากมาย ต้องรีบหุบปากฉับ แล้ววิ่งเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมถ่ายฉากสุดถ่ายของละคร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “เฮ้!!”

 

          เสียงดีใจอึกทึกครึกโครมดังออกมาจากผับชื่อดัง ที่เป็นสถานที่ประจำของทีมงานและนักแสดงทุกคน เวลามาพักผ่อนหลังจากเลิกกอง และวันนี้ก็ได้เป็นสถานที่จัดงานฉลองปิดกล้องของละคร ที่ถ่ายทำฉากสุดท้ายปิดกล้องได้อย่างสวยงาม

 

          “ต้องขอบคุณทุกๆคนมาก ที่ได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข ได้เหนื่อยกันมาด้วยกัน ตั้งแต่เริ่มวางแผนเตรียมตัวทำละครเรื่องนี้ อาจจะมีเสียน้ำตา เสียกำลังใจกันไปบ้าง แต่วันนี้เราก็ได้เห็นผลสำเร็จของงานที่เราได้เหน็ดเหนื่อยกันมานาน วันนี้เป็นวันปิดกล้อง วันสุดท้ายของพวกเราที่จะได้อยู่ร่วมกัน ขอให้ทุกคนสนุกกันเต็มที่! แต่แน่นอนว่า ความสนุกของวันนี้จะไม่ได้มีเพียงเท่านี้ เรายังมีแขกพิเศษที่จะมาร่วมงานฉลองปิดกล้องของเราในวันนี้ด้วย ไหนขอเสียงคนอยากเจอแขกพิเศษหน่อยเร็ว”

 

ฮิ้ววววววววว~

 

          เสียงโห่ร้องดีใจของทีมงานและนักแสดงทุกคนดังขึ้นหลังจากจบคำพูดของผู้จัด แสดงได้ถึงความตื่นเต้น และความดีใจ ที่ในค่ำคืนนี้จะได้เลี้ยงฉลองหลังจากทำงานเคร่งเครียดกันมาร่วม 8-9 เดือนเต็ม แถมในคืนนี้ยังมีแขกพิเศษที่จะมาร่วมเลี้ยงฉลองในคืนนี้อีกด้วย

 

          “เอาละ งั้นต่อจากนี้ หน้าที่พิธีกร ขอมอบให้กับสาวสวยปะจำกอง ‘ต้าเหนิง’ มารับช่วงต่อจากพี่นะ” เมื่อพี่ผู้จัดพูดจบเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังออกมา ตามด้วยเหนิง ที่เดินขึ้นมาประจำที่พิธีกรแทนที่ของผู้จัด

 

          “ขอบคุณนะค่ะ เหนิงรู้ว่าพี่ๆทุกคนคงต้องอยากเจอหน้าแขกพิเศษของพวกเราในวันนี้แล้วใช่ไหมค่ะ งั้นเหนิงจะไม่ทำให้เสียเวลา ขอเชิญแขกพิเศษของเราขึ้นมาบนเวทีเลยค้า”

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดด~

 

          เมื่อเหนิงพูดจบ แขกรับเชิญพิเศษของการเลี้ยงฉลองในค่ำคืนนี้ก็เดินขึ้นมาบนเวที พร้อมกับเสียงกรี๊ดมากมาย ทั้งของหญิงแท้หญิงเทียม สาวใหญ่สาวเล็ก ดังออกมาอย่างไม่ขาดสาย

 

          “น้องเจมส์ กรี๊ดดด น้องเจมส์ของเจ้ฟรุ๊ตตี้” เสียงของหญิงเทียมทีมคอสตูมประจำกองพูดขึ้น พร้อมกับวิ่งออกไปกอดชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนเวที

 

          “เจ้ฟรุ๊ต ปล่อยให้เจมส์ได้พูดก่อนดีกว่าค่ะ ฮ่าๆ”

 

          “น้องเหนิงอ่ะ โอเค งั้นก็ได้ เจอกันด่านล่างนะจ้ะ”

 

          “สวัสดีพี่ๆทุกคนนะครับ ยังจำผมได้อยู้ไหม ฮ่าๆ ผมดีใจนะครับ ที่วันนี้ได้มาเป็นแขกพิเศษของกอง อยากจะบอกว่าตลอดเวลาหลายเดือนที่ผมไปเรียนต่อ ผมคิดถึงพี่ๆทุกคนในกองมาก วันนี้ผมเรียนจบ แล้วกลับมาแล้ว เลยอยากจะมาฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ๆอีกครั้งครับ”

 

          “น้องเจมส์ อร้ายยยย มานี้เร็ว ลงมาคุยกับเจ้หน่อยย” เมื่อจบคำพูดของเจ้ฟรุ๊ตตี้ เจมส์ก็ยิ้มรับ และก้มหัวเพื่อเป็นการขออนุญาตทุกคน แล้วเดินลงมาหาเจ้ฟรุ๊ตตี้ สุดสวยประจำกอง? ที่เจ้แกเองเป็นคนตั้ง

 

          “ค่ะ และเวลาต่อจากนี้ ขอให้ทุกๆคนสนุกให้เต็มที่เลยนะค่ะ”

 

ฮิ้ววววววววววววววว~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “โอ้ยยยย วันนี้สนุกสุดๆไปเลยอ่ะ”

 

          งานเลี้ยงฉลองปิดกล้องจบไปแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน บ้างคนก็ออกไปต่อกันข้างนอกอีก เหมือนกับฟรัง เหนิง และเจมส์ ที่มานั่งเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้กับคอนโดของฟรัง

 

          “คิดถึงเจมส์จังเลย” เมื่อฟรังพูดจบ เจมส์ก็ดึงตัวของฟรังให้เข้าไปนอนผิงอกแกร่ง ไม่แคร์สายตาของเหนิงที่มองมาอย่างหมั่นไส้

 

          “น้อยๆ หน่อยนะย่ะ ฉันยืนหัวโด่อยู่ทั้งคน”

 

          “นี้แกยังขี้บ่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ ยัยเหม่ง ฮ่าๆ” เมื่อเจมส์พูดจบก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เหมือนๆกับฟรังที่ลุกมานั่งหัวเราะท้องแข็ง มองเหนิงกับฟรังที่วิ่งไล่ตีกันเหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด

 

          นี้สินะ ที่เหนิงบอกว่า ‘แขกพิเศษที่จะทำให้ฟรังมีความสุข’ แขกพิเศษคนนี้คือ ‘เจมส์’ หนึ่งในแก๊งของเธอที่ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศตั้งแต่ ม.4 ตอนนี้ก็ผ่านมา 3ปีแล้ว ที่ไม่ได้เจอกัน แต่วันนี้เจมส์กลับมาแล้ว และฉันก็ดีใจที่เจมส์กลับมา สมัยตอนเรียนมัธยมฉันกับเจมส์เป็นคู่หูกัน ส่วนเหนิงก็เป็นคู่หูกับแบงค์ ใช่! แบงค์ แบงค์เป็นแฟนเก่าของฉัน เราเลิกกันได้ 5เดือนแล้ว แต่ฉันยังไม่เคยลืมแบงค์ได้เลย

 

          แบงค์เลิกกับฉัน เพราะที่จะได้ไปคบกับ ‘แพรวา’ หนึ่งในแก๊งของฉันเหมือนกัน แพรวาเป็นคู่หูกับ “พี” ซึ่งตอนนี้ไปเรียนต่อต่างประเทศและใกล้กับมาไทยแล้ว แต่ก่อนฉันกับแพรวาสนิทกันมาก แต่พอฉันเริ่มคบกับแบงค์ แพรวาก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แพรวาทำทุกทางที่จะทำให้ฉันแยกห่างออกจากแบงค์ จนวันนึงแบงค์ก็เริ่มเปลี่ยนไป ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่สายตาของแบงค์ไม่เหมือนเดิม เค้ามองฉันเหมือนฉันเป็นตัวน่ารังเกียจ จนนานวันเข้าแบงค์ก็เริ่มออกอาการว่าหมดรักฉันแล้ว แบงค์เดินมาบอกเลิกฉันพร้อมกับแพรวาในวันครบรอบ 4ปี ของเราสองคน

 

          วันที่ฉันเลิกกับแบงค์ ฉันมีเหนิงคอยปลอบอยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน ไม่เป็นอันทำอะไรเลย จนเจมส์สไกด์มาหาฉัน แล้วถามฉันทุกอย่างเรื่องของแบงค์ ฉันเล่าให้เจมส์ฟังทุกอย่าง เจมส์จะบินกลับมาหาฉัน แต่ฉันกับเหนิงห้ามไม่ให้เจมส์บินกลับมา เพราะมันจะทำให้อนาคตของเจมส์ที่กำลังจะไปด้วยดีนั้นดับวูบ เจมส์ให้ฉันสัญญาว่าจะไม่ร้องไห้อีก จะไม่คิดถึงแบงค์ แล้วเจมส์จะไม่กลับมา แต่ฉันทำไม่ได้ ฉันร้องไห้กับเหนิงทุกวัน เหนิงคอยปลอบฉันทุกวัน จนฉันเกือบลืมแบงค์ไปแล้ว ถ้าฉันไม่ต้องเจอกับแบงค์อีก..

 

          “ฟรัง ฟรัง ยัยฟรัง!”

 

          “ห้ะ! อะไร แกจะตะโกนทำไม”

 

          “โอ้ยย! ก็แกนั้นแหละ มัวแต่เหม่ออยู่ได้ กลับกันได้แล้ว คืนนี้ฉันกับเจมส์ไปนอนคอนโดของแกนะ ว่าจะไปวางแผนเตรียมตัวเที่ยว หลังจากที่พีกลับมาจากต่างประเทศแล้วอ่ะ” ฟรังเดินตามเหนิงกับเจมส์ไป พร้อมกับฟังสิ่งที่เหนิงสาธยายให้ฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          “หอมจังเลยย”

 

          เมื่อเดินออกมาจากห้องได้ อย่างแรกที่ทั้งเหนิงและฟรังสนใจ คืออาหารยามเช้าที่เจมส์ได้เตรียมไว้ให้

 

          “อาหารเช้าวันนี้เป็นออมเล็ตกับแซนด์วิชแฮมไข่นะ” เจมส์หันมายิ้มให้กับฟรังและเหนิง เสร็จแล้วก็หันไปเตรียมอาหารต่อ พร้อมกับบอกเมนูยามเช้าของวันนี้ เมื่อเหนิงกับฟรังเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปช่วยเจมส์เตรียมอาหารวางบนโต๊ะ เพรราะท้องเจ้ากรรม ดันร้องออกมาแล้ว

 

          “นานแล้วนะเนี้ย ที่ไม่ได้กินอาหารฝีมือของเจมส์ ไหนดูสิ จะยังอร่อยเหมือนเดิมหรือเปล่า” เมื่อฟรังพูดจบ ก็หยิบแซนด์วิชขึ้นมากินเป็นอย่างแรก

 

          “เป็นไงบ้างยัยฟรัง กินได้หรือเปล่า ถ้ากินไม่ได้ฉันจะได้ไม่กิน”

 

          “อย่ามาเวอร์ยัยเหม่ง ฝีมือของเจมี่เจมส์ซะอย่าง มีเหรอจะไม่อร่อย”

 

          “แหม่ๆ คุณเจมส์ ถามไว้ก่อนสิค่ะ เพื่อกินไม่ได้”

 

          “ฮ่าๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว ฝีมือเจมส์ยังอร่อยไม่เปลี่ยนเลย” เมื่อฟรังเห็นว่าเหนิงกับเจมส์เริ่มจะสร้างสงครามย่อมๆบนโต๊ะอาหาร จึงรีบห้ามไว้ แล้วเฉลยในสิ่งที่เหนิงถาม

 

          “เห็นไหมยัยเหม่ง บอกแล้วฝีมือเจมี่เจมส์ซะอย่าง”

 

          “ย่ะ! เออ วันนี้เดี๋ยวฉันต้องออกไปฟิตติ้งละครเรื่องใหม่ พวกแกสองคนจะไปด้วยกันป่ะ” เมื่อเหนิงตอบเจมส์เสร็จแล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องไปฟิตติ้งละคร จึงเอ่ยชวนทั้งสองคน

 

          “ไม่ละ ไม่อยากไปกับยัยเหม่ง”

 

          “เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวจานก็ลอยหรอกเจมส์ แล้วแกละยัยฟรัง?”

 

          “ขอผ่านเหมือนกัน พรุ่งนี้ฉันก็มีฟิตติ้งละครเรื่องใหม่เหมือนกัน เรื่องเดียวกับเจมส์ด้วย” เมื่อฟรังพูดจบก็หันไปยิ้มให้กับเจมส์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

 

          “โอเคๆ ฉันอิ่มแล้ว ขอไปเลยแล้วกันนะ เดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้ ฝากล้างจานด้วยนะ ขอบคุณ แล้วตอนเย็นจะรีบกลับมานะ” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครไปด้วย เหนิงจึงลุกเอาจานไปไว้ที่ซิ้งล้างจาน พร้อมกับเดินไปหยิบของ แล้วฝากทิ้งท้ายด้วยการฝากล้างจาน แล้วจึงเดินออกจากห้องไป

 

          “ยัยเหม่งนี้ยังเหมือนเดิมไม่เปี่ยนเลยเนอะ ฮ่าๆ” เมื่อเจมส์พูดจบ ทั้งฟรังและเจมส์ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน พร้อมกับจัดการอาหารเช้าตรงหน้าให้เรียบ พร้อมกับนำจานทั้งหมดไปล้าง

 

          “เจมส์ ล้างจานเสร็จแล้วไปหาหนังผีดูกัน ฟรังซื้อมาเพียบเลย แต่ไม่เคยได้เองมาเปิดดูเลย เหนิงไม่ยอมดูเป็นเพื่อน”

 

          “ได้สิ ฮ่าๆ ไม่ได้ดูหนังกับฟรังนานแล้วนะเนี้ย ไปย้อนเวลากันดีกว่า”

 

          “ฮ่าๆ ย้อนเวลาเหรอ อืมมม ถ้าย้อนเวลาได้จริงๆก็ดีสิ ฟรังจะไม่ ไม่.. ไม่อ่อนแอแบบนี้” เมื่อฟรังพูดจบ เจมส์ก็ดึงตัวของฟรังเข้าไปกอดทันที

 

          “ลืมมันไปเทอะ ไม่ต้องไปคิดถึงมันแล้ว ปล่อยให้มันเป็นอดีตที่อยู่ด้านหลัง ให้มันเป็นบทเรียนที่หาจากที่ไหนไม่ได้ ตอนนี้ เวลานี้ ฟรังมีเจมส์ เจมส์กลับมาแล้วนะ”

 

          “ขอบคุณนะเจมส์ ฮึก”

 

          “ขี้แยเอ๋ยย หยุดร้องได้แล้ว ฮ่าๆ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*************

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-         - เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนักแสดงศิลปินและแฟนคลับใดๆทั้งสิ้น

-         - เรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ

 

เย้! เค้ากลับมาแล้ว #จุดพลุ ไม่รู้ว่ากลับมาคราวนี้จะสมกับการที่ทุกคนรอคอยหรือเปล่า แต่เค้าก็ตั้งใจพยายามแต่งออกมาอย่างสุดความสามารถและเต็มที่ ถ้าผิดพลาดไปยังไงเค้าต้องขอโทษด้วยน๊า ถ้ามีคำพูดยังไงเม้นบอกได้เลยนะ เดี๋ยวจะเข้ามาแก้คำผิดให้ แล้วก็เหมือนเดิม5555 แชปหน้าอาจจะนานหน่อยนะ ขอดองนิดนึง แต่ไม่ทิ้งแน่นอน เรื่องนี้ยังอีกยาวไกล เข้ามาพูดคุยกับคนแต่งได้ที่หน้าเกสนะจ้ะ แล้วเจอกันแชปหน้า สวัสดีค่ะ บรัยยส์ ><

 

#รีไรต์  #เค้าโครงเรื่องเดิม #เปลี่ยนเนื้อหาใหม่

 

 

 

 

 ปล.เพลงนี้ชื่อเพลงปลอบ เนื้อหาเอ็มวีดีมาก เข้าไปดูกันได้นะ ซึ้งสุดๆ

 

 

 

 

 

 

 

8/4/58

 

15:09