If this is love ถ้ามันคือความรัก

 
 
 
 
 
ตอนนี้เบลล์ก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธอมักจะติดต่อพาร์ทบ่อยๆ เธอรู้สึกดีเมื่อได้คุยกับเขา เขาให้คำปรึกษากับเธอในทุกๆเรื่อง และตอนนี้โทโมะก้รู้แล้วว่าลูกที่เบลล์ตั้งท้องนั้นไม่ใช้ลูกของเขา โทโมะไม่โกรธอะไรเบลล์ในทุกๆเรื่อง ตอนนี้ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขายังคงให้เบลล์อยู่ในบ้านนี้ต่อไปเพื่อหาทางจัดการกับฟลุ๊ค และเอาเอกสารที่ดินเกือบร้อยล้านนั้นคืนให้ได้
 
 
 
“วันนี้เบลล์จะไปบ้านฟลุ๊ค เพื่อเอกสารคืนให้ได้”เบลล์พูด
 
 
 
“แต่มันอันตรายนะเบลล์”โทโมะพูดอย่างเป็นห่วง
 
 
 
“แต่เบลล์ทำผิดกับโทโมะมากเบลล์ต้องชดใช้”เบลล์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
 
 
 
 
 
 
ณ บ้านฟลุ๊ค
 
 
 
“คุณฟลุ๊คครับ คุณเบลล์มาหาครับ”บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูด
 
 
 
“ให้เธอเข้ามา”ฟลุ๊คพูด
 
 
 
“ทำไมวันนี้ถึงนึกมาหาฉัน หรือว่าคิดถึงผัวคนนี้”ฟลุ๊คพูด พร้อมเข้าไปนัวเนียหน้าอกของเธอ
 
 
 
“ค่ะ ฉันคิดถึงคุณมากเลยค่ะ”เบลล์พูดพร้อมแอ่นอกให้ฟลุ๊คเชื่อ แม้ในใจจะขยะแขยงก็ตาม
 
 
 
“อื้ม”เบลล์ครางเมื่อฟลุ๊คถอดบราของเธอ และดูดเม้มยอดอกสีชมพู แต่สติของเธอยังคงอยู่ครบ และยังไม่ลืมว่าเธอมาที่นี้เพราะอะไร ในขณะที่ฟลุ๊คกำลังซุกอยู่กับหน้าอกของเธอ เธอก็มองรอบห้องก็พบเอกสารอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา
 
 
 
“อ๊า ซี้ด”เบลล์รู้สึกเสียวเมื่อเขาใช้ลิ้นเลียกลีบดอกไม้ที่หอมหวานของเธออย่างเร้าร้อน
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”เธอครางเมื่อเขานำแกนกลางอันใหญ่โตของเขาเข้ามาในร่างกายของเธอ แล้วค่อยๆขยับอย่างช้าๆแล้วค่อยเพิ่มความเร็วๆขึ้น จนทั้งคู่แตะขอบสวรรค์ไปหลายรอบ เมื่อเสร็จกิจกรรมเธอก็ได้เห็นเขาสลบไปแล้ว เธอจึงรีบใส่เสื้อผ้า แล้วหยิบเอกสาร เธอรีบนำซองใส่กระเป๋าแล้วหนีออกไปจากบ้านหลังนั้นอย่างรีบร้อน
 
 
 
 
 
 
“ดูซิ ยัยสองพี่น้องนั่นมีคนมารับมาส่งมันทุกวันเลย”หวายพูดเมื่อเห็นเขื่อนและป๊อปปี้มารับส่งเฟย์ฟางตลอด
 
 
 
“หรือว่าจะเป็นแฟนยัยสองคนนั้น”มีนพูด
 
 
 
“กรี๊ด ไม่ ทั้งที่ฉันออกจะสวยกว่า อึ๋มกว่า เซ็กซี่กว่า ทำไมหนุ่มๆนั้นถึงไม่สนใจฉันเลยซะคน”หวายพูดอย่างอิจฉา
 
 
 
“แกสนใจสองคนนั้นหรอ”มีนถาม
 
 
 
“ก็แน่หล่ะสิ ได้ข่าวว่าสองคนนั้นเป็นพี่ชายยัยแก้ว แถมยังรวยล้นฟ้าอีกด้วย ถ้าใครได้สองคนนั้นเป็นผัวนะ คงสบายไปทั้งชาติเลยแหล่ะ”หวายพูดอย่างอิจฉา
 
 
 
“งั้นเธอก็จัดการยัยสองคนนั้นให้สิ้นซากสิ”มีนพูด ทำให้หวายหันมากมองมีน แล้วยิ้มที่มุมปากอย่างมีแผน
 
 
 
 
 
 
 
“เบลล์ เธอเป็นยังไงบ้าง สองคนนั้นทำอะไรเธอรึเปล่า”โทโมะรีบถามเบลล์เมื่อเห็นเบลล์กลับมาบ้าน
 
 
 
“อะ เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันได้ไอนี้คืนมาด้วยแหละ”เบลล์พูดแล้วหยิบซองที่อยู่ในกระเป๋าออกมาแล้วยื่นให้โทโมะโทโมะจึงรีบเปิดออกมา
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าโมะ”เบลล์ถามเมื่อเห็นโทโมะมีสีหน้าเครียดๆ
 
 
 
“เอกสารอันนี้ไม่ใช้ของจริง”โทโมะพูดแล้วเงยหน้ามองเบลล์
 
 
 
“ไม่ใช้ของจริง แสดงว่าเราถูกหลอก”เบลล์พูด
 
 
 
“ใช้ มันทำให้เหมือนของจริง แล้วเก็บของจริงไว้ที่ไหนซะแห่งที่ไม่มีใครรู้”โทโมะพูดด้วยสีหน้าที่เครียด
 
 
 
“เป็นเพราะเบลล์แท้ๆเลย ถึงต้องให้โมะมาเจอเรื่องแบบนี้”เบลล์พูดพร้อมตีหน้าเศร้า
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอก โมะไม่ถือ”โทโมะพูดแล้วดึงเบลล์เข้ามากอดแต่ในขณะนั้นเฟย์ฟางเข้ามาในบ้านพอดี จึงเห็นเบลล์กอดกับโทโมะ เฟย์ฟางมองหน้ากัน ฟางจึงส่ายหน้าแสดงถึงว่าเราไม่ควรไปยุ่งเรื่องของเขา จึงลากเฟย์ขึ้นไปบนห้องนอน
 
 
 
“นี้ยัยป้านั่นยังแสดงละครอีกหรอ”เมื่อฟางลากเฟย์มาถึงห้องแล้วเฟย์ก็บ่นทันที
 
 
 
“แต่พี่ว่าพี่โมะคงมีแผนบางอย่าง”ฟางพูดกับน้องสาว
 
 
 
“แผน แผนอะไร”เฟย์ถามอย่างสงสัย
 
 
 
“พี่ก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อลูกคนนั้นไม่ใช้ลูกของพี่โมะ พี่โมะก็รู้เรื่องนี้แล้ว พี่ว่ามันต้องมีแผนอะไรบางอย่างแน่ๆเลย”ฟางพูด ทำให้น้องสาวทำหน้างงเข้าไปใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายไม่คิดจะโทรหาฉันเลยหรือไงเนี่ย”แก้วบ่นเมื่อไม่เห็นโทโมะติดต่อเธอมาเลย แม้ภายนอกเธอจะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ภายในใจมันตรงกันข้ามกันเลย เธอยังคงรอเขาเสมอ
 
 
 
“บ่นอะไรหึ”ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาในห้องก็ได้ยินแก้วบ่นจึงถาม
 
 
 
“เปล่าค่ะ แหมๆ ช่วงนี้เห็นสวีตกับแฟนบ่อยนะเนี่ย”แก้วรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วแซวพี่ชายทำให้ป๊อปปี้หน้าแดง
 
 
 
“รู้ดีจริงๆ ดึกแล้ว รีบนอนนะ ฝันดีไอป่วน”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบออกจากห้องแก้วไป แก้วได้แต่แค้นที่ป๊อปปี้เรียกตัวเองแบบนี้ จึงล้มตัวนอน สักพักก็หลับไป
 
 
 

 
 
 
เบลล์กับโทโมะโดนฟลุ๊คหลอกแล้ว ทำไงต่อดี
 
 
ฟลุ๊คยังร้ายได้กว่านี้อีก
 
 
วันนี้ขอใส่เพลงD2Bหน่อย ซึ้งจริงๆ คิดถึง><
 
 
เม้นให้เค้าด้วยนะ จุ๊บๆ