If this is love ถ้ามันคือความรัก

 

 

 

 

 

BELL PART

 

 

ตอนนี้ฉันหนีออกมาจากบ้านของคนช่วยอย่างฟลุ๊ค ฉันเดินไปแบบไม่มีจุดมุ่งหมาย ฉันรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับโทโมะ ฉันมันเลว ฉันต้องทำให้โทโมะและแก้วต้องเลิกกันเพราะความโง่ของฉัน ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนถึงสะพานที่มีแม่น้ำแห่งหนึ่ง ฉันไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อไปแล้ว ฉันค่อยๆก้าวขาออกจากที่กั้น และฉันค่อยๆปล่อยมือออกจากที่กั้น แล้วล้มตัวลงไป หลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย...

 

 

 

END BELLPART

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อยครับ”ชายคนหนึ่งนำเบลล์มาส่งโรงพยาบาล เมื่อเขาเห็นเบลล์คิดที่จะฆ่าตัวตาย เขาจึงรีบว่ายน้ำลงไปช่วยเธอเมื่อเขาและเบลล์ถึงฝั่งเขาก็พบว่าเบลล์ยังหายใจอยู่ จึงช่วยผายปอดแต่ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง เขาจึงรีบพาเบลล์ส่งโรงพยาบาล

 

 

 

“เฮ้ย เบลล์”โทโมะที่มาโรงพยาบาลก็เห็นเบลล์อยู่ในสภาพเปียก ไร้สติ

 

 

 

“นี่คุณรู้จักเธอด้ยหรอครับ”เขาถามดทโมะ พร้อมกับวิ่งตามพยาบลที่เข็นร่างเบลล์ที่อยู่บนเตียง

 

 

 

“ครับ ผมเป็นสามีของเธอครับ”โทโมะตอบแต่ก็ไม่ได้มองหน้าเขา

 

 

 

“ญาติรอข้างนอกนะค่ะ”พยาบาลพูดพร้อมปิดประตูห้องฉุดเฉินลง

 

 

 

“คุณเจอเธอที่ไหนหรอครับ”โทโมะเปิดประเด็นถาม

 

 

 

“ผมเห็นเธอกระโดนลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยาครับ ผมเห็นเลยรีบช่วยเธอ”เขาพูด

 

 

 

“ขอบคุณคุณมากนะครับ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับ”โทโมะถาม

 

 

 

“ผมชื่อพาร์ทครับ ว่าแต่คุณ..”ทันทีที่พาร์ทยังถามไม่จบโทโมะก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

“ผมโทโมะครับ”โทโมะแนะนำตัว ทั้งสองก็คุยกันอย่างถูกปากจนหมอออกมา

 

 

 

“หมอครับ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ”โทโมะรีบถามเมื่อหมออกมา

 

 

 

“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ อีกสักวันสองวันก็คงฟื้น”หมอที่เป็นคนทำคลอดให้เบลล์พูด

 

 

 

“หมอขอคุยกับคุณเป็นการส่วยตัวหน่อยได้ไหมครับ”หมอพูดกับโทโมะ โทโมะจึงหันไปทางพาร์ทแล้วยิ้มให้ แล้วเดินตามหมอไป

 

 

 

“คือ ตอนนี้ลูกของคุณพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ”หมอพูด

 

 

 

“จริงหรอครับ ขอบคุรมานะครับหมอ ผมขอไปหาลูกหน่อยได้ไหมครับ”โทโมะพูดอย่างดีใจ แล้วเดินตามหมอไป

 

 

 

“ลูกพ่อ”โทโมะพูดแล้วยิ้มเมื่อเห็นเด็กน้อยที่อยู่ในตู้อบกำลังร้องไห้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

ห้องพักเบลล์

 

 

 

“ฮือๆ ไม่อย่าทำอะไรฉัน ไม่ ฮือๆ”เบลล์ละเมอ ทำให้โทโมะที่หลับอยู่ข้างๆเบลล์ก็ตื่นขึ้นมา

 

 

 

“เบลล์ๆ”โทโมะเรียกเบลล์เมื่เห็นเบลล์ละเมอแปลกๆ

 

 

 

“โมะ”เบลล์พูดอย่างตกใจ

 

 

 

“เบลล์เป็นไงบ้าง”โทโมะถาม

 

 

 

“นี่เบลล์ยังไม่ตายใช่ไหม”เบลล์ถาม

 

 

 

“ใช่ เบลล์ยังไม่ตาย มีคนช่วยเบลล์ไว้หน่ะ ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นหรอทำไมเบลล์ถึงคิดจะฆ่าตัวตาย”โทโมะถามด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน เขาไม่อยากให้เบลล์รู้สึกไม่ดี

 

 

 

“โมะสัญญานะว่าถ้าเบลล์เล่าไปโมะจะไม่โกรธเบลล์”เบลล์พูดพร้อมน้ำตาคลอ

 

 

 

“โมะสัญญา”โทโมะพูดแล้วลูบหัวเบลล์อย่างอ่อนโยน หลังจากนั้นเบลล์ก็เล่าทุกอย่างให้โทโมะฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“พวกมึงทำงานกันยังไงห๊ะ ถึงได้ปล่อยให้ผู้หญิงคนเดียวหนีไปได้”ฟลุ๊คโมโหเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นเบลล์

 

 

 

“ผะ ผมไม่รู้ครับ”เขาพูดเมื่อรู้สึกกลัว

 

 

 

“แล้ว..”ฟลุ๊คพุดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเบลล์เอาเอกสารมาให้เขา เขากลัวว่าเธอจะเอากลับไปด้วย แต่เขายังพบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะเหมือนเดิม

 

 

 

“ฮึๆ”ฟลุ๊คหัวเราะในลำคออย่างมีแผน

 

 

 

---

 

 

 

ที่จริงเบลล์ก็เป็นคนดีนะ แต่ถูกฟลุ๊คบังคับ

 

 

เอกสารอะไร ต้องติดตาม

 

 

เม้นให้เค้าด้วย ตอนที่แล้วมี4-5เม้น เยอะสุดแค่นี้แหละ55 แค่นี้กดีแล้ว ขอบคุณนะคร่ะ

เขินจุง